“ไอ้เลนินออกไปจัดการงานที่บริษัทแทนกู ส่วนมึงไอ้เออร์วานไปจัดการเรื่องเมื่อวานให้จบ ไม่มีเรื่องสำคัญไม่ต้องเสือกมาเรียกกู กูจะสนุกกับคุณหนูเขาสักหน่อย”
“ครับนาย”
“ครับนาย”
มาเฟียหนุ่มหันไปสั่งการลูกน้องที่เดินตามหลังมาทั้งมือซ้ายและก็มือขวาของเขา ก่อนจะเดินตามหญิงสาวเข้าไปในห้องนอนของเธอ
แล้วปิดประตูห้องนั้นด้วยการกระชากแรงๆ จนเกิดเสียงดังสนั่นลั่นบ้าน จนประตูมันแทบพังคามือตามนิสัยชอบใช้ความรุนแรงของคนเลือดร้อนอย่างเขา
“กูบอกแล้วไงว่าอย่ามายืนมองหน้ากูแบบนี้ กูไม่ชอบ”
พอเข้ามาภายในห้องได้ เขาก็เกิดอารมณ์เสียขึ้นมาจนตวาดใส่หน้าหญิงสาวออกไป เมื่อเคยสั่งไปแล้วว่าอย่าให้เธอมามองหน้าเขาแบบนี้อีก
ทำไมดื้อด้านอย่างลองของแบบนี้วะ คงอยากโดนเอาจนตายสินะถึงได้อวดดีขัดคำสั่งเขาแบบนี้
“ขะๆขอโทษค่ะ”
เข็มขาวที่ไม่ได้ตั้งใจจะมองไปยังเขา แต่ทว่าเพราะความตกใจในเสียงที่ดังจากการที่ประตูถูกดึงเข้ามาปิดอย่างแรง เธอก็เลยตวัดสายตาขึ้นไป
เธอไม่รู้มาก่อนว่านั้นจะทำให้เขาไม่พอใจ ถ้ารู้เธอจะไม่ทำเด็ดขาดเพราะเธอกลัวเหลือเกินกับความร้ายกาจของเขาที่มันเหมือนปีศาจร้ายนั้น
คนตัวเล็กรีบก้มหน้ามองพื้น หลบสายตาดุๆ ของเขาที่มองมายังเธอในทันที เนื้อตัวสั่นระริกด้วยความหวาดกลัวว่าเขาจะทำร้ายเข้าให้อีก
“ไปนอน จะได้ทำหน้าที่ของเธอซะ”
มาเฟียหนุ่มออกคำสั่งอีกครั้งเมื่อเขาตั้งใจเข้ามาในห้องนี้เพื่อมาแก้แค้นเธอ มันคงสนุกไม่น้อยที่ได้ย่ำยีผู้หญิงบอบบางอย่างเธอบนเตียงของเธอเอง
“คุณจะทำอะไร”
หญิงสาวถามกลับอย่างหวาดกลัว สองเท้าถอยหลังหนีเขาไม่เป็นท่า
“ก็ใช้เธอเป็นที่บำเรอความใคร่ไง อย่ามาทำเป็นใสซื่อไม่เคยไปหน่อยเลยนะ”
ส่งเสียงตวาดออกไปด้วยความหงุดหงิดไม่น้อยที่คนตัวเล็กไม่ยอมทำตามคำสั่งแต่โดยดี
เข็มขาวยกมือขึ้นไหว้เขาหมายจะขอร้องให้เขาปล่อยเธอไป เธอยินดีเดินจากไปเงียบๆ ไม่ปริปากบอกเรื่องที่ผ่านมากับใครทั้งนั้น
“ฉันอยากปลดปล่อยเต็มทนแล้ว ไปนอนก่อนที่ฉันจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้”
คว้าคนตัวเล็กที่กำลังทำให้เขาดูเหมือนพวกพระสงฆ์ห่มผ้าเหลืองที่ต้องกราบไหว้ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน
เหวี่ยงร่างบางๆ นั้นที่ดูกี่ที่ก็น่าเอาให้หนำใจลงบนเตียงนอนสีฟ้าอ่อนของเธอที่ผ้าปูที่นอนมันซีดเซียวจนจะเป็นสีขาวให้ได้แล้ว
