บทที่ 5

“แม่กับพ่อแอบดูผมตอนผมอยู่ตรงหน้าบ้านเหรอ!!”

“ไม่นะลูก พ่อไม่ได้แอบดู แม่คนเดียวเลย” พ่อพูดด้วยความลนลาน

“จริงไหมครับแม่” ผมถามแม่ต่อว่าจริงไหม

“พ่อคนเดียวจ๊ะลูก แม่ไปล่ะ”

“ทั้งสองคนแหละครับ ผมเห็นนะยืนดูกันอยู่เมื่อกี้ชัดเจนมากว่าแอบมองอยู่ก่อนแล้ว” ก็ผมเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นสายตาของพ่อแม่มองมาที่ผมและก็ยังยืนอยู่ตรงหน้าหน้าต่างกระจกดำอยู่เลย ถ้าปกติพ่อแม่ผมก็ไม่มายืนอยู่ตรงนี้ในตอนนี้แน่ๆ

“แฮร่!! ก็พ่อเขาเล่าให้ฟังว่าลูกมีรุ่นพี่มาส่งบ้านด้วย พ่อแม่เลยคุยกันว่าลูกเราเนื้อหอมตั้งแต่วันแรกที่เข้ามหาลัยเลยเหรอ”

“นั่นพี่รหัสครับแม่แล้วเขาก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน เขาพาไปเลี้ยงข้าวแล้วมาส่งบ้านแค่นั้นเลย”

“อ๋อ!! โอเคแม่กับพ่อเข้าใจแล้ว”

ช่วงเวลา 21:30 นาที ผมออกจากห้องนอนลงมาดื่มน้ำที่ห้องครัว เจอแม่ยังนั่งดูซีรีส์อยู่ที่ห้องรับแขกอยู่เลย ด้วยความที่ผมกำลังคิดเรื่องพี่รหัสอยู่พอดี ผมก็เลยจะเข้าไปถามอะไรแม่หน่อย

“แม่ครับ” ฟินเดินเข้าไปหาแม่ที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ในช่วงเวลา 3 ทุ่มครึ่ง

“ว่าไงลูก”

“เคยมีคนทำเสียงตึงแบบดุๆ ใส่แม่ป่ะนอกจากพ่อในตอนที่ทะเลาะกันกับแม่”

“ก็เคยนะ แล้วทำไมถึงถามเรื่องนี้ ไปโดนใครเขาดุอะไรมา”

ด้วยความที่ผมไม่เคยเจอใครทำเสียงตึงใส่ไปทางดุๆ ผมก็เลยอยากรู้ว่าการที่เขาทำเสียงตึงใส่แบบนั้นมันหมายความว่าไง ผมทำอะไรผิดให้เขาโกรธหรือเปล่า เพราะจากที่ผมเคยเห็นมา การจะมีน้ำเสียงที่ตึงและดูดุมันก็เป็นเรื่องอะไรที่ไม่น่าดีสักเท่าไหร่ อย่างเช่นตอนที่พ่อแม่ทะเลาะกัน แล้วผมเลยกังวลว่าตัวเองเผลอไปทำอะไรไม่ดีให้พี่รหัสเขาไม่พอใจมาก่อนหน้านี้ไหม

“ผมไม่เคยเจอใครทำเสียงตึงเสียงเข้มใส่ผมก็เลยรู้สึกแปลกๆ พอมาได้เจอในวันนี้ และอยากรู้ว่ามันหมายความว่าอะไรเขาโกรธหรือไม่ชอบอะไรเราใช่ไหมครับถึงคุยกับเราไม่ดี ผมจะได้แก้ไขได้ถูกจุดถ้าผมรู้ว่าเขารู้สึกยังไง”

“จริงๆ มันแล้วแต่คนนะ บางคนทำเสียงตึงหรือดูดุใส่ก็เพราะโกรธอะไรเราอยู่หรืออีกอย่างหนึ่งเขาก็อาจจะใช้เสียงแบบนั้นในสถานการณ์ที่จะสั่งสอนเราในบางเรื่องที่เราทำผิดซ้ำๆ จนเขาไม่พอใจและอยากพยายามจะอธิบายให้เราเข้าใจสักที และอย่างสุดท้ายที่แม่คิดว่านะคือบางคนเขาอาจจะเป็นคนที่ปกติเขาเป็นคนที่เสียงตึงอยู่แล้วซึ่งเราไม่สามารถเปลี่ยนเขาได้หรอกนะ ถ้าเขาเป็นแบบนั้นของเขามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว”

“ครับ พอเข้าใจแล้วครับ”

“ทำไมเจอใครทำเสียงตึงใส่เหรอวันนี้”

“ครับ วันนี้มีอยู่คนหนึ่งครับเวลาคุยกับเขาแล้วเขาทำเสียงตึงที่ออกทางดุๆ บ้างในบางครั้งครับ แต่ผมกับเขาพึ่งเคยเจอกันเลยนะผมไม่ได้ทำอะไรให้เขาไม่พอใจมาก่อนจริงๆ นะครับ”

“เอาเป็นว่าถ้าเจอคนที่เสียงตึงใส่โดยที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเขาหรือไม่เคยทำอะไรให้เขาไม่พอใจมาก่อนก็ไม่ต้องคิดมากว่าเขาจะโกรธอะไรเราอยู่หรือเปล่า บางทีเขาอาจจะเป็นแบบนั้นของเขาอยู่แล้ว”

“ครับ”

“ไปนอนได้แล้วไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปมหาลัยสายนะ”

