Mag-log inShare
บทที่ 9 ตรวจยาพิษในตำหนัก
Huling Na-update:
2025-07-17 01:34:08"ท่านอ๋องเพคะ ปล่อยหม่อมฉันลงก่อนเพคะ"
“ทำไมล่ะ เจ้าจะเปลี่ยนใจอีกแล้วหรือ”
“พระองค์ปล่อยหม่อมฉันก่อนสิเพคะ”
ถังมู่เหรินปล่อยนางอย่างจำใจ นางเปิดห้องนอน และหันมาบอกเขา
“พระองค์ถอยออกไปก่อน เร็วเข้าสิเพคะ”
มู่เหรินถอยออกไปตามที่นางสั่ง เขาเริ่มไม่เข้าใจที่นางทำ
“เจ้าทำอะไรน่ะ หรือเจ้าคิดว่า ในห้องนี้ ก็ถูกวางยาพิษด้วยเหมือนกัน”
ซีเฟยแง้มประตูและสอดมือเข้าไปในห้อง นางเอามืออุดจมูกไว้ สักครู่เดียว นางก็ดึงมือกลับมา เข็มเงินในมือนาง เปลี่ยนเป็นสีดำ
“มีพิษ ห้องนี้ก็มีกำยานพิษ ท่านอ๋อง คืนนี้เราเข้าไปพักห้องนี้ไม่ได้เพคะ”
“ช่างโหดเหี้ยมนัก กะจะฆ่าคนทั้งจวนเลยหรืออย่างไรกัน”
ซีเฟยนึกขึ้นได้ ตามคำพูดของเขา นางรีบวิ่งออกไป
“ซีเฟย พระชายา เจ้าจะวิ่งไปไหนน่ะ รอก่อน ซีเฟย”
เขาวิ่งตามนางออกไป นางวิ่งออกไปที่ลานปลุกสมุนไพร และส่งเสียงเรียก
“เว่ยอี อันเหมย เสี่ยวหลง พวกเจ้าออกมานี่ให้หมด”
พวกบ่าวไพร่ต่างวิ่งกรูกันออกมาที่ลานกว้างกัน ไม่ใช่แค่พวกที่มีชื่อที่พระชายาเรียก ทุกคนต่างตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“พระชายา กระหม่อมมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
มู่เหรินหันไปมองเว่ยอี นี่องครักษ์เขา เชื่อฟังพระชายาของเขาขนาดนี้เลยหรือ
“พระชายา พบอะไรผิดปกติหรือเพคะ”
“เว่ยอี เสี่ยวหลง พวกเจ้ารีบให้บ่าวไพร่ สาวใช้ ออกมารวมกันที่ลานนี้ให้หมด ห้องไหนมีกระถางกำยาน หรือเตาน้ำมันหอม ให้เอาออกมาให้หมด เร็วเข้า เดี๋ยวนี้เลย รีบไปสิ”
""พ่ะย่ะค่ะ / เพคะ""
เว่ยอี และ เสี่ยวหลงรับคำสั่ง และรีบวิ่งไปเรียกบ่าวไพร่และสาวใช้ทุกคนออกมาที่ลานกว้างของตำหนัก ซึ่งปกติชินอ๋องเอาไว้ฝึกเพลงดาบและวิชายุทธ
“อันเหมย เจ้าไปกับข้า ตรวจดูทุกห้องในตำหนัก ว่ามียาพิษอยู่หรือไม่”
“พระชายา เดี๋ยวก่อนนะ เจ้าบอกว่า จะค้นทุกห้องเลยหรือ นี่มัน หนักเกินไป”
“เป็นเรื่องเร่งด่วน ไม่ต้องห่วงเพคะ หากมีพิษอยู่ทุกที่จริง เราจะได้แก้ไข แต่จริงๆ ตอนนี้ เราต้องย้ายทุกคนออกจากจวนก่อน เพื่อไม่ให้ถูกพิษนี้ แม้สูดดมเพียงเล็กน้อย ก็จะทำให้ร่างกายรับพิษได้”
“พระองค์ก็ต้องกินยาแก้พิษนี้ไว้ด้วย เมื่อกี้ เราเกือบจะเข้าห้องไป”
ซีเฟยเอายาพิษและป้อนยาให้ชินอ๋องถึงปาก เขาอ้าปากกินโดยง่าย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขายอมกินยาแก้พิษที่นางเอาให้ เขาจึงเชื่อใจนางได้
“ซีเฟย นี่คือยาอะไรงั้นหรือ”
