บทที่ 6. ตอนที่ 1. ต้องตาต้องใจ

ฟางเฟยใช้ผ้าเช็ดหน้าของเธอ ที่เพิ่งเช็ดเลือดออกจากใบหน้าของจางจิ้ง ค่อย ๆ เช็ดฝักดาบทองแดงในส่วนที่เปื้อนเลือดออก ลายบนฝักดาบเหมือนลายด้านหลังคันฉ่อง ดั่งกับคนสลักลายโลหะเป็นคนคนเดียวกัน 

“ฟางเฟยพอเถอะ กลับไปค่อยทำความสะอาด พี่จะไปล้างมือเธอจะไปกับพี่ไหม”

“ค่ะพี่จางจิ้ง” ฟางเฟยมองหน้าชายหนุ่ม 

“พี่จางจิ้งไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหมคะ”

“สบายมาก เธอเห็นพี่มีริ้วรอยบาดแผลหรือไม่ล่ะ” จางจิ้งส่งยิ้มให้เธอ

“ค่า...คนเก่ง” ฟางเฟยยิ้มให้เขา 

เกาจางจิ้งรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบที่เขาแบกหามมาตลอดเบาขึ้น เมื่อเห็นรอยยิ้มของฟางเฟยในเวลานี้ ทำไมเขาถึงมีความรู้สึกแบบนี้นะ สองคนเดินกลับมาร่วมทานอาหารกับอาสี่ ที่ล่วงหน้าไปนานแล้ว 

“มากินข้าวกันเถอะ ดูสิอาหารเย็นหมดเลย มั่วเสียเวลาไปตีแมลงวัน ทีนี้นายน้อยก็สบายใจได้แล้วสินะ ตระกูลฮุยที่เป็นเสี้ยนหนามมาตลอดได้ชดใช้หนี้บาปให้แล้ว”

“ครับอาสี่ แต่ผมเชื่อว่าต้องมีบางคนในสกุลฮุยที่ไม่ยอมจบ ก็เหมือนฟ่านฉี เขาเคยยิ่งใหญ่มาตลอด วันนี้ต้องกลายเป็นคนพิการที่ล่มจม แต่ไม่ต้องห่วงครับ ขอแค่เขาไม่เริ่มก่อนผมก็ไม่ใช่ตัวอันตรายกับใครทั้งนั้น”

อาสี่คีบเนื้อเป็ดเข้าปาก ยิ้มแล้วพยักหน้าพอใจ

“ฟางเฟย ว่างเมื่อไหร่ก็เข้ามาพบอาสี่ที่นี่นะ มีหลายอย่างที่ต้องเรียนรู้ และอาจต้องให้เธอช่วยแสดงความคิดเห็น ที่นี่อาจเก่าและล้าสมัยจนเธออาจอยากเพิ่มเติมปรับปรุงก็ได้”

“ค่ะอาสี่ หนูขอเคลียร์งานที่รับปากเขาไว้ให้จบก่อนค่ะ แล้วจะรีบเข้ามาเรียนรู้งานกับอา”

จางจิ้งมองดูหญิงสาวที่ดูกินน้อย เหมือนอาหารไม่อร่อย หรือภาพการต่อสู้เมื่อครู่ยังติดตาอยู่ เขาคีบอาหารส่งให้เธอ แล้วพยักหน้า

“ขอบคุณค่ะพี่จางจิ้ง” ฟางเฟยยิ้มให้เขาแล้วรีบกินอาหารตรงหน้า 

เขาทั้งสองออกจากโรงแรมเกากังเฟยหรง มุ่งหน้ากลับบ้านตระกูลเกา แต่เกาจางจิ้งก็เกิดเปลี่ยนใจ ให้คนขับรถแวะเข้าห้างสรรพสินค้าก่อน

“ดูหนังกันไหม หรือเธออยากได้อะไรพี่จะซื้อให้ เดี๋ยวเธอต้องไปทำงานพี่ไม่อยากให้เธอเครียดกับสิ่งที่พี่ทำลงไป”

“ไม่เครียดค่ะ ที่ฉันเงียบ เพราะฉันกำลังคิด พี่จางจิ้งเข้มแข็งและเด็ดขาดกว่าฉันมาก ที่แก้แค้นสำเร็จ ฉันซะอีกใจเสาะที่หลบมาอยู่ที่นี่ แทนที่จะค้นหาความจริง เอาผิดกับคนที่ทำให้พ่อแม่ฉันต้องตาย” 

“อย่าโทษตัวเองฟางเฟย พี่กับเธอมันต่างกัน รากฐานตระกูลเกาที่นี่แข็งแกร่ง ต่อให้พี่มีเรื่องกับใคร พี่ก็มีทางออกที่วางเอาไว้ แต่สำหรับเธอมีทางหนีทีไล่แค่ไหน ยิ่งคนที่เป็นเป้าหมายของเธอเป็นคนในตระกูลด้วย จะเล่นงานเขาไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยาก พี่บอกแล้วไงขอแค่เธอบอกพี่ พี่จางจิ้งพร้อมรับคำสั่งจากคุณหนูเกาเสมอ”

ฟางเฟยหัวเราะกับคำพูดและท่าทางเอาจริงของจางจิ้ง หญิงสาวกอดแขนแล้วซบลงบนไหล่ของเขา เกาจางจิ้งหัวใจเต้นแรงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน กลิ่นน้ำหอมของฟางเฟยกลิ่นเส้นผมของเธอ ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายลงคอ ความรู้สึกแบบนี้คืออะไร 

“ขอบคุณนะพี่จางจิ้ง แต่ไม่เป็นไรค่ะ แค่พี่ฟู่ดูแลงานทางนั้นได้ ก็ไม่มีอะไรต้องห่วงอีก ฉันไม่คิดแก้แค้นแบบพี่จางจิ้งหรอกนะ แค่ยึดกิจการส่วนที่เคยเป็นของครอบครัวเราคืนก็พอ และพี่ฟู่ก็กำลังทำอยู่ อีกไม่นานคงมีข่าวดี”

ที่แท้เธอก็มีพี่ชายที่แสนดีช่วยเหลือแล้ว จางจิ้งคิดในใจ 

“ไปดูหนังกันเถอะ พี่ตั้งใจพาเธอมาผ่อนคลาย กลายเป็นต้องมาเห็นภาพแบบนั้น”

เกาจางจิ้งถอดเสื้อตัวนอกออกเพราะมีรอยเปื้อนเลือดจากการต่อสู้ ชายหนุ่มพาฟางเฟยซื้อของตามที่เธอต้องการ แม้บางอย่างที่หญิงสาวลังเล เขาก็ให้คนเข้าไปซื้อออกมา หลังจากดูหนังเสร็จ เกาจางจิ้ง ก็ยังพาเธอกินของอร่อยก่อนกลับบ้าน 

ซินนั่งเปิดถุงที่ตงเจ๋อหิ้วมาส่งให้ เพื่อทำการจัดเก็บ

“นี่นายน้อยซื้อให้คุณหนูทั้งหมดเลยเหรอคะ"

“ใช่ ทั้งหมดเลย มีบางอย่างที่ฉันบอกว่าอย่าเพิ่งซื้อ เขาก็ส่งตงเจ๋อไปซื้อมาจนได้”

“ผิดปกติมาก นายน้อยมีผู้หญิงมาชอบเยอะมาก แต่นายน้อยไม่เคยไปดูหนังกับใคร และไม่เคยซื้อของเอาใจใคร แม้แต่คุย นายน้อยยังแทบไม่คุยกับใครด้วยซ้ำ”