บทที่ 30 ลงโทษให้หลาบจำ [2]

ปึก ๆ

“อ้าส์” อันหนิงร้องเสียงหลง ยิ่งบอกให้เบาคนเจ้าเล่ห์กลับยิ่งกระแทกแรง ใบหน้างามค้อนขวับทว่าภายในใจกลับรู้สึกชอบให้อีกฝ่ายทำเช่นนี้เหมือนกัน แต่เรื่องอะไรนางจะบอกให้เขาได้ใจ ลำพังแค่นี้ก็ยังรับมือไม่ไหวแล้ว

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่วนล่างถูกกระแทกไม่หยุดส่วนบนก็มิได้ว่างเว้น อกอวบคู่งามถูกมือหนาบีบขย้ำอย่างมันมือ เนื้อหวานนี้ช่างล่อลวงให้หลงใหลได้ดีนัก ไม่ว่าได้ชิมเมื่อไรเป็นอันหยุดไม่ได้เสียทุกครา

หวังเหล่ยจับร่างขาวโพลนเปลี่ยนท่วงท่า เพียงแค่พลิกกายนิดเดียวสาวเจ้าก็ขึ้นมาอยู่ด้านบน ท่วงท่านี้ทำให้อันหนิงใจสั่นไม่น้อย การที่นางได้อยู่ด้านบนมิใช่จะได้ทำบ่อย ๆ และรู้สึกชอบที่ได้เป็นแม่ทัพนำศึก ควบขี่ม้าไปในทิศทางใดก็ได้ตามแต่ใจต้องการ แต่ก็เหนียมอายเกินกว่าจะกล้าบอกออกไปตรง ๆ

“ถ้าเจ้ายังทำเป็นเล่นอยู่เช่นนี้ เมื่อไรจะถึงปลายทาง อย่าให้ต้องทำเองประเดี๋ยวจะร้องอีกไม่รู้ด้วยนะ”

คำขู่ของหวังเหล่ยไม่เป็นผล ร่างบางยังคงขับขี่จังหวะเอื่อยเฉื่อยไม่ได้ดั่งใจ ท่วงท่าลีลาแม้จะเหลือร้ายทว่ามันกลับไม่ทันใจ

“ว๊าย อะ อะ อ้าส์”

ปึก ๆ

อันหนิงถึงกับร้องลั่นด้วยความตกใจระคนเสียวซ่านไปทั้งตัว เมื่อเอวบางถูกอีกฝ่ายจับยึดเอาไว้ ก่อนที่เขาจะระรัวจังหวะกระแทกสะโพกเข้าใส่ด้วยตนเอง คนที่เอาแต่ลีลาแกล้งไม่ทำตามเมื่อครู่ บัดนี้เอาแต่แหงนหน้าสูดปากหายใจแทบไม่ทัน สุดท้ายแล้วเป็นนางที่ต้องยอมแพ้ศิโรราบให้กับม้าศึกตัวใหญ่

เมื่อไปถึงจุดสุดยอดร่างบางก็ถึงกับอ่อนแรง ทิ้งตัวลงทับกายหนาพร้อมกับกระตุกบีบรัดไม่กี่ครั้ง รับรู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่อยู่ภายในกำลังพ่นพิษของมันเข้าสู่ร่างกายนางมากมาย

เพื่อให้แน่ใจว่าลูก ๆ ของเขาได้เข้าไปอยู่ในท้องมารดาทุกหยาดหยด ชายหนุ่มยังคงแช่ไว้อย่างนั้นไม่ยอมถอดถอน ปล่อยให้ภรรยาได้พักหายใจชั่วครู่ หวังเหล่ยจึงยอมถอดท่อนลำแข็งขืนออกจากร่องสวาท ก่อนจะเกิดเป็นเสียงอันน่าอายชวนขนลุกซู่ทั่วสรรพางค์กาย

อันหนิงไม่คิดว่าสามีจะหยุดเพียงแค่ครั้งเดียว นางยังเหนื่อยไม่พร้อมจะเริ่มบทรักครั้งใหม่ แต่จะให้ทำอย่างไรได้ในเมื่อตอนนี้แม้แต่แรงคลานหนีก็ยังไม่มี ร่างบางถูกจับพลิกคว่ำสะโพกกลมกลึงยกขึ้นสูง รู้สึกได้ถึงความเป็นแก่นกายค่อย ๆ เข้าสำรวจภายในอีกครั้ง

ปึก ๆ

แม้ภายในจะดูดกลืนดีแค่ไหนแต่แรงกระแทกตอกอัดไม่ลดความเร็วเลยสักนิด เนื้อกระทบเนื้อทำให้ก้นงามงอนเกิดเป็นรอยแรงทั้งแถบ ถึงจะแสบช่องทางคับแคบแต่กลับไม่ทำให้ความรัญจวนปนเสียวซ่านลดน้อยลงเลย

หวังเหล่ยกระแทกเข้าใส่ภรรยาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เขาหยอกล้อเล่นกับร่างกายขาวโพลนกว่าสองชั่วยาม ทว่ายังดูแรงดีไม่มีตกมิหนำซ้ำยังดูกระปรี้กระเปร่า ผิดกับอันหนิงแม้แต่เสียงร้องก็ยังแหบแห้ง อ่อนปวกเปียกราวกับผักเฉา ส่วนที่เชื่อมต่อกันก็ยังบวมแดงแสบไปหมด

“อื้อ ไม่เอานะ เหนื่อยแล้ว” หญิงสาวงอแงไม่ยอมให้ความร่วมมือ สองชั่วยามเต็ม ๆ ที่นางถูกเคี่ยวกรำโดยที่ให้หยุดพักแค่ครั้งละไม่ถึงเค่อ คนใจร้าย แล้วพรุ่งนี้จะลุกเดินปกติได้อย่างไร

“เดือนนี้เจ้าดื่มยาห้ามครรภ์ไปกี่ถ้วย” ชายหนุ่มกัดกรามแน่น พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อข่มกลั้นอารมณ์ใคร่ไม่ให้ตนเองเสร็จสมในตอนนี้ กระนั้นเอวสอบยังคงตะบี้ตะบันกระแทกเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง

“ดะ ดื่มเท่าจำนวนวัน ทะ ที่ท่านร่วมหลับนอนกับข้าเจ้าค่ะ” หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น หน้าอกหน้าใจกระเพื่อมตามแรงโยก เหงื่อหรือก็โซมกายเหนียวเนอะไปทั้งตัว เขายังจะมีอารมณ์ถามเรื่องพวกนี้อยู่อีกหรือ มิสู้รีบ ๆ ทำให้เสร็จแล้วปล่อยนางไปชำระกายเสียที

“เดือนนี้เพิ่งผ่านไปสิบวัน เช่นนั้นไม่ครบสิบรอบก็ไม่ต้องพัก”

“ฮือออ คนใจร้าย วันเดียวสิบรอบท่านคิดจะฆ่าข้าหรือไร”

“ก็ให้รู้ไว้ หากยังไม่หลาบจำก็กินยาเข้าไปอีก”

“ฮือออ จำแล้ว จำขึ้นใจเลยเจ้าค่ะ”

อันหนิงไม่คิดว่าจะต้องมาร้องไห้เพราะต้องร่วมหลับนอนกับสามีในวันเดียวถึงสิบรอบ หากนางผ่านพ้นวันนี้ไปได้ก็เกินคนแล้ว กว่าจะครบสิบรอบเครื่องในคงพังหมดแล้วกระมัง