-องศา-
แกร๊ก~ "...ขอเข้าไปได้ไหมคะ" เสียงสดใสเอ่ยถามจนผมต้องละสายตาจากทิวทัศน์ด้านหน้าไปหาเสียงเรียก ใบหน้าสดใสของของขวัญยังเปื้อนรอยยิ้ม ตากลมๆ มองผมกับไอ้ติณห์ที่ออกมาสูบบุหรี่พร้อมกันสลับกันไปมา เลยเป็นไอ้ติณห์ที่เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาเมื่อเห็นว่าผมไม่ยอมพูดอะไร "กูว่ากูควรเข้าไปด้านในแล้วแหละ ตามสบายนะ" ผมปรายตามองเพื่อนตัวเองที่รีบดับบุหรี่แล้วหยัดตัวลุกจนเต็มความสูงก่อนจะก้าวขายาวๆ กลับเข้าไปในห้องตามเดิม "มีอะไร ทำไมไม่อยู่ด้านใน" "หนูมีเรื่องอยากคุยกับพี่" "เรื่อง?" ผมมองหน้าของขวัญเล็กน้อยตามด้วยการเบือนหน้าหนี พ่นควันขาวคลุ้งออกจากปาก ก่อนที่มันจะกระจายตัวอยู่ในอากาศ ส่งกลิ่นไม่พึงประสงค์ที่ถ้าคนไม่ชอบก็คงต้องส่ายหน้าหนีออกมารัวๆ "พี่โกรธไหมคะที่หนูมาที่นี่" "จีน่าบังคับมาไม่ใช่เหรอ ที่หลังถ้าไม่อยากมาก็ปฏิเสธมันไปเลย ไม่ต้องเกรงใจ" "หนูแค่อยากรู้ว่าถ้าหนูมาพี่จะรู้สึกยังไง" ริมฝีปากเอิบอิ่มปล่อยความในใจให้พรั่งพรูออกมาจนผมต้องหันหน้ากลับมามอง "...ตอนเช้ายังเห็นเหนื่อยๆ เหมือนจะไม่สบาย ดีขึ้นแล้ว?" ผมไม่แน่ใจว่าผมถามอะไรผิดไปหรือเปล่า ทันทีที่ผมปล่อยผ่านเรื่องไร้สาระที่เธอเก็บมาคิด ความอยากรู้ที่คิดว่าตัวเองจะโดนดุหรือเปล่าที่โผล่มาที่นี่โดยที่ไม่ยอมบอกผมก่อน ของขวัญยิ้มกว้าง ไม่เข้าใจว่าคำพูดประโยคไหนทำให้เธอยิ้มและดีใจขนาดนี้ "ดีขึ้นแล้วค่ะ พรุ่งนี้ก็คงกลับไปเรียนได้แล้ว ขวัญไปซื้อของเข้าบ้านเลยบังเอิญเจอพี่จีน่า พี่จีน่าบอกว่าพี่องศาอยู่ที่นี่หนูก็เลยยอมมาด้วย" "แล้วชอบกินเหรอส้มตำอ่ะ?" "ก็กินได้นะคะ ถ้าเผ็ดมากก็กินได้นิดหน่อย" "จีน่าชอบความเผ็ดระดับล้าน ถ้าไม่อยากปากพองก็ไม่ต้องไปชิมฝีมือมัน" ผมดับบุหรี่ทั้งที่ยังสูบไม่หมดมวนด้วยซ้ำก่อนจะมองสบตากับคนตัวเล็กที่มองมาที่ผมแบบงงๆ "จะให้กลับเหรอคะ" "อยู่ก่อนก็ได้เดี๋ยวพี่ไปส่ง" "แล้ว..." "กลับเข้าไปด้านในสิเดี๋ยวพี่หาอะไรให้กิน" ของขวัญเงยหน้ามองผมจนรู้สึกปวดคอแทนไปหมด จึงต้องคว้ามือเล็กมาจับแล้วพากลับเข้าไปด้านในตามเดิม "น้องขวัญมานี่เร็ว มานั่งข้างๆ พี่จีเลย" "พี่จีน่าเรียก ละ แล้วหนูควรทำยังไงคะ" "องศา! จะปล่อยมือน้องได้หรือยัง ปล่อยให้น้องมากินข้าวก่อนจะหวงอะไรนักหนา" "ฝากก่อน