“ยาห้าอสูรเพคะ ต้านพิษได้”
“มันทำมาจากอะไรงั้นหรือ ขมจัง”
“พิษของสัตว์ห้าอย่างเพคะ แมงป่อง แมงมุม ดีงูเห่า ตะขาบ กบ เอาพิษของสัตว์ห้าอย่างนี้ มาผสมกับน้ำผึ้งเดือนห้า และปั้นเป็นยา พิษจะต้านพิษเพคะ สูตรลับของอาจารย์ พวกหม่อมฉันต้องเก็บไว้กับตัวเสมอ”
“เจ้า ทำเองหรือ”
“เพคะ สัตว์มีพิษพวกนี้ ที่นี่หาได้ง่ายกว่า ในตลาดมืดมีเยอะ อันเหมยไปซื้อมาให้เพคะ”
“มิน่า เจ้าดูรู้เรื่องตลาดมืดของเมืองหลวงชิงโจวดีจัง”
“ข้าเพียงหาวัตถุดิบปรุงยาเพื่อรักษาคนเท่านั้นเพคะ เรื่องอื่น หม่อมฉันไม่ใคร่ที่จะสอดรู้เพคะ”
มู่เหรินหันไปมองซีเฟย นี่นางทำยาเอง ด้วยการรีดพิษของอสรพิษพวกนี้ด้วยตนเองอย่างนั้นหรือ ไม่ทันที่มู่เหรินจะพูดต่อ เว่ยอี และเสี่ยวหลงก็วิ่งมา พร้อมกับพวกบ่าวไพร่ทั้งหมดในตำหนัก ที่หน้าตาแตกตื่นตกใจว่าถูกเรียกออกมาช่วงกลางดึกเพราะเหตุใดกัน
“ทุกคนเอากระถางกำยานวางไว้ที่ลาน เร็วเข้า แล้วออกให้ห่างจากตรงนั้น”
ซีเฟยสั่ง เหล่าสาวใช้ต่างรีบนำเอากระถางกำยานมาวางตามที่พระชายาสั่ง อันเหมยเดินไปตรงไปที่กระถางกำยานนั่น และเริ่มตรวจสอบทีละอัน นางใช้ผ้าปิดจมูก ก่อนที่จะไปตรวจกระถาง ซีเฟยดึงผ้าออกมาปิดจมูกตัวเอง ก่อนที่จะเดินเข้าไปช่วยอันเหมย มู่เหรินเดินมากันไว้
“พระชายา เจ้าไม่จำเป็นต้อง..”
“ท่านอ๋อง ทุกชีวิตในตำหนักนี้ เป็นความรับผิดชอบของเราสองคน หม่อมฉันไม่อาจปล่อยให้ใครแม้แต่คนเดียวเกิดอันตรายจากแผนชั่วๆ นี่ พระองค์หลีกไปก่อนเพคะ”
“ให้ข้าช่วยเจ้าด้วย จะได้เสร็จเร็วๆ บอกวิธีข้ามา ข้าจะช่วยเอง”
ซีเฟยหันมามองหน้าเขา นางยื่นเข็มเงินแถวหนึ่งให้เขา บอกวิธีใช้งาน และพวกเขาก็เริ่มตรวจสอบ
“พระชายาเพคะ หม่อมฉันพบอันนี้ ที่มีพิษ”
“ซีเฟย เจ้ามาดูนี่สิ อันนี้เหมือนจะมีปัญหา”
พวกเขาจับกระถางที่มีปัญหา มาวางแยกเอาไว้ มีทั้งหมด 4 กระถาง จากทั้งหมด ซีเฟยหันมาถามสาวใช้
“พวกเจ้า จำได้หรือไม่ว่า กระถางกำยานนี่ มาจากห้องใดบ้าง”
สาวใช้คนหนึ่งเดินออกมา และชี้บอกซีเฟย
“ทูลพระชายา กระถางอันนี้ เป็นของห้องหนังสือท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันเป็นคนไปยกมาเองเพคะ”
ซีเฟยเงยหน้ามองมาที่ชินอ๋อง
“อันนี้ เป็นของห้องเสวยเพคะ ข้าพึ่งเอาไปวางไว้ตอนเย็น”
“พระชายา อันนี้ของห้องกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ”
“หึ พระชายา อันสุดท้ายของห้องหม่อมฉันเพคะ อันอื่นๆ ไม่มีปัญหา”
“ใครเป็นคนถือกระถางกำยานสี่อันนี้ ให้ทุกคนเดินออกมา”
แต่ละคนเดินออกมา หนึ่งในนั้นคือเว่ยหลง และอันเหมย
