ログイン共有
บทที่ 2
最終更新日:
2025-06-14 13:37:25“พี่จะทำเสียงตึงใส่ผมทำไมครับ”
“ฮึ!! อะไรของนาย” “ก็เสียงพี่มันดูตึงมาก ช่วยหย่อนลงมาให้ผมหน่อยได้เปล่า ผมคุยด้วยแล้วไม่ค่อยสบายหูเท่าไหร่ครับ” “ทำไม ถ้าไม่สบายหูก็ไม่ต้องคุยสิ” “อ้าวพี่… ผมก็มาตามหาพี่รหัสแบบดีๆ ทำไมพี่ต้องพูดกับผมเหมือนผมทำผิดอะไรด้วย” “ก็ผิดจริงนะ” “ผิดตรงไหน” “ผิดที่นายใช้คำพูดที่มันไม่ค่อยถูกใจผมเท่าไหร่” “ถ้าพี่ไม่พอใจไม่ถูกใจตรงไหนผมก็ขอโทษด้วยครับ” “นายเจอพี่รหัสแล้วนี่ไง จะไปไหนก็ไปได้แล้วไป” “ไปไหนครับ” “ไปไหนก็ไปนั้นมันเรื่องของนาย” “โห!! ไล่กันอย่างนี้เลย แต่ผมยังไม่ไปหรอกนะจนกว่าผมจะได้เลขชั่วโมงกิจกรรมไปกรอกบนเว็บไซต์ลงชั่วโมงกิจกรรม” “อ๋อนี่คือตามหาผมเพราะอยากได้ชั่วโมงกิจกรรมนี่เอง” “ใช่ครับ” “แล้วรู้ไหมว่าได้กี่ชั่วโมงจากพี่รหัส” “น่าจะ 10 ชั่วโมงถ้าผมจำไม่ผิดนะครับ” “ผิด ใครจะให้ตั้งขนาดนั้น” “ล้อเล่นครับ 5 ครับ 5 ชั่วโมง” “ฮื่อ!! เออถูก” “เฮ้ยเมื่อกี้พี่ยิ้มแล้ว ผมเห็นนะครับ” “ยิ้มอะไร” “พี่ยิ้มจริงๆ ผมเห็น ถึงแม้จะเป็นยิ้มมุมปากเล็กน้อยก็ตาม แต่ผมเรียกมันว่ายิ้มเหมือนกันนั่นแหละครับ” “อย่าพึ่งนอกเรื่อง สรุปอยากได้ชั่วโมงกิจกรรมกับพี่” “ใช่ครับ” “งั้นไปซื้อน้ำให้พี่ก่อนไป” “ซื้อน้ำ” “ช่วยพูดกับรุ่นพี่ให้มีหางเสียงด้วยครับ” “ครับ แล้วพี่จะเอาน้ำอะไรครับ” “คิดว่าพี่ชอบกินน้ำอะไรก็ซื้อมา” “ได้ครับ” ชื่อพี่เขาชาเย็นก็คงไม่ได้ชอบชาเย็นตั้งแต่ยังไม่เกิดหรอก คงเป็นเพราะพ่อหรือแม่เขาชอบกินชาเย็นแหละมั้งไม่ใช่เพราะพี่เขาบอกกินแน่ๆ เพราะฉะนั้นเราจะไม่ซื้อชาเย็น เอาเป็นน้ำชามะนาวแบบเปรี้ยวๆๆ เปรี้ยวสุดๆ ไปเลย บ่ายนี้จะได้รู้สึกปวดท้องระหว่างเรียน โทษฐานใช้เรามาซื้อ “ป้าครับขอน้ำชามะนาวหนึ่งแล้วครับ” “ได้ครับ” “ขอเปรี้ยวๆ นะครับ” เมื่อสั่งคุณป้าร้านน้ำเสร็จแล้ว ป้ายื่นน้ำให้ผม ผมขอมะนาวเป็นลูกๆ จากป้าอีกสองลูกปาดบีบน้ำมะนาวจากลูกแบบเปรี้ยวๆ ลงใส่แก้วน้ำชามะนาวเพิ่มแล้วค่อยเดินเอาไปให้พี่รหัส “นี่ครับน้ำชามะนาว ผมหวังว่าพี่จะชอบน้ำที่ผมเลือกให้นะครับ” ผมเดินไปยังที่โต๊ะอาหารเดิม เห็นพี่เขานั่งหันหน้าไปทางอื่น ผมก็ไม่ได้คิดไรเยอะรีบพูดพลางยื่นน้ำให้เขาจากทางด้านหลัง “อะไรนะครับ” ผู้ชายที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหันหน้ามาพูดกับฟิน “อ้าวไม่ใช่!! “ครับ” “เอ่อแล้วพี่ผู้ชายที่อยู่โต๊ะนี้ ตอนก่อนหน้านี้ไปไหนแล้วครับ” “ไม่ทราบเหมือนกันครับ” “อ๋อโอเคครับขอบคุณครับ ขอโทษด้วยนะครับที่มาทักผิดคน” แล้วพี่รหัสผมหายไปไหนแล้วล่ะ ชั่วโมงกิจกรรมผมยังไม่ได้เลย จากที่ผมคิดว่าการตามหาพี่รหัสเอาชั่วโมงกิจกรรมที่ได้ตั้ง 5 ชั่วโมงมันง่ายมาก ตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันเริ่มอยากแล้ว เสียเวลาผมกินข้าวเที่ยงและนี่มีเรียนต่อตอนบ่ายอีก วันแรกของการเรียนด้วยจะกล้าไม่เข้าเรียนได้ไง เหลือเวลาอีก 15 นาทีก็จะถึงบ่ายโมงแล้วด้วย “ป้าครับ ข้าวกะเพราหมูกรอบไข่ดาวหนึ่งจานครับ” “ครับบบ!!” “นี่จ๊ะ” “ขอบคุณครับ” ผมรีบนั่งกินข้าวให้เสร็จทันก่อนบ่ายโมงจะได้รีบไปเข้าเรียน ดีนะที่ผมกินข้าวเร็ว ไม่ถึง 10 นาทีก็เสร็จ “เชี่ย!!” แย่แล้วผมเผลอดูดน้ำชามะนาวที่เปรี้ยวที่สุดตอนนี้เข้าไปในท้องของผมตั้งอึกหนึ่งและเป็นหนึ่งอึกที่ใหญ่ด้วยนะด้วยความหิวน้ำมากหลังจากกินข้าวหมดจากแล้ว แต่ดีนะที่ความเปรี้ยวทำให้ผมต้องหยุดชะงักไม่คิดที่จะดื่มต่อ รีบไปซื้อน้ำเปล่ามาดื่มให้ไวก่อนจะขึ้นตึกไปเรียน ผมก็งงตัวเองว่าทำไมไม่ทิ้งน้ำชามะนาวแก้วนั้นไปตั้งแต่ตอนแรก หลังจากที่เรียนเสร็จผมก็บังเอิญเห็นห้องเรียนข้างๆ ที่พึ่งเรียนเสร็จเหมือนกันเดินออกจากห้องเรียนพร้อมกันกับห้องของผมและเป็นห้องของรุ่นพี่ปีสอง เฮ้ย!! นั่นพี่รหัสผมเขาเรียนอยู่ห้องนั้นด้วย “โทษครับๆ” ผมรีบวิ่งฝ่าผู้คนเยอะๆ ตรงหน้าห้องเรียนที่คนเขากำลังหลังไหล่กันออกจากห้องเรียนเพื่อที่จะไปหาพี่รหัสของผมอีกฝั่งเขากำลังจะไปที่ลิฟต์ แต่เหมือนว่าหน้าลิฟต์คนจะรอลงลิฟต์เยอะเกินไปทำให้เขาเปลี่ยนใจไปลงทางบันได “พี่ๆ พี่ชาเย็นครับ รอผมก่อน” ผมวิ่งลงบันไดเพื่อที่จะไปถึงพี่เขาให้ทัน “ครับว่าไง” “คือว่าใบชั่วโมงกิจกรรมผมล่ะครับ” “อ้าวนายเองเหรอ นึกว่าใครตามลงมา” “พี่จะให้ใบตัวเลขรหัสกรอกชั่วโมงกิจกรรมกับผมได้ยังครับ” “มันก็ตั้ง 5 ชั่วโมงเลยนะมันจะง่ายไปนะถ้าแค่มาหาพี่รหัสให้เจอแล้วก็รับไป เพราะนี่นายก็มาหาพี่รหัสได้เพียงไม่กี่ชั่วโมงเองก็เจอแล้ว” ห๊ะ!! ไม่กี่ชั่วโมงอย่างนั้นเหรอ ตั้งแต่เที่ยงแล้วจนถึงตอนนี้ “ผมมาหาพี่ตั้งแต่เที่ยงแล้วนะครับแล้วมาหาถึงตอนนี้ด้วย” “ก็ยังน้อยไปอยู่ดี เพราะรวมๆ ที่เราเจอกันก็ไม่ถึง 5 ชั่วโมง ตอนเที่ยงพี่จะนับเป็น 1 ชั่วโมงที่นายมาหาพี่ บวกกับตอนนี้ที่เรายืนคุยกันเพียงไม่ถึง 3 