เดี๋ยวกูมา" ผมดันตัวของขวัญส่งให้จีน่า จากนั้นก็พาตัวเองเข้าไปในห้องครัว ปล่อยผ่านเสียงวุ่นวายของไอ้พวกนั้นที่ดังตามหลังมา "น้องขวัญชอบแบบไหนคะ ชอบแบบใส่ปลาร้าหรือไม่ใส่ปลาร้า" "แบบไหนก็ได้ค่ะ" "น่ารักนะเนี่ย น้องไม่เรื่องมากเหมือนไอ้พวกนี้เลย" "เออพวกกูไม่ได้น่ารักเหมือนน้องมึงเองก็ไม่ได้น่ารักเท่าน้องเหมือนกันนั่นแหละจี" "ชิ! ไอ้พวกนี้นี่ ฉันควรใส่พริกและบีบน้ำมะนาวลงไปในส้มตำเยอะๆ มันถึงจะสาสมกับความแสบซ่าของพวกแก" "พูดเยอะ น่ารำคาญ" เซย์ปาเบาะรองนั่งมาที่พื้นก่อนจะหย่อนตัวลงนั่ง จากนั้นก็ยื่นกระป๋องน้ำอัดลมออกมาตรงหน้า แต่ระยะห่างของกระป๋องดันอยู่กึ่งกลางระหว่างจีน่าและของขวัญ สร้างความสงสัยว่าเจ้าตัวต้องการให้ใคร "ของใคร" ครั้งนี้เสียงของจีน่าแผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ความเงียบที่เกิดขึ้นได้จังหวะพอดิบพอดี ทำให้คนอื่นๆ หันมามองเป็นตาเดียว ดวงตาคมกริบของหนุ่มหล่อที่เหมือนจะพูดน้อยมากกว่าทุกคนในกลุ่มเหลือบมองใบหน้าสวยของจีน่าเล็กน้อยไม่นานก็เปลี่ยนทิศทางการมอง "พี่ให้ น้องคงไม่ชอบทานเผ็ดเท่าไหร่" "อ๋อ ขอบคุณค่ะพี่เซย์" ของขวัญรับกระป๋องเครื่องดื่มมาถือเอาไว้แบบงงๆ ถึงอย่างนั้นก็ยังยิ้มให้พวกพี่ๆ อย่างนึกขอบคุณจริงๆ "เออนี่ เห็นน้องขวัญบอกว่าเมื่อคืนฝันร้าย ฝันว่าอะไรอ่ะ เล่าให้พวกพี่ฟังบ้างสิ" ลีโอถามขึ้นบ้าง ในมือถือส้อมก่อนจะตักส้มตำมาใส่ชามของตัวเอง "พวกพี่...เชื่อเรื่องผีไหมคะ" "ผี?" "ใช่ค่ะ พี่ว่าในโลกนี้มีผีไหม" "พี่ว่ามีนะ" ฉลามพยักหน้าหงึกหงัก ท่าทางจริงจังส่งผลให้ของขวัญทิ้งสายตาจดจ้องที่ใบหน้าหล่อเหลา อยากรู้ว่าผีที่ฉลามเจอมามันเป็นยังไง มันน่ากลัวแบบที่เธอเจอไหม! "ผีเสื้อไง ปีกงี๊โคตรสวยเลย" "ไอ้เหี้ยหลาม แกล้งน้องสัส" ติณห์ฟาดฝ่ามือลงบนหัวของคนขี้แกล้งจนเต็มแรง "น่ากลัวนะ ฝ่ามือไอ้เหี้ยติณห์หนักแบบโคตรน่ากลัวเลย" ความขี้แกล้งของหนุ่มๆ แก๊งนี้พลอยทำให้ของขวัญลืมเรื่องผีสางไปชั่วขณะ รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นมาบนใบหน้าอย่างไม่รู้ตัว "หอมว่ะ มึงทำอะไรวะ แบ่งกูบ้าง" "กูด้วยองศา กลิ่นนี้กูว่าผัดมาม่า" ฉลามและลีโอมองไปที่ผู้มาใหม่ที่เพิ่งจะก้าวขาออกมาจากห้องครัว