공유

บทที่ 1172

작가: จันทร์กระจ่างภูผา
ภายในตำหนักข้าง

ควันธูปไม้จันทน์หอมอ่อนๆ แทรกซึมเข้าสู่ลมหายใจ ความรู้สึกวิงเวียนศีรษะก็ถาโถมเข้าใส่ทันที

ซูเฟิ่งหลิงใช้มือข้างหนึ่งยันผนังไว้ พยายามจะหนีออกจากห้อง

แต่ไม่นาน นางก็พบว่ายิ่งพยายามหนีมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งไร้เรี่ยวแรงมากขึ้นเท่านั้น

จากนั้นทั่วทั้งร่างก็ทรุดลงนั่งกับพื้น

ซูเฟิ่งหลิงจ้องมองหลี่เฟิงอวิ๋นเขม็ง

คาดไม่ถึงว่าเขาจะยังไม่สำนึกผิด ยังคงมีใจคิดร้าย!

อาศัยโอกาสที่จะยุติความบาดหมาง

สมรู้ร่วมคิดกับองค์หญิงใหญ่ ลงมือวางยานาง!

ซูเฟิ่งหลิงอยากจะสบถด่าออกมา

แต่นางพบว่า ยิ่งสูดดมกลิ่นธูปไม้จันทน์นี้เข้าไป ฤทธิ์ยาก็ยิ่งรุนแรงขึ้น!

“ในสุรามีพิษ!”

ซูเฟิ่งหลิงตระหนักได้ว่า การนัดหมายครั้งนี้ก็เป็นอุบายตั้งแต่แรกแล้ว

องค์หญิงใหญ่วางแผนไว้อย่างแยบยล

เพราะกลัวว่าซูเฟิ่งหลิงจะระวังตัว จึงใช้ยาที่มีฤทธิ์สองขั้นตอน!

ซูเฟิ่งหลิงเคยได้ยินเรื่องยาชนิดนี้ในยุทธภพ

มีชื่อว่าใยรักพันผูก

ละลายในสุรา ใช้กลิ่นหอมเป็นตัวกระตุ้น!

หากยาออกฤทธิ์ ทั่วร่างจะร้อนรุ่มทรมาน ราวกับมีเส้นใยแห่งรักพันผูกอยู่ทั่วร่าง

ยิ่งต่อต้าน เส้นใยรักก็จะยิ่งรัดแน่นขึ้น

ซูเฟิ่งห
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1665

    ฮ่องเต้หวู่ก็จะไม่ทรงยินยอมเช่นกันอย่างไรเสียองค์ชายเจ็ดตอนนี้ก็เป็นเพียงทหารนายหนึ่งสถานการณ์ในแดนชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้ถูกกำหนดแล้วเขาไม่มีโอกาสที่จะสร้างผลงานอีกต่อไปแต่องค์ชายเจ็ดไม่ยอมจากไปเขาไม่อยากจะจากฟ้าดินผืนนี้ไปและยิ่งไม่เต็มใจที่จะกลับไปยังเมืองหลวงแล้วใช้ชีวิตที่น่าเบื่อหน่ายในวังหลวงต่อไปสีหน้าขององค์ชายเจ็ดมืดครึ้มลง ความรู้สึกฮึกเหิมในใจก็พลันมลายหายไปถ้าหากเขากลับไปยังเมืองหลวงเช่นนี้กระทั่งจะต้องเผชิญหน้ากับการลงโทษของเสด็จพ่อเรื่องที่เขาโลภในผลงานและบุ่มบ่ามเกินไป ย่อมต้องไปถึงหูของฮ่องเต้หวู่อย่างแน่นอนด้วยอุปนิสัยของฮ่องเต้หวู่ เขาย่อมไม่ทำเป็นหลับตาข้างหนึ่งอย่างแน่นอนองค์ชายเจ็ดส่ายหน้า ถอนหายใจตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกสิทธิ์ในการตัดสินใจอยู่ที่หลี่หลงหลินองค์ชายเจ็ดเพิ่งจะพลิกตัวลงจากหลังม้าทหารนายหนึ่งรีบมารายงาน “ท่านแม่ทัพ องค์รัชทายาทมีเรื่องสำคัญจะมาหารือกับท่าน”“ท่านไปไหนมาทั้งคืน! พวกเราหาท่านทั่วทั้งค่ายทหารก็ยังหาไม่พบ เป็นห่วงจะแย่อยู่แล้ว!”องค์ชายเจ็ดไม่มีอารมณ์จะอธิบาย “ทราบแล้ว”เขาทำหน้าเคร่งขรึมมาถึงกระโจม

