Mag-log inShare
FRIEND ZONE
Huling Na-update:
2025-08-07 19:33:55-องศา-
แกร๊ก~ "...ขอเข้าไปได้ไหมคะ" เสียงสดใสเอ่ยถามจนผมต้องละสายตาจากทิวทัศน์ด้านหน้าไปหาเสียงเรียก ใบหน้าสดใสของของขวัญยังเปื้อนรอยยิ้ม ตากลมๆ มองผมกับไอ้ติณห์ที่ออกมาสูบบุหรี่พร้อมกันสลับกันไปมา เลยเป็นไอ้ติณห์ที่เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาเมื่อเห็นว่าผมไม่ยอมพูดอะไร "กูว่ากูควรเข้าไปด้านในแล้วแหละ ตามสบายนะ" ผมปรายตามองเพื่อนตัวเองที่รีบดับบุหรี่แล้วหยัดตัวลุกจนเต็มความสูงก่อนจะก้าวขายาวๆ กลับเข้าไปในห้องตามเดิม "มีอะไร ทำไมไม่อยู่ด้านใน" "หนูมีเรื่องอยากคุยกับพี่" "เรื่อง?" ผมมองหน้าของขวัญเล็กน้อยตามด้วยการเบือนหน้าหนี พ่นควันขาวคลุ้งออกจากปาก ก่อนที่มันจะกระจายตัวอยู่ในอากาศ ส่งกลิ่นไม่พึงประสงค์ที่ถ้าคนไม่ชอบก็คงต้องส่ายหน้าหนีออกมารัวๆ "พี่โกรธไหมคะที่หนูมาที่นี่" "จีน่าบังคับมาไม่ใช่เหรอ ที่หลังถ้าไม่อยากมาก็ปฏิเสธมันไปเลย ไม่ต้องเกรงใจ" "หนูแค่อยากรู้ว่าถ้าหนูมาพี่จะรู้สึกยังไง" ริมฝีปากเอิบอิ่มปล่อยความในใจให้พรั่งพรูออกมาจนผมต้องหันหน้ากลับมามอง "...ตอนเช้ายังเห็นเหนื่อยๆ เหมือนจะไม่สบาย ดีขึ้นแล้ว?" ผมไม่แน่ใจว่าผมถามอะไรผิดไปหรือเปล่า ทันทีที่ผมปล่อยผ่านเรื่องไร้สาระที่เธอเก็บมาคิด ความอยากรู้ที่คิดว่าตัวเองจะโดนดุหรือเปล่าที่โผล่มาที่นี่โดยที่ไม่ยอมบอกผมก่อน ของขวัญยิ้มกว้าง ไม่เข้าใจว่าคำพูดประโยคไหนทำให้เธอยิ้มและดีใจขนาดนี้ "ดีขึ้นแล้วค่ะ พรุ่งนี้ก็คงกลับไปเรียนได้แล้ว ขวัญไปซื้อของเข้าบ้านเลยบังเอิญเจอพี่จีน่า พี่จีน่าบอกว่าพี่องศาอยู่ที่นี่หนูก็เลยยอมมาด้วย" "แล้วชอบกินเหรอส้มตำอ่ะ?" "ก็กินได้นะคะ ถ้าเผ็ดมากก็กินได้นิดหน่อย" "จีน่าชอบความเผ็ดระดับล้าน ถ้าไม่อยากปากพองก็ไม่ต้องไปชิมฝีมือมัน" ผมดับบุหรี่ทั้งที่ยังสูบไม่หมดมวนด้วยซ้ำก่อนจะมองสบตากับคนตัวเล็กที่มองมาที่ผมแบบงงๆ "จะให้กลับเหรอคะ" "อยู่ก่อนก็ได้เดี๋ยวพี่ไปส่ง" "แล้ว..." "กลับเข้าไปด้านในสิเดี๋ยวพี่หาอะไรให้กิน" ของขวัญเงยหน้ามองผมจนรู้สึกปวดคอแทนไปหมด จึงต้องคว้ามือเล็กมาจับแล้วพากลับเข้าไปด้านในตามเดิม "น้องขวัญมานี่เร็ว มานั่งข้างๆ พี่จีเลย" "พี่จีน่าเรียก ละ แล้วหนูควรทำยังไงคะ" "องศา! จะปล่อยมือน้องได้หรือยัง ปล่อยให้น้องมากินข้าวก่อนจะหวงอะไรนักหนา" "ฝากก่อน เดี๋ยวกูมา" ผมดันตัวของขวัญส่งให้จีน่า จากนั้นก็พาตัวเองเข้าไปในห้องครัว