ตอนที่ 2 นางฟ้าคืนเดียว (ส่วนที่ 1)

ตอนที่ 2 นางฟ้าคืนเดียว (ส่วนที่ 1)

               ดวงตาคมกวาดตามองบ้านไม้หลังเล็กจำลองแบบมาจากบ้านยุควิคตอเรียน ดัดแปลงทำเป็นร้านค้า ทางเข้าด้านหนึ่งเป็นร้านกาแฟ มีตู้ใส่ขนมหน้าตาแปลกๆ เอาไว้อย่างสวยงาม แต่เหลือจำนวนน้อยชิ้นนักทั้งที่พึ่งจะบ่ายกว่าๆ บ่งบอกว่าคงขายดีไม่น้อย

               "ขนมที่นี่เป็นขนมไทยแท้ๆ เลย แต่หนูลีแกปรับรูปแบบให้ทานง่าย คนเข้ามาทานก็เหมือนเข้าร้านเบอเกอรี่ฝรั่ง แต่เปลี่ยนเป็นจิบชาจิบกาแฟกับขนมไทยๆแทน" เสียงคุณยายของเขาบรรยาย เมฆฉานให้นึกอ่อนใจ ท่าทางยัยหนูลีนี่คงจะถูกอกถูกใจคุณหญิงรวีวรรณ ผู้เป็นยายของเขาเอามาก ดูจากน้ำเสียงที่อวดอ้างต่างๆ นานา แค่ขนมไทยดัดแปลงให้ทันสมัย ใครเขาก็ทำกันมาตั้งเท่าไหร่แล้ว หากชายหนุ่มก็ไม่อยากจะพูดอะไรออกมามาก กลัวจะไปทำให้ผู้เป็นยายหงุดหงิด เมฆฉานอาจจะแรงหรือร้าย แต่ก็เฉพาะกับคนอื่น สำหรับเขาแล้วคนในครอบครัวคือคนที่ต้องถนอมน้ำใจและทำแต่สิ่งดีๆให้

               "สวัสดีค่ะคุณหญิงย่า" เจ้าของร่างบอบบางเดินข้ามจากด้านที่เป็นร้านดอกไม้ซึ่งมีทางเดินทะลุถึงกันเข้ามา ทันทีที่เห็นคุณหญิงรวีวรรณ เธอตรงเข้ามาต้อนรับอย่างยิ้มแย้ม เพราะเคยคุ้นกันดีโดยที่ดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตเห็นใครอื่นที่มากับคุณหญิง หากคนตัวโตมองเห็นถนัดชัดเจน หญิงสาวรูปร่างบอบบางในชุดแต่งกายแสนหวาน กระโปรงยาวกรอมเท้า ดวงหน้าหวานละมุน สวยตรึงตาแม้จะแต่งหน้าเอาไว้อ่อนๆ สวยขนาดนี้เห็นครั้งเดียวก็จำได้แม่น เขายิ่งกว่าเห็นเสียอีก นี่มันแม่นางฟ้าคืนเดียวของเขาชัดๆ หากยังไม่ทันจะเอ่ยอะไรออกไปเสียงหวานๆ ก็ดังขึ้น

               "เชิญคุณหญิงย่าที่ศาลาด้านหลังนะคะ สบายกว่าตรงนี้ เดี๋ยวหนูจะให้เด็กไปเรียนคุณย่า"

               "หนูลี ย่าจะแนะนำให้รู้จักพี่เขา ตาเมฆฉานหลานย่าเอง เมฆนี่หนูลี ลีลา หลานสาวคุณจงกลเพื่อนยาย" ลีลายกมือขึ้นไหว้ทำความเคารพคนอายุมากกว่า หากเมื่อช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาที่ส่งยิ้มกว้างขวางมาทั้งสีหน้าและแววตา หญิงสาวรู้สึกหัวใจเต้นรัว ร้อนวาบไปทั้งร่าง หากพยายามแข็งขืนเอาไว้ รอยยิ้มอ่อนหวานแต่งแต้มใบหน้าสวย ดวงตากลมโตแลสบกับตาคมอย่างไม่หลบเลี่ยง

