เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 3 สร้างบุพเพให้กับน้องสาว 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-01 13:39:53บทที่ 3
สร้างบุพเพให้กับน้องสาว
ตั้งแต่วันนั้นที่เย่ปิงปิงไปตัดชุดที่ร้านอาภรณ์ นางก็ไม่ได้ย่างกรายออกไปจากเรือนเลย หญิงสาวนั่งอยู่หน้าโต๊ะหนังสือแล้วคัดตัวอักษรอยู่เป็นนาน นางกำลังคิดทบทวนเรื่องราวในชาติก่อนเพื่อใช้ให้เกิดประโยชน์ในชาตินี้
บุคคลที่นางจะต้องชำระแค้นคือ ‘องค์รัชทายาทกงหนิงหลง’ ผู้ที่หลอกใช้ความรักของนางได้อย่างเลือดเย็น และสังหารนางราวกับนางเป็นเพียงมดปลวกที่ไร้ค่า
ส่วนคนถัดไปคือน้องสาวที่ทำตัวราวกับแม่ดอกบัวขาวอย่างเย่ม่าน น้องสาวอสรพิษที่พร้อมจะฉกนางให้ตายเมื่อนางพลั้งเผลอ
ผู้คนที่ทำร้ายนาง นางจะไม่มีวันปล่อยไปเป็นอันขาด หนี้เลือดนี้จักต้องชำระด้วยเลือด!!
“คุณหนูใหญ่เจ้าคะ คุณหนูรองมาขอเข้าพบเจ้าค่ะ”
ซีซีเดินเข้ามารายงาน
“บอกน้องรองว่าข้ารู้สึกเวียนหัว ช่วงนี้ข้าขอพักที่เรือน”
“เอ่อ...แต่ตอนนี้องค์รัชทายาทเสด็จมาที่จวนด้วยนะเจ้าคะ”
“เจ้าบอกไปตามนั้น”
“เจ้าค่ะ”
ซีซีเดินถอยหลังจากไปเพื่อแจ้งให้เย่ม่านทราบ แม้นางจะแปลกใจที่คุณหนูไม่ออกไปพบองค์รัชทายาทด้วย แต่นางเป็นเพียงแค่บ่าวจะกล้าไปสอดเรื่องของเจ้านายได้อย่างไร
เย่ม่านที่ได้รับคำรายงานจากซีซีก็ทำหน้าแปลกใจ
“พี่หญิงใหญ่ไม่สบายมากเลยหรือ”
“เอ่อ...เจ้าค่ะ คุณหนูใหญ่เวียนหัวเจ้าค่ะ แต่หากนอนพักก็คงจะดีขึ้นเจ้าค่ะ”
เย่ม่านแสร้งถอนลมหายใจ “เฮ้อ...แต่นี่องค์รัชทายาทเสด็จมาหาถึงจวน เช่นนั้นข้าคงต้องออกไปรับรองพระองค์ด้วยตัวเองสินะ เจ้าเองก็ดูแลพี่หญิงใหญ่ให้ดีด้วยเล่า”
“เจ้าค่ะ”
เย่ม่านยกยิ้มด้วยความดีใจ โอกาสที่นางจะได้สนทนากับองค์รัชทายาทตามลำพังนั้นมีน้อยมาก แต่คิดไม่ถึงว่านังเย่ปิงปิงจะมาเปิดโอกาสให้นางเช่นนี้
ดีล่ะ! นางจะใช้เสน่ห์ของนางมัดใจองค์รัชทายาทให้จงได้!!
