ตอนที่ 5 - 2 ร่ำเรียนวิชา

หลี่ชิงเหมียวสัมผัสได้ถึงความรู้สึกอึดอัด อาจจะเป็นเพราะความหวาดกลัวจากเจ้าของร่างเดิม ที่มีต่ออีกฝ่าย จึงได้มีปฏิกิริยาเช่นนี้ ทว่ากับนางนั้นไม่ใช่ นางไม่เคยกลัวผู้ใด

คติประจำใจของนาง คือตาต่อตาฟันต่อฟัน หากสตรีผู้นี้ คือคนที่คิดร้าย และลงมือทำร้ายหลี่ชิงเหมียวจริง นางก็พร้อมที่จะทวงความยุติธรรม ให้แก่เด็กสาว เพื่อตอบแทนอีกฝ่าย ที่สละร่างกายนี้ให้แก่นางได้มาเกิดใหม่

“ท่านอาจารย์ชิวมาแล้วเจ้าค่ะ”

เสียงของสาวรับใช้ดังขึ้นมาจากด้านหน้าเรือนบุปผา ก่อนที่สตรีรูปร่างสูงโปร่ง วัยเพียงสามสิบต้นๆ จะเยื้องย่างเข้ามา พร้อมกับสาวรับใช้คนสนิท ที่ในมือถือฉินตัวโปรดของเจ้านายเข้ามาด้วย

“คารวะท่านอาจารย์ชิวเจ้าค่ะ” ทั้งหลี่ชิงหรง และหลี่ชิงเหมียว ย่อกายประสานมือ คำนับทักทายผู้มาใหม่อย่างพร้อมเพรียงกัน

ชิวซิงอีก้าวเข้ามารับการคำนับจากลูกศิษย์ทั้งสอง ก่อนที่นางจะใช้สายตาลอบสำรวจ คุณหนูที่นางได้ยินมาจากผู้คนภายนอก ร่ำลือกันว่า แต่ก่อนคุณหนูผู้นี้ เป็นเพียงเด็กสาวที่มีเพียงแค่รูปโฉมงดงามเท่านั้น แต่สติปัญญาเปรียบได้กับเด็กเพียงแค่สามขวบ

ทว่าเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าของนางในยามนี้ กลับดูแตกต่างไปจากที่ผู้คนได้เล่าลือ เพราะในดวงตาของเด็กสาวตรงหน้า มีแต่ความเฉลียวฉลาด และลึกล้ำ จนไม่อาจทำให้คนดูแคลนได้

“ท่านคือคุณหนูสามใช่หรือไม่”

ชิวซิงอีเอ่ยปากถามเด็กสาวออกมาทันที หากเทียบกับสตรีที่ยืนอยู่ไม่ไกลกัน คุณหนูผู้นี้ ดูมีสง่าราศียิ่งกว่าคนข้างๆ เสียอีก

“ใช่แล้วเจ้าค่ะ ศิษย์คือหลี่ชิงเหมียว คุณหนูสามสกุลหลี่” หลี่ชิงเหมียวตอบออกมาด้วยวาจาฉะฉาน

ชิวซิงอีเผยรอยยิ้มพอใจออกมา นี่น่ะหรือ…เด็กสาวที่เคยมีสติปัญญาอ่อนด้อย ช่างน่าเหลือเชื่อยิ่งนัก หากก่อนหน้านี้ นางไปพบเจอกับหลี่ชิงเหมียวข้างนอก นางก็คงไม่คิดว่า อีกฝ่ายจะเป็นคุณหนูสามสกุลหลี่ที่ผู้คนเล่าลือกัน

“พวกท่านคงได้ยินชื่อแซ่ของข้ามาจากท่านเจ้าสำนักบัณฑิตหลี่แล้วกระมัง” ชิวซิงอีเดินนำหน้าคุณหนูทั้งสองไปนั่งยังโต๊ะที่ดูเหมือนว่าถูกจัดเตรียมเอาไว้

“เจ้าค่ะ…ท่านพ่อบอกว่า ท่านอาจารย์ชิวเป็นอาจารย์สอนดีดฉินที่มีชื่อเสียงของเมืองถิง ให้พวกข้าตั้งใจเรียนจากท่านให้มาก”

หลี่ชิงหรูตอบออกมาด้วยรอยยิ้ม แล้วจึงไปนั่งลงยังโต๊ะอีกตัว หลี่ชิงเหมียวไม่ได้มีความคิด ที่จะประจบเอาใจอาจารย์เหล่านี้ นางเดินไปนั่งลงยังโต๊ะตัวที่ว่างอยู่เงียบๆ

