หัวใจวิศวะ - 1

Chapter 01

มอ k

สวัสดีค้าทุกคน วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันมามหาลัย ตื่นเต้นชะมัดได้เป็นเด็กมหาลัยเต็มตัวแล้ว เอ่อขอแนะนำตัวก่อนฉันชื่อ แอมป์ สถานะโสด แฟนไม่มี คนคุยก็ยังไม่มี แถมตังก็ไม่มี รอคนมาเปย์อยู่อิอิ ฉันเป็นคนต่างจังหวัดมาจากเชียงใหม่

ข้าเจ้าเป๋นสาวเชียงใหม่ แฮมบ่อเต้าใดก็จะเป็นสาวแล้ว~~

ยังมีอารมณ์ร้องเพลง 555 ฉันมาอยู่ในกรุงเทพฯ คนเดียว เช่าหออยู่ซึ่งมันก็ใกล้ๆ มออ่ะสะดวกดี ถ้าถามว่ามาอยู่ที่นี้มีเพื่อนยัง บอกเลยว่ามีแล้วจ้า คือ ไอ้เมย์ และก็ เนย ฉันเจอมันสองคนตอนมามอบตัว ถามว่าเป็นคนยังไง ฉันก็ไม่รู้หรอกยังไม่สนิท แต่ดูเผินๆ แล้วก็โอเคอยู่นะ

ฉันเรียนคณะวิศวะสาขาโยธา ทำไมถึงเลือกเรียนวิศวะเหรอก็เพราะผู้ชายหล่อไง 555 ล้อเล่น มันเป็นความชอบส่วนตัวน่ะเลยเลือกเรียน เอ้าหมดเวลาแนะนำตัวแล้ว ขอไปหาเพื่อนก่อนนะ

" เอ้าแอมป์ มาพอดีเลย " เมย์เป็นคนทักฉันตั้งแต่ฉันยังเดินมาไม่ถึงโต๊ะที่พวกมันนั่งด้วยซ้ำ

" อื้ม คุยไรกันอยู่อ่ะ "

" ก็กำลังคุยเรื่องรับน้องของสาขาเราอ่ะ ไม่รู้ว่าเป็นไงบ้าง " เนยเป็นคนตอบส่วนเมย์ก็นั่งดูมือถือ

" นี่ๆ ฉันอ่านกระทู้มา เค้าบอกว่าโหดมาก ยิ่งพวกพี่ว๊ากนะ โคตรโหด " ฉันกับเนยก็นั่งฟังเงียบๆ

" นี่เค้ายังบอกอีกนะว่าใครไม่ทำตามที่พวกพี่ว๊ากสั่งก็จะโดนทำโทษ เคยมีคนขัดคำสั่งแล้วพวกพี่ว๊ากสั่งทำโทษจนต้องเข้าโรงพยาบาลเลยเว้ย " จ้า ดีงามจะเอามาเล่าให้ฟังทำไมเนี๊ย เริ่มกลัวแล้วนะ

" ย้ายคณะทันไหมวะ " ขอบวกไอ้เนยได้ไหม ตอนเลือกลงก็ทำใจอยู่นะกับการรับน้องแต่ไม่ได้เตรียมใจมาฟังไอ้เมย์มันเล่า เล่ามาซะสยองเลย

" นี่ยังมีอีกนะ " ยัง มันยังไม่หยุดเล่า

" หยุดได้แล้วเมย์ ยิ่งเล่าฉันก็ยิ่งกลัว " นี่ถ้าเมย์มันยังเล่าอีกนะฉันจะชวนไอ้เนยลุกไปจากโต๊ะแหละ

" พวกพี่ว๊ากก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นมั้ง " ฉันคิดว่างั้น ถ้าพวกเราทำตามที่พวกพี่เค้าสั่งก็คงไม่มีอะไรน่ากลัว