นาที” “ห๊ะ!! แล้วผมต้องยังไงครับ” “นั่นสิทำยังไงดี” “พี่ก็บอกผมมาสิว่าพี่จะให้ผมทำยังไง” “นั่นสิ พี่จะให้ทำอะไรดีน๊าาา!!” “พูดมาเลยครับพี่จะให้ผมทำยังไงพี่ถึงจะยอมให้ชั่วโมงกิจกรรมกับผมสักที หรือมันต้องถึงขั้นให้ผมอยู่กับพี่ให้พี่ใช้งานผมให้ครบ 5 ชั่วโมงเลยไหมล่ะครับ” “ความคิดดีนะ แบบนั้นก็ได้ โอเคงั้นเริ่มเลย ถือกระเป๋าให้พี่แล้วเดินตามลงมา” พี่รหัสเสียงยังคงตึงๆ อยู่ตลอดไม่มีเปลี่ยน พอพูดจบประโยคก็ยื่นกระเป๋าให้ฟินถือก่อนเดินลงบันไดไป “เฮ้ยพี่ๆ เดี๋ยวก่อน ผมแค่พูดเล่นไม่ได้จะให้พี่ทำแบบนี้จริงๆ” ฟินรีบเดินตามหลังลงเขาลงมา รีบเรียกพี่รหัสทั้งสีหน้าท่าทางฟินตอนนี้ดูกังวลใจสุดๆ เพราะที่ฟินพูดมาทั้งหมด ฟินเองไม่ได้จะให้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ “อยากประชดเองช่วยไม่ได้ ก็ทำให้ได้อย่างที่พูดด้วยแล้วกัน” “โห!! พี่…” เห้อ!! ทำไมพี่รหัสสมัยนี้มันดุมันตึงจังเลยวะ ผมเริ่มท้อล่ะจะไม่เอาแล้วแม่งชั่วโมงกิจกรรมจากพี่รหัสเนี่ย ได้ชั่วโมงกิจกรรมยากนักยากหนา
最新チャプター
อาณาเขตแห่งความสดใสของนายโฮป (Territory of Brightness) บทที่ 52
จูบอันแสนเร่าร้อนและดูดดื่มมันได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว มือหนาค่อยๆ ขยับสอดเข้าใต้เสื้อของคนตัวเล็กที่นอนอยู่ใต้ล่าง มือค่อยๆ ขยับเขยื้อนร่ายยาวขึ้นไปจนถึงช่วงเนินอกจนเผลอโดนจุดไวต่อความรู้สึกของฟินขึ้นมาทำเอาฟินเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับโฮปขึ้นมามากขึ้นอีก“อื้อออ!” เสียงควรครางจากฟินเริ่มมาหลังจากได้รับการจับสัมผัสผ่านมือของโฮปตรงช่วงอก เมื่อโฮปรู้แล้วว่าจุดนี้ทำให้ฟินรู้สึกแบบนั้นไปด้วยโฮปก็ยิ่งสัมผัสจุดนั้นตรงช่วงอกสักพักหนึ่งแล้วค่อยๆ เลื่อนเปลี่ยนจุดลงมาที่บริเวณหัวกางเกง มือของโฮปเริ่มการสอดเข้าไปใต้กางเกงอย่างง่ายดาย“โอ๊ะ! พี่โฮปเดี๋ยวก่อนครับ” แต่ทันใดนั้นเองฟินก็จับมือของโฮปข้างที่ได้สอดเข้าไปใต้กางเกงไว้แน่นเพื่อเป็นการสั่งหยุด ถึงแม้ฟินจะเริ่มเคลิ้มไปกับโฮปแล้วแต่ทว่าตอนนี้ฟินเหมือนกำลังจะพยายามดึงสติตัวเองกลับมาได้แล้วคนร่างบางเล็กอย่างฟินที่ตอนนี้กำลังนอนอยู่ใต้ล่างเหมือนจะหายใจไม่ทั่วท้องอาจจะเกิดจากการตื่นตกใจกลัวกับความรู้สึกที่มันกำลังนำไปสู่เรื่องการมีเซ็กส์ เขาจึงรีบหยุดมันเสียก่อนที่มันจะเกิดขึ้น“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” โฮปพูดพลางถอดมือออกจากด้านในกางเกงของฟิน“เอ่อคือ! เปล
