ตอนที่ 129. “นี่มึง...ไอ้คิม!” “หยุดอยู่ตรงนั้นชลเขต”นายหัวใหญ่ชัชชลกางแขนกั้นร่างสูงของลูกชายที่ตรงรี่เข้ามาหมายจะทำร้ายคิมหันต์ด้วยความโกรธเกรี้ยว ดวงตาคมที่ฝ้าฟางตามวัยที่ชราลงมองชายหนุ่มรุ่นลูกเขม็งเหมือนจะหยั่งเชิง และแล้วเขาก็ตัดสินใจได้ทันที “นายอำเภอยังไม่กลับใช่ไหม ชลเขตไปเชิญนายอำเภอมาเดี๋ยวนี้” “แต่พ่อครับ...” “ฉันบอกให้ทำอะไรก็ทำตามนั้น ไปเชิญนายอำเภอมา เดี๋ยวนี้!”นายหัวใหญ่หันไปมองลูกชายด้วยสายตาที่ทำให้คนเป็นลูกรู้ได้ทันทีว่าบิดาของตนอยู่ในอารมณ์ใด ตั้งแต่เล็กจนโตแววตาเช่นนี้ของบิดาเขาเคยเห็นมันอีกครั้งนับจากวันที่เขาทำผิดร้ายแรงครั้งที่เคยทะเลาะกับเพื่อนนักศึกษาในสถาบันเดียวกันจนเสียชีวิต จนผู้เป็นพ่อต้องเสียเงินมากกมายเพื่อทำให้คดีของเขาเลือนหายเข้ากลีบเมฆ และตอนนี้เวลานี้เขาได้เห็นแววตาเช่นนี้ของบิดาอีกครั้ง ทำให้ชายหนุ่มถึงกับเสียววาบในช่องท้อง จำต้องเดินออกไปทำตามที่บิดาสั่งอย่างกระแทกกระทั้นฤดีชลมองมือเรียวบางของตัวเองในอุ้งมือหนาของคิมหันต์ เธอรับรู้ถึงไอความร้อนผ่าวที่ทอดผ่านมือบางสั่นระริกของตน เธอรู
ตอนที่ 130. ร่างสองร่างที่นอนกอดก่ายกันในเคบินเรือยอชต์ลำหรูเริ่มรู้สึกตัวเมื่อรับรู้ถึงแรงเอนไหวของคลื่นลมทะเล ดวงตาคมกะพริบเบาๆ พอคุ้นชินกับแสงจ้าก็กวาดตามองรอบๆ แล้วหันกลับมาสนใจใบหน้าเล็กๆ รูปหัวใจน่ารักที่เริ่มขยับเปลือกตาเช่นกันด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก แวบแรกที่รับรู้ถึงเหตุผลว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่กับเธอ และมันเป็นแผนการของใคร เขารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยแต่มาคิดดูอีกที คนที่ทำเช่นนี้ได้มีเพียงคนเดียว และการที่เขาทำเช่นนี้นั่นยอมแสดงว่าเขาคนนั้นมีแผนการสำรองกับหนทางแก้ไว้แล้วเรียบร้อย “นายคิม กลับไปฉันจะชกนายสักหมัด” เหมันต์พึมพำในใจคนเดียวและพยุงร่างสูงใหญ่ของตนขึ้นพิงหัวเตียง พลางก้มมองคนตัวเล็กที่กำลังมองเขาตาโต ใสแจ๋ว ทั้งตื่นตระหนก แปลกใจ ไม่เข้าใจและสุดท้ายก็เขินอาย แก้มนวลแดงจัดขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าเธอกับเขาอยู่ในห้องนอนของสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นเรือ และตอนนี้เขาและเธออยู่ด้วยกันลำพังอีกด้วย “พี่มาร์ค...เอ่อ เรามาอยู่ที่นี่ด้วยกันได้ยังไงคะ แล้วงานแต่งงานล่ะคะ” หญิงสาวลุกขึ้นพลางลูบหน้าลูบตาและกวาดตามองรอบๆ ห้องกลบเกลื่อนความขัดเขิ
