공유

บทที่ 745

작가: จันทร์กระจ่างภูผา
ราชสำนักทำได้เพียงเท่านี้!

“พี่สะใภ้ใหญ่!”

หลี่หลงหลินเรียกลั่วอวี้จู๋ให้เข้ามาหา ก่อนจะถามว่า “ช่วงนี้ที่ท่าเรือ มีอะไรผิดปกติบ้างหรือไม่?”

ลั่วอวี้จู๋ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะตอบว่า “ถ้าจะให้พูดจริงๆ ก็มีอยู่! ช่วงนี้มีเรือบรรทุกข้าวจากต่างถิ่นจำนวนไม่น้อยมาจอดอยู่ที่ท่าเรือ แต่ที่น่าสงสัยคือ พวกเขามาที่นี่ทำไม?”

ต้องรู้ว่า ก่อนหน้านี้ลั่วอวี้จู๋เคยส่งจดหมายไปถึงบิดาของนาง ขอให้พวกเขาส่งข้าวมาที่เมืองหลวง

แต่บิดาของนางกลับปฏิเสธ อ้างว่าทางน้ำมีอุปสรรค ไม่สามารถขนส่งได้

พูดให้ชัดเจนก็คือ พ่อค้าข้าวทางใต้กลัวว่าวิกฤติขาดข้าวในเมืองหลวงจะลุกลาม ดังนั้นจึงเลือกที่จะกักตุนข้าวเพื่อปั่นราคา แทนที่จะขนส่งมายังเมืองหลวง

นี่คือนิสัยของพ่อค้า เห็นแก่กำไรเป็นหลัก

แต่สิ่งที่ลั่วอวี้จู๋ไม่เข้าใจคือ เหตุใดจึงมีเรือบรรทุกข้าวจากทางใต้มากมายมาที่เมืองหลวงในช่วงเวลานี้

และที่น่าสงสัยยิ่งกว่านั้นคือ พวกเขาเพียงแต่จอดเรืออยู่ที่ท่าเรือ แต่ไม่ขายข้าว พวกเขาต้องการทำอะไรกันแน่?

หลี่หลงหลินยิ้มบางๆ คิ้วของเขายกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า “เป็นอย่างที่ข้าคิดไว้จริงๆ!”

ลั่วอวี้จู๋รู
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1572

    จางไป่เจิงชะงักไป แผน?หากเขามีแผนจัดการชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ป่านนี้ก็คงถล่มพวกมันจนแตกพ่ายหนีหัวซุกหัวซุน ทำลายล้างแคว้นจนสิ้นซากไปแล้ว!ไฉนเลยจะต้องมาหลบอยู่ในเมืองซั่วเป่ยเหมือนเต่าหดหัวอยู่ในกระดอง?ใครเล่าจะไม่อยากสร้างผลงาน?ใครเล่าจะไม่อยากนำทัพฝ่าศึกแนวหน้า?ก็เพราะไม่มีหนทางรับมือดีๆ จึงทำได้เพียงถอยกลับมาตั้งรับในเมืองซั่วเป่ยเท่านั้น!เขาต่อสู้กับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมาทั้งชีวิตนี่นับเป็นครั้งแรกที่เขาได้เป็นฝ่ายเปิดศึกก่อนสำหรับชัยชนะในครั้งนี้ จางไป่เจิงนับว่าน่าพอใจมากแล้วแต่หลี่หลงหลินกลับยังไม่พอใจ คิดจะขยายผลแห่งชัยชนะให้มากกว่านี้อีก?ช่างเพ้อฝันโดยแท้!จางไป่เจิงส่ายหน้า ถอนหายใจและพูดว่า “องค์ชาย แม้ข้าน้อยจะต่อสู้อย่างยากลำบากมาครึ่งชีวิต แต่กับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ข้าน้อยยังไม่มีแผนที่ดีอันใด....” “ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้แตกต่างจากศึกทุกครั้งที่ผ่านมา ครั้งนี้ต้าเซี่ยเป็นฝ่ายรุก ไม่ใช่ตั้งรับที่คูเมือง”“ข้าน้อยไม่เชี่ยวชาญในสถานการณ์เช่นนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”หลี่หลงหลินจึงหันไปมองซูเฟิ่งหลิง แล้วเอ่ยถามว่า “สนมรัก เจ้ามีความคิดดีๆ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1571

    ซุนชิงไต้ยิ้มกว้างพูดว่า “ไฉนเลยจะมีเพียงสูตรยาชิงไต้! ยังมีสารสกัดจากกระเทียมและยาสมุนไพรหยุนหนานอีกด้วย ล้วนเป็นรัชทายาทคิดค้นทั้งสิ้น เพียงแต่เขาไม่ชอบออกหน้า นี่ถึงให้ข้าอ้างชื่อแทน”ซี้ด...จางไป่เจิงหายใจเย็นเฮือกหนึ่งสูตรยาชิงไต้ก็ช่างเถอะ อย่างไรเสียก็ผ่านไปนานมากแล้ว คนไม่น้อยล้วนลืมไปตั้งนานแล้วสารสกัดจากกระเทียมและยาสมุนไพรหยุนหนาน บัดนี้กำลังเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลายภายในกองทัพนับตั้งแต่หลี่หลงหลินต่อสู้โดยไม่เสียกำลังพล โจมตีเมืองซั่วเป่ย สังหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนับแสนคนชื่อเสียงของเขาก็โด่งดัง รบจนชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือถอดเกราะทิ้ง รีบเผ่นลงจากกำแพงเมืองอย่างไรเสีย ตราบใดที่ยังมีการต่อสู้ ก็ย่อมต้องมีคนบาดเจ็บล้มตายยิ่งไปกว่านั้น พวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก็กล้าหาญดุดัน เชี่ยวชาญทั้งธนูและม้าต่อสู้แต่ละครั้ง ทหารได้รับบาดเจ็บจำนวนมากในยุคสมัยโบราณ ไม่ว่าจะเป็นแผลจากดาบหรือธนูก็ล้วนรักษายากทั้งสิ้นในสนามรบที่ขาดทั้งหมอและยา แม้เป็นเพียงแผลจากลูกธนูเล็กๆ หากไม่ได้รับการรักษาทันท่วงที ก็อาจลุกลามจนติดเชื้อเป็นหนอง เบาหน่อยก็ต้องตัดอวัยวะ เป็

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1570

    คำพูดเหล่านี้ ทำให้จางไป่เจิงถึงกับพูดไม่ออก ความน่าสะพรึงกลัวของโรคระบาด เขาย่อมรู้ดีกว่าใคร พูดตามตรง ภาพนรกเช่นนั้น ในชีวิตนี้จางไป่เจิงไม่อยากเห็นเป็นครั้งที่สอง และเขาก็ไม่อยากให้เหล่าพี่น้องที่ร่วมเป็นร่วมตายกับเขา ต้องตกอยู่ในขุมนรกเช่นเดียวกับพวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ แต่ทว่า การกระทำของหลี่หลงหลินเพียงไม่กี่อย่าง จะสามารถกำจัดโรคระบาดและป้องกันไว้ก่อนได้หรือ? สิ่งนี้เกินกว่าความเข้าใจของจางไป่เจิง เขาไม่สามารถเชื่อได้จริงๆ นัยน์ตาของหลี่หลงหลินฉายแววคมกริบ มองเห็นความลังเลของจางไป่เจิง และกล่าวอย่างจนใจว่า “ถึงแม้เจ้าจะไม่เชื่อคำพูดของข้า แต่คำพูดของหมอเทวดาซุน เจ้าก็น่าจะเชื่ออยู่บ้างกระมัง?” วิชาแพทย์ของซุนชิงไต้ก็ไร้เทียมทานอยู่แล้ว หลังจากเข้าวังก็ช่วยชีวิตฮ่องเต้หวู่ไว้หลายครั้ง ที่สำคัญที่สุด ตำรับยาสำหรับรักษาโรคมาลาเรีย มีชื่อว่า “สูตรยาชิงไต้” ตำรับยาเพียงแผ่นเดียวนี้เอง ที่ช่วยชีวิตจางไป่เจิงและเหล่าทหารใต้บังคับบัญชา รวมถึงประชาชนทางเหนืออีกมากมายนับไม่ถ้วน ในหมู่ชาวบ้าน เพื่อเป็นการขอบคุณซุนชิงไต้ พวกเขาได้สร้างศิลาจารึก สร้างวัด สร้าง

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1569

    หลี่หลงหลินพยักหน้า: “เจ้าพูดถูก จากเมืองหลายแห่งที่เราตีแตกไปก่อนหน้านี้ เจ้าคิดว่าตอนนี้พวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยังเป็นคู่ต่อสู้ของต้าเซี่ยอยู่อีกหรือ?” จางไป่เจิงตกอยู่ในห้วงความคิด เมื่อมองเช่นนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก็มิใช่คู่ต่อสู้ของต้าเซี่ยอย่างจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากตีเมืองแตกได้หลายเมืองติดกัน ขวัญกำลังใจของเหล่าทหารต้าเซี่ยก็สูงส่งขึ้น การต่อสู้ก็ดุดันยิ่งขึ้น ราวกับว่าเห็นเมืองของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือสร้างจากกระดาษ หลี่หลงหลินกล่าวเสียงทุ้ม: “จากสถานการณ์ปัจจุบัน ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมิใช่คู่ต่อสู้ของต้าเซี่ยอีกต่อไป การควบม้าเหยียบย่ำที่ตั้งศูนย์กลางของผู้นำ กวาดล้างชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ เป็นเรื่องที่อยู่แค่เอื้อมแล้ว” “แต่...” ม่านตาของจางไป่เจิงหดเล็กลงเล็กน้อย จ้องมองหลี่หลงหลินอย่างตั้งใจ เพราะอยากเห็นว่าหลี่หลงหลินมีความเห็นอันใดต่อสถานการณ์นี้ หลี่หลงหลินกล่าว: “ท่านแม่ทัพจาง ท่านอย่าลืมว่าตอนนี้คู่ต่อสู้ของเรามิใช่แค่ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ แต่ยังมีเสิ่นชิงโจวด้วย!” แผ่นหลังของจางไป่เจิงรู้สึกเย็นวาบ ความสุขจา