เย่ม่านเดินจากไปด้วยรอยยิ้มหวาน นางบรรจงไปเปลี่ยนอาภรณ์ให้งดงามมากขึ้น แล้วเดินออกไปต้อนรับองค์รัชทายาทที่ศาลาไม้ข้างสระดอกเหลียนฮวา
เย่ม่านเดินเข้ามาที่ศาลาด้วยท่าทางอ่อนหวาน กิริยาของนางดูนุ่มนวลมองแล้วสบายตา กงหนิงหลงจับจ้องคุณหนูรองผู้นี้ตาไม่กะพริบ
“หม่อมฉันถวายบังคมองค์รัชทายาทเพคะ ต้องขอประทานอภัยที่พี่หญิงใหญ่ไม่สามารถออกมารับรองพระองค์ได้เพคะ”
“ลุกขึ้นเถิดคุณหนูรอง แล้วคุณหนูใหญ่เป็นอะไรหรือ”
สายตาคมมองร่างบอบบางของเย่ม่านด้วยความพึงพอใจ ในตอนที่นางยอบกายคารวะเขานั้น สายตาของเขาดันเผลอไปมองเนินอกขาวผ่องของนางโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เขาก็ไม่ได้ละสายตาไปในทันที
“เอ่อ...พี่หญิงใหญ่รู้สึกไม่ค่อยสบายเพคะ แต่หากนอนพักก็คงดีขึ้นแล้วเพคะ”
“เช่นนั้นหรือ น่าเสียดายที่ข้ามาเสียเที่ยว แต่การที่ได้คุณหนูรองมาสนทนาเป็นเพื่อนข้าแทนก็นับว่าไม่เลวเลย”
“หากองค์รัชทายาทไม่ว่าอะไร ข้าจะเล่นพิณเพื่อสร้างความสำราญให้พระองค์ได้หรือไม่เพคะ”
“ดียิ่ง”
เย่ม่านหันไปพยักหน้ากับสาวใช้ของนาง รอไม่นานบ่าวรับใช้ก็ยกพิณมาวางที่กลางศาลา กงหนิงหลงนั่งจิบชารอฟังสาวงามบรรเลงพิณให้ฟังด้วยความสำราญใจ
เย่ม่านเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าอ่อนหวาน ดวงตาคู่สวยของนางหยาดเยิ้มยิ่งนัก ชายใดที่ได้สบตากับนางล้วนตกอยู่ในภวังค์ทั้งนั้น รวมถึงกงหนิงหลงด้วย
เสียงบรรเลงพิณในท่วงทำนองอ่อนหวานดังขึ้นที่ศาลาไม้ เย่ม่านนั่งดีดสายพิณเป็นท่วงทำนองอ่อนหวานไพเราะ กงหนิงหลงที่สบเข้ากับใบหน้าของเย่ม่านนั้นชะงักค้างไปด้วยความตกตะลึง กอปรกับเสียงเพลงที่อ่อนหวานและใบหน้าที่งดงามของเย่ม่านนั้น ทำให้หัวใจของบุรุษสั่นไหวอย่างรุนแรง ดวงตาคู่คมมองเย่ม่านโดยมิอาจจะละสายตาไปจากนางได้เลย
เย่ม่านที่เห็นท่าทางขององค์รัชทายาทพลันใบหน้าของนางเห่อร้อนด้วยความขัดเขิน นางเอียงอายแย้มยิ้มมุมปากแล้วหันมาตั้งใจบรรเลงพิณด้วยความตั้งใจ
เวลาล่วงเลยผ่านไปจนเย่ม่านบรรเลงพิณจนจบเพลง กงหนิงหลงปรบมือให้กับนางด้วยความชื่นชม
“คุณหนูรองช่างเก่งกาจสมคำเล่าลือ เพลงเมื่อครู่นี้ทำให้หัวใจของข้าล่องลอยไปไกลเสียแล้ว”
“ขอบพระทัยเพคะ”
เย่ม่านช้อนสายตามองกงหนิงหลงด้วยความเขินอาย คำกล่าวของพระองค์เมื่อครู่หมายความว่านางทำให้หัวใจของเขาหวั่นไหวใช่หรือไม่
“หากข้าอยากมาฟังเจ้าบรรเลงพิณอีกจะได้หรือไม่”
“หม่อมฉันจะกล้าปฏิเสธพระองค์ได้อย่างไรเพคะ” นางก้มหน้างุดด้วยความเขิน
“เช่นนั้นข้าจะถือว่าเจ้าอนุญาตแล้วนะ วันพรุ่งข้าจะไปล่องเรือที่ทะเลสาบ คุณหนูรองสนใจไปกับข้าหรือไม่”
เย่ม่านดวงตาลุกวาวด้วยความสนใจ แต่นางยังต้องสงวนท่าที
“เอ่อ...จะดีหรือเพคะ”
“ย่อมดีสิ เจ้าก็ชวนพี่สาวของเจ้าไปด้วยไง ข้าหวังว่าวันพรุ่งนี้นางจะไม่ปฏิเสธคำขอของข้าอีกหรอกนะ”
“หม่อมฉันจะนำความไปแจ้งพี่หญิงใหญ่เพคะ”
“เช่นนั้นข้าขอตัวกลับก่อนนะคุณหนูรอง”
กงหนิงหลงลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะกลับวังบูรพาของเขา
“หม่อมฉันจะเดินไปส่งพระองค์ที่รถม้าเพคะ”
ขณะที่ทั้งสองกำลังเดินออกมาจากศาลานั้น เย่ม่านกลับลื่นล้มเพราะพื้นตรงนั้นลื่นกว่าปกติ
"ว้าย!!”