" ไม่น่ากลัวได้ไง ไม่เคยดูหนังที่มีพวกพี่ว๊ากไง น่ากลัวจะตาย แค่เห็นหน้าก็น่ากลัวแล้ว ชอบทำหน้านิ่งๆ ขรึมๆ แค่เห็นก็ไม่อยากจะขัดคำสั่ง แล้ว " อีนี่นี้ขี้มโนจริง

" โอ้ยจะไปกลัวทำไม พวกพี่ว๊ากก็ทำหน้าแบบนั้นทุกคนนั่นแหละ หรือพวกแกเคยเห็นทำหน้าอื่นรึไง วันๆ ก็ทำแต่หน้านิ่งๆ " ฉันก็เคยดูนะเรื่องพวกพี่ว๊ากพวกนั้น ดูมาเยอะด้วย แต่เห็นกี่เรื่องๆ ก็ทำหน้าตานิ่งขรึมทุกเรื่อง ทุกรุ่น อยากจะถามจริงๆ ว่าเกิดมาจากพ่อแม่เดียวกันรึไง หน้าตานี่แบบเดียวกันเป๊ะ

" แอมป์!! " เนยกับเมย์พูดขึ้นมาพร้อมกันเป็นเชิงบอกให้หยุด

" อะไร กลัวจำชื่อไม่ได้รึไง เรียกพร้อมกันซะ "

" ว่างกันรึไงครับ " ในตอนที่ฉันกำลังคุยอยู่กับเมย์และก็เนยก็มีเสียงบุคคลที่สามพูดขึ้นมา เสียงนี้แบบเรียบๆ นะ แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว พอหันไปมองก็เห็นพวกผู้ชายสี่คนรวมคนที่พูดด้วยยืนอยู่ เรียนคณะเดียวกันกับฉันนี่แหละ แต่ไม่แน่ใจว่าสาขาอะไร

" ก็ว่างนะคะ " ฉันเป็นคนตอบเองแหละ ก็มันว่างจริงๆ หนิ ฉันเลิกเรียนแล้วแต่ที่ยังไม่กลับหอก็เพราะรอรับน้องนี่แหละ นี่ก็อีก 10 นาทีก็ถึงเวลานัดแล้ว

" หึ เหรอคับ แล้วเจอกันนะครับคุณรุ่นน้อง " แล้วพวกพี่เค้าก็เดินไปเลย

" อะไรของพวกพี่เค้าวะ " เนยหันมาถามฉัน แล้วฉันจะไปถามใครล่ะ

" ไม่รู้ว่ะ ช่างเถอะคงไม่มีไรมั้ง " หวังว่างั้นนะ แต่ทำไมรู้สึกแปลกๆ ในคำพูดนั้นจัง ขอให้ไม่มีอะไรเถอะ

10 นาที.....

ตอนนี้ฉัน เมย์ และเนย ก็มานั่งรวมตัวกันอยู่ที่ลานเกียร์เพื่อรอรับน้อง

" ผมนัดพวกคุณกันกี่โมง แล้วตอนนี้กี่โมงแล้วทำไมพวกคุณยังมาไม่ครบ " ในคณะที่พวกเรากำลังนั่งรอเพื่อนๆ ก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งพูดขึ้นแต่ฉันไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปดูหรอกนะเพราะพวกพี่เค้าสั่งให้ก้มหน้า

ผ่านไปราวๆ 10 นาทีได้มั้งเพื่อนก็มากันครบเพราะได้ยินเสียงพวกรุ่นพี่เค้านับกันอยู่ คือนับถือพี่เค้ามากอะ รุ่นน้องในสาขามีเกือบๆ 500 คนได้มั้ง แต่พี่ก็ยังนับกันได้

" 10 นาทีพวกคุณมานั่งกันตรงนี้ครบทุกคน ใช้เวลาเกินไป 10 นาที " 10 นาทีแล้วไงอะ คนสวยงง

" เพราะฉะนั้นต้องรับผิดชอบ ลุกนั่ง 50 ครั้ง "