อาณาเขตแห่งความสดใสของนายโฮป (Territory of Brightness) บทที่ 51
ในช่วงเวลาหลังทานมื้อเย็นเสร็จ ทุกคนนั่งทานของหวานกันต่อพร้อมกับดูหนังด้วยกัน แต่สักพักไม่นานเหมือนว่าฟินอาจจะลำไส้แปรปรวนนิดหน่อยเมื่อได้พบเจอกับของหวานและผลไม้“พี่โฮปครับ” ฟินขยับตัวเข้ามากระซิบข้างหูผมเบาๆ“ฮึ! ว่าไงครับ”“ผมขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะครับ ห้องน้ำไปทางไหนครับ”“เดี๋ยวพี่พาไป” พูดจบปุ๊บโฮปก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับฟินทันที“จะไปไหนกันลูก”“จะพาน้องไปเข้าห้องน้ำครับ”“อ๋อโอเคจ๊ะ”โฮปพาฟินเดินมาเข้าห้องน้ำ โดยที่โฮปยังยืนเฝ้าอยู่ด้านหน้าประตูห้องน้ำยังไม่ไปไหนปุ้งปั้งๆๆ~ 💩“…!!” โฮปที่อยู่ด้านหน้าประตูห้องน้ำก็ทำหน้าที่อยู่แบบนิ่งๆ เงียบๆ แม้จะได้ยินเสียงอะไรก็ตามก๊องแก๊ง~แต่มือของโฮปกับไปของอะไรสักอย่างที่อยู่ตรงด้านหน้าประตูห้องน้ำจนเกิดเสียงของล้มลง“พี่โฮป พี่โฮปยังอยู่เหรอครับ” เมื่อฟินได้ยินเสียงดังก๊องแก๊งด้านนอกห้องน้ำก็เลยเรียกโฮปถามดู“ครับบบ!”“อ้าวแล้วเมื่อกี้ผมพึ่งปล่อยระเบิดลงไปพี่ก็ได้ยินหมดเลยสิ”“เอ่อ!” โฮปไม่กล้าบอกตรงๆ ว่าได้ยิน เอาแต่ทำตัวอ้ำๆ อึ้งๆ ไม่พูดออกมาสักที“พี่โฮปปปป! มายืนฟังผมอึอยู่ทำไมออกไปจากตรงนี้ได้แล้วครับ”“พี่ก็ยืนเฝ้าฟินเข้าห้องน้ำไง”
อาณาเขตแห่งความสดใสของนายโฮป (Territory of Brightness) บทที่ 50
“นี่! มานี่ๆ” โฮปเข้ามาในห้องแล้วเรียกฟินด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนเดินไปหยิบกุญแจรถยนต์ที่ห้อยอยู่ให้ประตูห้อง“หึ?” ฟินทำหน้างงเมื่อเห็นโฮปเรียก“มานี่เร็ว” โฮปหันหน้าไปเรียกฟินอีกรอบ“หึ! ไปไหนเหรอครับ” ฟินอาจจะยังงงๆ อยู่ว่าโฮปเขาจะพาไปไหนแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินไปหาโฮปที่ยืนรออยู่ตรงประตูห้อง“ป่ะ!”“เดี๋ยวครับบอกผมก่อนว่าจะพาไปไหน” ฟินจับแขนโฮปไว้ให้หยุดคุยกับเขาก่อนที่จะพาออกไปข้างนอก“พี่จะพาไปข้างนอก”“ข้างนอกแล้วคือที่ไหนครับ”“บ้านพี่เอง”“บ้านพี่!”“ใช่! พอดีวันนี้พี่ต้องไปกินข้าวเย็นกับครอบครัว”“แต่มันกำลังจะค่ำแล้วนะครับ ผมว่าผมคงไปด้วยไม่ได้”“ทำไมอ่ะ”“ที่บ้านผมน่าจะดุเอาถ้าเป็นเวลานี้”“ไปได้สิแค่บอกพ่อแม่ตรงๆ เอ่อแต่จะว่าไปวันนี้จริงๆ พี่ก็ลืมวันเกิดตัวเองไปแล้วนะถ้าฟินไม่มาเซอร์ไพรส์พี่ ว่าแต่ฟินรู้วันเกิดพี่ได้ไง”“พี่ชาเย็นบอกครับ ผมเล่าให้พี่ชาเย็นฟังว่าอีก 2 สัปดาห์ก็ถึงวันเกิดผมแล้วก็เลยจะให้พี่ชาเย็นหาของขวัญให้ผม แล้วพี่ชาเย็นก็พูดประมาณว่า…เดี๋ยวผมเล่าให้ฟังเลยก็แล้วกัน”[[“อย่าลืมของขวัญวันเกิดให้ผมนะครับพี่ชาเย็น อีก 2 สัปดาห์ก็ถึงวันเกิดผมแล้ว”“ได้สิสำหรับ