ร่างของนางซวนเซจนแทบจะล้มลงไปกองกับพื้น แต่ได้กงหนิงหลงเข้ามาโอบเอวของนางเอาไว้ได้ทันท่วงที
บทล่าสุด
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม ตอนพิเศษ 4 การละเล่นของเด็กน้อย
ตอนพิเศษ 4 การละเล่นของเด็กน้อย กงซูเจินที่เห็นหน้าของเจียงหนิงเหมยก็รีบตรงเข้าไปดึงแขนของหญิงสาวด้วยความสนิทสนม "พี่สาว เราไปนั่งเล่นกันที่ศาลาด้านนู้นกันเถิดเจ้าค่ะ ข้ามีอะไรสนุก ๆ อยากมาเล่นกับพี่สาวด้วยเจ้าค่ะ" กงซูเจินแย้มยิ้มอย่างน่ารักน่าเอ็นดู นี่จึงทำให้เจียงหนิงเหมยรู้สึกเอ็นดูท่านหญิงน้อยผู้นี้มาก นางทรุดตัวนั่งคุกเข่าเพื่อให้สามารถพูดคุยกับเด็กหญิงได้ "ท่านหญิงน้อยนำทางเลยเพคะ หม่อมฉันจะเป็นเพื่อนเล่นให้ท่านหญิงน้อยเองเพคะ" จบคำหญิงสาวก็จูงมือเด็กหญิงไปทางศาลาด้านนู้น โดยมีหญิงสาวกว่าสามสิบนางติดตามมาด้วย แม้ทั้งคู่จะดูสนิทสนมกันมากจนสร้างความไม่พอใจให้แก่สตรีทั้งหลาย แต่เพราะพวกนางคิดว่าอย่างไรพวกนางก็ยังมีโอกาสอยู่มาก สตรีที่อยู่แต่ในสนามรบจะเข้าใจการเล่นกับท่านหญิงน้อยที่ถูกประคบประหงมได้อย่างไร หวังซิ่วอิงไม่ใคร่จะถูกชะตากับกงซูเจินนัก นางจึงคิดว่าในบรรดาเด็กทั้งสามนั้น กงซีซวนดูน่าเข้าหาที่สุด เพราะใบหน้าของเด็กชายนั้นเปื้อนยิ้มตลอดเวลา ผิดกับกงซีห่าวที
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม ตอนพิเศษ 3 ด่านสุดท้าย
ตอนพิเศษ 3ด่านสุดท้าย ไป๋มู่ตานที่ไม่มีหลานสาวนั้นรู้สึกเอ็นดูบุตรสาว และบุตรชายของชินอ๋องมาก โดยเฉพาะกงซูเจินที่พระนางเอ็นดูมากเป็นพิเศษ คงเป็นเพราะพระนางเองนั้นไม่มีบุตรสาวเลย เมื่อได้มีหลานสาวที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู และช่างพูดเช่นนี้ พระนางจึงทั้งรักและหวงแหนท่านหญิงน้อยมากทันทีที่ไทเฮาทรงรู้เรื่องในวันนี้ พระนางก็กริ้วเป็นอย่างมาก มีอย่างที่ไหนกล้ามารังแกผู้อื่นในวังหลัง ทั้งยังกล้ามาขึ้นเสียงและต่อว่าหลานสาวคนโปรดของพระนางอีก"เจินเอ๋อร์หลานป้า เจ้ากลัวหรือไม่""ไม่เพคะ หลานรู้ดีว่าอยู่ที่นี่ไม่มีใครกล้าทำร้ายหลานได้ ก็หลานมีไทเฮาที่ทรงรักหลานอยู่ทั้งคนนี่เพคะ"กงซูเจินเข้าไปออดอ้อนไป๋มู่ตานอย่างน่าเอ็นดู เรียกเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นมาจากไทเฮาได้"เด็กดี อย่าได้กลัวไปเลย"ไป๋มู่ตานเรียกกงซูเจินให้เข้าไปหา พระนางลูบศีรษะเล็กด้วยความเอ็นดู ก่อนจะหันไปคุยกับเย่ปิงปิงที่นั่งอยู่ด้านข้าง"ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วยที่เกิดเรื่องเช่นนี้ได้ โชคดีที่เจินเอ๋อร์เป็นเด็กกล้าหาญ ไม่เกรงกลัวสิ่งใด มิเช่นน
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม ตอนพิเศษ 2 คัดเลือกฮองเฮา