" โห้ยยย " พอจบคำสั่งของพวกรุ่นพี่ทุกคนในสาขาก็โวยวายทันที

" ใครสั่งให้พวกคุณพูด 50 มันน้อยไปใช่ไหม งั้น 100 ครั้ง " เงียบกริบเลยจ้าไม่มีใครกล้าปริปากขึ้นมาสักนิด ทีอย่างนี้ละดีจริงๆ แต่ฉันไม่เข้าใจทำไมต้องทำโทษทุกคนด้วย ทำไมไม่ทำโทษเฉพาะคนที่มาสายล่ะ

" พี่คะ ทำไมต้องให้ทำทุกคน ทำไมไม่ทำเฉพาะคนมาสายละคะ " เสียงฉันเองจ้า คือไม่เข้าใจจริงๆ อะ แล้วดูเหมือนเพื่อนในสาขาที่มาตรงเวลาจะเห็นด้วยกับที่ฉันถาม เพราะทุกคนต่างพยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไร คงจะกลัวพวกรุ่นพี่พวกนี้มั้ง แต่พี่คนนั้นน่าตาคุ้นๆ นะ ฉันมองเห็นไม่ค่อยชัดด้วยเลยไม่แน่ใจ

" พวกคุณเพื่อนกันรึเปล่าละครับ เพื่อนกันก็ต้องรับผิดชอบร่วมกันสิครับ "

" แต่หนูว่ามันไม่ยุติธรรม "

" ที่นี่คณะวิศวะ ไม่ใช่คณะนิติ ถ้าอยากได้ความยุติธรรมเชิญคุณไปเรียกร้องที่คณะนิติครับคุณรุ่นน้อง " ฉันอยากจะเดินไปต่อยหน้าไอ้รุ่นพี่คนนั้นจริงๆ แต่ไอ้คำว่า ' คุณรุ่นน้องนี่มัน อย่าบอกนะว่าพวกพี่กลุ่มนั้นน่ะ "

" ผมเสียเวลากับพวกคุณนานแล้วนะครับ จะทำไม่ทำ ถ้าไม่ทำผมจะเพิ่มเป็น 2 เท่า "

ดู ดูมันไม่สนใจในสิ่งที่ฉันพูดเลย ยังมีหน้าจะมาสั่งเพิ่มอีก

" แต่พี่ค่ะ "

" 1 " ไม่สนใจฉัน ได้!! เล่นงี้ใช่ไหม งั้นฉันจะไม่สนใจเหมือนกัน

" 2 " ฉันจะไม่ทำ เพราะมันไม่ยุติธรรมกับเพื่อนที่มาตรงเวลา และตอนนี้ฉันก็ยืนมองพี่คนนั้นอย่างท้าทาย

" แอมป์ มาทำเถอะน๊า แกจะทำให้เพื่อนคนอื่นเค้าเดือนร้อนนะ "

" ไม่ฉันจะไม่..."

" ถ้าผมนับถึงสามพวกคุณทุกคนยังไม่ทำ ผมจะให้ทำ 200 ครั้งนะ ครับ " ฉันยังพูดไม่จบอีตารุ่นพี่คนนั้นก็พูดขึ้นมาซะก่อน

" แอมป์ "

" หึ้ย ก็ได้ๆ " สุดท้ายฉันก็ต้องทำ เห็นแก่เพื่อนหรอกนะ ไม่ได้กลัวไอ้ตานั่นสักหน่อย

" 1..2..3..4..5...10 "

" ไม่พร้อมกันเอาใหม่ "

" 1...2...10 "

" ไม่พร้อมเอาใหม่ " แล้วมันก็เป็นอยู่อย่างนี้ซ้ำๆ ไม่ถึงร้อยซะที เริ่มเหนื่อยแล้วนะโว้ย

" 1...2...5...10 "