ปล่อยผ่านเสียงวุ่นวายของไอ้พวกนั้นที่ดังตามหลังมา "น้องขวัญชอบแบบไหนคะ ชอบแบบใส่ปลาร้าหรือไม่ใส่ปลาร้า" "แบบไหนก็ได้ค่ะ" "น่ารักนะเนี่ย น้องไม่เรื่องมากเหมือนไอ้พวกนี้เลย" "เออพวกกูไม่ได้น่ารักเหมือนน้องมึงเองก็ไม่ได้น่ารักเท่าน้องเหมือนกันนั่นแหละจี" "ชิ! ไอ้พวกนี้นี่ ฉันควรใส่พริกและบีบน้ำมะนาวลงไปในส้มตำเยอะๆ มันถึงจะสาสมกับความแสบซ่าของพวกแก" "พูดเยอะ น่ารำคาญ" เซย์ปาเบาะรองนั่งมาที่พื้นก่อนจะหย่อนตัวลงนั่ง จากนั้นก็ยื่นกระป๋องน้ำอัดลมออกมาตรงหน้า แต่ระยะห่างของกระป๋องดันอยู่กึ่งกลางระหว่างจีน่าและของขวัญ สร้างความสงสัยว่าเจ้าตัวต้องการให้ใคร "ของใคร" ครั้งนี้เสียงของจีน่าแผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ความเงียบที่เกิดขึ้นได้จังหวะพอดิบพอดี ทำให้คนอื่นๆ หันมามองเป็นตาเดียว ดวงตาคมกริบของหนุ่มหล่อที่เหมือนจะพูดน้อยมากกว่าทุกคนในกลุ่มเหลือบมองใบหน้าสวยของจีน่าเล็กน้อยไม่นานก็เปลี่ยนทิศทางการมอง "พี่ให้ น้องคงไม่ชอบทานเผ็ดเท่าไหร่" "อ๋อ ขอบคุณค่ะพี่เซย์" ของขวัญรับกระป๋องเครื่องดื่มมาถือเอาไว้แบบงงๆ ถึงอย่างนั้นก็ยังยิ้มให้พวกพี่ๆ อย่างนึกขอบคุณจริงๆ "เออนี่ เห็นน้องขวัญบอกว่าเมื่อคืนฝันร้าย ฝันว่าอะไรอ่ะ เล่าให้พวกพี่ฟังบ้างสิ" ลีโอถามขึ้นบ้าง ในมือถือส้อมก่อนจะตักส้มตำมาใส่ชามของตัวเอง "พวกพี่...เชื่อเรื่องผีไหมคะ" "ผี?" "ใช่ค่ะ พี่ว่าในโลกนี้มีผีไหม" "พี่ว่ามีนะ" ฉลามพยักหน้าหงึกหงัก ท่าทางจริงจังส่งผลให้ของขวัญทิ้งสายตาจดจ้องที่ใบหน้าหล่อเหลา อยากรู้ว่าผีที่ฉลามเจอมามันเป็นยังไง มันน่ากลัวแบบที่เธอเจอไหม! "ผีเสื้อไง ปีกงี๊โคตรสวยเลย" "ไอ้เหี้ยหลาม แกล้งน้องสัส" ติณห์ฟาดฝ่ามือลงบนหัวของคนขี้แกล้งจนเต็มแรง "น่ากลัวนะ ฝ่ามือไอ้เหี้ยติณห์หนักแบบโคตรน่ากลัวเลย" ความขี้แกล้งของหนุ่มๆ แก๊งนี้พลอยทำให้ของขวัญลืมเรื่องผีสางไปชั่วขณะ รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นมาบนใบหน้าอย่างไม่รู้ตัว "หอมว่ะ มึงทำอะไรวะ แบ่งกูบ้าง" "กูด้วยองศา กลิ่นนี้กูว่าผัดมาม่า" ฉลามและลีโอมองไปที่ผู้มาใหม่ที่เพิ่งจะก้าวขาออกมาจากห้องครัว สิ่งที่ได้รับไม่ใช่การตอบตกลงที่จะแบ่งของในมือให้ แต่เป็นสายตาพิฆาตที่ถูกส่งต่อแทน "มึงขี้หวงว่ะองศา" "เรื่องของกู" ผัดมาม่าจานโตวางตรงหน้าของขวัญ ไม่แน่ใจเลยว่าเป็นกลิ่นน้ำหอมราคาแพงจากรุ่นพี่หนุ่มที่เป็นคู่หมั้น