ตอนพิเศษ 2คัดเลือกฮองเฮา สองปีผ่านไปแคว้นลั่วหยางได้ถึงคราวเปลี่ยนรัชสมัยใหม่ เนื่องจากฮ่องเต้กงหนิงเจี้ยนได้ยกราชบัลลังก์ให้กับกงเจียวลู่ขึ้นเป็นฮ่องเต้คนถัดไป โดยพระองค์อยากจะพักผ่อน ออกห่างจากเรื่องวุ่นวายเพื่อไปใช้ชีวิตอันสงบสุขในบั้นปลายของชีวิตถึงแม้กงเจียวลู่จะยังไม่มีฮองเฮาเคียงบัลลังก์ แต่เขาจะใช้โอกาสนี้คัดเลือกสตรีจากทั่วทั้งแคว้น เพื่อเฟ้นหาหญิงสาวที่คู่ควรกับตำแหน่งมารดาแห่งแผ่นดิน โดยการคัดเลือกรอบสุดท้าย เขาจะให้ท่านหญิงน้อยและท่านชายน้อยแห่งจวนชินอ๋อง เป็นด่านสุดท้ายของการคัดเลือก โดยตั้งข้อแม้ไว้เพียงหนึ่งข้อ หากสตรีนางใดสามารถเอาชนะใจเด็กทั้งสามได้ เขาก็จะแต่งตั้งนางให้เป็นฮองเฮา!! "เจ้าได้ยินเรื่องนี้หรือยัง ฮ่องเต้จะให้ท่านหญิงน้อย และท่านชายน้อยช่วยคัดเลือกสตรีที่จะมาเป็นฮองเฮาด้วย"ชายชราเอ่ยถามสหายข้างกาย พวกเขาทั้งสองกำลังพูดคุยเรื่องแปลกประหลาดนี้ด้วยกัน"ปัดโธ่! ผู้ใดไม่รู้บ้าง ฮ่องเต้ทรงโปรดปรานท่านหญิงท่านชายน้อยมากเพียงใด จะกล่าวว่าหลงหลานจนกระทั่งให้คัดเลือกสตรีให้ก
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม ตอนพิเศษ 1 ท่านชายน้อยและท่านหญิงน้อย
ตอนพิเศษ 1ท่านชายน้อยและท่านหญิงน้อย อากาศอันแสนอบอุ่นของสารทฤดูที่มาเยือนแคว้นลั่วหยางนั้น ภายในจวนของชินอ๋องได้มีเสียงหัวเราะร่าของเด็กน้อยทั้งสามดังก้องกังวานไปทั่วเรือน เมื่อเย่ปิงปิงที่เพิ่งเสร็จจากการตรวจสอบบัญชีของร้านค้า นางได้เดินตรงมาหาลูก ๆ ด้วยความคิดถึง แต่ภาพตรงหน้านั้นกลับทำให้หญิงสาวรู้สึกขบขันยิ่งนัก ดวงตาคู่สวยทอประกายแห่งความเอ็นดูออกมาอย่างเปี่ยมล้นเกากงกงที่นั่งอยู่ด้านหน้าของเด็กน้อยทั้งสามที่อายุได้หนึ่งหนาวนั้น เขาได้ทำท่าทางต่าง ๆ โดยแสดงสีหน้าที่หลากหลาย ทั้งหัวเราะร่า ยิ้มตาหยี คิ้วขมวดมุ่นขึงขัง ดวงตาเบิกกว้างที่ขยายใหญ่กว่าปกติ และเบะปากร้องไห้ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเด็กน้อยทั้งสามจึงส่งเสียงหัวเราะคิกคักออกมาด้วยความชอบใจ "ฮ่ะฮ่าฮ่า"เสียงหัวเราะของเด็กน้อยช่างเป็นการปลอบประโลมให้กับหัวใจของเกากงกงยิ่งนัก ในทุก ๆ วันที่เขารู้สึกเหนื่อยล้าจากการทำงาน เขาก็ได้มาเล่นกับท่านชายและท่านหญิงน้อย การทำท่าทางต่าง ๆ คือสิ่งที่ทำให้เด็กน้อยทั้งสามหัวเราะร่าด้วยความเบิกบานใจ เกากงกงจึงชอบมาเล่นเช่นนี้ในทุ
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 28 สู่จุดจบ 2
