บทที่ 468

ราตรีมาเยือน

ภายในโรงทึม ผ้าขาวพัดตามแรงลม สายลมหนาวเหน็บดังหวีดหวิว ดุจวิญญาณกำลังร่ำไห้

ต่อให้เป็นวังหลวง ที่พักศพแห่งนี้ก็เรียบง่ายเกินไปแล้วกระมัง

ศพสิบกว่าร่างนอนบนกระดานไม้ บนตัวคลุมผ้าขาว

คนรับผิดชอบดูแลโรงทึม คือขันทีเฒ่าตาบอดหนึ่งข้างคนหนึ่ง

ในมือเขาถือน้ำเต้าสุรา กรอกสุราเข้าปาก กำลังสะลึมสะลือใกล้หลับเต็มที จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากไกลๆ

เงยหน้ามองแวบหนึ่ง

มองเห็นขันทีสวมชุดปักลายหม่าง มือถือโคมไฟ

ข้างหลังยังมีหนึ่งชายหนึ่งหญิงตามมา

ฝ่ายหญิงสวมชุดเกราะ รูปโฉมงดงามเพริศพริ้ง

ฝ่ายชายสวมชุดปักลายกิเลน รัศมีสูงสง่า เห็นได้ชัดว่าเป็นเชื้อพระวงศ์ท่านหนึ่ง

แน่นอนว่าทำให้ขันทีเฒ่าตกตะลึงพรึงเพริด ยังเป็นขันทีสวมชุดปักลายหม่างข้างหน้า

เขารีบคุกเข่าลง เสียงสั่นๆ “พระเก้าพันปี...”

ฝันไปก็คาดไม่ถึง

พระเก้าพันปีผู้ยิ่งใหญ่ บุคคลสูงสง่าเพียงนั้น ถึงขั้นมาที่โรงทึมสถานที่เช่นนี้!

เว่ยซวินหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา ปิดปากจมูกไว้ พูดเสียงแหบ “เมื่อคืนมีสองศพถูกส่งมาจากตำหนักจิ่นซิ่ว อยู่ที่ใด?”

หากมิใช่หลี่หลงหลินยืนกรานจะชันสูตรพลิกศพ

ชาตินี้เว่ยซวิน ก็ไม่คิดมาเยือนสถานที่เช่นน