“อันเหมย เอายาถอนพิษให้พวกเขากิน”
อันเหมยเดินแจกยาถอนพิษให้ทุกคน นางมองมาที่ท่านอ๋อง นางเดินมากระซิบให้ได้ยินเพียงสองคน
“คืนนี้เราต้องจัดหาที่ปลอดภัยพักก่อนเพคะ ส่วนบ่าวไพร่ สาวใช้ ไม่มีปัญหา สั่งปิดห้องที่ถูกพิษไว้ก่อน เว่ยอี กับ อันเหมย จัดหาห้องใหม่นอนไปก่อน แล้วเราค่อยปรึกษากันอีกทีเพคะ”
ชินอ๋องพยักหน้า และสั่งให้เว่ยอีแจ้งทุกคนให้กลับไปพักผ่อน และจัดห้องให้เขากับพระชายาไว้อีกหนึ่งห้อง เมื่อถึงห้องที่จัดไว้แล้ว ซีเฟยปิดประตู และรีบเดินมาหามู่เหริน
“เป็นอันชัดเจนว่า ผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ พุ่งเป้ามาที่ท่านกับข้า และกำจัดแขนขาพวกเราด้วย”
“คงไม่คิดว่าเราจะหาพิษเจอ และสามารถตรวจสอบเรื่องนี้ได้อย่างรวดเร็ว เรื่องนี้ต้องขอบคุณเจ้ามากจริงๆ”
“มีคนคิดจะฆ่าหม่อมฉัน พระองค์คิดว่าหม่อมฉันจะอยู่เฉยๆ ได้หรือเพคะ กระถางที่มีพิษคือที่อยู่ในห้องนอนท่าน กับข้า ห้องของเว่ยอี อันเหมย ห้องอาหาร และห้องหนังสือของท่าน นี่มันชัดเจนมาก ตั้งใจเล่นงานพวกเรา และป้องกันไม่ให้มีใครมาช่วย เลยเก็บเว่ยอี และ อันเหมยด้วย ผู้บงการ ต้องเตรียมการเรื่องนี้มาเป็นอย่างดี พระองค์ สงสัยใครบ้างหรือไม่เพคะท่านอ๋อง”
“คนที่คิดอย่างรอบคอบ ลงมืออย่างรวดเร็ว ลงโทษคนที่ทำพลาดได้เด็ดขาดขนาดนี้ ในวังหลวง คงมีแค่คนเดี
Pinakabagong kabanata
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ บทที่ 10 ต้มยาแก้พิษ
“พระองค์ทรงหมายถึง องค์รัชทายาท”“ใช่ เพียงแต่ข้าแค่ไม่เข้าใจว่า เหตุใด เขาถึงอยากเร่งเอาชีวิตข้ามากนัก ก่อนหน้านี้ เขาไม่ทำแผนที่ต่ำทรามแบบนี้ ตั้งแต่เราแต่งงานกัน ก็มีเรื่องแบบนี้มาเรื่อยๆ ข้า ไม่เข้าใจ”“พระองค์คิดว่า มีคนอื่นร่วมทำการครั้งนี้ด้วย”“ข้าก็เริ่มนึกไม่ออกแล้ว หากต้องการชีวิตข้า ก็เพียงแค่วางยาข้าก็จบ แต่เหตุใดต้องทำร้ายเจ้าด้วย นี่คือสิ่งที่ทำให้ข้าไม่มั่นใจจุดประสงค์ของเขา”“แย่แล้ว การที่ข้าทำแบบนี้ ก็เท่ากับว่าแหวกหญ้าให้งูตื่นเสียแล้ว”“ข้ากลับคิดกลับกันนะ ว่าให้เขารับรู้ไปเลยว่าเรารู้แผนชั่วนี่ เขาจะได้เปิดเผยตัวเสียที จะได้ไม่ลอบกัดอีก"“แล้วห้องที่ถูกวางยาพิษล่ะ ต้องทำอะไรบ้าง”“เรื่องนี้ไม่ยากเพคะ ที่ให้ปิดไว้ เพราะพิษจะได้ไม่ระเหยออกมาภายนอก มาจากกำยาน ก็แก้ด้วยกำยาน คืนนี้หม่อมฉันจะทำยาถอนพิษ และให้เอาไปจุดวันพรุ่งนี้ ก็ไม่มีปัญหาแล้วเพคะ”“แต่ว่าตอนนี้มันดึกแล้วนะ เจ้าพึ่งจะฟื้นจากพิษขึ้นมา”“ไม่เป็นไรเพคะ ใช้เวลาแค่ไม่นาน สมุนไพรและของที่ต้องใช้มีอยู่แล้ว อันเหมยก็พร้อมแล้ว เดี๋ยวหม่อมฉันจะไปห้องยา เพื่อปรุงยาเพื่อแก้พิษให้ในห้องเพคะ พระองค์ พักผ่อนไปก่อนน