เย่ม่านที่ได้กลับมารักษาตัวที่จวนตระกูลเย่ อาการของนางเหมือนจะเริ่มดีขึ้น แต่คนรอบตัวรู้ดีว่าชีวิตของเย่ม่านมันช่างริบหรี่ยิ่งนัก ในคืนที่พระจันทร์ส่องแสงเข้ามาทางบานหน้าต่าง เย่ม่านก็ได้จากไป...อย่างน้อยในวาระสุดท้ายของชีวิต นางก็ได้กลับมาสู่อ้อมกอดของคนที่รักนางลู่เมิ่งที่ต้องสูญเสียบุตรสาวอันเป็นที่รัก ชีวิตของนางก็มิอาจมีความหมายอีกต่อไป สุดท้ายลู่เมิ่งก็ได้ตรอมใจตายไปอีกคน... สารทฤดูหลังจากที่เรื่องราวคลี่คลายไปได้ด้วยดี กงซ่างเหว่ยยังต้องคอยจัดการงานที่คั่งค้างเพื่อมาอยู่ใกล้ภรรยาที่จวนจะคลอดเต็มที เขาได้มอบหมายงานทั้งหมดให้กับเสวี่ยไป๋ แล้วปลีกตัวมาอยู่เคียงข้างเย่ปิงปิง ทุกการกระทำของนางล้วนตกอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา"ท่านพี่...น้องเจ็บท้องเพคะ"ช่วงเวลาที่ทั้งสองกำลังนั่งทานผลไม้อยู่นั้น เย่ปิงปิงพลันรู้สึกปวดหน่วงที่ท้องน้อย ราวกับนางจะคลอดแล้ว ไม่นานก็มีน้ำคร่ำไหลออกมาจากหว่างขาของนาง กงซ่างเหว่ยพลันตื่นตระหนก เขาแทบทำสิ่งใดไม่ถูก นอกจากอุ้มเย่ปิงปิงไปยังห้องคลอด แล้วสั่งให้ซีซีไปตามท่านหมอมาอย่างเร่งด่ว
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 28 สู่จุดจบ 1
บทที่ 28สู่จุดจบ กงซ่างเหว่ยโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขารีบสั่งให้เกากงกงไปตามคนมาเดี๋ยวนี้!“ส่งคนไปตามหวังเปามาพบข้าเดี๋ยวนี้!!”“ท่านหวังเปาหรือพ่ะย่ะค่ะ”“ใช่!! ในเมื่อพวกมันอยากรนหาที่ตายดีนัก ข้าก็จะทำให้พวกมันได้รู้ซึ้งถึงการอยู่มิสู้ตาย”กงซ่างเหว่ยเอ่ยสั่งเสียงเหี้ยม คนที่กล้าทำร้ายปิงปิงของเขาจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต!!เกากงกงที่ได้ยินชื่อของ ‘หวังเปา’ เขาก็ได้แต่ไว้อาลัยให้กับคนผู้นั้น หวังเปาผู้นี้คือหัวหน้าหน่วยเสือขาว เขาเป็นบุรุษที่มีร่างกายแข็งแรงกำยำ และโหดเหี้ยมที่สุดในหน่วย แต่สิ่งที่ทำให้เขาน่ากลัวคือการล่าศัตรูต่างหากเล่า ไม่มีใครที่จะสามารถหนีพ้นจากการไล่ล่าของเขาไปได้เลย แม้แต่คนเดียว!หวังเปาถูกเรียกตัวกลับมาโดยด่วน คราแรกเขาต้องเตรียมตัวปลอมเป็นชินอ๋อง เพื่อตบตาพวกกบฏว่าได้ออกไปรบที่ชายแดนใต้ แต่เพราะเกิดเรื่องขึ้นกับพระชายา หวังเปาผู้เปรียบดั่งสุนัขล่าเนื้อได้ออกเร่งตามหาพระชายาตามคำสั
บางทีคุณอาจจะชอบ
ใต้หล้าสยบรัก
จูน187.8K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย200.7K viewsองค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้130.7K viewsสามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์9.9K viewsเว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 1
รอยหยัก - หนิงอัน1.2K viewsวสันต์ค่อยๆเลือนหายไป
moonlight -mini868 viewsตัดบัวไม่ให้เหลือใย ตัดใจไม่ให้เหลือรัก
moonlight -mini1.3K viewsข้าจะเป็นนางร้ายที่ผู้คนต้องอิจฉา
ปังจัง240 views
