“ร้องเข้าไป ร้องให้มันดังๆ”
ร่างหนาคร่อมร่างบางที่เอาแต่ไหว้ร้องขอชีวิตจากเขาอย่างน่าสมเพช สองมือเขาดึงเสื้อผ้าของเธอออกจากตัว
“กรี๊ด”
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังลั่นห้อง และมันคงดังทะลุออกไปนอกห้องเล็กๆ ที่ไม่ได้เก็บเสียงนี้ด้วยเมื่อมือหนาของเขาเข้ามาถอดเสื้อผ้าของเธอออก
แต่ทว่าก็กลับไม่มีใครเข้ามาช่วยเหลือเธอ ราวกับบ้านหลังใหญ่ที่เคยมีคนอาศัยกันอยู่เต็มบ้านไม่หลงเหลือใครอยู่อาศัยแล้ว
เสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยบนร่างกายของหญิงสาวถูกชายหนุ่มที่ทำตัวดั่งซาตานร้ายถอดออกไปจนหมดสิ้น ด้วยการใช้แรงที่มากกว่ารังแกเธอ
หญิงสาวดีดดิ้นหวังหนีให้พ้นจากเงื้อมมือจนร่างกายราวระบมไปทั้งตัวเพราะไม่อาจสู้แรงเขาได้
“แหกปากออกมาอีกสิ อืม”
สองมือหนาจับสองมือบางขึงเอาไว้กับเตียงนอนของเธอ สองขาแกร่งเข้าแทรกกลางหว่างขาเรียวเล็กในท่าพร้อมรัก
ลิ้นอุ่นๆ เลียลงไปตรงยอดปทุมถันสีอมชมพูเข้มของหญิงสาว ก่อนดูดดึงหนักๆ ไม่ก็งับแรงๆ ให้อีกฝ่ายสะดุ้งรับด้วยความเจ็บปวด
เปิดเผยรอยยิ้มแห่งความร้ายกาจบนใบหน้าเมื่อได้แสดงความป่าเถื่อนใส่คู่นอนของตนเอง ที่ไม่ต้องสนว่าจะขาดใจตายคาเตียงหรือไม่
“อื้อ ไม่เอา ออกไปนะ กรี๊ด”
ร่างเล็กสะท้านไปด้วยความเจ็บปวดจากปากของเขา สะดุ้งครั้งแล้วครั้งเล่าพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม
แต่ก็ไม่อาจห้ามความร้ายของเขาให้หยุดลงได้ มีแต่จำยอมอย่างไม่เต็มใจเพราะไม่อาจขัดขืนแรงชายที่มีมากกว่านั้นได้
“อ้าส์”
จับรวบมือของเธอเอาไว้ด้วยมือขวาเพียงข้างเดียว แล้วใช้มือซ้ายข้างที่ถนัดปลดกางเกงของตัวเองลง งัดเอาท่อนเอ็นยักษ์ออกมาจากภายในกางเกง
เสียบแทงความใหญ่โตที่ขยายตัวยาวใหญ่เต็มกำลังเข้าไปในช่องทางคับแคบของเธอที่มันบวมแดงให้ได้เห็นแต่ไกลๆ นั้น
“กรี๊ด”
หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดสุดเสียงที่มี น้ำตาไหลพรากเป็นทางยาวเต็มสองแก้มขาวที่มีแต่รอยช้ำ
“อ้าส์”
กระหน่ำแทงใจกลางร่างของเธอราวกับเป็นเครื่องจักรตั้งแต่เริ่ม รุนแรงไม่มีเบาไม่มีพักเพื่อระบายอารมณ์ปรารถนาที่พัดโหมเข้าหาตัวเขาเมื่อได้ยินเสียงร้องเจ็บปวดของเธอเข้ามากระตุ้น
“ฮืออออ”
เสียงร้องไห้ของเข็มขาวยังคงดังแข็งกับเสียงกระแทกกระทั้นจากมาเฟียหนุ่ม
“อ้าส์”