" 98...99...100 " สุดท้ายพวกเราก็ทำจนครบ 100 ครั้ง แต่ถ้าเอาจริงๆ แม่งเกิน 100 ครั้งอะ ก็พวกพี่เค้าบอกไม่พร้อมๆ ทั้งๆ ที่ฉันว่ามันก็พร้อมแล้วนะ บอกก่อนตอนนี้โคตรจะเมื่อยขา

" ใครสั่งให้พวกคุณนั่ง ลุกขึ้นยืน " โอ้ยไอ้พวกพี่บ้า คนเค้าเมื่อยจะตายแล้ว แรงจะยืนยังไม่ไหวยังจะไม่ให้นั่งอีก

" นั่งได้ " พี่เค้าต้องแกล้งฉันแน่ๆ พอฉันลุกขึ้นยืนก็บอกให้นั่งเฉยเลย เดี๋ยวๆ

" ต่อไปนี้หวังว่าพวกคุณจะไม่มาสายอีกนะครับ "

" ..... " เหมือนพูดกับอากาศธาตุไม่มีเสียงใดตอบกลับไปเลย

" ผมถามก็ตอบ "

" ครับ/ค่ะ " บ้าอำนาจชะมัด

" เอาละครับ พวกผมจะแนะนำตัวกันให้พวกคุณได้รู้จัก "

" อยากรู้จักตายแหละชิ... โอ้ยๆๆ อะไรอะเนย " ฉันว่าฉันก็นั่งเฉยดีแล้ววนะ แค่พูดขึ้นมานิดเดียวเองไอ้เนยก็หยิกฉันเฉยเลย

" ก็ดูพูดดิ นั่งเงียบๆ ไปเลย " นี่สงสัยกลัวขนาดหนัก

" ผมชื่อทอย "

" ผมชื่อแทน "

" ผมชื่อนนท์ "

" และผมชื่อกันต์ พวกผมคือพี่ระเบียบหรือที่พวกคุณเรียกว่าพี่ว๊าก " พวกพี่เค้าแนะนำตัวกันจนหมดทุกคน คืออยากจะถามมากว่าการได้เป็นพี่ว๊ากนี่คัดเลือกมาจากหน้าตารึไงวะ ทุกคนนี่แบบสุดแสนจะบรรยาย

" และที่สำคัญพวกผมคือรุ่นพี่ของพวกคุณ พวกคุณเป็นรุ่นน้องก็ควรจะเคารพรุ่นพี่ " เริ่มจะโยงและ

" วันนี้ผมเจอรุ่นน้องบางคนที่ไม่ให้ความเคารพรุ่นพี่ แต่ผมจะไม่บอกหรอกนะครับว่าเป็นใคร " จ้าไม่บอกว่าเป็นใครแต่สายตานี่แบบมองมาที่ฉันทำไม

" แต่ไม่เป็นไรครับ ผมจะให้โอกาสคนพวกนั้น ตั้งแต่วินาทีนี้ไปผมขอให้พวกคุณทุกคนเคารพรุ่นพี่ไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่ชอบรุ่นพี่คนนั้นก็ตาม ผมไม่สนใจแต่คุณต้องเคารพพวกเค้าเพราะพวกเค้าเป็นรุ่นพี่คุณ " มองมองอีกแล้ว มองแบบนั้นเดินมาชี้ตัวฉันเถอะ ว่าเป็นฉันที่ไม่เคารพรุ่นพี่

" และผมหวังว่าสิ่งที่ผมพูดพวกคุณจะทำตาม และผมก็ยังหวังอีกว่าผมจะไม่เจอพวกที่ไม่เคารพรุ่นพี่ " ย้ำได้ย้ำดี ให้ฉันคัดเป็นตัวหนังสือเลยไหมล่ะว่าให้เคารพนุ่นพี่แล้วแปะติดไว้บนหัวเตียง

" เอาละครับพวกคุณรู้จักพวกผมแล้ว ผมก็อยากจะให้พวกคุณจำให้ได้ด้วย เพราะจะเจอกับพวกผมอีกนาน " ถามฉันไหมว่าฉันอยากเจอรึเปล่า