ตอนที่ 131. เหมันต์มองร่างเล็กๆ ทว่าอวบอิ่มในส่วนที่ควรจะอวบและไม่นึกว่าเธอจะซ่อนรูปได้ขนาดนี้ แต่สิ่งที่ทำให้เขาเลือดกำเดาแทบพุ่งก็ไอ้ชุดบิกินี่ที่เธอสวมใส่นี่ล่ะที่ช่างเย้ายวนยั่วยุกิเลสเสียจริงนี่ถ้าไม่ติดที่สัญญากับเธอไว้ว่าจะให้เกียรติและไม่ล่วงเกินมากกว่าการแตะต้องภายนอก และจะรอเวลาให้ถึงวันแต่งงานป่านนี้เขาคงได้ครอบครองเป็นเจ้าของร่างเล็กแสนเซ็กซี่ของยัยแมงปอที่ตอนนี้แทบจะกลายเป็นแมงเปลือยเพราะชุดบิกินี่สองชิ้นเล็กๆ ลายเสือดาวที่แทบจะปกปิดอะไรๆ ที่เธอมีแทบไม่มิด ไม่ว่าจะเป็นทรวงอกอิ่มที่ล้นออกมาจากกรวยลายเสือเล็กๆ ที่เขาแทบไม่เชื่อสายตาว่าคนตัวเล็กๆ อย่างเธอจะมีได้ (แมงปอตัวนี้ของเขาซ่อนรูปน่ารักน่าฟัดที่สุด เหมันคิดอย่างภาคภูมิใจ จนแทบจะอดใจไม่อยู่) เอวเล็กบางอ่อนช้อยรับกับสะโพกผายกลมกลึงที่มีเพียงผ้าสามเหลี่ยมลายเสือดาวผืนน้อยปกปิดเนินนางจนคนมองๆ แล้วอยากจะจับเธอเปลี่ยนชุดเล่นน้ำเสียใหม่เพราะไม่อยากให้ใครได้เห็น แต่เมื่อนึกว่าตอนนี้มีเขาคนเดียวที่ได้เห็นเป็นบุญตาเขาจึงยอมให้เธอสวมใส่มัน (ก็กำไรเห็นๆ ใครจะไม่ยอมล่ะคะพี่มาร์ค) เรียวขาเรียวเสลาก็ได้รูปแม้จะมีรอยแผลเป
ตอนที่ 132. “ตัวแดงเป็นกุ้งแล้วยัยแมงเปลือย หึๆ ซ่อนรูปนะเราน่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยหยอกเย้าเสียงกระเส่าแหบพร่าอยู่ริมหูบาง และเพิ่มความซ่านเสียวและเขินอายให้หญิงสาวมากขึ้นเมื่อจมูกและริมปากร้ายกาจฉกชิมความหอมละมุนของผิวสาวที่กลายเป็นสีชมพูไปทั้งตัวอย่างอดไม่ไหวกับความเย้ายวนตรงหน้าจนร่างที่เบี่ยงหนีไร้เรียวแรงขัดขืน ยอมจำนนให้เขาได้เชยชมร่างสาวอีกครั้งแต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่แดงซ่านหวามไหวและแสนจะยินยอมพร้อมใจไปกับบทโอ้โลมของเขา ก็ได้แต่คิดว่าเขาอาจจะอดใจไม่อยู่จริงๆ ร่างสูงจึงตัดใจจุมพิตหนักๆ ที่กลีบปากบวมช้ำเพราะจุมพิตเร่าร้อนดุเดือดของตนหนักๆ แล้วหันไปคว้าผ้าบาติกผืนงามที่เธอใช้พันร่างกายลงมาจากเรือคลุมร่างเล็กแสนเย้ายวนให้อย่างแสนเสียดาย แต่เขาไม่อยากให้เธอเสียใจและเสียความไว้วางใจที่มีต่อเขามากกว่า “เอาล่ะสาวน้อยขึ้นเรือไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว ก่อนที่จะเสียสาวก่อนแต่งจริงๆ ยัยแมงปอแก่แดด” “พี่มาร์คคนบ้า” หญิงสาวได้แต่พึมพำเบาๆ แล้วทุบหนักๆ ลงไปบนอกแกร่งอย่างขัดเขินและอับอายสุดขีดที่ยอมเขาได้มากถึงเพียงนี้ นี่ถ้าหากเขาไม่หยุดเธอก็คงจะยอมให้เขาจ
