บทที่ 7. ตอนที่ 3. เนื้อหอม

“ถ้าข้าเข้าไปในห้วงฝันของเขา และมีตัวตนในนั้น ข้าจะติดอยู่ที่นั่นนานแค่ไหน”

ซื่อเว่ยต้าตี้ มองดวงตาของฟางเฟย ด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่เล่นเหมือนทุกครั้ง

“จนกว่าเขาจะตื่น”

เกาฟางเฟยนิ่งเงียบไม่ชั่วครู่ หญิงสาวมองใบหน้างดงามของซื่อเว่ยต้าตี้

“ท่านซื่อเว่ยต้าตี้ ท่านจะอยู่กับข้าตลอดใช่ไหม”

“ถ้าเจ้าต้องการ ข้าจะไปในห้วงฝันกับเจ้าฟางเฟย”

ฟางเฟยยิ้มให้เทพเจ้าดวงดาว 

“ขอเวลาอีก 5 วัน ข้าจะไปในห้วงฝันของ กุ้ยอ้ายป๋อเฉิง และตื่นขึ้นมาพร้อมกับเขา แต่ถ้าเขาไม่ตื่น…ท่านกับข้าจะติดอยู่ในนั้นตลอดไปใช่ไหม”

“เราจะทำได้ เกาฟางเฟย เราจะกลับมาพร้อมกุ้ยอ้ายป๋อเฉิง”

ประตูลิฟท์โรงแรมเปิดออก เกาจางจิ้งในชุดสูทธสีดำก้าวเท้าเดินออกมาพร้อมผู้ติดตาม ชายหนุ่มมุ่งหน้ามาที่ห้องของฟางเฟย เพื่อพาเธอไปทานข้าวเย็น ชายหนุ่มยกมือเคาะประตู แต่ทุกอย่างกลับเงียบสนิท 

“ตงเจ๋อ คุณหนูไม่ได้ออกไปไหนแน่นะ”

“ครับนายน้อย ผมอยู่ด้านนอกตลอด คุณหนูตั้งแต่กลับมาจากไปกองถ่าย ก็ยังไม่ได้ออกไปไหน”

จางจิ้งเคาะประตูอีกหลายครั้ง แต่ทุกอย่างก็คือความเงียบที่ตอบกลับมา เขาตัดสินใจหยิบการ์ดห้องเกาฟางเฟยขึ้นมาปลดล็อคประตู แล้วเดินเข้าไปพร้อมผู้ติดตาม ทุกคนตั้งท่าระวังตัว ด้วยรู้สึกถึงความผิดปกติ เกาจางจิงมองไปรอบห้องมีแต่ความว่างเปล่า แต่สายตาพิเศษของเขามองผ่านม่านบังตา ที่กันระหว่างห้องโถงกับจุดอ่างอาบน้ำ ที่ติดกับหน้าต่างซึ่งเป็นกระจกบานใหญ่ มองเห็นทิวทัศน์ด้านนอกที่สวยงามของเมืองเซี่ยงไฮ้ ชายหนุ่มส่งสัญญาณให้ลูกน้องของเขาออกไปรอด้านนอก จางจิ้งเดินไปที่อ่างอาบน้ำ ในใจก็คิดขอให้ฟางเฟยปลอดภัย

ภาพที่เกาจางจิ้งเห็น และทำให้เขาต้องหยุดยืนตัวชา คือเกาฟางเฟยที่ร่างกายเปลือยเปล่า นอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ ดีที่ในอ่างมีฟองทำให้เห็นร่างกายของเธอไม่ชัดเจนมาก เกาจางจิ้งสูดลมหายใจเข้าออกช้า ๆ เพื่อลดความตื่นเต้นของตัวเอง 

“ฟางเฟย ฟางเฟย เธอได้ยินพี่ไหม ตื่นสิ ฟางเฟย ทำไมเธอหลับสนิทแบบนี้” ชายหนุ่มพยายามเรียกเพื่อปลุกฟางเฟย จางจิ้งยื่นมือไปสัมผัสหน้าผากของหญิงสาว ตัวก็ไม่ร้อน ทำไมหลับได้ขนาดนี้

"ฟาง…ฟางเฟย ตื่นสิ เธอได้ยินพี่ไหม ตื่นเร็วเข้า

จางจิ้งตบหน้าเธอเบา ๆ พร้อมเขย่าตัวเธอไปด้วย แต่หญิงสาวก็ยังไม่ยอมตื่น จางจิ้งตัดสินใจอุ้มเธอออกจากน้ำ พอยกแขนหญิงสาวขึ้นเพื่อจะพาดคอ นิ้วมือของฟางเฟยเริ่มซีดและเหี่ยว นั่นแสดงว่าเธอนอนแช่น้ำแบบนี้นานแล้ว ชายหนุ่มพยายามมองไปในอากาศที่ว่างเปล่าของห้อง ไม่กล้ามองลงมาที่ร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวตรงหน้า เขารีบวางเธอลงบนที่นอนแล้วรีบดึงผ้าห่มมาห่มให้ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา มองไปที่ใบหน้าสวยงามของฟางเฟย 

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมหลับได้ขนาดนี้”

จางจิ้งนั่งลงข้าง ๆ ฟางเฟย มองดูร่างที่หลับไหลไร้สติ เขาลุกไปหยิบชุดนอนของฟางเฟยพยายามสวมให้หญิงสาว ภายใต้ผ้าห่มที่ปิดร่างของเธอไว้ อย่างทุลักทุเล ปิ่นของซื่อเว่ยต้าตี้หลุดจากผมร่วงลงข้างหมอน จางจิ้งหยิบปิ่นหยกเนื้อใสมาดู เพิ่งรู้ว่าฟางเฟยชอบเครื่องประดับแบบนี้ด้วย เขาจัดการทุกอย่างจนเรียบร้อย มองดูฟางเฟยที่เป็นแบบนี้แล้วไม่สบายใจเลย 

ผู้กำกับเจียอีนั่งดื่มจนเริ่มเมา แต่ก็ยังไม่เห็นหญิงสาวที่เขานัดไว้จะมาถึง เขากระดกแก้วต่อแก้ว ด้วยความเครียด หรือเกาฟางเฟยจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย ก็แน่สิ ก็เขายังไม่เคยได้มีโอกาสจะเริ่มจีบเธอเลย กำลังจะเริ่มก็กลายเป็นว่าผู้หญิงที่เขาหมายตา กลับเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ ทางเดียวเท่านั้นสำหรับเขา คือบุกเท่านั้น ไม่อย่างนั้นคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว เจียอีกระดกอีกแก้วเข้าปาก แล้วตัดสินใจไปหาฟางเฟยที่ห้องของเธอ

ประตูลิฟท์เปิดออก ผู้กำกับหนุ่มรีบเดินออกจากลิฟท์ มุ่งหน้าไปตามทางเดินที่ปูด้วยพรมสีแดง ก้มหน้าเดินไปเรื่อย ๆ พอใกล้ถึงห้องของหญิงสาว เขามองเห็นปลายเท้าของใครบางคนที่ยืนอยู่ พอเขาเง้ยหน้าขึ้นก็ถึงกลับต้องกลืนน้ำลายลงคอ บอดี้การ์ดของนายน้อยเกา ต่างหันมามองหน้าเขาเป็นสายตาเดียว