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1568

    ค่ายทหารต้าเซี่ย จางไป่เจิงเดินเข้าไปอย่างฉุนเฉียว ไม่สามารถซ่อนความโกรธบนใบหน้าได้ หลี่หลงหลินกำลังดื่มกินและสนุกสนาน มีซูเฟิ่งหลิง ซุนชิงไต้ และกงซูหว่านอยู่เคียงข้าง นักดนตรีบรรเลงเพลง นางรำเต้นระบำ ช่างมีความสุขเสียจริง ไม่มีท่าทีของการทำศึกสงครามเลยแม้แต่น้อย! นี่ราวกับเป็นการสาดน้ำมันเข้ากองไฟ ทำให้จางไป่เจิงยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก! เขาอดคิดไม่ได้ถึงเรื่องที่หลี่หลงหลินเสนอนโยบายใหม่ ๆ ที่ทำให้การทำศึกสงครามกลายเป็นเรื่องไร้สาระ! เขาบุกเข้าไปในค่ายโดยไม่ได้รับอนุญาต ประสานมือคารวะ: “ผู้ใต้บังคับบัญชาขอเข้าเฝ้าองค์รัชทายาท!” การมาถึงอย่างกะทันหันของจางไป่เจิงทำให้หลายคนไม่คาดคิด ยิ่งทำให้บรรดานางรำที่กำลังเต้นระบำอยู่ตกใจ นักดนตรีก็หยุดบรรเลงเพลงลงทันที กระโจมค่ายทหารเงียบสงัดลงในทันที และกลับคืนสู่ความสงบเยือกเย็นที่ควรจะเป็น หลี่หลงหลินค่อย ๆ วางถ้วยเหล้าลง มองจางไป่เจิงแวบหนึ่งแล้วกล่าวว่า: “ท่านแม่ทัพจาง เหตุใดถึงยังไม่พักผ่อน ดึกดื่นป่านนี้ มาที่ค่ายของข้าทำไม?” “คงไม่ได้ติดเหล้า อยากดื่มกับข้าให้สำราญใจหรอกนะ?” เขาไม่รอให้จางไป่เจิงตอบ ก็โบกมือใหญ่: “ม

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1567

    “ตามความคิดข้า นี่คงเป็นเพราะองค์รัชทายาทเห็นว่าช่วงหลายวันที่ผ่านมาเราบุกโจมตีได้แรงเกินไป จนบดบังรัศมีของเขา จึงคิดอุบายต่ำทรามเช่นนี้ขึ้นมาเพื่อชะลอความเร็วในการเดินทัพของเรา” “จะได้ให้เขารวบรวมความชอบทางการรบไปทั้งหมด!” สีหน้าของจางไป่เจิงมืดครึ้มตอนนี้ขวัญกำลังใจของทหารต้าเซี่ยเพิ่งจะเริ่มขึ้น ตีเมืองได้หลายแห่งติดต่อกันเป็นโอกาสทองที่จะไล่ตามและคว้าชัยชนะ หากหลี่หลงหลินออกนโยบายเช่นนี้ในช่วงเวลาสำคัญนี้ นั่นเท่ากับการสาดน้ำเย็นใส่ขวัญกำลังใจของทหารต้าเซี่ย! ยิ่งไปกว่านั้น นโยบายหลายข้อนั้นช่างไร้สาระสิ้นดี! จางไป่เจิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ช่างไร้สาระสิ้นดี! เดิมทีคิดว่าองค์รัชทายาทเอาแต่ดื่มกินเที่ยวเตร่ ไม่สนใจเรื่องในกองทัพ ข้าจึงไม่ได้เข้าไปยุ่งกับเขามากนัก” “ตอนนี้เขาออกนโยบายเช่นนี้ มันช่างเป็นการทำลายขวัญกำลังใจทหารโดยสิ้นเชิง!” “ทหารต้าเซี่ยขึ้นสู่สนามรบเพื่อปกป้องบ้านเมือง ไม่ใช่เพื่อมาจับหนู!” “ยิ่งไปกว่านั้น การจับหนูมากมายขนาดนั้นจะมีประโยชน์อะไร?” องค์ชายเจ็ดเห็นด้วย: “ใช่แล้ว ดังนั้นหลังจากที่ข้าเห็นกฎระเบียบใหม่นี้ ข้าก็รีบมารายงานท่านแม

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status