แต่มาเฟียหนุ่มกลับสนยิ่งทวีความรุนแรงใส่เธอมากขึ้นอีกด้วยรสนิยมชื่นชอบความซาดิส
ขยับโหดจนอกอวบของหญิงสาวที่มีอยู่อย่างพอดีร่างกายเล็กๆ นั้นกระเพื่อมเป็นยอดคลื่นให้ได้เห็นเด่นชัดเต็มสองตา
“อ้าส์”
จับขาเธอฉีกแยกให้กว้างขึ้นอีก ส่งอัดแรงกระแทกกระทั้นเข้าใส่เธออย่างเอาแต่ใจ ส่งให้ตัวเขาเองถึงจุดสูงสุดของรสสวาท
ฉีดพ่นน้ำรักใส่ช่องทางคับแคบของเธอที่มันทั้งแดงช้ำและยังมีเลือดไหลออกมาให้ได้เห็นไปอย่างไรเครื่องป้องกัน เพราะก่อนหน้านี้เขาให้เธอกินยาคุมมาแล้วและก็ยังจะให้กินต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าเขาจะพอใจกับเรือนร่างของเธอ
แล้วเขาก็รีบดึงความใหญ่โตที่มันคับรูเธอไปหมดออกมา ราวกับจะจบเรื่องนี้ลง
“ออกไปให้พ้น”
หญิงสาวออกปากไล่เขาในทันทีด้วยความรังเกียจคนอย่างเขาเป็นที่สุดที่เข้ามาย่ำยีเธอราวกับเธอไม่มีชีวิตจิตใจ
ไม่รู้เธอไปทำอะไรมาผิดมาหนักหนาเขาถึงได้ทำกับเธอแบบนี้ เด็กกำพร้าอย่างเธอที่คิดมาหาที่พึ่งพิง ที่คิดจะมาทำให้แม่รัก ต้องเจอกับเรื่องโหดร้ายแบบนี้เชียวเหรอ
“คนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉัน ในเมื่อเธออยากเดินเข้ามาในบ้านหลังนี้แล้วก็ต้องอยู่ชดใช้ให้แม่ของฉันจนกว่าจะสาสม อืม”
ท่อนเอ็นยักษ์ของเขาที่มันยังตั้งลำแข็งอยู่เสียบแทงเข้าไปในช่องทางคับแคบใหม่อีกรอบตามที่เธอกล้ามาออกปากไล่คนอย่างเขา
กระแทกกระทั้นเข้าหาอย่างรุนแรงไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัว เนินอวบอูมที่มีเพียงไรขนอ่อนปกคลุมให้พองามนั้นสั่นพั่บๆ ให้ได้เห็นอย่างชัดเจนเต็มสองตา
“อื้อ กรี๊ด”
เข็มขาวทำได้เพียงกรีดร้องออกมาพร้อมกับน้ำตาอีกครั้ง และอีกครั้งอย่างไม่รู้ว่ามันจะจบสิ้นลงตรงไหน หรือต้องให้เธอตายไปเสียก่อนก็ไม่รู้เหมือนกัน
“หึๆ”
เขาหัวเราะหึๆ พร้อมกับท่อนล่างยังคงไม่หยุดขยับเข้าใส่เธออย่างนึกพอใจที่ได้เห็นเธอเจ็บปวดออกมาแบบนี้
สาสมแล้วที่เธอจะได้รับความเจ็บปวดนี้ไปโทษฐานที่มาทำให้แม่ของเขาเสียใจจนถึงขั้นจบชีวิตของตัวเอง
“เป็นอะไร ทำไมไม่กินเข้าไป”เลนินยังคงทำหน้าที่ของเขาอย่างดีเท่าที่ลูกน้องคนหนึ่งที่รับคำสั่งมาจะทำได้ เขายังคงซื้ออาหารจากร้านสะดวกซื้อมาให้หญิงสาวได้กินทุกๆเช้า และจะเข้ามาตรวจดูในทุกๆเย็นว่าเธอกินอาหารพวกนั้นเรียบร้อยหรือยัง และวันนี้ก็เหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ หญิงสาวยังไม่ได้เตะต้องอาหารอะไรเลยแม้แต่อย่างเดียวทั้งที่ในตอนนี้มันก็เป็นเวลาบ่ายแก่ๆเข้าไปแล้ว“หนูปวดท้อง”เข็มขาวตอบคำถามนั้นเบาๆโดยที่เธอนั้นยังคงนอนขดตัวอยู่บนเตียงนอนโดยมีมือเล็กๆกุมท้องน้อยเอาไว้แน่น“ปวดมากไหม จะตายหรือยัง”เลนินถามกลับไปด้วยคำพูดที่เหมือนใช้พูดกับบรรดาเพื่อนร่วมงาน“ปวดมาก”คนตัวเล็กกัดฟันตอบกลับไปเพื่อหวังให้อีกฝ่ายช่วยหายาให้กินเพื่อว่าอาการจะได้หายดี“เออๆ เดี๋ยวจะหายามาให้ก็แล้วกัน”เลนินจำต้องออกไปสั่งลูกน้องที่ยืนเฝ้าเวรยามกันอยู่ด้านนอกเพื่อใช้ให้ไปซื้อยาธาตุมาให้กับหญิงสาว โดยที่เขานั้นยังคงเฝ้าเธอเอาไว้ไม่ให้คลาดสายตาเหมือนเดิม กันไม่ให้เธอหาทางหนีออกไปได้ใช้เวลาไม่นานนักยาธาตุที่เลนินสั่งให้ไปซื้อหามาก็เดินทางมาถึง และยานั้นก็ถูกยื่นให้กับหญิงสาวในทันทีเพื่อให้เธอกิน“ดีขึ้นหร
“ไม่”ร่างเล็กๆถูกจับให้นอนอยู่ด้านหลังของรถในพื้นที่ที่จำกัดจนร่างบางๆที่มีแต่เนื้อติดกับกระดูกก็ว่าได้ขดงอแทบจะเป็นก้อนขนก้อนหนึ่งจนดูไม่น่านอนได้อย่างสบายตัวนัก เธอส่งเสียงออกมาเบาๆผ่านริมฝีปากบางๆที่แสนซีดเซียวไร้สีเลือดฝาดนั้นอย่างคนไม่ได้สติดวงตายังคงหลับพริ้มแต่ลูกนัยน์ตากลับกลิ้งกลอกไปมาจนผิวของเปลือกตาขยับอย่างเห็นได้ชัด ราวกับกำลังฝันร้ายจนนอนไม่เป็นสุขสายตาคมของคนที่นั่งยัดตัวโตๆมาข้างๆกับเธอเริ่มหันมาจ้องมองเธอ แววตาของเขาที่มองดูเธอดุร้ายราวสัตว์ป่า ไร้ซึ่งความปรานีกับคนอย่างเธอ“อย่าเข้ามานะ ออกไปให้พ้น”หญิงสาวเริ่มส่งเสียงร้องดังมากขึ้นพร้อมกับร่างกายขยับไปมาราวกับกำลังหนีอะไรในห้วงฝันสักอย่าง ที่ภายในนั้นมันคงโหดร้ายมากสำหรับเธอจนต้องแสดงอาการออกมา“กรี๊ดดดดดดด”คนตัวเล็กกรีดร้องดังสนั่นลั่นรถที่กำลังแล่นอยู่บนท้องถนน ร่างกายดีดลุกขึ้นนั่งลืมตาโพลงด้วยความตกใจกลัวหยาดเหงื่อไหลโทรมเต็มใบหน้าพร้อมตื่นตระหนกจนหัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมานอกอก“หุบปาก”เสียงหนาคำรามดังตอกกลับไป มือหนาขยับด้วยความรวดเร็วเข้าปิดปากเธอเอาไว้“อืม”เข็มขาวกัดมือเขาเข้าเต็มแรงเกิดด้วยความตกใจ