อาณาเขตแห่งความสดใสของนายโฮป (Territory of Brightness) บทที่ 49
“ให้กูช่วยเนี่ยนะ!” โฮปเอานิ้วชี้ตรงบริเวณหน้าอกตัวเองพร้อมกับถามชาเย็นด้วยสีหน้าที่ดูงงๆ นิดหน่อย“ใช่ไง หรือมึงไม่อยากช่วยกู”“เปล่า แต่ว่า!” เอาไงดีผมควรบอกไอ้เย็นมันไปตรงๆ ไหมว่าผมกับฟินเป็นแฟนกันแล้ว แต่ถ้าผมบอกไปตรงๆ แบบนั้นไอ้เย็นมันจะรู้สึกยังไง ผมว่ามันคงเสียใจและมีโกรธผมบ้างแหละ“แต่ว่าอะไร! จะพูดอะไรก็พูดมา”“ไม่มีไร”“ซะงั้น! …สรุปยังไง มึงช่วยกูนะ”“อือ!” สุดท้ายผมก็ไม่กล้าบอกมันตอนนี้กลัวได้ผิดกันกลางห้าง“ดีเลย อย่างแรกช่วยกูเลือกของขวัญให้น้อง” ชาเย็นพูดพลางกอดคอโฮปเดินไปหาร้านที่จะซื้อของให้ฟินสีหน้าและแววตาของโฮปตอนนี้อย่างกับว่ากำลังคิดอะไรมากมายในหัวอยู่ตลอด ทั้งดูเหมือนกำลังกังวลอยู่ ดูเหมือนใจไม่อยู่กับร่องกับรอย“มึงว่าเอาอันนี้ให้น้องดีใหม่”“ก็ดีนะ”“เอาดีๆ มึงพูดจากใจป่ะเนี่ย ปากพูดแต่ตามึงลอยละล่องไปไหนแล้วก็ไม่รู้อย่างกับว่าพูดให้จบๆ ไปงั้น ไม่เห็นมึงจะรู้สึกกับที่พูดเลย”“จริงๆ นะกูก็ว่ามันดีจริงๆ ดูเหมาะกับน้อง น้องน่าจะชอบอะไรแบบนี้อยู่นะ”ของที่ให้ชาเย็นพาผมเข้ามาดูคือร้านกระเป๋าสตางค์ที่ดูดีมากครับ มันชี้ชิ้นไหนผมก็ว่าดีก็ว่าสวยกับมันไปหมด ก็ของในร้าน
อาณาเขตแห่งความสดใสของนายโฮป (Territory of Brightness) บทที่ 48
[โฮป]เวลา 08:30 นาที“วันนี้มีเรียนป่ะมึง” เสียงของเพื่อนของผมที่พึ่งจะตื่น“มี ไม่เห็นเหรอกูกำลังทำอะไรอยู่” โฮปพูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ในขณะที่กำลังใส่เสื้อผ้าชุดนักศึกษาเตรียมออกไปเรียน“กี่โมง”“9 โมงครึ่ง”“ห๊ะ!”“อือ! ไปไหมถ้าจะไปก็รีบลุก เพราะกูจะออกไปกินข้าวเช้าที่โรงอาหารของตึกเราด้วยนัดกับเพื่อนเราอีกสองคนไว้แล้ว”“เออไปๆ แล้วทำไมมึงไม่รีบปลุกกูตั้งแต่นานๆ วะ”“ไม่รู้! ก็นึกว่ามึงจะไม่ไป เห็นเมื่อคืนดื่มมาหนักจะไปเรียนไหวแน่นะ”“โอโห! มึงไม่คิดว่ากูขยันอยากจะไปเรียนเลยไง”“ใช่”“รู้จักกูน้อยไปซะแล้ว