“ไม่นะ”
ร่างเล็กดิ้นรนขัดขืนบนความเจ็บปวดของร่างกายที่ถูกเขาเหวี่ยงลงมาบนเตียงนอนที่ไม่ได้อ่อนนุ่มอะไรมากนัก เพราะเป็นที่นอนเก่าเก็บสมัยเมื่อสิบปีที่แล้วที่เธอย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังนี้ใหม่ๆ
“ฉันก็ไม่ได้ขอให้เธออนุญาต อืม”
ร่างหนาขยับขึ้นเตียงอย่างรวดเร็วขึ้นคร่อมร่างบอบบางนั้นเอาไว้ด้วยอารมณ์ที่มันพลุ่งพล่านขึ้นมาเมื่อยิ่งเห็นว่าร่างบางนั้นน่ากินขึ้นเรื่อยๆ เมื่อถูกเหวี่ยงขึ้นเตียง
จับเธอกดลงเตียงไปอย่างแรง ส่งปลายจมูกโด่งเข้าซุกไซ้ซอกคอหอมเพื่อเพิ่มความกำหนัดในตัวให้ความเป็นชายมันลุกชูชัน
“อื้อ ไม่นะ”
สองมือเล็กพยายามผลักไสใบหน้าหล่อเหลาของเขาที่มันผิดกับนิสัยของเขาให้ออกไปให้ห่างจากลำคอของเธอด้วยความรังเกียจเสียเต็มประดา
เธอไม่เคยต้องการให้เขาเข้ามาใกล้เธอเพื่อทำร้ายเธอแบบนี้เลย มันไม่ได้สวยงามเหมือนที่เคยคิดฝันหวานว่าเขาอาจเคยชอบเธอถึงส่งยิ้มให้ก่อนหน้านี้
“อื้อ อย่าดิ้นสิวะ อยากเจ็บตัวแบบเมื่อวานอีกหรือไง”
ร่างหนาขยับออกห่างจากร่างเล็กด้วยความรำคาญที่เธอนั้นเอาแต่ดิ้นไปดิ้นมาจนเขาแทบหมดอารมณ์สนุกด้วย
ฝ่ามือหนายกขึ้นสูงเหนือใบหน้าของหญิงสาวหมายจะทำร้ายเธอให้หลาบจำจะได้ไม่กล้ามาลองดีกับเขาอีก
“หนูขอร้องล่ะปล่อยหนูไปเถอะ ฮือ”
เข็มขาวยกมือไหว้ทั้งน้ำตากับร่างกายที่แข็งทื่อไปหมดเพราะความหวาดกลัว ไม่กล้าแม้จะหายใจแรงด้วยกลัวเขาทำร้ายเอาอีก
แค่ครั้งนั้นที่เขาชกท้องของเธออย่างแรงมันก็ยังเจ็บข้ามวันข้ามคืนมาจนถึงตอนนี้ ถ้าเขาลงมืออีกเธอคงรับไม่ไหว
“ร้องเข้าไป ร้องให้มันดังๆ”
ร่างหนาคร่อมร่างบางที่เอาแต่ไหว้ร้องขอชีวิตจากเขาอย่างน่าสมเพช สองมือเขาดึงเสื้อผ้าของเธอออกจากตัว
“กรี๊ด”
“พี่เลนินกับพี่เออร์วานเป็นลูกน้องคนสนิทของคุณจะให้มาเป็นพี่เลี้ยงเด็กคงไม่เหมาะ หนูหาพี่เลี้ยงเองจะดีกว่า อีกอย่างหนูก็เรียนจบก็คอยดูแลลูกด้วยตัวเองได้อย่างเต็มที่ได้แล้วคุณจะได้กลับไปทำงานอย่างเต็มตัว”“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจหนู เดี๋ยวฉันจะช่วยหาอีกแรงก็แล้วกัน ว่าแต่ชุดว่ายน้ำนั้นทิ้งไปหรือยัง”เรื่องลูกคุยกันจบไปแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความหวงเกี่ยวกับชุดว่ายน้ำที่เธอพูดถึงเอาไว้ตั้งแต่เดินทางมาถึงใหม่ๆ“ใครๆเขามาเที่ยวทะเลก็ต้องใส่ชุดว่ายน้ำกันทั้งนั้นไม่เห็นจะแปลกอะไรเลย แต่ทำไมคุณให้หนูเอาชุดไปทิ้งล่ะคะ”ร่างเล็กเอนตัวเข้าไปซบต้นแขนหนาของผู้เป็นสามีอย่างออดอ้อน เอ่ยเสียงเบาๆตอบเขาอย่างน่ารัก“ใครๆที่ไหนก็ช่างหัวมันสิ มันจะใส่อะไรหรือจะแก้ผ้าเดินก็เรื่องของพวกมัน แต่สำหรับเมียฉันแล้วห้ามใส่อะไรพวกนั้น ความสวยงาม เรือนร่าง ร่างกายนุ่มนิ่มนี้ ฟีนิกส์มีสิทธิ์ได้เห็นคนเดียวเท่านั้น”สองมือหนาช่วยกันรวบร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของเขาได้อย่างง่ายดาย เมื่อมีโอกาสได้ใช้เวลากันตามลำพัง เขาก็ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปง่าย ต้องได้ใกล้ชิดกับเธอจนรู้สึกชุ
“ทาเล๊”เสียงของเด็กชายวัยสองขวบเอ่ยขึ้นเมื่อสายตานั้นมองเห็นผืนน้ำขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้า พร้อมกับท่าทางตื่นตาตื่นใจนี่อาจไม่ใช่การเห็นทะเลเป็นครั้งแรก แต่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับได้สำหรับเด็กตัวน้อยๆคนนี้ด้วยพ่อของเขานั้นเป็นมาเฟียมีท่าเรือส่วนตัวเอาไว้ขนของติดกับทะเล ทำให้เขานั้นเดินทางไปทำงานกับพ่อและก็เห็นทะเลนับครั้งไม่ถ้วนแล้วตั้งแต่ลืมตาดูโลกได้เพียงไม่กี่เดือนแต่ทุกครั้งที่เด็กชายเห็นทะเลก็จะมีอาการตื่นเต้นแบบนี้ทุกครั้งไป ดูจะเป็นเด็กที่รักธรรมชาติไม่น้อยเลยในสายตาของคนเป็นพ่อกับแม่“ว้าว ทะเล”ส่วนคนเป็นแม่เองก็เก็บอาการดีใจเอาไว้ไม่อยู่ไม่ต่างจากลูกชายตัวน้อยเลยสักนิด เธอนั้นตื่นตาตื่นใจกับผืนน้ำสีฟ้าสดใสและหายทรายสีขาวที่อยู่ตรงหน้าเป็นที่สุดเธอก็เหมือนกับลูกชายนั่นแหละ ได้เห็นทะเลอยู่บ่อยๆเพราะตามผู้เป็นสามีไปทำงานอยู่เป็นประจำแต่ทว่าไม่เคยเห็นทะเลที่เป็นหาดทรายสีขาวสวยแบบนี้มาก่อน ด้วยที่ท่าเรือนั้นมันมีมีหาดทรายมีแต่ผืนน้ำและก็เรือขนส่งเท่านั้น“หวังว่าหนูคงไม่เอาชุดว่ายน้ำแบบนั้นมาใส่นะ”พอเห็นลูกกับเมียดูจะมีความสุขคนเป็นหัวหน้าครอบครัวก็อดไม่ได้ที่จะ
“ทำรายงานอยู่เหรอ”นอกจากวันนี้เมียตัวน้อยจะเลิกเรียนเย็นกว่าทุกวันแล้วพอกลับมาถึงบ้านก็ยังมีรายงานต้องให้ทำต่ออีกนิดหน่อย สามีอย่างเขาก็เลยรับหน้าที่เลี้ยงลูกเป็นหลักสลับกับทำงานไปด้วยพอพาลูกเข้านอนแล้วก็ให้กล้องช่วยเลี้ยงลูกต่อ ไม่ให้ลูกคลาดสายตาแม้แต่นิดแม้จะมีลูกน้องคอยนอนเฝ้าอยู่ใกล้ๆก็ตามส่วนคนเป็นพ่อนั้นก็ได้โอกาสมาดูแลเมียต่อจากลูกบ้าง