EP.1 บทนำ

บทนำ

ร่างสูงที่มีผู้ติดตามเช่นทุกวันกำลังเดินผ่านพนักงานนับสิบ ต่างรีบหลบทางอย่างพร้อมเพรียงให้กับนายใหญ่ก้าวตรงไปยังลิฟต์ส่วนตัวได้อย่างสะดวก เพียงไม่กี่อึดใจ จินณ์ รดิศไชยนันท์ ก็เข้ามาอยู่ในห้องทำงานประจำตำแหน่ง

            รองประธานกรรมการ  คือตำแหน่งของจินณ์ในเวลานี้ แต่ทุกคนรู้ดีว่าเขาคือบุคคลที่มีอิทธิพลสูงสุดในบริษัท ส่วนตำแหน่งประธานกรรมการเป็นของคุณอำนวยศักดิ์ ผู้เป็นลุงของเขานั่นเอง เมื่อภรรยามาด่วนจากไปจึงครองความโสดมาจนถึงอายุหกสิบห้าปีเต็มโดยไร้บุตรชายหญิง จินณ์จึงเป็นทายาทเพียงหนึ่งเดียวของท่านและเป็นผู้สืบทอดอันดับหนึ่งของบริษัทอีสเทิร์น...

         ชายหนุ่มถอนหายใจยาว ขณะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ผู้บริหาร เพียงอึดใจเสียงเคาะประตูดังขึ้น จากนั้นร่างสูงของเลขาฯ หนุ่มก็ก้าวเข้ามาพร้อมกับเอกสารห้าเล่ม

         “วันนี้ดูล้าๆ นะครับ” กริชกวาดสายตามองเจ้านายของตน ขณะที่จินณ์เพียงยกยิ้มน้อยๆ

         “เช้านี้มีแค่นี้เหรอ” เขาหลุบตามองเอกสาร แล้วหยิบออกมาหนึ่งเล่มพร้อมเปิดกว้าง เป็นอันตัดบทเรื่องก่อนหน้านี้

         “ยังเหลืออีกห้าฉบับครับ”

         คนฟังเคาะปลายนิ้วกับโต๊ะขณะกวาดสายตาอ่านรายละเอียดบนเอกสารตรงหน้า แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย ทว่ากริชรู้ดีว่าท่าทีเนือยๆ นั้นซ่อนความละเอียดถี่ถ้วนและจริงจังเต็มเปี่ยม

         “แพลนวันนี้มีอะไรบ้าง”

         กริชยกไอแพดขึ้นมาจิ้มสองสามครั้ง แล้วตอบอย่างรวดเร็ว

         “ช่วงเก้าโมงเช้าประชุมคณะผู้บริหาร สิบเอ็ดโมงครึ่งมีนัดกับคุณสุทธิชัยจากเพอร์เฟกต์ กรุป  ที่ห้องอาหารสาธร ส่วนบ่ายสองโมงมีนัดกับคุณเมตตาเรื่องร่วมทุนกับคู่ค้าใหม่ ส่วนบ่ายสี่โมงเย็นมีนัดกับคุณมุกตาภาครับ” กริชลดไอแพดลงอย่างบอกให้รู้ว่าจบรายงานของวันเพียงแค่นี้ จินณ์จึงพยักหน้าเบาๆ แต่ยังไม่ทันมีใครกล่าวอะไรต่อ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง จากนั้นปรากฏร่างเล็กในชุดนักศึกษาพร้อมกับถาดเครื่องดื่มที่ก้าวตรงมา

         สาวน้อยใบหน้าจิ้มลิ้มวางแก้วเครื่องดื่มบนจานรองลงบนโต๊ะทำงานของรองประธาน หล่อนแทบไม่สบตาของเขาเลยสักนิด เพราะทุกครั้งที่ได้เห็นและแอบมองเขาอยู่ห่างๆ หัวใจของหล่อนจะสั่นคลอนจนแทบควบคุมไม่อยู่เสียทุกครั้งไป โดยเฉพาะเวลานี้ มีโอกาสได้ใกล้ชิดแม้เพียงไม่กี่วินาที หัวใจของหล่อนก็เต้นโครมครามจนแทบกระเด็นกระดอนออกมาข้างนอกเสียให้ได้ ยิ่งเห็นหน้าใกล้ๆ ก็ยิ่งรู้ว่าเขาทั้งดูดีไปทุกกระเบียดนิ้ว หล่อเหลากว่าตอนที่มองเห็นอยู่ไกลๆ เป็นร้อยเท่า ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมพวกพี่ๆ พนักงานถึงได้แอบปลื้มและกรี๊ดกร๊าดท่านรองฯ กันขนาดนั้น

