공유

บทที่ 434

작가: จันทร์กระจ่างภูผา
ครู่ต่อมาร่างกายหลี่หลงหลินกลายเป็นแข็งทื่อ ไม่รู้สมควรรับมือเยี่ยงไร

ข้าแกล้งหลับต่อ?

หรือหมุนตัวกลับไปกอดนาง ทำเรื่องให้นางเขินอายสักหน่อย?

สมองของหลี่หลงหลินต่อสู้กันหนัก

ลงท้ายเขายังเลือกหมุนตัวกลับมา ตกตะลึงพบว่าซูเฟิ่งหลิงหลับไปแล้ว

ต่อสู้มาตลอดทั้งวัน ยังตั้งใจอาบน้ำแช่กลีบดอกไม้เป็นพิเศษ ทำร่างกายให้หอมฉุย ฝืนพาตนเองมาหาหลี่หลงหลิน

นางเหนื่อยมากเกินไป ถึงเตียงได้ก็หลับ...

แสงจันทร์ส่องผ่านบานหน้าต่าง ตกลงบนใบหน้ายามหลับของซูเฟิ่งหลิง แพรขนตายาวสั่นเบาๆ งดงามดุจนางเซียนในภาพวาด!

หลี่หลงหลินมิอาจหักใจปลุกนาง ยิ้มน้อยๆ หมุนตัวเตรียมนอนหลับต่อ

พึ่บ!

หลี่หลงหลินเพิ่งหลับตา กำลังจะเข้าสู่ห้วงฝัน จู่ๆ ก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว

ซูเฟิ่งหลิงแย่งผ้าห่มไปจนหมดแล้ว!

หลี่หลงหลินยื่นมือออกไปดึงผ้าห่ม กลับถูกนางถีบลงเตียงแล้ว!

“บัดซบ...”

หลี่หลงหลินโมโหมาก ลุกขึ้นมอง พบว่าซูเฟิ่งหลิงนอนกางแขนขา ยึดครองเตียงไปแล้ว

“ได้ๆ ล่วงเกินไม่ได้ หลบก็ไม่ได้กระนั้นรึ?”

หลี่หลงหลินเอือมระอา สวมเสื้อผ้าออกจากห้อง

เช้าวันต่อมา

“นอนหลับสบายเหลือเกิน!”

ซูเฟิ่งหลิงยืดเอวอย่างเกียจคร้าน เดินออกจ
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1526

    จางไป่เจิงมาถึงนอกค่ายใหญ่ ก็เห็นกงซูหว่านกำลังนำช่างฝีมือทำงานกันอย่างขะมักเขม้น“นี่คือ...”จางไป่เจิงเห็นสิ่งที่กงซูหว่านกำลังสร้างอยู่ พลันใบหน้าก็ซีดลงไม่ใช่เครื่องมือสังหารร้ายแรงอะไรเลยคือรถขว้างหิน!แถมยังเป็นรถขว้างหินแบบดั้งเดิมที่สุด ที่มีมาตั้งแต่ยุคชุนชิวจ้านกั๋วจางไป่เจิงร้อนใจ เข้าไปหากงซูหว่าน “เจ้าจะใช้ของแบบนี้โจมตีเมืองรึ?”กงซูหว่านเหลือบมองจางไป่เจิงแวบหนึ่ง น้ำเสียงเรียบเฉย “นี่เป็นคำสั่งขององค์รัชทายาท ข้าเพียงแต่ทำตามคำสั่ง ท่านมีปัญหาอะไร ก็ไปถามเขาเองเถิด”พูดจบกงซูหว่านก็ทิ้งจางไป่เจิงไว้ข้างๆ ทำงานของตนต่อไปจางไป่เจิงถูกทิ้งให้เก้อเขิน ทำได้เพียงกลับไปที่กระโจม ดื่มเหล้าย้อมใจอยู่คนเดียวอย่างไรเสีย แม้แต่ปืนใหญ่ที่ทันสมัยที่สุด ก็ยังไม่แน่ว่าจะสามารถทำลายกำแพงเมืองซั่วเป่ยได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรถขว้างหินที่ดั้งเดิมขนาดนี้องค์รัชทายาท คงจะเสียสติไปแล้ว!นี่กับการบุกโจมตีเมืองซั่วเป่ยอย่างเต็มกำลัง จะมีอะไรต่างกัน?อย่าว่าแต่จะไม่เสียทหารแม้แต่คนเดียวเลยไม่รู้ว่าต้องมีบุตรหลานต้าเซี่ยอีกเท่าใด ที่จะต้องมาสังเวยชีวิตใต้กำแพงเมืองซั่วเป่ย