หรือกลิ่นหอมเครื่องเทศของผัดมาม่ากันแน่ที่ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรง "กินเยอะๆ" "ขอบคุณค่ะ พี่องศากินด้วยกันไหมคะ" "ไม่ต้องถาม แถวนี้มีเปรตหลายตัวที่รอขอส่วนบุญอยู่ตลอดเวลา" "หมาหัวเน่า" ลีโอพูดขึ้นมาลอยๆ ขณะมองเพื่อนตัวเองกับสาวน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆ "มึงหมายถึงตัวมึง?" "ทั้งมึงและกูเนี่ยแหละ แม่ง! เน่าพอกัน มันไม่สนใจเราเลย" เซย์ยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะส่ายหน้าอย่างเอือมระอา นี่คือเหตุผลที่ทำให้คนในกลุ่มนี้ไม่กล้ามีแฟนหรือเปล่าวะ ใครมีแฟนคนนั้นจะถูกเล่นงานจากคนในกลุ่ม ไม่ว่าจะเป็นการแซวหรือต้อนจนจนมุมให้เสียอาการ วิธีไหนเล่นได้ก่อนเหมือนว่าทุกคนก็พร้อมจะทำ! "ขอบคุณพี่ๆ มากนะคะสำหรับวันนี้ สนุกมากเลยค่ะ วันหลังหนูซื้อขนมมาฝากนะ" "เปลี่ยนได้ปะล่ะ" "พี่ฉลามอยากเปลี่ยนจากขนมเป็นอะไรดีคะ" "เปลี่ยนจากขนมเป็นเบียร์" "อ๋อ..." "ตอบมันไปว่าไปหาซื้อแดกเอง" มือเรียวถูกคว้าไปจับก่อนจะพาออกมาจากตรงนั้นพร้อมกัน ไหวไหล่ละเลยเสียงโวยวายของกลุ่มเพื่อนที่ดังตามหลังมา "ชอบเล่นกันแรงๆ แบบนี้เหรอคะ" "แค่ตัดความรำคาญ!" -------- แลดูเย็นชานะ งานนี้ขอรอดูยาวๆ จ้า
Pinakabagong kabanata
องศาเดียวที่จะรัก ภาพบาดตา
-ของขวัญ-มหาวิทยาลัย"...พี่จี" ฉันโบกไม้โบกมือให้รุ่นพี่สาวที่ยืนเหม่ออยู่นาน ตอนแรกลังเลว่าจะรอให้พี่จีเดินออกมาจากตรงนั้นก่อนค่อยทัก ทว่ารุ่นพี่สาวกลับไม่ยอมก้าวขาออกมาจากตรงนั้นสักที สีหน้าเหมือนคนกำลังเก็บบางสิ่งบางอย่างมาคิดอยู่ในหัว เหมือนคนมีเรื่องให้ไม่สบายใจ"น้องขวัญ" พี่จีน่าสะบัดหัวแรงๆ ก่อนจะยิ้มให้ฉัน สีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีส่งผลให้ฉันผายมือไปที่ฝั่งร้านกาแฟทันที"กาแฟสักแก้วไหมคะเผื่อจะดีขึ้น" "ดีเลยค่ะ น้องขวัญรีบไหมไปกับพี่นะ" "ไม่รีบค่ะ ขวัญรอเพื่อนอยู่พอดี""เคเลย" พี่จีน่าตรงไปยังร้านกาแฟพร้อมฉัน เราสั่งเครื่องดื่มพร้อมกันก่อนจะเดินมานั่งรอด้วยกัน"เมื่อคืนกลับดึกมากเหรอคะ เหมือนคนนอนน้อยเลย" "งั้นเหรอ วันนี้พี่แต่งหน้าไม่สวยหรือเปล่า รีบๆ หน่อย" รุ่นพี่สาวรีบล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเข้าไปที่กล้องหน้าเพื่อเช็กใบหน้าของตัวเอง"เหมือนคนพักผ่อนไม่ค่อยเต็มที่ค่ะพี่จี แต่ยังสวยเหมือนเดิมนะคะ" "ปากหวานนะเนี่ย แต่ก็นั่นแหละ สวยก็ใช่ว่าจะสวยสำหรับทุกคน" "คะ?" ฉันเอียงคอมองสบตากับคนตรงหน้า ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่พี่จีน่าพูดมันหมายความว่ายังไงหมายความว่ามีใครสักคนบอกว่า