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ บทที่ 9 ตรวจยาพิษในตำหนัก
"ท่านอ๋องเพคะ ปล่อยหม่อมฉันลงก่อนเพคะ"“ทำไมล่ะ เจ้าจะเปลี่ยนใจอีกแล้วหรือ”“พระองค์ปล่อยหม่อมฉันก่อนสิเพคะ”ถังมู่เหรินปล่อยนางอย่างจำใจ นางเปิดห้องนอน และหันมาบอกเขา“พระองค์ถอยออกไปก่อน เร็วเข้าสิเพคะ”มู่เหรินถอยออกไปตามที่นางสั่ง เขาเริ่มไม่เข้าใจที่นางทำ“เจ้าทำอะไรน่ะ หรือเจ้าคิดว่า ในห้องนี้ ก็ถูกวางยาพิษด้วยเหมือนกัน”ซีเฟยแง้มประตูและสอดมือเข้าไปในห้อง นางเอามืออุดจมูกไว้ สักครู่เดียว นางก็ดึงมือกลับมา เข็มเงินในมือนาง เปลี่ยนเป็นสีดำ“มีพิษ ห้องนี้ก็มีกำยานพิษ ท่านอ๋อง คืนนี้เราเข้าไปพักห้องนี้ไม่ได้เพคะ”“ช่างโหดเหี้ยมนัก กะจะฆ่าคนทั้งจวนเลยหรืออย่างไรกัน”ซีเฟยนึกขึ้นได้ ตามคำพูดของเขา นางรีบวิ่งออกไป“ซีเฟย พระชายา เจ้าจะวิ่งไปไหนน่ะ รอก่อน ซีเฟย”เขาวิ่งตามนางออกไป นางวิ่งออกไปที่ลานปลุกสมุนไพร และส่งเสียงเรียก“เว่ยอี อันเหมย เสี่ยวหลง พวกเจ้าออกมานี่ให้หมด”พวกบ่าวไพร่ต่างวิ่งกรูกันออกมาที่ลานกว้างกัน ไม่ใช่แค่พวกที่มีชื่อที่พระชายาเรียก ทุกคนต่างตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น“พระชายา กระหม่อมมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”มู่เหรินหันไปมองเว่ยอี นี่องครักษ์เขา เชื่อฟังพระชายาของเขาขนาดนี้เลย
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ บทที่ 8 วิธีแก้พิษพระชายา
“ท่านอ๋อง ไม่มีใครสั่งหม่อมฉันเพคะ หม่อมฉันรักท่านคือเรื่องจริง อยากให้นางตายก็คือเรื่องจริง พิษนี้ พิษนี้ หม่อมฉัน ได้มาจากตลาดมืดเพคะ”“ยิ่งตลาดมืด เจ้ายิ่งไม่มีทางไปเอามาได้ นอกจากจะมีคนไปซื้อมาให้เจ้า ข้าไปสืบเรื่องตลาดมืดที่นี่มาแล้ว ต้องเป็นสมาชิกของตลาดมืดเท่านั้น จึงจะมีสิทธิ์ซื้อของในนั้นได้ และค่าเข้านั้น สูงลิ่วเลยล่ะ เจ้ายอมรับมาเถอะ เรื่องนี้ เจ้ารับผิดชอบไม่ไหวหรอกนะ”ฉู่อันเหมยบอกนาง เว่ยอี และ ชินอ๋องหันมองหน้ากัน ไม่น่าเชื่อว่าพวกนางมาอยู่ที่นี่ถึงครึ่งปี แต่รู้เรื่องเกี่ยวกับเมืองนี้ ทั้งยังรู้เรื่องตลาดมืดอีกด้วยสาวใช้นั่งตัวสั่น นางไม่มีทางเลือก จึงเลือกจะฆ่าตัวตาย นางถลาเข้าไปใส่ดาบที่ชินอ๋องถือเอาไว้เพื่อจะฆ่าตัวตาย ชินอ๋องตกใจแต่เขาก็ดึงดาบกลับไม่ทัน“ฉึบ”“โอ๊ย ท่าน….”จ้าวซีเฟยดีดเข็มเงินเล่มหนึ่งสกัดจุดนางเอาไว้ก่อนที่จะถึงดาบ ทำให้นางขยับตัวไม่ได้ ชินอ๋องตกใจ รีบเก็บดาบคืนเว่ยอี ทั้งคู่ยืนตกใจกับความว่องไวของเข็มที่พระชายาปล่อยออกมาจัดการกับนาง แต่ไม่กล้าพูดอะไรออกมา“เจ้าอย่าได้คิดจะกัดลิ้นตัวเองด้วย เพราะข้าสกัดจุดให้เจ้าอยู่นิ่งๆ ให้พูดได้เท่านั้น ไม่อนุ