หลังจากต้องแยกกันทำหน้าที่แทบไม่ได้เจอหน้ากันแบบนานๆเลย“ค่ะ อีกนิดก็ใกล้จะเสร็จแล้ว คุณฟีนิกส์อาบน้ำนอนก่อนได้เลยค่ะ”เข็มขาวกำลังก้มหน้าก้มตาทำรายงานอย่างขะมักเขม้นในช่วงที่สมองกำลังแล่นได้ที่ ไม่ได้เงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาภายในห้องนอนแม้แต่นิด แต่ก็รู้ดีว่าเป็นเขาเพราะกลิ่นกายเขามันหอมฟุ้งมาก่อนตัวเสียอีก เธอจำได้ดี“ฉันอาบน้ำแล้ว เหลือแต่ว่าเมื่อไหร่เมียจะไปกล่อมนอนแค่นั้นเอง”เขาทำทุกอย่างพร้อมเข้านอนมาตั้งแต่อยู่ในห้องนอนที่ชั้นล่างที่เปิดขึ้นมาใหม่ตั้งแต่มีลูกนั้นแล้ว เพื่อไม่ให้เสียเวลาเมื่อเจอหน้ากับเมียเพราะลูกยังเล็กมากๆทิ้งไว้คนเดียวนานก็ไม่ดี มีเวลาแค่รอบกินนมสองถึงสามชั่วโมงเท่านั้นพ่อมือโปรอย่างเขาที่เลี้ยงลูกเป็นห
“ให้ฉันช่วยแต่งตัวไหม”เสียงหนาเอ่ยขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวขึ้นอย่างช้าๆทางด้านหลังของเมียตัวน้อยที่กำลังยืนเช็ดตัวให้แห้งอยู่หน้ากระจกภายในห้องแต่งตัวสายตาคมพิศมองเมียจากทางด้านหลังไม่ห่างเลย แม้เธอจะเพิ่งคลอดลูกได้เพียงสามเดือนเท่านั้น แต่ทว่าทรวงทรงองค์เอวยังคงน่าเอาเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยยกเว้นอวบขึ้นมานิดหน่อย และนั้นทำให้เหมือนว่าจะจับได้ถนัดมือมากขึ้นไปอีก“ว้าย”คนตัวเล็กที่เอาแต่รีบเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้แห้งถึงกับสะดุ้งโหย่งด้วยความตกใจเมื่อถูกทักทายโดยผู้เป็นสามีไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาภายในนี้ตอนที่เธอกำลังโป้อยู่ เพราะก่อนหน้านี้เขายังนอนหลับอยู่กับลูกน้อยวัยสามเดือนของเธออยู่เลยหรือว่าเขาจะแกล้งหลับกันแน่ก็ไม่รู้ พ่อมาเฟียคนนี้ยิ่งร้ายๆอยู่จนเมียอย่างเธอตามไม่เคยทันเลย“ลูกยังหลับอยู่ ฉันก็ยังพอจะว่างช่วยหนูแต่งตัวได้นะ”มือหนาหยิบเอาชุดชั้นในของเมียขึ้นมาถือเอาไว้แน่น หมายมั่นเป็นอย่างยิ่งว่าจะเป็นคนใส่ให้เมีย เพื่อการันรีว่าเขาไม่ใช่แค่จะถนัดเพียงถอดออกเท่านั้นแต่เมื่อเป็นพ่อคนแล้วแต่งตัวให้ลูกน้องมานับครั้งไม่ถ้วนได้แล้ว เขาก็แต่งตัวให้เมียได้ด้วยเช่นก