“เออ พวกกูไปก็ได้”มังกรหนึ่งในมาเฟียที่มีอิทธิพลและก็เมียแล้วรีบลากคอเพื่อนอีกสองคนให้กลับไปยังสนามยิงปืนที่อยู่ข้างบ้านในทันที เลิกยุ่งกับเรื่องที่ดูเหมือนจะส่วนตัวของไอ้ฟีนิกส์มัน เพราะไม่อยากมีแผลกลับบ้านด้วยเกรงว่าเมียจะด่าเอาได้“ลงมา ฉันมีอะไรสนุกๆให้เธอเล่นด้วยนิดหน่อย”ร่างหนาเดินไปเปิดประตูรถของเขาที่ใช้งานเป็นประจำแต่จำต้องเอามาใช้ขนนักโทษอย่างเธอด้วยตัวเขาเอง ฉุดกระชากร่างบางที่นั่งทำหน้าซื่อๆลงมาจากรถนั้น“คุณจะทำอะไร”เข็มขาวจ้องหน้าเขาอย่างสงสัยพร้อมกับรวบรวมความกล้าถามเขาออกไป แค่เรื่องเมื่อคืนก่อนก็ทำเอาเธอฝันร้ายยังไม่หาย เธอไม่อยากจะเจอเรื่องราวร้ายๆอะไรอีกแล้ว เธอกลัว“ยืนนิ่งๆล่ะ ระวังตัวเอาไว้ให้ดี”เขาไม่ตอบคำถามเธอเพราะนั้นไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องพูด เธอมีหน้าที่รับกรรมที่เธอก่อเอาไว้ก็พอแล้ว และเขาก็พาเธอไปมัดติดไว้กับเป้าล่อกระสุนปืนที่อยู่ห่างออกไปไกลจากจุดที่ใช้ยิงปืนกับบรรดาเพื่อนๆโดยใช้เชือกมัดเธอเอาไว้ด้วยมือของเขาเองอย่างแน่นหนากันเธอดิ้นหนีไปได้“คุณฟีนิกส์ หนูขอโทษ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ คุณฟีนิกส์”หญิงสาวมองไปรอบๆอย่างนึกสำรวจทำเอาฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าเธอ
“นายครับ คุณคาร์เตอร์โทรมาครับ”เออร์วานเดินถือโทรศัพท์มาส่งให้กับมือของเจ้านาย โดยที่ก่อนหน้านี้เขากดรับสายโทรศัพท์ให้กับเจ้านายแล้วด้วย ตามคำสั่งที่มีเอาไว้ก่อนหน้านี้ ว่าถ้าเป็นสายที่มาจากเพื่อนของเจ้านายให้กดรับสายได้ทันที ไม่ต้องรอขออนุญาตใดๆทั้งสิ้น “ว่าไงไอ้เวร ยังไม่ตายอีกเหรอวะ”เสียงสนทนาอย่างเป็นกันเองถูกพูดออกจากปากของฟีนิกส์ในทันทีที่เขาเอาโทรศัพท์เครื่องหรูแต่แทบไม่เคยใช้งานเลยนั้นมาวางแทบไปบนแก้มสากทักทายหนึ่งในเพื่อนสนิทของเขาที่มีไม่กี่คน หลังจากที่เมื่ออาทิตย์ก่อนได้ข่าวว่ามันปะทะกับพวกศัตรูของมันมา“ยังโว้ย แล้วมึงล่ะตายห่าได้หรือยัง”คาร์เตอร์ตอบกลับด้วยความเป็นกันเองเหมือนกับที่อีกฝ่ายแสดงออกมา“โทรมามีส้นตีนอะไรกับกู”ฟีนิกส์ไม่นิยมพูดมากกับใครเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ก็เลยไม่ได้ต่อปากต่อคำกับอีกฝ่ายต่อ แต่กลับถามหาใจความสำคัญที่อีกฝ่ายโทรมาหาเขาในทันที เพื่อไม่ให้การสนทนามันยืดเยื้อ“มือกูเพิ่งหายเลยอยากจะซ้อมมือซะหน่อย ออกมายิงปืนกันหน่อยสิวะ”คาร์เตอร์หาเรื่องกินเหล้าแต่หัววันตามประสาหนุ่มเพิ่งโสดเอ่ยชวนเพื่อนออกมาสังสรรค์ตั้งแต่บ่ายแก่ๆด้วยกันแต่จะให้แค่ชวนมาปา