ตอนที่ 133.“พี่น่ะไม่โกรธมันหรอกแมงปอ แค่อยากกระเตะก้านคอเฉยๆ นี่มาร์คนายรู้ไหมนั่นน่ะความฝันฉันเลยนะที่อยากจะพาเมียไปล่องเรือฮันนีมูนสุดท้ายนายได้ไปหวานกับแมงปอเฉยเลย ทำไมโชคชะตาถึงได้เล่นตลกกับฉันแบบนี้” ริคทำท่าเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากร่างสูงเอนกายแหงนหงายไปกับพนักโซฟาตัวสวยพลางโอดครวญอย่างน่าสงสารและน่าหมั่นไส้ในสายตาของเหมันต์ ส่วนนายหญิงกับนายใหญ่ก็ได้แต่มองหนุ่มสาวยิ้มๆ ก่อนจะพากันเดินเลี่ยงไปปล่อยให้หนุ่มสาวคุยกันลำพัง“ก็มัวแต่ท่ามากล่ะ บางทีถ้านายเอานิสัยปากว่ามือถึงแบบเดิมๆ มาใช้ป่านนี้นายได้เข้าหอกับน้ำผึ้งไปแล้ว ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้าท่ามากปากหนักดีนักบางทีการกระทำอย่างเดียวผู้หญิงเขาก็ไม่เข้าใจทั้งหมดนะริค ต้องแบบนี้ แมงปอจ๋าพี่มาร์ครักแมงปอที่สุด แต่งงานกับพี่มาร์คนะจ๊ะที่รักๆๆ” คนที่กำลังมีความสุขได้ทีเอ่ยสอนและแสดงให้ดูด้วยทั้งแววตาท่าทางสุดแสนจะยียวนจนอรุณนารีหน้าแดงเพราะขัดเขินและไม่อยากจะเชื่อว่าชายหนุ่มที่ดูเงียบขรึมและแกร่งกระด้างอย่างเหมันต์จะมีมุมน่ารักๆ เพี้ยนๆ แบบนี้อยู่“พี่มาร์คบ้า ไม่คุยด้วยแล้วไปหาน้ำผึ้งดีกว่า” อรุณนารีเขินจัดที่ชายหนุ่มแสดงความรักต่อเธอด้วยการ
ตอนที่ 134. “นายคิมมันคงโกรธและเกลียดหนูดี เจ้าหมอนี่ไม่ชอบวิธีตลบหลังแบบนี้ด้วยที่คิมทำแบบนั้นก็คงท้าทายฝ่ายโน้นและประกาศศึกเต็มที่ แต่ดูเหมือนไอ้เขตมันจะไม่กล้าสู้ซึ่งหน้า คิมหันต์ใจร้อนเกินไปฉันคิดว่าสิ่งที่ทั้งคิม และไอ้เขตมันทำ ผลเสียมันจะมีมากกว่าเพราะคนหลายคนต้องมาสูญเสีย” เหมันต์หน้าเครียดเมื่อคิดว่าการที่หลายชีวิตต้องมาสูญเสียก็เพราะความใจร้อนของคิมหันต์ “แต่มันก็ได้ผลเพราะชลเขตเริ่มเคลื่อนไหวบ้างแล้ว แต่อย่างนายว่า มันไม่กล้าสู้ซึ่งหน้าเราแน่นอน ตอนนี้มันก็ต้องหลบๆ ซ่อนๆ อยู่พอสมควรจะทำอะไรไม่สะดวกเหมือนเดิมด้วยเพราะตอนนี้มันกำลังถูกจับตามอง ซึ่งมันก็เข้าทางเราพอดี” “เอาไงเอากัน เมื่อมันมาถึงขั้นนี้แล้วฉันเองก็รอเวลานี้มานานแล้ว” สองหนุ่มมองหน้ากันด้วยอย่างรู้ใจและหันไปมองยังชายหาดเบื้องล่างที่มีหญิงสาวอันเป็นที่รักของพวกเขาอยู่ด้วยแววตาที่ฉายแววกังวลนิดๆ “โว้ยยย! ไอ้คิม ไอ้มาร์คมึง!” ชลเขตโวยวายขว้างปาข้าวของแตกกระจายไปทั่วบ้าน จนลูกน้องที่คอยสอพลอทั้งหลายต้องหามุมหลบดีๆ เพราะถ้าพลาดอาจโดนอะไรลอยมากระแทกหัวก็เป็นได้
ตอนที่ 135. “ไม่เห็นจะยากตรงไหน คุณมีน้องสาวเป็นถึงสะใภ้หิรัญวารินทร์ที่คนทั้งจังหวัดให้ความเกรงใจ แถมยังเป็นมาร์ติเนซคาร์เตอร์ ที่ทั้งร่ำรวยและทรงอิทธิพล คุณจะกลัวอะไร” “จริงสินะที่เธอพูดมันก็ถูก ขอบใจมากแอนนี่เธอนี่ฉลาดเป็นกรดไม่เปลี่ยนเลยนะ” ชายหนุ่มชมแกมประชดหญิงสาวแต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้แคร์นักกับสิ่งที่เขาประชดเธอ “ฉันอยากให้เราลงมือเร็วที่สุด เพราะตอนนี้พวกนั้นอาจจะคิดว่าเราไม่กล้าเคลื่อนไหว เราชิงลงมือเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี” แอนนิต้าบอกอย่างเป็นการเป็นงาน