กูไหวครับ”“ไหวก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว”“เออๆ”“เดี๋ยว! หมายถึงกลับไปอาบที่ห้องมึงนะไม่ใช่ห้องกู” โฮปเห็นเพื่อนกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำก็เลยพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่เพื่อนจะก้าวเท้าเข้าไปในห้องน้ำ“เออๆ กูแค่จะเข้าไปส่องกระจก”“กระจกด้านนอกห้องน้ำก็มีนะที่โต๊ะเครื่องแป้ง”“เออๆ กูกลับห้องกูละ”“อืม! ขอให้โชคดี” โฮปเดินไปส่งเพื่อนที่ตรงหน้าประตูพร้อมบอกเพื่อนเป็นในๆ ถึงเรื่องแฟนของชานมที่เลาะกันอยู่ แต่รู้ว่าตื่นเช้ามาเดี๋ยวเพื่อนอย่างชานมก็ง้อแฟนสาวได้อีกเหมือนเคย“ไอ้สัสพูดกับกูอย่างกั
อาณาเขตแห่งความสดใสของนายโฮป (Territory of Brightness) บทที่ 47
เขาคือรักแรกของผมเลยน๊าาา! พี่โฮปนั่นหน่าาา! เขาเป็นแฟนของผมและเขาก็หล่อด้วย คริคริ!“ยืนทำอะไรคนเดียวเวลานี้”“อุ้ย!” ผมไม่รู้ว่าตัวว่ากำลังยืนพร่ำเพ้อถึงพี่โฮปนานแค่ไหนแล้วอยู่ตรงหน้าบ้านนี้ พึ่งมารู้ตัวอีกทีก็เห็นตัวเองยืนตัวบิดแขนขาเกลียวกันไปมา และเสียงนั่นเสียงของพ่อผมเอง“หือ! พ่อถามว่ายืนทำอะไรอยู่หน้าบ้านคนเดียวเวลานี้”ซวย! หันหลังไปทางด้านในบ้านเจอพ่อยืนกอดอกจ้องมองมาที่ผมด้วยสายตาอาฆาต อย่างกับผมทำผิดอะไรร้ายแรงมาซะอย่างงั้น“ห๊ะ! อะไรนะครับพ่อ”“แน่ใจนะว่าจะให้พ่อพูดซ้ำอีกรอบ”“เอ่อคือ”“แล้วก่อนหน้านี้ขับรถออกไปไหนมา”“คือว่า”“รู้บ้างไหมว่าพ่อกับแม่เป็นห่วงกันแค่ไหน แม่กับพ่อตอนนี้นอนก็ไม่หลับเพราะกลัวจะเกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้นกับฟิน พ่อลงมานั่งรอตั้งแต่ฟินออกไป 5 ทุ่มครึ่งยันตอนนี้ตี 1 แล้วพึ่งจะกลับมา”“พ่อใจเย็นก่อนครับ ผมขอโทษนะครับ แต่ตอนนี้ผมกลับมาอย่างปลอดภัยแล้วนี่ไง”“ปลอดภัยก็ดี แต่ทีหลังอย่าให้เกิดขึ้นอีกนะที่แอบขับรถออกจากบ้านตอนกลางคืนดึกๆ ดื่นๆ แบบไม่บอกพ่อแม่ก่อน แล้วก็หลังจากนี้ถ้าต้องออกไปไหนข้างนอกพ่อจะให้ขับรถเองแล้วนะอย่ามาบอกว่าไม่กล้าขับใครๆ เขาก็เค
あなたも気に入るかもしれません
เราไม่รักกัน ตั้งแต่ตอนไหน
เจ้าเหมียวโอโจะ232 ビューเมื่อผมต้องกลายเป็นหมอนข้างของมาเฟียหนุ่ม
Badberry1.3K ビューวาสนาดวงจันทร์
Rabbit family 85 321 ビューเกิดใหม่อีกครา บรรพบุรุษสั่งให้ข้าหาสามี
White Cab6age1.3K ビューBad Love คู่ร้าย
sammi'P19 ビューรักกลายพันธุ์ ภาคตามหาความทรงจำ
Badberry152 ビューใช่รักหรือเปล่า(บังเอิญรัก)
เนตรน90 ビューเจ้าจันทร์
คุณบานเย็น71 ビュー
