LOGINShare
บทที่ 207
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1657
นี่ไม่ใช่เพียงคำพูดที่ไร้ความหมาย! ท่านข่านคุกเข่าอยู่บนพื้น มองไปยังหลี่หลงหลิน พยายามฝืนยิ้มออกมา: “ท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อครู่นั้นเป็นเพียงอุบัติเหตุเท่านั้น” “พระองค์อย่าได้เก็บไปใส่ใจเลย!” หลี่หลงหลินเดินเข้ามาข้างหน้า สายตาคมกริบราวกับคมดาบ: “อุบัติเหตุรึ? ช่างน่าขบขัน!” “อุบัติเหตุที่ท่านข่านพูดถึงคงไม่ใช่ว่า... เป็นเพราะว่าข้ายังมีชีวิตอยู่ เจ้าเลยรู้สึกประหลาดใจอย่างนั้นหรือ?” ท่านข่านตกใจ แล้วรีบกล่าว: “องค์รัชทายาท ข้ามิได้หมายความเช่นนั้น ท่านฟังข้าอธิบายก่อน!”หลี่หลงหลินเอ่ยอย่างเรียบเฉย: “หากไม่ใช่เพราะข้าคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่าพวกเจ้าจะคิดร้ายลับหลัง ข้าคงจะถูกตัดหัวไปแล้ว และอุบัติเหตุของเจ้าก็คงจะไม่เกิดขึ้น!” ตึง! ท่านข่านรีบคุกเข่าก้มศีรษะลงกับพื้น: “ท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความเข้าใจผิด!” “ข้าไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น” “นี่ต้องเป็นฝีมือของเสิ่นชิงโจวที่อยู่เบื้องหลัง!” “เขาต้องการที่จะใส่ร้ายพระองค์!” ท่านข่านสัมผัสได้ถึงเจตนาสังหารที่แฝงอยู่ในสายตาของหลี่หลงหลินแล้ว ตอนนี้เพื่อที่จะเอาชีวิตรอด เขาจึงทำได้เพีย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1656
ท่านข่านนัยน์ตาหดเล็กด้วยความตื่นตระหนก ความเจ็บปวดอันรุนแรงทำให้ใบหน้าของเขาซีดเผือดราวกับกระดาษ! เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าต่อหน้าผู้หญิงคนหนึ่ง เขาจะไร้ซึ่งพลังต่อกรได้ถึงเพียงนี้! ไม่! นางไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา! นางคือดอกกุหลาบที่มีหนามแหลม! นางคืออสูรร้ายจากขุมนรก! ฉึก! ซูเฟิ่งหลิง ชักหอกยาวออกมาในทันที เลือดสีแดงสดพุ่งทะลักออกมาจากหัวไหล่ของท่านข่านดุจสายน้ำ ความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้ท่านข่านเกือบจะสลบไป ซูเฟิ่งหลิงนั่งอยู่บนหลังม้า ชี้หอกยาวไปที่หน้าอกของท่านข่าน ดวงตาเต็มไปด้วยเพลิงแค้น “หากมิใช่เพราะองค์รัชทายาทมีรับสั่ง ให้ข้าไว้ชีวิตเจ้า! ข้าคงจะสังหารเจ้าด้วยหอกนี้ไปนานแล้ว!” เมื่อพูดจบ ซูเฟิ่งหลิงก็เก็บหอกยาว แล้วหวดแส้ในมือเข้าใส่ทหารเผ่าหมานที่อยู่ข้างๆ เมื่อได้ยินดังนั้น ท่านข่านก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก “องค์รัชทายาทจะไว้ชีวิตข้าอย่างนั้นรึ?” ใครเป็นผู้สั่งให้จับตัวเขานั้นไม่สำคัญเท่ากับว่าเขาได้รอดชีวิตแล้ว นี่ถือเป็นการได้ชีวิตกลับคืนมาอีกครั้ง ท่านข่านเงยหน้าขึ้น มองไปยังแท่นบูชา เห็นเพียงแต่หลี่หลงหลินกำลังมองสำรวจเขาจากเบื้องบนอย่างเหยียดห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1655