         เวลาเดียวกัน หญิงสาวก็กำลังตกเป็นเป้าสายตาของผู้ชายสองคน จินณ์มองปลายนิ้วเรียวเล็กของสาวน้อยที่ประคองแก้วเครื่องดื่มวางลงบนโต๊ะของเขา ขณะที่กริชกำลังลอบสังเกตนักศึกษาสาวและเจ้านายเงียบๆ เมื่อเห็นสายตาคมปลาบที่มองสาวน้อยนิ่ง มุมปากได้รูปของเขาก็ยกยิ้มเล็กน้อย เมื่อนักศึกษาสาวค้อมศีรษะแล้วก้าวออกไปจนพ้นห้อง จินณ์ก็หันไปมองคนสนิทของตน

         “ใคร...นักศึกษาฝึกงาน?”

         “ครับผม เพิ่งได้ตัวมาช่วยงานเมื่อวานนี้ แทนคุณสีที่ลาคลอดครับ” กริชหมายถึงผู้ช่วยเลขาฯ คนสนิทของเขา ที่ลาคลอดไปเมื่ออาทิตย์ก่อน เขาจึงต้องหาผู้ช่วยมาทำหน้าที่เล็กๆ น้อยๆ ชั่วคราว เขาได้พบเด็กสาวคนนี้ฝึกงานอยู่ในแผนกเลขานุการ ดูท่าทางคล่องแคล่วหัวไว จึงขอยืมตัวมาเสียเลย เพราะเห็นแววหลายอย่าง

         จินณ์พยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ จากนั้นจึงเลิกถามราวกับหมดความสนใจเพียงแค่นั้น แต่เมื่อเลขาฯ หนุ่มออกจากห้อง ริมฝีปากได้รูปคล้ายมีรอยยิ้มฉาบเคลือบเรียวปากสีเรื่ออย่างคนสุขภาพดี...

         กริชเหลือบตามองสาวน้อยที่นั่งอยู่หลังโต๊ะ ข้างๆ โต๊ะทำงานของเขาพร้อมกับยิ้มที่ถูกจุดขึ้นน้อยๆ เมื่อเห็นแก้มใสเป็นสีเรื่อ แน่นอนว่าทุกคนที่ได้เจอตัวจินณ์จังๆ ก็มักจะมีอาการนี้ออกมาให้เห็นเสมอ เขารู้ดีเพราะทำงานกับอีกฝ่ายมานาน พบเห็นมาแล้วหลายรูปแบบ แต่เจ้านายของเขาไม่ใช่ผู้ชายที่กินไม่เลือกหรือเข้าถึงง่าย คนระดับจินณ์เลือกเฟ้นผู้หญิงที่เขาจะยอมให้เข้าใกล้เสมอ แต่ละคนถ้าไม่สวยระดับดาราเซเลบ ก็จะต้องมีประวัติสะอาดไม่ด่างพร้อย หรือต้องสวยและโนเนม และทุกประเภทที่เขากล่าวมานี้ มีโอกาสเข้าใกล้ได้เพียงชั่วคราว ตามเวลาที่จินณ์เห็นสมควรเท่านั้น เรียกง่ายๆ คือ ถ้าเบื่อเร็วก็ไปเร็วนั่นเอง...

         เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็หันไปมองเด็กสาวหน้าใสดูไร้เดียงสาอีกครั้งด้วยสายตาครุ่นคิด วูบหนึ่งเขานึกเป็นห่วงเจ้าหล่อน เพราะเท่าที่ได้ตรวจสอบประวัติอย่างละเอียด เด็กสาวตรงหน้าเป็นเด็กดีของพ่อแม่และตั้งใจเรียน ไม่ใช่เด็กเที่ยว หรือเป็นเด็กสาวใจแตก เวลาว่างหล่อนจะหางานพิเศษทำเพื่อหารายได้จุนเจือครอบครัวอีกทาง ที่สำคัญมีความเฉลียวฉลาดในเรื่องงาน เพราะแบบนี้เขาจึงรีบขอตัวหล่อนมาก่อนใครจะคว้าช้างเผือกตัวงามนี้ไป แต่เมื่อคิดถึงแววตานิ่งขรึมที่มองเด็กสาวของนายจ้าง เขาก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายนั้นกำลังสนใจและพอใจหล่อนอยู่เงียบๆ ท่าทางเรียบเฉย แต่มองนิ่งและนานแบบนั้น เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังคิดเช่นไรต่อเด็กสาวหน้าใสตรงหน้า