ใบหน้าสวยฉายแววเร่งร้อน ที่ชลเขตไม่อาจคาดเดาได้ว่าเธอร้อนเพราะความริษยาหรือร้อนเพราะอยากแก้แค้นเหมันต์ที่ไม่หันกลับมาหาเธออีกครั้งหรือแค้นที่ถูกอรุณนารีได้หัวใจของเหมันต์ไปครองกันแน่ “เอาเป็นว่าถ้าเธอพร้อมก็บอกมาฉันเตรียมพร้อมเสมอ อยากเอาคืนไอ้พวกชาวเกาะนั่นเหมือนกันฉันจะถล่มมันให้ราบทั้งเกาะเลยคอยดู” ชลเขตดวงตาวาวโรจน์ขึ้นมาเมื่อนึกถึงวันที่ตนจะได้แก้แค้น นึกถึงวันที่เขาถล่มเกาะนั่นจนราบคาบและทุกอย่างก็จะตกเป็นของเขาทั้งหิรัญวารินทร์ และมาร์ติ เนซ คาร์เตอร์เพราะหากทุกคนที่เกี่ยวข้อง
ตอนที่ 136. เขารู้แต่เพียงว่าเธอเป็นโรคร้ายแต่ไม่รู้ว่าเธอเป็นโรคร้ายที่เรื้อรังระยะสุดท้าย เธอถูกชลเขตนำตัวไปไว้ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดโดยอ้างว่าจะพาเธอไปรักษาตัว แต่ความจริงแล้วชลเขตเพียงแต่นำเธอไปนอนรอความตายโดยที่ไม่ได้ให้การรักษาเธออย่างที่บอกใครๆ แล้วหลอกใช้ฤดีชลให้ทำตามแผนเพื่อสร้างความเข้าใจผิดให้เหมันต์รับผิดชอบเธอด้วยการแต่งงาน เขารู้แต่เพียงว่าชลเขตจัดฉากโดยให้ฤดีชลวางยานอนหลับเหมันต์และทำทีเหมือนทั้งสองได้เสียกัน โดยชลเขตกับแอนนิต้าเป็นคนจัดฉากและจัดการทุกอย่าง ในตอนนั้นความโลภและอยากเอาชนะคู่อริทำให้เขาเห็นดีเห็นงามไปด้วย และเห็นว่ามันเป็นเพียงการจัดฉากซึ่งฤดีชลเองก็เต็มใจยอมทำตาม เขาเลยปล่อยเลยตามเลย แต่เขาไม่รู้มาก่อนว่าเบื้องหลังการยินยอมของฤดีชล คือชีวิตของดวงฤดีผู้เป็นมารดาซึ่งชลเขตใช้มาต่อรองกับสาวน้อยผู้โชคร้ายซึ่งเธอก็เป็นลูกสาวของเขาเช่นกัน นายหัวใหญ่ชัชชลเดินไปที่ลิ้นชักหัวเตียงและหยิบรูปถ่ายใบหนึ่งซึ่งเขาและดวงฤดีเคยถ่ายร่วมกันในวันวาน ภาพถ่ายนั้นทั้งเขาและเธอต่างยิ้มให้กล้องด้วยใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความสุข ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายค
ตอนที่ 170.“แหมนายหัวคะ มาช้านะคะนี่มัวทำอะไรกันอยู่เอ่ย ว่าไงแกแมงปอเหนื่อยมากจนต้องให้นายหัวเขาอาบน้ำแต่งตัวแล้วประคองมาเลยเหรอแก” เนตรนาราเอ่ยกระเซ้าเพื่อนรักเหมือนรู้เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เมื่อเห็นเหมันต์โอบประคองร่างเล็กๆ ของเพื่อนรักไม่ห่าง และเธอก็ได้ค้อนโตๆ จากเพื่อนรักมาแทนคำตอบพร้อมกับทำปากขมุบขมิบคาดโทษ เนตรนาราจึงได้แต่เสหัวเราะเก้อๆ ทั้งที่อยากจะหัวเราะดังๆ แม้ว่าเธอจะยังไม่เคยรักใคร แต่ไอ้อาการหลงเมียแบบเป็นเอามากและรอยแดงๆ บนลำคอขาวๆ ของเพื่อนรักก็เป็นหลักฐานชิ้นสำคัญว่าเธอคงจะหยอดถูกจุด แล้วยิ่งเห็นใบหน้ายิ้มแฉ่งบานฉ่ำของนายหัวมาร์คซึ่งเธอเคยได้ยินเพื่อนรักบ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าทั้งเคร่งขรึม