ข่านออกคำสั่งทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเอาชนะความกลัวในใจ ง้างคันธนูจนสุด แล้วยิงไปยังจางไป่เจิงจางไป่เจิงสีหน้าไม่เปลี่ยน เพียงแค่นเสียงเย็นชา หันหัวม้าพุ่งเข้าใส่พลธนู!มือข้างหนึ่งของเขาดึงบังเหียนแน่นมืออีกข้างชูทวนยาวขึ้นทหารสามนายที่ถูกแทงทะลุบนทวนยาวกลายเป็นโล่ธรรมชาติ ป้องกันลูกธนูทั้งหมดได้ยังไม่ทันที่พลธนูจะง้างคันธนูยิงรอบที่สองจางไป่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าพวกเขาแล้วแกรก!ทวนยาวตวัดคราหนึ่ง ศีรษะหลายสิบหัวก็ลอยขึ้นกลางอากาศ ร่างของทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือกลายเป็นเสาโลหิต!เลือดสีแดงฉานสาดกระเซ็นบนเกราะสีดำของจางไป่เจิง เผยให้เห็นจิตสังหารที่พลุ่งพล่าน!ข่านถึงกับตกใจจนฉี่ราดเขาทรุดตัวลงนั่งกับพื้น สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น “คุ้มกันข้า! คุ้มกันข้า!”ทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือหลั่งไหลเข้าหาจางไป่เจิงดุจคลื่นยักษ์จางไป่เจิงกล่าวเสียงเย็น “สาวกของลัทธิซ่าหม่านพวกนี้ไม่กลัวตายจริง ๆ!”“เป็นถึงขนาดนี้แล้ว ยังกล้าบุกเข้ามาอีก!”จางไป่เจิงรู้ดีว่า ภารกิจเร่งด่วนของตนในตอนนี้คือบุกไปยังแท่นบูชา เพื่อช่วยหลี่หลงหลินออกมา!ตอนนี้ทหารชนเผ่าป
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1654
เซียวฮ่าวเห็นภาพตรงหน้าก็ตะลึงงันอยู่กับที่ ขาแข้งอ่อนแรง ก้าวขาไม่ออกจนกระทั่งทวนยาวเล่มนั้นกลายเป็นประกายเย็นเยียบปรากฏขึ้นตรงหน้าเซียวฮ่าวเซียวฮ่าวจึงได้สติกลับคืนมา “ช่วยด้วย!”เขาสะดุดล้มลงไปนั่งกับพื้นทวนในมือของจางไป่เจิงเฉียดผ่านศีรษะของเซียวฮ่าวไปเพียงแค่ปัดหมวกสักหลาดที่เขาสวมอยู่ตกลงไปแต่เขาก็เกือบจะไม่รอดพ้นจากเคราะห์กรรมเซียวฮ่าวตะโกนลั่น “เร็ว! รีบฆ่าจางไป่เจิงให้ข้า!”“ใครก็ตามที่ฆ่าจางไป่เจิงได้ รางวัลทองคำร้อยตำลึง!”“ไม่! พันตำลึง!”ทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่กำลังวิ่งหนีอยู่ก็หยุดชะงักฝีเท้าทันทีคำพูดเดียวของเซียวฮ่าวก็ปลุกขวัญกำลังใจของทหารขึ้นมาได้ดังคำกล่าวที่ว่า มีเงินก็ใช้ผีโม่แป้งได้ยิ่งไปกว่านั้นนั่นคือทองคำนับพันตำลึง!ใครบ้างจะไม่หวั่นไหว?อีกทั้งการหนีต่อไปเช่นนี้ก็มีแต่ทางตัน สุดท้ายก็ต้องตายด้วยน้ำมือของจางไป่เจิงอยู่ดีสู้ตัดสินเป็นตายกับเขาเสียตอนนี้ดีกว่า!เคร้ง!ทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือต่างชักดาบโค้งออกจากเอว มองจางไป่เจิงอย่างจ้องเขม็งราวกับฝูงหมาป่าหิวโหยที่กำลังจ้องมองพยัคฆ์ร้ายจางไป่เจิงนั่งอยู่บนหลังม้า
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1653