" เดี๋ยวผมจะให้พวกคุณไปรับป้ายชื่อที่ฝ่ายนันทนาการและเขียนชื่อตัวเองลงไป ผมให้เวลา 20 นาที ใครช้าก็จะโดนทำโทษ " 20 นาทีมันเร็วไปไหมวะ คนเกือบ 500 คงไม่ทันแน่ๆ อะ

" แยกย้ายกันไปได้แล้วครับ และขอเป็นระเบียบด้วย " พอจบคำสั่งทุกคนก็ต่างรีบวิ่งไปหาพี่ๆ ฝ่ายนันทนาการทันที แล้วฉันล่ะยังนั่งอยู่ที่เดิมเลยจ้า ส่วนเมย์และก็เนยเหรอนู่นมันไปนู่นแล้ว รอฉันกันจัง

" ไม่รอกันเลยนะ " พอเดินไปถึงแถวฉันก็พูดขึ้นทันที ถามว่าโกรธไหมก็ไม่นะ แค่เคียงๆ นิดหน่อย

" ก็ฉันกลัวว่าจะโดนจับช้าหนิ ขอโทษนะ " เมย์พูดขึ้นส่วนเนยเหรอส่งสายตาอ้อนวอนมาเลยจ้ะ แล้วแบบนี้ฉันจะโกรธลงไหมล่ะ

" พอเลย เลิกส่งสายตาอ้อนๆได้แหละ ทำแบบนี้ใครจะไปโกรธลง " แล้วพวกมันก็ยิ้มมาให้ฉันจากนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาต่อแถวมาก

นี่พวกเพื่อนเค้าเขียนหรือประดิษฐ์ตัวอักษรกันเนี๊ย นานมาก มากจะหมดเวลาแล้วมั้งเนี่ย เพื่อนก็ทยอยกันไปนั่งกันแล้ว ไอ้เมย์กับเนยก็พึ่งจะเดินไปเมื่อกี้ ตอนแรกพวกมันจะรอแต่ฉันบอกให้ไปนั่งได้เลย

" เร็วๆ หน่อยได้ไหมอะ " ฉันบอกเพื่อนที่อยู่ข้างหน้า ซึ่งที่ต่อแถวนี้ก็เหลือประมาณ 8 คนได้มั้ง แล้วฉันอยู่คนที่ 8 อะ คนสุดท้ายเลยจ้า ตอนแรกก็อยู่หน้าดีแหละ แต่ทำไปทำมามาอยู่หลังสุดได้ไงก็ไม่รู้

" 10....9....8.... " ชิปละแม่งพวกพี่ว๊ากเริ่มนับถอยหลังแล้ว

" เร็วๆ หน่อย พี่เค้าเริ่มนับแล้ว " คือตอนนี้เหลือกันอยู่แค่สามคนแล้ว จะไม่เดือนร้อนเลยถ้าอีนี่ไม่ใช่คนสุดท้าย

" อ่ะ เราไปก่อนนะ " เยส!!! ในที่สุดก็ถึงฉัน

" 6....5... " โอ้ยอยากจะบ้า จะนับเร็วไปไหน มือนี่ก็นะ พอรีบๆ แบบนี้มือมันก็เขียนไม่ไปเลย

" 4...3... " เสร็จแล้วโว้ย คืออีกสองวิ ฉันว่าจากตรงนี้ถึงตรงนั้นฉันวิ่งทันแน่นอน ไม่รู้อะไรซะแล้ว นี่แอมป์นักวิ่งโรงเรียนเลยนะโว้ย วิ่งหนีอาจารย์ตอนจะโดนเรียกอะ วิ่งอย่างเร็ว 555 เค้าเลยจับให้ไปเป็นนักวิ่งโรงเรียนซะเลย สองวินี้ทันแน่นอนบอกเลย ไม่ได้กินไอแอมป์หรอก

หมับ

" 2... 1... หมดเวลา "