“เดินก้มหน้าไป อย่าให้ฉันเห็นว่าเธอส่งสายตาระริกระรี้ใส่ใครอีก ไม่อย่างนั้นเธอได้เป็นศพนอนคู่กับมันแน่”แถมท้ายด้วยการไม่ให้เธอมองหน้าใครไปตลอดทางเลยด้วย เพราะเขาไม่ไว้ใจเธอ ด้วยเธออาจขอความช่วยเหลือจากไอ้พวกลูกน้องของเขาไปตามทางก็เป็นได้ และไอ้พวกนี้บางคนมันอาจใจอ่อนช่วยเหลือจอมแพศยาอย่างเธอก็เป็นได้กันไว้ก่อน เพราะเขาไม่ชอบตามแก้ปัญหาให้มันวุ่นวายทีหลังอีกส่งเธอเสร็จเขาก็เดินไปยังห้องทำงานลับของตัวเขาเอง เพื่อไปสะสางงานอย่างอื่นต่อระวางที่ต้องรอตรวจสินค้าเถื่อนด้วยตัวเองก็จะส่งออกไปให้กับลูกค้า“นายครับ นายครับ”เออร์วานเรียกผู้เป็นนายสองสามครั้งเพื่อจะรายงานสถานการณ์ปัจจุบันให้เจ้านายรับทราบแต่เขากลับได้แต่เพียงความเงียบงั้นตอบกลับมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ก็ด้วยเจ้านายเขาฝึกการรับรู้การตอบสนองมาเป็นอย่างดี แม้แต่เสียงแมลงหวี่ก็ได้ยิน ไม่มีทางเลยที่จะไม่ได้ยินเสียงของเขา“อะไร”ฟีนิกส์หันไปจ้องลูกน้องด้วยสายตาที่ดุราวกับไม่พอใจที่ลูกน้องมาตะคอกใส่หน้าเขา หลุดออกจากภวังค์ความคิดอะไรบางอย่างที่มันไม่ควรเกิดขึ้นในหัว“นายเป็นอะไรหรือเปล่าครับ หะๆหูนายไม่สบายหรือเปล่า”ลูกน้องตัวดีถาม
เข็มขาวอาบน้ำแต่งตัวด้วยความรีบร้อนเพื่อทำตามคำสั่งของคนใจร้ายอย่างเขา ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องนอนของตัวเองไปเพื่อไปหาเขาเธอรู้ดีว่าเธอมาช้ากว่าเวลาไปมาก คงหนีไม่พ้นถูกเขาลงโทษเป็นแน่ แต่การจะหนีหน้าเขาไปเลยไม่ออกจากห้องนอนมาก็คงไม่ได้ เพราะนั้นอาจทำให้เขาโกรธเธอมากขึ้นไปอีกและอาจทำร้ายเธอในแบบที่เธอคาดไม่ถึงอีกก็เป็นได้คนขี้ขลาดอย่างเธอกลัวเกินกว่าจะต้านทานคำสั่งของเขา แม้รู้ดีว่าจะเจ็บตัวก็ต้องมาดีกว่าตายคามือเขา“ที่ท่าเรือเกิดอะไรขึ้น”คนตัวโตไม่ได้ใส่ใจที่เธอมาถึงยังที่รถช้า แต่กลับให้ความสนใจกับงานที่ท่าเรือของเขาแทน เพราะที่นั่นมันสำคัญสำหรับเขาที่สุด“มีคนพยายามแอบเข้าไปขโมยของครับ พวกเราจับตัวมันไว้ได้แล้ว”เลนินเป็นคนรายงานเรื่องราวทั้งหมดให้เจ้านายได้รับรู้ เพราะเขาเป็นคนรับรู้เรื่องราวทั้งหมดก่อนหน้านี้แทนเจ้านาย“ขโมยงั้นเหรอ แล้วมันกล้ามาขโมยอะไร”“มันจะเอาอาวุธของเราครับ”“มันคงไม่ใช่แค่ขโมย บีบปากมันเอาความจริงออกมาว่าใครส่งมันมา ถ้ามันไม่ยอมพูดก็ค่อยๆเอามีดเฉือนปากมันทีละเล็กละน้อยจนกว่ามันจะพูด”“ครับนาย”ได้รับคำสั่งของเจ้านายก็รีบยกหูโทรศัพท์มือถือขึ้นมาสั่งการออก