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1664

    เหล่าทหารขานรับเป็นร้อยเป็นพันต่างก็ยกชามใบใหญ่ในมือขึ้น กระดกเหล้าแรงในถ้วยจนหมดสิ้น!ในตอนนี้ผลงานศึกประดับกาย สุราเมรัยไหลลงคอในใจของเหล่าทหารทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความรู้สึกฮึกเหิม!ต่อให้ตอนนี้จะมอบบรรดาศักดิ์กงให้ก็ไม่ยอมแลก!องค์ชายเจ็ดขว้างชามเหล้าในมือลงบนพื้น เช็ดสุราที่ไหลออกมาจากมุมปาก พลางถอนใจ “สะใจจริง ๆ!”เขาไม่เคยมีสภาพจิตใจเช่นนี้มาก่อนไม่รู้ว่ามีชายหนุ่มชาวต้าเซี่ยกี่มากน้อยที่ปรารถนาจะมีชื่อเสียงไปทั่วทุกสารทิศและไม่รู้อีกว่ามีชายฉกรรจ์เลือดร้อนกี่มากน้อยที่ปรารถนาจะยกทัพสวมเกราะ ได้รับการแต่งตั้งเป็นอ๋องเป็นแม่ทัพ!เขาได้ทำให้ความฝันของชายหนุ่มชาวต้าเซี่ยจำนวนนับไม่ถ้วนกลายเป็นจริง!ทำให้ทุ่งหญ้าของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่เดิมทีอันตรายอย่างยิ่ง บัดนี้ได้กลายเป็นสมบัติในกำมือของต้าเซี่ยแล้ว!นี่คือผลงานศึกอันยิ่งใหญ่ไพศาล!องค์ชายเจ็ดแหงนหน้าขึ้นมองปรากฏเพียงดวงจันทร์สุกสว่างแขวนอยู่บนขอบฟ้า สาดส่องทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ไพศาล มองไม่เห็นจุดสิ้นสุดในตอนนี้สายลมยามค่ำคืนกำลังดีองค์ชายเจ็ดก็พลันเกิดความคิดขึ้นมาเขาอยากจะวัดดูว่าทุ่งหญ้าแห่งนี

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1663

    แต่ความเป็นความตายของเขาก็ต้องให้ฮ่องเต้หวู่เป็นผู้ตัดสินด้วยพระองค์เอง!จะตายอย่างไร จะตายเมื่อใดหลี่หลงหลินไม่กล้าตัดสินใจโดยพลการเขาเพียงแค่ต้องแน่ใจว่า เสิ่นชิงโจวจะต้องตาย!เคร้ง!เหล่าหัวหน้าเผ่าหมานต่างก็ชักดาบออกมา ชี้ไปทางเสิ่นชิงโจวภายในคอกวัว แสงเย็นเยียบปรากฏเด่นชัดเสิ่นชิงโจวแหงนหน้าถอนหายใจยาว “มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็คงต้องเป็นเช่นนี้!”พูดจบ เสิ่นชิงโจวก็ชักดาบที่เอวออกมาหัวหน้าเผ่าหมานหัวเราะลั่น “เสิ่นชิงโจว เจ้าคงจะบ้าไปแล้ว!”“แค่เจ้าก็คิดจะมาสู้กับพวกข้ารึ?”“ฝันไปเถอะ!”“ข้าขอแนะนำให้เจ้ายอมจำนนทันที วางอาวุธแล้วจะไม่ฆ่า!”เสิ่นชิงโจวทำหน้าขมขื่น วางดาบพาดคอตัวเอง กล่าวด้วยเสียงเย็นชา “ไม่!”“ข้าไม่มีวันยอมจำนน!”“โอรสแห่งสวรรค์ก็มีวิธีการตายในแบบของโอรสแห่งสวรรค์!”“ข้าผู้เป็นถึงราชครู ย่อมมีวิธีการตายในแบบของตัวเอง!”“ในเมื่อไม่สามารถตายอย่างยิ่งใหญ่ได้ เช่นนั้นข้าก็จะจบชีวิตของข้าด้วยตัวเอง!”“จะตาย ข้าก็จะยืนตาย!”“ข้าไม่เหมือนพวกเจ้า ที่จะเอาแต่เอาตัวรอดไปวัน ๆ!”ฉึก!เสิ่นชิงโจวชูดาบขึ้นเชือดคอตัวเองโลหิตสีแดงฉานพลันพวยพุ่งออกมา ย้อมคอ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1662

    ใบหน้าของเสิ่นชิงโจวซีดขาวราวกับกระดาษลมแรงพัดผ่านคอกวัว พัดพากลุ่มฝุ่นตลบขึ้นมาเป็นระยะแต่กลับไม่สามารถพัดพาหัวใจของเสิ่นชิงโจวให้หวั่นไหวได้เลยแม้แต่น้อยเพราะใจของเขาได้ตายไปแล้วเขารู้ว่า วันนี้หลี่หลงหลินจะต้องสังหารเขาให้ได้!ขอเพียงแค่วิหคมังกรแห่งต้าเซี่ยออกจากฝัก ก็จะต้องได้เห็นเลือด!เสิ่นชิงโจวเคยคิดถึงวิธีการตายของตัวเองมาแล้วทุกรูปแบบแต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าสักวันหนึ่งจะต้องมาจบชีวิตลงในคอกวัวที่สกปรกและทรุดโทรมแห่งนี้!ช่างน่าอดสูยิ่งนัก!เดิมทีเขาคือราชครูแห่งต้าเซี่ยผู้สง่างาม!อยู่ใต้คนเพียงคนเดียว แต่อยู่เหนือคนนับหมื่น!เป็นผู้ที่มีอำนาจล้นฟ้าชีวิตของเขาเดิมทีควรจะมั่งคั่งรุ่งเรือง มีลูกศิษย์อยู่ทั่วหล้า ชื่อเสียงเงินทองรายล้อม ใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบสุขจากไปอย่างเงียบสงบในความฝันอันสันติยามมีชีวิตได้รับการเคารพสักการะจากปวงประชา ได้รับความไว้วางพระทัยจากจักรพรรดิยามตายย่อมต้องได้รับการจัดงานศพอย่างสมเกียรติ ทั่วทั้งแคว้นโศกเศร้า ชื่อจารึกไว้ในประวัติศาสตร์!แต่ตอนนี้ เขากลับถูกบีบคั้นให้อยู่ในคอกวัวที่คับแคบและสกปรกแห่งนี้ไม่ยอม!ในแววตาของเส

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1661

    ปรากฏเพียงเพิงเลี้ยงวัวขนาดมหึมาที่ส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่ว!ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยมูลสัตว์ แม้แต่ที่ที่จะวางเท้าก็ยังไม่มี“เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น?”หญิงสาวที่ตกใจชี้ไปยังที่มืดสลัวในคอกวัว “ที่นั่น...ที่นั่นมีผี!”“วันนี้เดิมทีข้ามาให้อาหารวัว แต่ที่มุมนั้นมีบางอย่างที่ดูคล้ายคนมาก ข้าก็เลยตกใจจนเป็นแบบนี้”เหล่าหัวหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อย “บางอย่างที่ดูคล้ายคนรึ?”“นั่นมันเสิ่นชิงโจวไม่ใช่รึ!”“จับเสิ่นชิงโจวสิ!”“เสิ่นชิงโจวอยู่ในคอกวัวนี่!”ทุกคนต่างก็กรูกันเข้าไปในคอกวัวที่เหม็นคลุ้งนั้นอย่างบ้าคลั่ง แย่งกันไปก่อนอย่างไรเสียหลี่หลงหลินก็เคยกล่าวไว้ด้วยตนเองว่า ผู้ใดที่จับเป็นเสิ่นชิงโจวได้ จะได้รับรางวัลเป็นทองคำพันตำลึง!“เสิ่นชิงโจว!”“อย่ามาซ่อนอยู่นี่เลย ออกมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!”“...”เป็นไปตามคาด ท่ามกลางกองมูลวัว ทุกคนก็พบตัวเสิ่นชิงโจวในตอนนี้เขาปลอมตัวเป็นคนจรจัดที่เสื้อผ้าขาดวิ่นและหิวโซ หวังจะหลบหนีการตรวจค้นของทุกคนหัวหน้าเผ่าหมานกล่าวด้วยเสียงเย็นชา “เสิ่นชิงโจว เจ้าเลิกเสแสร้งได้แล้ว! ต่อให้เจ้าจะกลายเป็นเถ้าถ่าน ข้าก็ยังจำเจ้าได้!”ทุกคนต่างก็ปิดล้อม

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1660

    บรรดาหัวหน้าเผ่าหมานต่างก็เปลี่ยนสีหน้าในทันที เดิมทีคิดว่าหลี่หลงหลินจะไม่เอาเรื่องในอดีตมาเป็นอุปสรรค และเรื่องนี้จะผ่านพ้นไป แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิด! หลี่หลงหลินกล่าวเสียงเย็น: “วันนี้ข้าไม่เพียงต้องการให้พวกเจ้ายอมสวามิภักดิ์ แต่ยังต้องการให้พวกเจ้าให้คำอธิบายแก่ข้าด้วย” “หากไม่สามารถให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลได้ ผลที่ตามมาก็เรียบง่ายมาก” “ตาย!” สีหน้าของหลี่หลงหลินเคร่งขรึม หัวใจของบรรดาหัวหน้าเผ่าต่างก็เต้นไม่เป็นส่ำ: “ท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความเข้าใจผิด!” “พวกเราก็แค่ทำตามคำสั่งของเสิ่นชิงโจว จึงได้ทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้ไป” “อันที่จริงแล้วในใจของพวกเรานั้นเคารพท่านเป็นอย่างยิ่ง!” “ใช่แล้ว!” หลี่หลงหลินกล่าวเสียงขรึม: “เสิ่นชิงโจว? ดูเหมือนว่าเจ้าแก่คนนี้ยังไม่ตายจริงๆ” “แต่ในวันนี้เขาคงจะโชคดีไม่ได้อีกแล้ว!” เสิ่นชิงโจวหนีรอดจากมือของหลี่หลงหลินมาหลายครั้งแล้ว ซึ่งได้มาถึงขีดจำกัดความอดทนของหลี่หลงหลินแล้ว ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมให้เสิ่นชิงโจวหนีไปได้อีกไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น! หลี่หลงหลินกล่าวอย่างเรียบเฉย: “ในเมื่อพว

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status