สิ่งที่ได้รับไม่ใช่การตอบตกลงที่จะแบ่งของในมือให้ แต่เป็นสายตาพิฆาตที่ถูกส่งต่อแทน "มึงขี้หวงว่ะองศา" "เรื่องของกู" ผัดมาม่าจานโตวางตรงหน้าของขวัญ ไม่แน่ใจเลยว่าเป็นกลิ่นน้ำหอมราคาแพงจากรุ่นพี่หนุ่มที่เป็นคู่หมั้น หรือกลิ่นหอมเครื่องเทศของผัดมาม่ากันแน่ที่ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรง "กินเยอะๆ" "ขอบคุณค่ะ พี่องศากินด้วยกันไหมคะ" "ไม่ต้องถาม แถวนี้มีเปรตหลายตัวที่รอขอส่วนบุญอยู่ตลอดเวลา" "หมาหัวเน่า" ลีโอพูดขึ้นมาลอยๆ ขณะมองเพื่อนตัวเองกับสาวน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆ "มึงหมายถึงตัวมึง?" "ทั้งมึงและกูเนี่ยแหละ แม่ง! เน่าพอกัน มันไม่สนใจเราเลย" เซย์ยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะส่ายหน้าอย่างเอือมระอา นี่คือเหตุผลที่ทำให้คนในกลุ่มนี้ไม่กล้ามีแฟนหรือเปล่าวะ ใครมีแฟนคนนั้นจะถูกเล่นงานจากคนในกลุ่ม ไม่ว่าจะเป็นการแซวหรือต้อนจนจนมุมให้เสียอาการ วิธีไหนเล่นได้ก่อนเหมือนว่าทุกคนก็พร้อมจะทำ! "ขอบคุณพี่ๆ มากนะคะสำหรับวันนี้ สนุกมากเลยค่ะ วันหลังหนูซื้อขนมมาฝากนะ" "เปลี่ยนได้ปะล่ะ" "พี่ฉลามอยากเปลี่ยนจากขนมเป็นอะไรดีคะ" "เปลี่ยนจากขนมเป็นเบียร์" "อ๋อ..." "ตอบมันไปว่าไปหาซื้อแดกเอง" มือเรียวถูกคว้าไปจับก่อนจะพาออกมาจากตรงนั้นพร้อมกัน ไหวไหล่ละเลยเสียงโวยวายของกลุ่มเพื่อนที่ดังตามหลังมา "ชอบเล่นกันแรงๆ แบบนี้เหรอคะ" "แค่ตัดความรำคาญ!" -------- แลดูเย็นชานะ งานนี้ขอรอดูยาวๆ จ้าปึง~ เสียงกระชากประตูให้ปิดลงส่งผลให้ร่างบอบบางที่นอนคว่ำหน้าบนเตียงสะดุ้งด้วยความตกใจ จีน่าพลิกตัวกลับ แขนเรียวที่ขยับทำให้สัมผัสได้ถึงความเย็นของพื้นที่ข้างกาย บ่งบอกว่าคนที่หลับนอนด้วยกันมาทั้งคืนเขาตื่นก่อนเธอ"ไปไหนมาเหรอเซย์" ไร้เสียงตอบกลับจากคนถูกถาม ตาคมเพียงแค่ตวัดมามองก่อนจะดึงสายตากลับไปดังเดิม"เป็นอะไรเนี่ย ทำหน้าเหมือนโกรธใครมา" "จะกลับเลยไหม ฉันไม่ส่งนะ ส่วนค่าแท็กซี่กลับอยากได้เท่าไหร่ก็หยิบเอา" ว่าจบกระเป๋าเงินก็ถูกวางลงบนโต๊ะใกล้ๆ จีน่าไม่ได้หยุดโฟกัสที่เหตุผลของความหงุดหงิดอีกต่อไป ความจุกตอนที่มองเห็นความไร้ค่าของตัวเองต่างหากที่เข้ามาแทน"เป็นอะไร ไม่พอใจอะไรฉัน" "บอกให้กลับก็กลับไปเถอะ หรืออยากอยู่ต่อเพื่อให้ฉันทำอะไรๆ กับเธออีก" "ฉันถามนายดีๆ นะ อยู่ดีๆ ก็มาเป็นแบบนี้ เหมือนคนผีเข้าผีออก" "ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร" ขายาวก้าวผ่านหน้าไปซะดื้อๆ ปล่อยคนบนเตียงไว้กับความงุนงงที่ไม่สามารถให้คำตอบกับตัวเองได้จีน่าสะบัดผ้าห่มที่คลุมกายออกห่างก่อนจะดันตัวลุก สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คือรีบไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ ควรทำใจยอมรับว่าเซย์ก็ยังเป็นเซย์แบบนี้ เมื่อไห
"มีไร" เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์พร้อมกับการปรากฎตัวของเซย์ตอนนี้องศาไม่ได้แปลกใจเลยสักนิด ว่าทำไมใครต้องใครถึงยกให้เซย์เป็นผู้ชายที่ไร้ความรู้สึก หมอนี่มันไม่ชอบยิ้ม หัวเราะน้อยมาก ออกจะเฉยๆ กับทุกเรื่องจนแทบอ่านไม่ออกว่ากำลังคิดอะไร"มึงกำลังหงุดหงิด?" "มึงรบกวนเวลาพักผ่อนของกู" "ก็ไม่น่าจะอารมณ์เสียถึงขนาดนั้นนะ ทำอย่างกับไม่เคยตื่นเช้า แต่ก็ไม่น่าใช่หรอก กูว่ากูน่าจะรู้ว่าเหตุผลที่มึงหงุดหงิดคืออะไร" "..." "บนคอมึงนั่นรอยเล็บนี่" องศาจ้องร่องรอยบนลำคอของเพื่อนนิ่งๆ แต่ถึงจะถูกทักแบบนั้นแต่เจ้าตัวก็ยังเฉย ไม่ได้สะทกสะท้านกับความผิดปกติที่เกิดขึ้นบนร่างกายของผู้ชายที่ใครต่อใครเข้าใจว่าไม่มีใคร"บอกเรื่องที่มึงจะพูดมาเถอะ กูไม่ได้มีเวลาว่างเยอะขนาดนั้น" "ใครรอที่ห้องเหรอ?""เอาเวลาไปสนใจเมียมึงเถอะ ถึงขั้นออกมาซื้อของแต่เช้า หลงเมียนะมึงอ่ะ" องศาไหวไหล่ไปมาอย่างไม่ใส่ใจ"กูมีเรื่องที่จริงจังมากๆ อยากคุยกับมึง และอยากให้มึงบอกความจริงออกมาตรงๆ ด้วย""เรื่อง?" "มึงกับจี" คนถูกถามหันขวับ ดวงตาคมกริบจ้องมองเพื่อนรักคนสนิทไม่วางตา"มองแรงเกินไปหรือเปล่า นี่ขนาดยังไม่ได้ตั้งคำ
"ล้อเล่นกับหัวใจของพี่แบบนี้ คนที่เดือดร้อนอาจจะเป็นขวัญก็ได้นะ" องศากระซิบบอกเสียงแหบพร่าเมื่อคนตัวเล็กป้อนจูบขึ้นมาเป็นระยะถึงปากจะบอกออกไปว่าอดทนได้ แต่ก็ใช่ว่าเรื่องของความรู้สึกมันจะห้ามกันได้ง่ายๆ ยิ่งตอนที่คนอย่างเขาอยู่กับคนรัก นับวันยิ่งมองเห็นความน่ารักของเธอขึ้นทุกวัน ความเป็นธรรมชาติ ความเป็นเธอที่แสดงออกชัดเจนว่ารักเขา มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่เขาจะไม่รู้สึกดี"หนูแค่จูบเอง" "ก็แล้วทำแบบนี้จะให้พี่อดใจยังไงไหว" องศาขยับริมฝีปากเพื่อจูบตอบ เขาชอบกลีบปากนุ่มๆ และเรียวลิ้นหวานๆ ของคนรักเป็นที่สุดการที่ของขวัญทำแบบนี้บอกเลยว่าเธอเอาตัวเองเข้ามาเสี่ยงแบบหนักมาก เสี่ยงในแบบที่บางทีอาจจะหลีกเลี่ยงไม่ได้อีกต่อไป"หนูไม่อยากท้องค่ะ แต่หนูก็ไม่ได้อยากขัดใจพี่ หนูอยากให้พี่มีความสุขกับร่างกายหนูเหมือนกัน" "ขวัญ..." "วันนี้หนูอนุโลมให้ก็ได้ค่ะ แต่ต่อไปนี้ต้องรับปากนะคะว่าจะใส่ถุงยางตลอด""พี่รับปาก แต่วันนี้ยอมได้จริงๆ ใช่ไหม ขวัญโอเคจริงๆ ใช่ไหมครับ" ของขวัญยิ้มมุมปาก เวลาที่มองหน้าหล่อๆ ที่แสดงความต้องการของตัวเองออกมาอย่างเก็บไม่มิด เธอยิ่งไม่อยากแกล้งเขาไม่อยากทรมานคนที่บอกว่
คอนโด K หมับ~ "อื้อ! หนูง่วงแล้ว" "คุยกันก่อน" องศากดริมฝีปากลงบนขมับบางเมื่อสองแขนล็อคร่างบอบบางเอาไว้ในอ้อมกอดได้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว"คุยอะไรอ่ะ หนูอยากอาบน้ำ ง่วงนอนไม่ไหวแล้วค่ะ" คนตัวเล็กทำท่างอแงเสมือนกำลังรู้ล่วงหน้าว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตกลงกันไว้เป็นดิบดีการที่ทุกอย่างมาแปรผันแบบไม่คุยกันก่อนเรื่องมันไม่จบง่ายๆ อย่างแน่นอน"เรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน และพี่มั่นใจว่าขวัญรู้อยู่แล้วว่าพี่อยากคุยกันเรื่องอะไร" ของขวัญกระพริบตาปริบๆ ถึงจะรู้อยู่เต็มอกว่าอีกคนกำลังจะเปิดปากคุยเรื่องอะไรแต่ถึงอย่างนั้นก็พยายามเฉไฉ"คุยเรื่องอะไรคะ ถ้ามันไม่ได้สำคัญอะไรมาก หนูคิดว่าเราควรพักเรื่องนี้เก็บเอาไว้ก่อน มันเป็นเวลาที่ต้องนอนก่อน" "ถึงเราจะอยากนอน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่จะยอมให้นอน" "พี่องศา!" "วันนี้เมียพี่ดื้อที่สุด ทำไมถึงทำแบบนั้นทั้งๆ ที่ตอนแรกเราเป็นคนบอกพี่เองว่าอยากให้พี่กันคนที่จะเข้ามายุ่งกับเซย์เพราะอยากให้สองคนนั้นรู้ใจตัวเองก่อน" "ก็ตอนแรกหนูก็อยากให้มันเป็นแบบนั้น แต่พี่จีเป็นผู้หญิง ผู้หญิงเป็นฝ่ายน่าสงสารมากที่สุดค่ะ" "เพราะ?" "เพราะผู้ชายไ