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ บทที่ 7 พระชายาถูกพิษ
ค่ำวันนั้น หลังอาหารเย็นแล้ว ชินอ๋องได้เดินไปดูที่ห้องของซีเฟย ที่สาวใช้ยืนเฝ้าอยู่ พวกนางได้แต่เคาะประตู แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา เสี่ยวหลงบอกว่า พวกนางเรียกพระชายาอยู่ตั้งแต่บ่ายแล้ว นางไม่ยอมกินข้าว เกรงว่าจะไม่สบาย“พระชายาของพวกเจ้ายังไม่ยอมเปิดประตูอีกงั้นหรือ”“ทูลท่านอ๋อง พระชายาอยู่ในห้องตั้งแต่บ่ายแล้วเพคะ แม้แต่น้ำก็ไม่ได้ดื่ม หม่อมฉันเกรงว่า….”มู่เหรินเริ่มวิตก“ซีเฟย ซีเฟย เจ้าอยู่ข้างในหรือไม่ พระชายา”เขาเอาหูแนบกับประตู ไม่ได้ยินเสียงอะไรในห้อง เขาเริ่มร้อนใจ“เว่ยอี พังประตู เร็วเข้า”เว่ยอีตกใจ แต่ก็ทำตามรับสั่ง เขารีบถีบประตูเข้าไป ชินอ๋องวิ่งเข้าไปในห้อง ส่วนพวกเว่ยอี และคนอื่นๆ รออยู่ข้างนอก“ซีเฟย เจ้าอยู่ไหน ซีเฟย ได้ยินข้าหรือไม่”ในห้องเงียบสนิท ไม่มีแสงไฟ เขามองไปที่เตียงของนาง และเห็นนางนั่งฟุบอยู่ที่เตียง“พระชายา เจ้าเป็นอะไร ซีเฟย เฟยเฟย ฟื้นสิ เจ้าเป็นอะไรไป”เขาเอามืออังหน้าผากนาง ตัวนางไม่ร้อน แต่ทำไมหมดสติไม่รู้เรื่องแบบนี้“เว่ยอี เรียกหมอหลวงมาที่นี่เดี๋ยวนี้ เร็วๆ เข้า”“พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง กระหม่อมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”อันเหมยและอาเหยารีบวิ่งเข้ามาในห้อง
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ บทที่ 6 ท่านอ๋องโมโห (หึง)
“ข้าไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับนาง”“ก็ดีแล้วที่ท่านทำใจได้ นางน่ะ รักสวยรักงาม ต้องการคนเอาใจ ติดนิสัยคุณหนู มักใหญ่ใฝ่สูงเกินไป ตอนนี้นางเป็นว่าที่พระชายาองค์รัชทายาทไปแล้ว นางก็หยิ่งผยองขึ้นไปอีกสิบเท่า จากที่ไม่น่าคบหาอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย นางไม่เหมาะกับท่านหรอก ตอนแรกข้าคิดว่า ท่านเหมาะจะอยู่คนเดียว ใครจะคิดว่าท่านยอมแต่งงานง่ายๆ กันล่ะ”ซีเฟยกำลังจะยกน้ำชาและขนมไปให้พวกเขาในห้อง ได้ยินทุกประโยคที่พวกเขาคุยกัน ที่แท้ ที่เขาแต่งงานกับนาง ก็เพราะเขาต้องการลืมสตรีที่ทิ้งเขา นางเป็นเพียงเครื่องมือที่ทำให้เขาหนีข้อครหา ว่าสตรีนางนั้นทิ้งเขา หึ น่าสมเพชตัวเองยิ่งนัก นางเดินกลับไป และให้เว่ยอี นำชาและขนมไปให้ท่านอ๋องแทน“เจ้าอย่าพูดเหลวไหล เรื่องข้ากับชิงอีเหนียงจบไปนานแล้ว และการแต่งงานนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนาง”“ท่านอ๋องขอรับ ข้านำของว่างมาให้ขอรับ”“อืม”เขายกชาขึ้นมาดื่ม ชานี้ดื่มทีไรก็รู้สึกสดชื่นขึ้นทุกครั้งจริงๆ ดื่มแล้วจะนึกถึงผู้ทำขึ้นมาทุกครั้ง“อืมมม รสชาตินี้แหละ ใช่เลย ฝีมือซีเฟยแน่นอน”“เจ้ารู้ได้อย่างไร”“ก็นางทำให้ข้าดื่มที่ศาลาเมื่อครู่ ขนมนี่ด้วย อร่อ
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ บทที่ 5 องค์ชายสี่ ถังจวิน
เว่ยอีมองเขาอยากรู้สึกงุนงง เขาก็แค่ไปสั่งให้ในครัวจัดมาเพิ่ม“ท่านอ๋อง ชานี่ไม่เหมือนเดิมหรือพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยก็ให้คนครัวจัดมาและบอกว่าให้เอาแบบชุดเดิมนะพ่ะย่ะค่ะ”“ยกออกไป ข้าไม่กินแล้ว”“พ่ะย่ะค่ะ”เว่ยอีกยกน้ำชา และกำลังจะยกขนมออกไป“รอก่อน ยกแต่ชาไป ขนมไม่ต้อง เอาชาอู่หลงมาให้ข้าแทน”“พ่ะย่ะค่ะ”เว่ยหลงยกชาออกมา และให้คนครัวไปเปลี่ยนเป็นชาอู่หลงแทน“ท่านอ๋อง รายงานพ่ะย่ะค่ะ”“ว่ามา”“ข้าสืบเรื่องของพระชายามาแล้ว ก่อนหน้านี้ นางถูกฮองเฮาวางยาพิษอยู่เนืองๆ และยังถูกหมั้นหมายกับบุตรชายของเสนาบดีมาก่อน ทั้งคู่โตมาด้วยกัน ชื่อสือเยว่เทียน เข้าปักใจรักพระชายามากพ่ะย่ะค่ะ และตอนนี้เขาทราบเรื่องที่นางอภิเษกมาที่นี่แล้ว และกำลังตามมาหานางพ่ะย่ะค่ะ”“อืม เข้าใจแล้ว เรื่องอื่นล่ะ”“พระชายามีอาจารย์หมอเทวดาอยู่คนหนึ่ง อยู่บนเขาเทียนซาน ทุกปีนางจะขึ้นไปเยี่ยม แต่ปีนี้ เห็นว่าอาจารย์นางออกท่องเที่ยว นางเลยไม่ได้ไปพ่ะย่ะค่ะ”“ข้ารู้แล้ว เจ้าไปได้ ติดตามนางเงียบๆ อย่าให้นางรู้ตัว ระวังองครักษ์หญิงของนางด้วย”“รับพระบัญชา กระหม่อมทูลลา”เว่ยอียกชามาถึงห้องหนังสือและวางลง เขาเงยหน้ามอง“เจ้ามีอะไร
Maaari mong magustuhan
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่150.8K viewsบ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง
เจียงหนานเยียน83.9K viewsทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา12.0K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว345.5K viewsพระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ
รอรีวัน3.9K viewsข้าลุ่มหลง แต่พระองค์กลับไร้ใจ
ฟู่จินเฟย2.3K viewsบุปผาเยียวยาใจ
ซูเมี่ยวหลิง786 viewsทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช
อัญธิญาน์1.2K views