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1525

    ปัญหาคือ เมืองซั่วเป่ยไม่ใช่ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่สร้างขึ้น แต่เป็นเมืองที่ต้าเซี่ยใช้เวลานับร้อยปีสร้างขึ้นอย่างประณีตกำแพงเมืองซั่วเป่ยไม่ได้ก่อด้วยอิฐ หากแต่ใช้หินเขียวก้อนใหญ่เป็นชิ้น ๆ รอยต่อระหว่างหินหล่อด้วยน้ำข้าวเหนียว แข็งแกร่งยิ่งกว่าเหล็กกล้า!หากเป็นปืนใหญ่บนเรือรบ ใช้เวลาสักหน่อย อาจจะสามารถทำลายได้ปืนใหญ่สายฟ้าเหินเวหายังคงเรียบง่ายเกินไป พลังไม่เพียงพอ ไม่สามารถทำลายเมืองซั่วเป่ยได้อย่างแน่นอน!หลี่หลงหลินไม่รีบร้อน ยิ้มกล่าว “ปืนใหญ่สายฟ้าเหินเวหานี้ ข้าย่อมมีวิธีใช้ที่ยอดเยี่ยม! ท่านไม่ต้องสนใจ ทำตามที่ข้าบอกก็พอ! นอกจากนี้ ยังมีเรื่องที่สอง...”กงซูหว่านประหลาดใจ “เรื่องอะไรหรือเพคะ?”หลี่หลงหลินก้าวไปข้างหน้า กระซิบข้างหูกงซูหว่าน “พี่สะใภ้รอง ท่านทำเช่นนี้...”กงซูหว่านยิ่งฟังยิ่งตกใจ ใบหน้างดงามเย็นชาเต็มไปด้วยความตกตะลึง เสียงสั่น “องค์รัชทายาท ท่านจะทำเช่นนี้จริงๆ หรือเพคะ? แผนการนี้ ช่างร้ายลึกเกินไปแล้ว!”ไม่สิ!คำว่าร้ายลึกสองคำยังไม่เพียงพอที่จะอธิบายแผนการของหลี่หลงหลินนี้!ช่างโหดเหี้ยมโดยแท้!กระทั่งสามารถกล่าวได้ว่าไร้มนุษยธรรม ผิดหลั

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1524

    ซุนชิงไต้เอียงศีรษะ ดวงตาโตมองหลี่หลงหลิน ประหลาดใจกล่าว “เพียงแต่ไม่ทราบว่า องค์รัชทายาททรงเรียกข้ากับพี่สะใภ้รองมาที่ดินแดนทางเหนือ เพื่อการใดหรือเพคะ? เพื่อตีเมืองซั่วเป่ยหรือเพคะ?”หลี่หลงหลินพยักหน้า แล้วก็ส่ายหน้า ในดวงตาฉายแววเย็นชา “การตีเมืองซั่วเป่ย เป็นเพียงก้าวแรก! ข้าต้องการให้พวกเจ้าช่วยข้า บุกทะลวงไปถึงรังมังกร บดขยี้ราชสำนักชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!”ซี้ด...กงซูหว่านและซุนชิงไต้ได้ยินดังนั้น ก็สูดลมหายใจเย็นวาบพร้อมกัน ใบหน้าเผยความตกตะลึงหลี่หลงหลินไม่เพียงแต่จะตีเมืองซั่วเป่ย!ยังจะใช้โอกาสนี้ บุกทะลวงไปถึงรังมังกร ทำลายล้างชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ?ดวงตาหงส์ของซูเฟิ่งหลิงสั่นไหว ตกใจจนหาที่เปรียบมิได้เขาจะทำได้จริงๆ หรือ?หรือว่ากำลังคุยโวโอ้อวดต่อหน้าพี่สะใภ้ทั้งสอง?อย่างไรก็ตามคำพูดของหลี่หลงหลินนี้ พูดได้ตรงใจซูเฟิ่งหลิงอย่างยิ่งความปรารถนาในชีวิตของนาง มีเพียงการกวาดล้างให้สิ้นซาก ทำลายล้างชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือให้สิ้นชาติ!ซุนชิงไต้ตบมือพลางยิ้ม “น่าสนใจ น่าสนใจ! ถ้าเช่นนั้นองค์รัชทายาท ท่านจะให้ข้าทำอะไรเพคะ?”หลี่หลงหลินเอ่ยปาก “หลาย

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1523

    เหลือเพียงองค์หญิงใหญ่พระองค์เดียว ที่ยังคงหายสาบสูญจนถึงทุกวันนี้หลี่หลงหลินมองจางไป่เจิงอย่างลึกซึ้ง ประเมินว่า “แม่ทัพจางคือยอดขุนพลแห่งต้าเซี่ย จงรักภักดีต่อองค์รัชทายาทอย่างยิ่ง! แต่ว่า หวังว่าเจ้าคงจะไม่ลืมว่า แผ่นดินต้าเซี่ยนี้ ไม่ช้าก็เร็วต้องเป็นของข้า!”“เจ้าเข้าใจหรือไม่?”พูดถึงเพียงนี้ หากจางไป่เจิงยังไม่เข้าใจ ยังคงจะต่อต้านตนเองเช่นนั้นหลี่หลงหลินก็ไม่เกี่ยงที่จะกวาดล้างอุปสรรคทุกอย่างที่ขวางหน้าแม้แต่จางไป่เจิง ยอดขุนพลร้อยศึกผู้นี้ ก็ไม่ยกเว้น!จางไป่เจิงเหงื่อเย็นไหลท่วมตัว พยักหน้าไม่หยุด “องค์รัชทายาท กระหม่อม...กระหม่อมเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”เขาไม่ใช่คนโง่ ย่อมเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของหลี่หลงหลินใช่แล้ว!หลี่หลงหลินคือองค์รัชทายาทแห่งต้าเซี่ย ได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้ ไม่ช้าก็เร็วต้องขึ้นครองราชย์ ปกครองทั่วหล้าส่วนตนเองกลับโง่เง่า คอยต่อต้านหลี่หลงหลินมาตลอดนี่ไม่ใช่การหาเรื่องตายหรอกหรือ?หลี่หลงหลินอยากจะฆ่าตนเอง ก็ง่ายดายราวกับบี้มดตัวหนึ่งเกรงว่าฮ่องเต้หวู่ ก็คงจะไม่ตรัสอะไรมาก!แน่นอนนี่ก็โทษจางไป่เจิงไม่ได้รัชทายาทแห่งต้า