“นี่เป็นแหวนที่ฉันตั้งใจเลือกมาเองกับมือและก็สลักชื่อฉันเอาไว้อย่างชัดเจน แหวนวงนี้มันเป็นของหนูแต่เพียงผู้เดียวนะ เหมือนที่ตัวฉันและก็หัวใจของฉันเป็นของหนูแต่เพียงผู้เดียวนั่นแหละ”รับแหวนนั้นมาจากมือลูกน้องแล้วแกะออกมาจากกล่อง มองแหวนที่ตั้งใจสั่งทำมาด้วยตัวเองอีกรอบด้วยความรักที่มีให้กับเธอแต่เพียงผู้เดียวจับมือเล็กๆของเธอข้างซ้ายขึ้นมาแล้วสวมแหวนวงนั้นให้กับนิ้วนางของเธออย่างบรรจงและเบามือที่สุดนี่แหละพิธีแต่งงานของเขาที่เขาตั้งใจจัดขึ้นมาเพื่อประกาศความรักของเขาและก็เธอ และเขาก็มั่นใจว่ามันจะส่งผ่านไปถึงเจ้าตัวน้อยที่อายุได้สามเดือนแล้วในท้องแม่นั้นด้วย“ขอบคุณนะคะ”เอ่ยขอบคุณเขาออกมาจากหัวใจและรอยยิ้มที่มีความสุข คราวนี้เธอไม่ได้ไหว้เขาอีกแล้วแต่ทว่ากลับก้มลงไปหอมแก้มเขาทั้งสองข้างแทน“แต่ว่าหนูไม่มีอะไรจะให้คุณเลย”ถ้าพูดถึงการแลกแหวนแทนใจในวันแต่งงานแบบที่เขาทำกับเธอ เธอก็ไม่มีแหวนแลกกลับไป เพราะไม่ได้เตรียมตัวเอาไว้ก่อนหน้านี้เลย“ไม่เป็นไร ฉันไม่ต้องการอะไรจากหนูทั้งนั้น แค่ฉันเป็นสุดที่รักของหนูก็เพียงพอแล้ว”เขาไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอทั้งนั้น เพราะเธอคือหัวใจของเขา เขาไม
“มีที่สำคัญที่เราจะไปต้องกันคืนนี้ และก็เรื่องสำคัญที่เราจะต้องทำด้วยกัน”พอเมียตั้งท้องได้สามเดือนเข้าระยะที่ปลอดภัยดีแล้ว ฟีนิกส์ก็หาเรื่องพาเธอออกไปจากบ้านในทันที นอกเหนือจากที่ให้เธอไปเรียนที่มหาลัยทุกวันโดยเขานั้นทำตัวมีความลับ ไม่ปริปากบอกสถานที่ที่จะพาไปและก็ทำตัวแกมบังคับเธอด้วยหลังจากที่ไม่ได้ทำตัวแบบนี้กับเธอมานานมากแล้ว“อะไรเหรอคะ คุณเปิดตัวโกดังแห่งใหม่อีกเหรอคะ”เข็มขาวที่เพิ่งจะกินมื้อเย็นเสร็จกำลังช่วยแม่บ้านเก็บจานอาหารอยู่หันไปถามเขาด้วยความสงสัยว่าเขาจะพาเธอไปที่ไหนกันในเวลาเริ่มมืดค่ำแบบนี้“หนูปิดตาเอาไว้ก่อน ถึงที่หมายแล้วค่อยเปิดออก”ไม่ตอบคำถามอะไรเมีย แต่กลับเอาผ้ามาปิดตาเธอแทน แล้วพาเธอไปขึ้นรถwx“ให้หนูเห็นทางไม่ได้เหรอคะ”“ไม่ได้”แล้วเขาก็รีบสั่งให้ลูกน้องเคลื่อนขบวนรถโดยเร็วที่สุด เพื่อไปให้ถึงยังโรงแรมแห่งใหม่ที่เขาเพิ่งจะซื้อมาเมื่อไม่กี่วันมานี่เอง โดยที่การซื้อโรงแรมครั้งนี้เมียของเขาก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำเพราะเขาตั้งใจปิดเอาไว้เป็นความลับ“ใกล้ถึงหรือยังคะ”ระหว่างทางเข็มขาวพยายามถามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น หวังว่าเขาจะบอกอะไรกับเธอบ้างเพื่อลดความตื่น