ในชั่วพริบตาก็เห็นทหารต้าเซี่ยขว้างขวดกระเบื้องในมือออกไปจากนั้นขวดกระเบื้องเหล่านั้นก็ระเบิดขึ้นท่ามกลางกลุ่มทหารเผ่าหมานระเบิดจนทหารเผ่าหมานที่กำลังบุกขึ้นมาแตกกระเจิงหนีไปทหารเผ่าหมานคนใดที่ถูกขวดกระเบื้องระเบิดใส่ ทั่วร่างก็ลุกไหม้ด้วยเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ เสียงกรีดร้องโหยหวนจากการถูกไฟเผาดังไปทั่วฟ้ารอบแท่นบูชาทั้งหมด กลายเป็นทะเลเพลิงในทันทีเซียวฮ่าวตกตะลึง “นี่...นี่มันอะไรกันแน่?”“ถึงกับมีอานุภาพถึงเพียงนี้!”ทหารเผ่าหมานที่เคยฮึกเหิมก็ทิ้งเกราะทิ้งอาวุธ แตกพ่ายหนีไปเซียวฮ่าวตวาดลั่น “ผู้ใดหนี ฆ่าไม่ละเว้น ประหารเก้าชั่วโคตร!”ทหารเผ่าหมานพลันได้สติ ไม่ได้แตกตื่นหนีไปอีกตนเองตายในสนามรบไม่เป็นไรแต่จะให้เดือดร้อนไปถึงพ่อแม่และลูกเมียไม่ได้ทหารเผ่าหมานทั้งหมดฝืนยืนนิ่ง มองไปยังแท่นบูชาที่อยู่กลางทะเลเพลิงด้วยสีหน้าตื่นตระหนกหลี่หลงหลินใช้ระเบิดขวดเพลิงขับไล่ทหารเผ่าหมานที่พยายามจะบุกขึ้นมาบนแท่นบูชาจนหมดสิ้นตอนนี้บนแท่นบูชาอันกว้างใหญ่ เหลือเพียงหลี่หลงหลินและทหารต้าเซี่ยของเขาเปลวไฟจากระเบิดขวดเพลิงก่อตัวเป็นแนวกั้นสกัดกั้นทหารเผ่าหมานไว้นอกแนวกั้นอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1652
เซียวฮ่าวโกรธจัด เขากำดาบโค้งในมือแน่น ตวาดลั่น “หลี่หลงหลิน! เจ้าพูดอะไรนะ!”“เจ้าคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ!”หลี่หลงหลินยืนกอดอก แววตาเต็มไปด้วยความดูแคลน “ต้าเซี่ยของเราเป็นมหาอำนาจอันยิ่งใหญ่ เป็นดินแดนแห่งจารีตและคุณธรรม มีมรดกทางวัฒนธรรมสืบทอดมานับพันปี ไหนเลยจะเป็นสิ่งที่พวกเจ้าชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะอาจเอื้อมเพ้อฝันได้?”“ฝันกลางวันชัด ๆ!”“ข้าก็จะให้โอกาสเจ้าเช่นกัน”“ตอนนี้ให้คนของเจ้าคุกเข่าลงต่อหน้าข้า โขกศีรษะยอมสวามิภักดิ์เสียเดี๋ยวนี้!”“เห็นแก่ที่พวกเจ้าเหล่าเผ่าหมานยังไม่เจริญ ข้าอาจจะไว้ชีวิตพวกเจ้า!”“มิฉะนั้น ก็รับผลที่ตามมาเองเถอะ”สี่คำสุดท้ายหลี่หลงหลินเน้นเสียงหนักเป็นพิเศษสิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือการหลอกลวง และการทรยศหากเป็นเมื่อก่อน หลี่หลงหลินคงจะสังหารคนทรยศเหล่านี้จนสิ้นซากโดยไม่กะพริบตาแต่ตอนนี้หลี่หลงหลินรู้สึกว่าการฆ่าอีกฝ่ายมีแต่จะทำให้มือของตนเองต้องเปรอะเปื้อนฮ่า ๆ ๆ!เซียวฮ่าวแหงนหน้าหัวเราะลั่น “หลี่หลงหลิน เจ้าคงจะบ้าไปแล้ว!”“แหกตาต่ำ ๆ ของเจ้าดูให้ดี ๆ!”“ดูให้ชัด ๆ ว่าตอนนี้มันสถานการณ์อะไร!”“เบื้องหลังข้าคือกอง
You may also like
ผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา895 viewsอยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ
กวนเหอว่านหลี่16 viewsตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว
หออักษร2.7K viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋663.9K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์195 viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา676 viewsองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง168.7K viewsหลังจบความสัมพันธ์ ข้ากลายเป็นอ๋องต่างสกุลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์
เสี่ยวหมิงผู้โดดเดี่ยว1.4K views