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1522

    “กลับมาแล้ว!”“พวกเจ้ากลับมาจริงๆ!”จางไป่เจิงเห็นภรรยาและลูกปลอดภัย ราวกับอยู่ในความฝันเขาหยิกต้นขาตัวเองอย่างแรงเจ็บ!เป็นเรื่องจริง!องค์รัชทายาท ทรงบีบบังคับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือให้ส่งภรรยาและลูกกลับมาจริงๆแต่ว่า เชลยคนอื่นๆ ล่ะ?ในใจของจางไป่เจิงหนาวเยือกต้องรู้ว่า นอกจากภรรยาและลูกของเขาที่ถูกลักพาตัวไปแล้ว ยังมีครอบครัวของทหารอีกไม่น้อยที่ถูกลักพาตัวไป ถูกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือใช้เป็นตัวประกันรวมทั้งหมดแล้ว มีจำนวนหลายร้อยคนพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง?คงไม่ได้มีแค่ภรรยาและลูกของตนเองที่ถูกปล่อยกลับมาใช่ไหม?หากเป็นเช่นนั้นจริงๆแล้วตนจะอธิบายกับเหล่าทหารได้อย่างไร?จางไป่เจิงรีบถาม “คนอื่นๆ ล่ะ? หรือว่ายังอยู่ในเงื้อมมือของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ?”ฮูหยินจางส่ายหน้า “ท่านพี่ พวกหมานอี๋นั่นไม่รู้เป็นบ้าอะไร อยู่ๆ ก็ใจดีขึ้นมา ปล่อยตัวประกันทั้งหมดเลย! พวกเขาทุกคนกลับมาแล้ว...”จางไป่เจิงได้ยินดังนั้นก็ตกใจอย่างยิ่ง “อะไรนะ? กลับมาหมดแล้ว? เป็นไปได้อย่างไร...”ยังไม่ทันพูดจบ จางไป่เจิงก็ลุกขึ้นวิ่งออกจากกระโจมข้างนอกมีคนคุกเข่าอยู่เป็นกลุ่มใหญ่ เสื

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1521

    ทูตกล่าวเสียงสั่น “ท่านแม่ทัพ แล้วตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดีขอรับ...”เซียวหงจ้องเขาเขม็ง ตวาดว่า “เจ้าคนไร้ประโยชน์! ให้เจ้าไปเจรจากับต้าเซี่ย เจ้าก็เจรจาออกมาเป็นแบบนี้! ไพ่ดีๆ ในมือกลับถูกเจ้าเล่นจนเละไม่เป็นท่า!”ทูตไม่กล้าหายใจแรงแม้แต่น้อยเซียวหงด่าว่า “แล้วตอนนี้ยังจะทำอะไรได้อีก? สู้ก็สู้ไม่ได้! ยายแก่แห่งกองทัพตระกูลซูนั่นเก่งกาจเกินไป เพียงคนเดียวก็ทะลวงทหารนับพัน! บีบให้พวกเราทำได้เพียงหลบอยู่ในเมืองซั่วเป่ยนี้เป็นเต่าในกระดอง”“หรือว่าจะให้เรามองหลี่หลงหลินตะโกนท้าทายอยู่ใต้กำแพงเมืองอย่างนี้จริงๆ น่ะรึ?”“หากเหล่าทหารที่สละชีพไปถูกนำไปสร้างเป็นกองซากศพจริงๆ เจ้าจะให้ทหารรักษาการณ์คิดอย่างไร? เมืองนี้พวกเรายังจะรักษาไว้อีกหรือไม่?”“ถ้ารักษาเมืองซั่วเป่ยนี้ไว้ไม่ได้ เจ้ากับข้าจะต้องตายอย่างน่าอนาถ!”ทูตทำได้เพียงคุกเข่าอยู่บนพื้น ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า ปล่อยให้เซียวหงด่าทอเซียวหงถอนหายใจยาว “ช่างเถอะ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ต่อให้ข้าฆ่าเจ้าก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้ทำได้เพียงทำตามที่หลี่หลงหลินบอก ส่งตัวประกันกลับไป!”“ไม่คิดว่าหลี่หลงหลินจะฉลาดหลักแหลมถึงเพียงนี้ มองแผน

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status