ท่านอาจารย์ชิวไม่พูดจาให้มากความ เพราะการที่นางมาที่นี่ในวันนี้ คือถ่ายทอดวิชาดีดฉิน ให้แก่คุณหนูทั้งสอง นางจึงสอบถามเพียงแค่ว่า ทั้งสองคนมีความรู้ และมีพื้นฐานเกี่ยวกับการดีดฉินมากเพียงใด หลี่ชิงหรูที่มีอายุมากกว่าหลี่ชิงเหมียวตอบออกมาก่อน

“ข้ารู้เพียงแค่เบื้องต้นเท่านั้นเจ้าค่ะ ส่วนน้องหญิงสาม…นางคงจะไม่รู้ แม้แต่ท่วงทำนอง คงจะต้องลำบากท่านอาจารย์สักระยะเจ้าค่ะ”

นางปรายตามองไปยังหลี่ชิงเหมียว ในแววตามีแต่ความดูถูกดูแคลน ท่านอาจารย์ชิวเห็นแล้ว ก็พอจะเดาออก ว่าคุณหนูรองผู้นี้ ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยชอบน้องสาวต่างมารดามากนัก

แต่นี่ก็เป็นเรื่องภายในเรือนหลังของสกุลหลี่ นางจึงแสร้งที่จะมองข้ามไป ตนมีหน้าที่สอนวิชาดีดฉินให้พวกนางเท่านั้น ผู้ใดจะรับได้มากแค่ไหน ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกนาง

“เอาเถิด… ไม่มีผู้ใดแก่เกินเรียน วันนี้อาจารย์จะช่วยสอนพวกเจ้า ตั้งแต่เริ่มต้นเลยก็แล้วกัน ถ้าเช่นนั้น…พวกเรามาทำความรู้จักฉินกันก่อนดีหรือไม่”

ชิวซิงอีนึกเห็นใจคุณหนูสามอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด ยามที่นางได้สบตากับเด็กสาว นางกลับรู้สึกว่า คุณหนูสามผู้นี้ หาใช่เด็กที่ไม่รู้อะไรเลย อย่างเช่นที่คุณหนูรองกล่าวไม่

วันนี้ที่เรือนบุปผา จึงไม่ได้มีเสียงฉินลอยออกมา ให้คนในจวนได้ยิน เป็นเพราะท่านอาจารย์ชิว ต้องการที่จะให้ลูกศิษย์ทั้งสอง ได้ทำความรู้จักกับฉินอย่างแท้จริง

ส่วนหลี่ชิงเหมียว ที่ถูกหลี่ชิงหรงดูแคลน นางกลับไม่ได้เก็บเอาคำพูดของอีกฝ่ายมาใส่ใจ แม้นางจะไม่ถึงกับชำนาญทางด้านดนตรีเหมือนกับการฝึกวรยุทธ์ แต่ทว่าในชาติภพก่อน นางก็เคยร่ำเรียนมาทุกสิ่งแล้ว หาใช่คนที่ไม่รู้อันใดเลย อย่างที่หลี่ชิงหรงกล่าวไม่

“คุณหนูรองก็เหลือเกิน…รู้ทั้งรู้ว่าท่านเพิ่งจะดีขึ้น ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ร่ำเรียนวิชาใดๆ จริงจัง จะให้รู้ไปกว่านางที่เรียนมาก่อนถึงสิบปีได้อย่างไร”

อี้เหลียนที่เดินตามหลังหลี่ชิงเหมียวบ่นออกมา ขณะที่ทั้งสองกำลังเดินกลับเรือนพักส่วนตัว

“ช่างนางเถิด…นางคงรู้สึกดี ที่ได้ดูแคลนข้า ปล่อยให้นางมีความสุขไปก่อน แล้วเจ้าจะได้เห็น ว่าคุณหนูของเจ้า หาใช่คนที่จะยอมถูกคนรังแกไม่” หลี่ชิงเหมียวฉีกยิ้มออกมา

แม้ในฝันเด็กสาวเจ้าของร่าง จะไม่ได้บอกถึงสาเหตุการตายของตน ทว่านางกลับคาดเดาได้ จากพฤติกรรมและการได้ยินเรื่องความสัมพันธ์ ของอีกฝ่ายกับหลี่ชิงหรง

อีกทั้งวันสุดท้ายที่หลี่ชิงเหมียวมีชีวิตอยู่ ก็อยู่กับอีกฝ่ายตามลำพัง แล้วยังจะเป็นผู้ใดไปได้อีก ที่ทำร้ายหลี่ชิงเหมียวจนตาย หากไม่ใช่หลี่ชิงหรง พี่สาวต่างมารดาผู้นั้น…