องศาเดียวที่จะรัก แลกไลน์
S2 PUB"...น้องคนนั้นสวยว่ะ กูล็อกเป้าเรียบร้อย ห้าทุ่มเจอกัน!" ฉลามดีดปลายนิ้วพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก ตาคมทอดมองไปยังร่างบอบบางของคนที่อยู่ในชุดเดรสสีชมพูสดใสฉลามมันก็เป็นแบบนี้ทุกครั้ง ชัดเจนกว่าทุกคนเสมอ ชอบคนไหนมันก็เอาคนนั้น มีแต่ผมนี่แหละที่ขยับทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้สักที"มึงเปลี่ยนผู้หญิงเหมือนเปลี่ยนกางเกงในเลยนะหลาม รถไฟไม่เคยชนกันหน่อยเหรอวะ เหมือนกูต้องยอมก้มหัวคารวะให้มึงเป็นอาจารย์ว่ะ" "กลัวเหี้ยไรวะ ก็รู้ๆ กันอยู่แล้ว ว่าไม่ได้จะคบจริงจังแบบนั้น รู้กันทั้งสองฝ่ายแล้วแบบนั้นจะเรียกร้องให้ได้เหี้ยไร" "มึงนี่โชคดีเหมือนกันนะ ควงไม่เคยซ้ำหน้าแต่ก็ไม่เคยมีปัญหาเลยสักที" ลีโอมองหน้าเพื่อนแบบเหนือความคาดหมาย ส่วนคนถูกชมก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เรื่องนี้ไม่มีใครสู้มันได้จริงๆ"วันนี้จีน่าไม่มาถูกปะ? เงียบ เงียบนี่แปลว่าอะไรวะ ไม่รู้หรือขี้เกียจตอบ" "แล้วมึงถามใคร?""ถามเหี้ยเซย์ไง มันสนิทกับจีที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอวะ" "มึงมากกว่ามั้งที่สนิทกับยัยนั่นมากกว่ากู" เซย์เอ่ยขึ้นมาบ้าง วันนี้สีหน้าของมันค่อนข้างเซ็งถึงเซ็งมาก แต่ก็นะ เซย์ก็ยังเป็นเซย์ที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร"กูเนี่ยนะสนิ
องศาเดียวที่จะรัก ผู้หญิงที่ชอบ
-องศา-"...แม่ขา" เสียงสดใสของคนตัวเล็กข้างกายทักทายคนที่นั่งรออยู่ในห้องก่อนแล้ว ขาเรียวก้าวเร็วๆ ไปที่เบื้องหน้าก่อนจะพุ่งเข้าไปกอดคนที่นั่งรออยู่บนโซฟาอย่างรวดเร็ว"รอนานไหมคะ" "ไม่นานจ๊ะแม่เพิ่งจะมาถึงเหมือนกัน" ผมยกมือไหว้เมื่อแม่ของขวัญเบนสายตามาที่ผม รอยยิ้มอบอุ่นประดับบนใบหน้า ผมมักจะเจอกับรอยยิ้มนี้ทุกครั้งที่เราเจอกัน"ไปกินข้าวกันมาเหรอลูก" "ใช่ค่ะ คุณแม่ทานอะไรมาหรือยังคะให้หนูทำอะไรให้ทานไหม" "หืม? ไม่คิดว่าจะได้ยินคำถามนี้เลยนะ" ของขวัญยิ้มแห้ง ถึงอย่างนั้นก็ยังอยากอวดในสิ่งที่ตัวเองกำลังพยายาม"หนูตั้งใจจะเรียนทำอาหารค่ะ นี่คิดว่าถ้ามีเวลาว่างจะเข้าคอร์สเรียนเลยนะคะ มันต้องดีมากๆ เลยแหละ""ขนาดนั้นเชียวเร้อ แบบนี้ในอนาคตแม่คงไม่ต้องจ้างแม่บ้านล่ะมั้ง ลูกสาวจะทำอาหารเก่งแล้วนี่นา" "ได้นะคะ แต่ต้องขอเวลาเรียนรู้ก่อน รอแบบใจเย็นๆ นะคะ" แม่ของขวัญระบายรอยยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น สังเกตเห็นว่าฝ่ามือลูบศีรษะของบุตรสาวอย่างอ่อนโยน"คุณแม่คุยกับพี่องศารอก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูไปหาขนมและน้ำผลไม้มาให้ทานค่ะ" "ขอบใจนะลูก" ของขวัญหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่จากนั้นก็รีบลุกออกไป ปล่อยให้ผมอยู่กับแ
องศาเดียวที่จะรัก น่าแกล้ง
บรรยากาศภายในร้านอาหารที่พวกพี่ๆ เลือกรอบตัวเต็มไปด้วยกลุ่มของนักศึกษา ออกจะเหมือนร้านนั่งชิลล์มากกว่าร้านอาหารที่ไว้สำหรับทานข้าวด้วยซ้ำไป"อาหารร้านนี้อร่อยมากเลยนะ น้องขวัญเคยมาไหม" "เคยจะมากับมีนค่ะพี่จี แต่พอมาถึงคือคนเยอะมากโต๊ะเต็มเลยไม่มีที่นั่งค่ะ" "นั่นไงว่าแล้วเชียว ทีหลังถ้าอยากมาบอกพี่นะ ร้านสาวของฉลามมันอ่ะ เดี๋ยวให้มันโทรจองโต๊ะให้" "ร้านแฟนพี่ฉลามเหรอคะ" ฉันตาโตเมื่อได้ฟัง ที่ออกจะตกใจเพราะเคยได้ยินว่าพวกพี่ๆ ไม่ได้มีแฟนกันเลยสักคน"สาวที่หมายถึงผู้หญิงของมันอ่ะ เคยคุยเคยได้แต่ไม่เคยคบอะไรแบบนี้" "มึงก็พูดซะกูดูเลวเลยนะจี น้องตกใจกันพอดี ว่าแต่เพื่อนน้องขวัญนี่คือโสดไหมครับ" "นั่นไงกูคิดไว้แล้วไอ้หลามว่ามึงต้องเล็ง ตึงจัด กะจะกวาดให้เรียบเลยหรือไง" พี่ลีโอควงแก้วในมือพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก ตบท้ายด้วยเสียงของพี่ติณห์ที่คัดค้านขึ้นมา"ลืมเหรอสัส องศามันห้ามยุ่งกับทุกคนที่อยู่รอบตัวคู่หมั้นมันเว้ย แม้แต่เพื่อนของน้องก็ไม่ได้ก็คงรู้แหละว่าพวกมึงมันเลวเกินไป" "สัส กระทืบซะกูยับเยินเลยนะมึง" เสียงหัวเราะในกลุ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ฉันสนใจสิ่งที่พี่ติณห์พูดมากกว่า ไม่เคย
องศาเดียวที่จะรัก สมทบกับเพื่อนของคู่หมั้น
หลายวันต่อมามหาวิทยาลัย"...วันนี้แลดูสวยผิดหูผิดตานะ ส่องกระจกแล้วตอบมาว่าคิดเหมือนกันปะ" มีนทักทายประโยคแรกแล้วจ้องใบหน้าจิ้มลิ้มอย่างมีความหมาย สายตากรุ้มกริ่มกระตุ้นรอยยิ้มสดใสได้เป็นอย่างดี"อะไรยังไง ฉันก็เหมือนเดิมไหม" "ก็วันนี้แต่งหน้าสวย ผมก็เป๊ะมาก เหมือนคนที่ดูแลตัวเองแบบสุดๆ อ่ะ" "ก็ต้องดูแลตัวเองไหม หรือจะบอกว่าแกไม่ดูแลตัวเอง" "เรื่องดูแลมันก็ดูแลแหละ แต่แบบมันอาจจะมีอะไรที่พิเศษมากกว่านั้นไง" มีนหมุนร่างกายเพื่อหันหน้าเข้าหา เวลาที่ถูกจ้องหนักขึ้นฉันเองก็แทบวางสีหน้าไม่ถูกเหมือนกัน"อะไรของแกเนี่ย