“ครับ”

ผมลองมาคิดดู เออผมทำไมไม่คิดในแง่ดีบ้างเลยว่าพี่รหัสของผมอาจจะเป็นคนพูดจาด้วยน้ำเสียงแบบนั้นเป็นปกติของเขาอยู่แล้วหรือเปล่า ตอนแรกเอาแต่คิดว่าตัวเองไปทำอะไรให้พี่เขาโกรธมาก่อนหน้านี้หรือเปล่าอะไรแบบนี้

แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมไม่ควรเอาเรื่องนี้มาคิดเล็กคิดน้อยในเมื่อผมเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิด พี่เขาคงเป็นคนแบบนั้นของเขาอยู่มาก่อนแล้ว

[โฮป]

หลังจากที่ผมไปส่งรุ่นน้องที่ชื่อฟินถึงบ้านเรียบร้อยแล้วผมก็แวะมาเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาลก่อนจะกลับหอพัก

พอดีเพื่อนสนิทผมเกิดอุบัติเหตุทางรถครับ มันซิ่งมอเตอร์ไซค์จนล้นอ่ะดิครับ พูดเล่นครับมันอาจจะไม่ได้ซิ่งถึงขนาดขับด้วยความเร็วสูงแต่มันอาจจะแค่พลาดท่าเสียหลักนิดหน่อยเลยล้มเห็นว่าล้มตอนฝนกำลังตกอยู่ด้วยนะ ผมไม่รู้ที่ว่าเรื่องมันเป็นมายังไงบ้างเพราะผมก็ยังไม่ได้ถามรายละเอียดจากตัวเพื่อน อันนี้ที่ผมเล่ามาผมเอามาจากแม่ของเพื่อน ผมถามแม่เพื่อนเมื่อคืนนี้ตอนที่รู้ข่าว

@โรงพยาบาล…

“เป็นไงบ้าง” เปิดประตูห้องผู้ป่วยเข้ามาก็เจอเพื่อนของผมนอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบเหงาอยู่คนเดียว

“หมายถึงร่างกายหรืออะไร”

“ร่างกายมึงอ่ะ”

“ก็ดีไม่ได้เป็นไรมาก”

โฮปมีเพื่อนสนิทชื่อชาเย็น เมื่อคืนวานนี้ชาเย็นได้เกิดอุบัติเหตุทางรถทำให้ตอนนี้เขายังนอนอยู่โรงพยาบาลอยู่ ตอนนี้หมอยังไม่ให้กลับไปพักรักษาตัวที่บ้าน

ด้วยสภาพร่างกาย ณ ตอนนี้ ชาเย็นเองแขนข้างซ้ายเจ็บได้ใส่เฝือกมีผ้าคล้องแขนพยุงแขนไว้อยู่ ส่วนที่ขาไม่ได้มีอะไรกระแทกถึงข้างในมีแค่ข้างนอกที่มีเพียงรอยฟกช้ำที่ขาเท่านั้นและส่วนอื่นก็เป็นรอยถลอกบางจุด มีตรงคางได้เย็บตรงคางด้วย เป็นมากสุดก็น่าจะเป็นที่แขน

ที่โฮปไปโกหกน้องรหัสของชาเย็นแบบนั้นเพราะชาเย็นขอ เรื่องก็มีอยู่ว่าชาเย็นขอให้โฮปช่วยสวมรอยเป็นพี่รหัสแทนชาเย็นเพราะชาเย็นไม่อยากให้น้องรหัสต้องรู้สึกเหมือนเขาในวันรับน้องที่พี่รหัสไม่มาหาเหมือนพี่รหัสของคนอื่นๆ มันเคยเกิดขึ้นกับชาเย็นมาก่อนชาเย็นเลยไม่อยากให้น้องรหัสรู้สึกแบบนั้น

“เออ!! แล้วเป็นไงบ้างได้ทำตามที่กูขอมึงไหมไอ้โฮป”

“ทำสิ ตอนนี้น้องรหัสมึงคิดว่ากูเป็นพี่รหัสจริงๆ อีกอย่างนะน้องก็เชื่อว่ากูชื่อชาเย็นไปแล้วด้วย”

“เออปล่อยไปแบบนี้ก่อน ขอบใจมึงมาก”

“น้องตามจะเอาชั่วโมงกิจกรรมกับกูทั้งวัน แต่ใบชั่วโมงกิจกรรมมันอยู่ที่มึงกูก็เลยต้องทำเป็นว่าให้น้องทำนู่นทำนี่ให้กูก่อนกูถึงจะให้ ตอนนี้กูเลยจะมาเอาใบชั่วโมงกิจกรรมกับมึงไปให้น้องพรุ่งนี้”

“อยู่บ้านว่ะ กูจำไม่ได้ว่าเก็บไว้ไหนแล้วด้วย”

“แล้วใบชั่วโมงกิจกรรมมันอันเล็กๆ ด้วยนะ ไม่ใช่มึงทำหายแล้วนะ” ใบชั่วโมงกิจกรรมที่ว่ามันเป็นเพียงใบกระดาษเล็กๆ ที่มีตัวเลขรหัสชั่วโมงกิจกรรมให้นำไปกรอบบนเว็บไซต์ ซึ่งเว็บไซต์ที่ว่าคือเว็บไซต์ของทางมหาวิทยาลัยที่มันจะมีช่องทางให้เราเข้ารหัสนักศึกษาเพื่อไปกรอบเลขรหัสชั่วโมงกิจกรรม