รกรุงรังและเย็นชาแถมปากร้ายเมื่อคราวแรก ไม่มีให้เห็นแม้แต่น้อย มีเพียงใบหน้าของนายหัวมาร์คผู้ซึ่งกำลังอยู่ในห้วงรักแบบถอนตัวไม่ขึ้น“ไอ้เนตรแกก็ไปว่าไอ้แมงเดี๋ยวแม่คุณก็โกรธ น้อยใจงานเข้าพี่มาร์คอีกหรอก” อโนมาปรามเพื่อนรักแต่ตนเองก็ไม่วายส่งสายตาล้อเลียนไปให้เจ้าภาพทั้งสองเช่นกัน“แกก็ว่าแต่ฉัน ดูแกมองล้อไอ้แมงเหมือนกันล่ะน่า”“แหม ก็คนมันหมั่นไส้นี่หว่า”“อ้อนจ๋า ที่รักดูสิลูกอ้อนจะหาแ
ตอนที่ 169.ชายหนุ่มหลงใหลไปกับรสชาติหวานล้ำที่ได้รับจากร่างเล็กๆ ตรงหน้าที่ไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้เขามีความสุขได้มากขนาดนี้ และคอยแต่จะหาโอกาสเชยชิมความหอมหวานจากร่างสาวจนเธอแทบหมดแรง แม้จะนึกสงสารหญิงสาวที่อ่อนด้อยประสบการณ์แต่เธอก็เร่าร้อน ไร้เดียงสาจนน่าสั่งสอนให้เป็นงานเป็นการ ซึ่งเขาก็ไม่รอช้าที่จะสอนสั่งแมงปอตัวน้อยแม้จะต้องคอยข่มความต้องการและค่อยเป็นค่อยไปเหมือนอย่างเช่นตอนนี้ที่เขาต้องคอยสอนสั่งและใจเย็นกับร่างเล็กๆ เปล่าเปลือยให้คล้อยตามและไม่หวาดผวาต่อความรักซึ่งเขามีให้กับเธอล้นปรี่ความหอมหวานของดอกไม้แรกผลิทำให้เขาไม่อาจทนต่อความเย้ายวนนั้นได้ ริมฝีปากร้อนๆ จึงดูดดื่มเชยชิมไปทั่วทุกตารางนิ้วบนร่างขาวผ่องที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อทั้งตัว เสียงครางแผ่วหวานยิ่งกระตุ้นให้เขาเกิดความต้องการมากขึ้น ดวงนวลหน้าใสแดงปลั่งกับริมฝีปากเล็กๆ เห่อบวมเผยอน้อยๆ ยิ่งดูเร้าอารมณ์ให้โหมกระพือจนเขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าจากยอดอกสีหวานไปดูดซับความหอมหวานในโพรงปากสาวอย่างเร่าร้อนลิ้นหนาสอดรัดเคล้าคลึงดูดดื่มจนลิ้นเล็กๆ พ่ายแพ้ไม่เป็นท่าและยอมศิโรราบแก่เขา ร่างสาวที่ดูเหมือนร้อนเร่าจนแทบปริร้าวบิ
ตอนที่ 168. พิธีหมั้นและแต่งในวันเดียวกันแบบเรียบง่ายทว่าเต็มไปด้วยกลิ่นไอของความรักและหวานชื่นทั้งสองฝ่าย ทั้งเจ้าสาวเจ้าบ่าวต่างยิ้มแย้มผ่องใส แม้แขกเหรื่อจะมีแค่เพียงญาติๆ ไม่กี่คนแต่ทั้งงานก็สมบูรณ์แบบมีพิธีการที่ครบถ้วน ฝ่ายบิดามารดาเจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างก็แย้มยิ้มแก้มปริที่เห็นบุตรสาวหนุ่มของตนเป็นฝั่งเป็นฝา เมื่อได้ไหว้พระรับพรและพิธีการในตอนเช้าสิ้นสุด แล้วก็มาถึงพิธีการในตอนเย็นซึ่งเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ แต่บรรยากาศสุดแสนโรแมนติก ที่ได้รับการเนรมิตรจากเนตรนาราเจ้าแม่โปรเจคเช่นเคย เธอเสกสรรงานเลี้ยงแบบดนตรีในสวนมีดนตรีแจ๊สขับกล่อมท่ามกลางสวนน้ำตกจำลองและทุกคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใสงดงามเรียบหรู “ขอบคุณนะคะคุณอารี คุณสินธุ ที่ยกแมงปอให้ลูกชายของเรา” นายหญิงวารินเอ่ยขึ้นในขณะนั่งรับประทานอาหารกันพร้อมหน้าของบรรดาคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของคุณนายดวงดี เนตรนารา อโนมา และครอบครัวของกันต์เพื่อนรักของอัคคีสามีของเธอ และครอบครัวของพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงแห่งคุ้มอินจำปาญาติสนิทของเนตรนาราที่มาร่วมงานมงคลนี้ด้วย“แหมจะขอบคุณอะไรกันคะ เราต่างหา
ตอนที่ 167. “พี่ขอโทษถ้าสิ่งที่พี่ทำมันทำให้น้ำผึ้งลำบากใจและเข้าใจผิดตลอดมา” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบซึ่งทั้งสองปล่อยให้ความคิดของตนเองล่องลอย โดยต่างก็เข้าใจไปคนละทิศคนละทาง ริคปล่อยมือจากเอวบางแล้วก้าวถอยหลังออกมาหนึ่งก้าวมองใบหน้าคมสวยอย่างตัดพ้อน้อยๆ ก่อนจะเดินจากไปปล่อยให้ดรุณนุชมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความน้อยใจและเสียใจที่อยู่ๆ เขาก็ปล่อยให้เธอจมอยู่กับความรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งไว้เพียงลำพัง สิ่งที่เขาทำกับเธอตอนนี้มันบ่งบอกว่ารักเธอตรงไหน สาวน้อยคิดอย่างเจ็บปวดพลางทรุดนั่งลงบนพื้นทรายนุ่มมองท้องทะเลงามเพียงลำพังด้วยดวงใจที่สับสนเจมส์และไมค์ มองดูสองสามีภรรยาที่เดินไปคนละทิศคนละทางแล้วมองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้าอย่างระอาจิตเมื่อคนทั้งสองต่างปากหนักและคิดมากกันทั้งคู่ดูก็รู้ว่าทั้งสองรักกันแค่ไหนแต่ต่างคนต่างอมพะนำไม่ยอมเอ่ยปากบอกในสิ่งที่ตนคิดและรู้สึกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ แม้เขาทั้งสองจะไม่เคยมีความรักเพราะชีวิตที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเสมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย แต่เท่าที่พวกเขามองดูอาการของคนมีความรักและเรียนรู้จากพฤติกรรมของนายใหญ่และนายหญิงแห่งเวลส์ ก็พอจะรู้ว่
ตอนที่ 166.“แมงปอจ๋า จะไปไหนน่ะ” เหมันต์รั้งมือบางเบาให้เธอหยุดเดิน พลางเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ “แมงปอจะไปติดกรอบรูปให้เสร็จเสียทีค่ะ เหลือแค่อีกไม่กี่หลัง พี่มาร์คถามทำไมคะจะไปช่วยหรือ” “ถ้าแมงปอให้พี่ทำอะไรพี่ก็เต็มใจทำจ๊ะ” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างออดอ้อนและก็ได้ค้อนงามๆ จากสาวเจ้า “ถ้างั้นก็เดินไปค่ะงานแมงปอจะได้เสร็จสมบูรณ์เสียที เปิดรีสอร์ตไม่ทันรับนักท่องเที่ยวไม่รู้ด้วย” “ไม่เป็นไรจ๊ะ แมงปอจะได้อยู่ที่นี่นานๆ ไงพี่มาร์คเลี้ยงได้อยู่แล้วเมียแค่คนเดียวสบายมาก” “ใครเป็นเมียพี่มาร์คกันคนบ้าหน้าไม่อายเขายังไม่ได้ยอมเป็นเสียหน่อยขี้ตู่ชะมัด” หญิงสาวเอ่ยเสียงอุบอิบใบหน้าแดงก่ำอย่างน่าดู “ก็อีกไม่กี่วันหรอกน่า ยังไงแมงปอก็บินหนีพี่มาร์คไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าหนีนะพี่มาร์คจะเด็ดปีกเสียให้เข็ด คอยดูสิ” “พี่มาร์คบ้าๆๆ” อรุณนารีทุบแขนแกร่งอย่างขัดเขินเมื่อเจอสายตาหวานฉ่ำล้อเลียนของเขา ชายหนุ่มรวบร่างบางไว้ในวงแขนก่อนจะวางร่างบางให้ยืนบนโขดหินเล็กๆ จนความสูงของเธอเท่ากันกับเขา ใบหน้าทั้งสองจึงอยู่ในระดับเดียวกัน หนุ่มสาวม
ตอนที่ 165. “ไอ้อาการแบบนี้มันเป็นไปได้หรือหมอเก่ง มันเกิดขึ้นบ่อยหรือเปล่าคะ” ดรุณนุชถามบ้าง “มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยหรอกนะน้ำผึ้ง เคสนี้นานๆ จะมีเกิดขึ้นกับคนไข้บ้าง แต่มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยด้วย แต่กรณีของหนูดีอาจจะเป็นข้อยกเว้น เอ่อผมคิดว่าเธอคงจะมีความทรงจำที่เลวร้ายเกี่ยวกับคิมหันต์มากเกินไปรึเปล่า...” หมอเก่งอ้อมแอ้มพูดเบาๆ ในตอนท้ายพลางชำเลืองมองใบหน้าที่เรียบเฉยของคิมหันต์ ซึ่งใบหน้าเรียบเฉยนั้นเขาไม่อาจคาดเดาได้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรหรือรู้สึกอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น “เอาเป็นว่าหนูดีแค่จำคิมไม่ได้ชั่วคราวใช่ไหม” นางดวงดีเอ่ยขึ้นบ้างและพลธวัชก็พยักหน้าช้าๆ เป็นคำตอบ “แล้วนานแค่ไหนที่เธอจะจำนายคิมได้” “มันก็ขึ้นอยู่กับตัวเธอเองว่าจะเปิดรับคิมหันต์เข้าไปในความทรงจำหรือเปล่า” หมอเก่งให้เหตุผล เท่านั้นเองคิมหันต์ก็เดินลงเรือนไปทันทีทำให้ทุกคนมองตามอย่างแปลกใจและเดาความรู้สึกของชายหนุ่มไม่ออก “สมน้ำหน้ามัน ถูกหนูดีเกลียดจนไม่อยากจดจำ” เหมันต์เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้และก็ได้ลูกทุบเบาๆ จากอรุณนารีพร้อมกับดวงตาเขียวๆ
ตอนที่ 164 “หนูดี พี่ขอโทษ” คำๆ นี้ไม่ได้หลุดออกจากปากของเขาแต่มันก็เป็นเพียงคำที่เขาคิดอยู่ในใจ ชายหนุ่มยื่นมือไปลูบเรือนผมสลวยอย่างอ่อนโยนจนไม่น่าเชื่อว่าเขาคือคนๆ เดียวกันกับที่คนที่ทำให้เธอต้องมานอนหลับใหลไม่ได้สติถึงสามวันเต็มๆ ริมฝีปากหยักสวยที่เคยต่อว่าด่าทอเธอสารพัดจุมพิตมือบางของสาวน้อยราวจะขอลุแก่โทษ ชายหนุ่มจ้องใบหน้างามขาวซีดนิ่งราวจะจดจำเธอไว้ในใจก่อนเขาจะกลับไปสู่ที่ๆ เป็นของเขา คิมหันต์ทำท่าคล้ายกับจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้เอ่ยอะไรออกมาร่างที่หลับใหลมานานก็ค่อยๆ ขยับตัว เปลือกตาบางใสขยับยุกยิกแพขนตางอนหนาอ่อนช้อยค่อยๆ โบกกระพือก่อนดวงตากลมโตค่อยๆ กรอกไปมาเพื่อให้ชินกับแสงสว่างยามบ่าย“แค่กๆ หนูดีหิวน้ำ” สาวน้อยไอแหบแห้งพลางร้องขอและมันก็ทำให้ชายหนุ่มเพียงคนเดียวในห้องรีบกุลีกุจอหามาให้และประคองร่างบางให้ลุกขึ้นเพื่อดื่มน้ำและเธอเองก็ทำตามโดยดีและไม่ทันได้มองว่าใครคือคนที่ประคองเธออย่างอ่อนโยน เมื่อฤดีชลดื่มน้ำจนหมดแก้วคิมหันต์ก็นำแก้วเปล่าไปเก็บ สาวน้อยที่เพิ่งลุกขึ้นนั่งได้ถนัดและหายงัวเงียมองแผ่นหลังกว้างอันแสนคุ้นตาอย่างแปลกใจ แ
ตอนที่ 163. “คุณแม่อย่าห้ามคิมเลยครับ วันนี้คิมจะเอายัยเด็กนี่ไปโยนทะเลให้เป็นอาหารปลา คนอะไรนำความเดือดร้อนมาให้คนอื่นไม่จบไม่สิ้น” “คุณป้าขา แม่ดวงขา ช่วยหนูดีด้วย” สาวน้อยร้องเรียกอย่างน่าสงสาร “หุบปากไปเลยยัยเด็กนรก” คิมหันต์ตะคอกใส่เธอ “หยุดนะคิมหันต์นี่ขนาดว่าต่อหน้าแม่คิมยังหยาบคายกับน้องขนาดนี้ เราลืมสัญญาที่ให้ไว้กับแม่แล้วรึไง” นางตวาดลูกชายอย่างโกรธจัด โกรธที่บุตรชายผู้หล่อเหลาสุภาพเรียบร้อยกลายร่างเป็นซาตานที่น่ารังเกียจรังแกสาวน้อยผู้น่าสงสาร ฤดีชลน่ารักและน่าสงสารเสมอในสายตาของนางๆ มองทุกอย่างด้วยเหตุและผล เพราะเคยตกอยู่ในสภาพเช่นนี้มาก่อน ฤดีชลไม่ได้ต่างจากนางตอนสาวๆ เลยสักนิดที่ถูกนายใหญ่แห่งเกาะพราวแสงจันทร์รังแกข่มเหงทั้งการกระทำและคำพูดต่างๆ นานา จนนางแทบทดท้อถอดใจ หากจะโทษลูกชายก็คงต้องโทษผู้เป็นพ่อที่ถ่ายทอดเชื้อบ้าซาตานร้ายกาจนี้มาสู่บุตรชายของนาง “คิมไม่ได้ลืม แต่ว่า...” “ไม่มีแต่คิมหันต์ ปล่อยน้องมาให้แม่เดี๋ยวนี้ คิมไม่มีสิทธิ์” นางขัดลูกชายเสียงเย็นทั้งดวงตาและน้ำเสียงซึ่งผู้เป็นลูกจะรู้ด
ตอนที่ 162. “พอเลยนายหญิงตัวเองก็มีลูกชายตั้งสามคนจะมาแย่งหลานเขาได้ยังไงโน่นไปเร่งให้นายหัวขอสาวแต่งงานโน่น”คุณนายดวงดีบอกอย่างหวงๆ หลานในท้องจนครูดาวขำผู้สูงวัยทั้งสองตอบโต้กันราวเด็กสาวรุ่น นายใหญ่เองก็ขบขันด้วยไปด้วย เห็นทีว่าคราวนี้เรื่องร้ายๆ ได้ผ่านพ้นไปเสียที “อ้าวน้ำผึ้งเด่นดี มาๆ เข้ามาดูคุณย่าจอมเห่อทั้งสองดูท่าจะเห่อเว่อร์กันใหญ่แล้ว” นายใหญ่ค่อนแคะสองสาว(เหลือน้อย) ทั้งสองซึ่งนั่งขนาบข้างครูดาวอย่างกลัวว่าตัวเองจะน้อยหน้ากันตามประสาคนเห่อหลาน “แหมๆๆ หน้าบานเชียวนะครับคุณนายดวงดี” เด่นดีเอ่ยกระเซ้าผู้เป็นมารดาอย่างอารมณ์ดีหลังจากเรื่องร้ายๆ ได้ผ่านพ้นไปเขากับครอบครัวก็กลับมายิ้มได้อีกครั้งกับข่าวดีที่พวกเขาจะได้สมาชิกใหม่เพิ่มขึ้น “เอ่อครูดาวครับ พอดีว่าผมเข้าไปเก็บกวาดห้องเจ้าดังแล้วบังเอิญเจอแผ่นซีดีนี้น่ะครับเหมือนว่าเจ้าดังมันจะเก็บไว้ให้ครูดาว มีจดหมายด้วยครับ” เด่นดียื่นแผ่นซีดีที่อยู่ในซองพลาสติกใสพร้อมด้วยกระดาษแผ่นเล็กๆ พับเป็นรูปหัวใจสวยงามให้ครูสาวผู้ที่เข้ามาเป็นน้องสะใภ้หมาดๆ หญิงสาวรับสิ่งนั้นมาด้วยมือที่สั่นนิด