ฉันงงไปหมดแล้วนะ ทำไมมองแบบนี้เล่า" "ช่วงนี้กำลังอินเลิฟปะ" "ก็เหมือนเดิม" "แต่แกสวยกว่าเดิม สดใสกว่าเดิมยิ้มเก่งกว่าเดิม คือทุกอย่างมันโอเคมากกว่าเดิมอ่ะ มันต้องมีอะไรที่พิเศษมากกว่านั้นแหละ""ยัยมีน" "บอกมานะ ช่วงนี้พี่องศาทำตัวน่ารักมากเลยใช่ไหมล่ะ" ฉันคิดตามคำถาม และถ้าจะให้พูดกันตามความเป็นจริงเห็นว่ามันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ"เงียบแบบนี้แปลว่า...""อื้อ มันก็ดีแหละ เดี๋ยวนี้พี่องศาทำตัวน่ารักมาก" ฉันเขินหนักมากตอนที่เอ่ยคำนี้ ฉันใจฟูสุดๆ เวลาที่อยู่กับเขา ฉันชอบเวลาท
องศาเดียวที่จะรัก คู่หมั้น
-องศา-"ขอบคุณนะคะที่ยอมอยู่ พี่องศาน่ารักเป็นบ้าเลย" คนได้ดั่งใจชมเปราะไม่ขาดปากเมื่อผมตอบรับการอยู่เป็นเพื่อนเมื่อเห็นว่าเธอทำหน้าเศร้า ของขวัญในตอนนี้และสามสิบวินาที ก่อนหน้านี้ต่างกันโดยสิ้นเชิง ตอนที่ผมบอกว่าจะกลับเธอไม่ได้มีชีวิตชีวาเหมือนอย่างตอนนี้ด้วยซ้ำ ไม่อยากจะคิดเลยว่าผมกำลังมีบทบาททางความรู้สึกต่อเธอมากเกินไป"อยู่ได้นะ แต่ไม่มีเสื้อผ้าใส่" ของขวัญทำตาโตเมื่อได้ยินคำตอบของผม ตากลมๆ มองต่ำที่ช่วงกลางกายของผมอัตโนมัติ ขนาดตอนนี้ผมยังแต่งตัวเรียบร้อยยังรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมาเลยทำไมดื้อได้ขนาดนี้วะ กล้ามองแบบนี้นี่เกินไปแล้วจริงๆ! "กำลังคิดอะไร" "ปะ เปล่า ไม่ได้กำลังคิดอะไรเลยค่ะ" "แน่ใจ?" ใบหน้าจิ้มลิ้มพยักรัวๆ แทนคำตอบ แล้วใครจะดูไม่ออกว่าการยิ้มแห้งๆ แบบนี้มันเป็นเพราะเธอกำลังพูดจาเบี่ยงเบนจากความเป็นจริง"พี่แก้ผ้านอนได้ไหม""พี่องศาพูดจาทะลึ่งเกินไปแล้วค่ะ""แล้วการมองเป้าผู้ชายนี่คือทะลึ่งไหม" "มะ ไม่ได้ตั้งใจจะมองค่ะแต่ตามันดันไปเอง มันเป็นเรื่องบังเอิญต่างหากล่ะ" "เถียงข้างๆ คูๆ" "หนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ รู้สึกเหนียวตัวมากเลย" ของขวัญเปลี่ยนเรื่องพร้อมกับ
Maaari mong magustuhan
LOVE LOSER ร้ายพ่ายรัก (จบ )
อยู่ในตะเกียงแก้ว3.1K viewsDANGEROUS LOVE รักอันตราย...นายมาดเซอร์
ฮวายอน2.8K viewsธารเชื้อเพลิง
อิแย้ม908 viewsคลั่งรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol14.0K viewsละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง
SOEUR1.9K viewsbad guy ร้ายหวงรัก
Naya Solene626 views[Engineering] รุ่นพี่เย็นชากับรุ่นน้องหน้าใส
SOEUR427 viewsSO BAD รักครั้งแรก
ฟู่จินเฟย668 views