"...พี่ลมบอกว่ามีเรื่องอยากปรึกษา เรื่องแฟนหรือเปล่าคะ" คนตัวเล็กเอียงคอถามระหว่างคอยอาหาร คำถามที่ตรงไปตรงมากระตุ้นคนถูกถามให้หลุดเสียงหัวเราะออกมาทันที"นี่เราคิดว่าแฟนหาง่ายขนาดนั้นเลยหรือไง" "ระดับพี่ลมหนูไม่เห็นว่าน่าจะยากตรงไหน ใครๆ ก็ชอบคนหล่อแหละ" "ชมพี่ว่าหล่อ ไม่กลัวแฟนตัวจริงน้อยใจเหรอครับ ร้องไห้อีกครั้งนี่พี่ไม่ปลอบแล้วนะ" ลมหนาวพูดทีเล่นทีจริงพร้อมกับมองหน้าหล่อๆ ขององศาเป็นระยะ เขามองชีวิตของขวัญอยู่ห่างๆ ค่อนข้างมั่นใจว่าผู้หญิงที่เขาเคยรู้สึกชอบมาก จะไม่มีทางผิดหวัง และร้องไห้แบบที่เขาแซวอีกแน่ๆ"แฟนหนูรู้ค่ะว่าที่จริงแล้วในสายตาหนูใครหล่อสุด" ของขวัญออกตัวพร้อมกับคว้ามือคนรักมาจับ รู้หรอกว่าอีกคนตั้งใจแกล้ง แต่เธอแค่ไม่อยากล้อเล่นกับความรู้สึกของแฟนตัวเอง"รู้ครับ พี่ล้อเล่นน่า ที่จริงนายก็คงรู้อยู่แล้วว่าในสายตาน้องมันไม่เคยมองใครเลย""อือ" องศาพยักหน้ารับ ในสายตาของเขาลมหนาวไม่มีอะไรด้อยเลยสักนิด ดีไม่ดี ถ้าคนที่คบอยู่กับของขวัญตอนนี้ไม่ใช่เขาแต่เป็นลมหนาว ของขวัญก็คงมีความสุขไม่แพ้กัน"จะว่าไปแล้วก็ยังไม่มีโอกาสได้ขอบคุณนายเลยนะ" "ขอบคุณเรื่องไรอ่ะ" "ก็เรื่อง
คอนโด K "งอแงอะไรคะ" ของขวัญเดินนวยนาดเข้าไปหาคนรักที่โซฟากลางห้องเมื่อก้าวขาออกมาจากห้องแต่งตัวแล้วพบว่าคนตัวโตกำลังมองมาที่เธอตาละห้อย"ใส่ชุดนี้ไปเหรอ" "ไปไม่ไกลมากเลยคิดว่าแต่งสบายๆ ก็พอแล้วค่ะ" องศามองใบหน้าจิ้มลิ้มไม่วางตาในขณะที่นิ้วยาวเหยียดลูบต้นแขนเนียนไปมาอย่างอ่อนโยน"ให้พี่ไปส่งนะ เสร็จธุระก็โทรบอก อ้อ วันนี้พี่มีเรื่องจะเล่าให้ฟังด้วยแหละ" ของขวัญเอียงคอมองแทนคำตอบ เอวคอดถูกโอบรัดจนกระทั่งสัมผัสได้ถึงกลิ่นลมหายใจของกันและกัน"เรื่องอะไรเหรอคะ" "วันนี้ที่มอ. พี่เจอคัพเค้กน่ะ เขาน่าจะตั้งใจเดินเข้ามาหาแหละ" ของขวัญรับฟังอย่างใจเย็นพร้อมกับพยักหน้ารับ"ที่จริงก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก พี่ไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปคุยอะไรกับเขา แต่พี่แค่อยากบอกขวัญให้รู้แค่นั้นเอง" "กลัวหนูไม่สบายใจเหรอ""พี่แค่บอกตัวเองตลอดว่าพี่ต้องชัดเจนทุกเรื่อง พี่ต้องสม่ำเสมอกับทุกอย่าง เพราะพี่อยากคบกับขวัญไปนานๆ" "ลืมไปแล้วเหรอคะว่าพี่สาวของหนูอยู่ในกลุ่มของพี่ด้วย พี่คิดว่าจะมีความลับกับหนูได้ไหมล่ะ" "แสบนักนะ" องศาบีบแก้มเนียนอย่างมันเขี้ยว ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในตากลมสวย เลือกที่จะแสดงความรู้สึกของ