               "ดีใจที่เจอคุณอีกนะครับ" เสียงนั้นกินนัยลึกล้ำ คนตัวโตลิงโลดในใจนัก หาตัวเสียตั้งนานมาอยู่เสียที่นี่เอง ไหนคุณยายของเขาบอกยัยหนูลีอะไรนี่เป็นกุลสตรีศรีสยามนี่นา แต่กุลสตรีอะไรร้อนแรงขนาดนั้นนะ

               "อ้าว รู้จักกันหรือลูก" คุณหญิงรวีวรรณเอ่ยถาม

               "ไม่นะคะ หรือว่าคุณเมฆฉานเคยมาที่ร้านคะ หนูลีต้องขอโทษ จำไม่ได้จริงๆ" เมฆฉานชะงักกึก เกิดมาก็พึ่งเคยถูกปฏิเสธซึ่งๆหน้าขนาดนี้ เขากับเธอไม่ใช่แค่รู้จัก ลึกซึ้งไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เอ...หรือจะว่าไม่รู้จักหว่า เขาก็ไม่รู้จักชื่อเธอจริงๆ

               "เรียกคุณอะไรกันลูก เรียกพี่เมฆเฉยๆ ก็พอ คนกันเอง" คุณหญิงรวีวรรณว่า ปรายตามองหน้าของหลานชายด้วยรอยยิ้ม เป็นอย่างไรล่ะ พอเห็นสวยเข้าหน่อยพ่อตัวดีคุ้นหน้าขึ้นมาทันที

               "ใช่ครับคนกันเอง" ชายหนุ่มพึมพำ ดวงตาพราวพรายขณะมองใบหน้าใสซื่อนั่น สงสัยคงกลัวผู้ใหญ่รู้ว่าหนีเที่ยวแน่ๆ ยายเขาจะว่ายังไรถ้ารู้ว่ายัยหน้าซื่อนี่ใช้ชีวิตหัวหกก้นขวิดมาขนาดไหน แต่ช่างเถอะชีวิตใครชีวิตมันเขาก็ไม่มานั่งแฉใครถ้าไม่จำเป็นหรอก เอาเป็นว่าเขาจะช่วยปิดแล้วกัน ไหนๆ ก็เปิดกันมาพอควรแล้ว คนตัวโตคิดอย่างอารมณ์ดี

               "เรียนเชิญค่ะ" ลีลาเอ่ยอย่างอ่อนหวาน เดินนำไปยังศาลาที่จัดเตรียมเอาไว้ต้อนรับ

               สองยายหลานถูกพามายังศาลาด้านหลังร้าน ที่สามารถมองเห็นสวนร่มครึ้มที่เต็มไปด้วยไม้นานาพรรณ หลังแนวไม้คือเรือนไทยประยุกต์หลังใหญ่หลบเร้นดูเป็นส่วนตัวเพราะถูกกำบังเอาไว้ด้วยหมู่ไม้ใหญ่ขึ้นสลับร่มรื่นราวสวนป่า

               "บ้านคุณจงกลน่ะ เรือนไม้สักทั้งหลังเลยนะลูก" คุณหญิงรวีวรรณกระซิบ เมฆฉานงุนงงว่าแล้วมันน่าตื่นเต้นที่ตรงไหน ระดับ 'มอเรล' ตระกูลเศรษฐีอันดับต้นๆ ของโลก ที่มีทั้งกิจการสายการบิน เรือเดินสมุทร โรงแรม สถานบันเทิง ไล่ไปถึงอสังหาริมทรัพย์แทบทุกมุมโลกอยู่ในกำมือ จะต้องตื่นเต้นกับสินทรัพย์ของใครอีกเล่าแต่ดูเหมือนทุกสิ่งของยัยหนูลีนี่ทำให้คุณยายของเขาตื่นเต้นไปเสียหมด แต่จะว่าไปเขาก็ตื่นเต้นเหมือนกันที่ได้เจอเธออีกหน หงุดหงิดก็ตรงที่เจ้าหล่อนทำทีว่าไม่รู้จักกันนั่นแหละ

               "สวัสดีค่ะคุณพี่ วันนี้พาหลานชายมากราบตามที่เคยบอกไว้ ตาเมฆฉานลูกชายคนรองของยายกี้ค่ะ เมฆสวัสดีคุณย่าจงกลซิลูก" ชายหนุ่มทำความเคารพด้วยกิริยาท่าทางอ่อนน้อม ทิ้งลายเจ้าพ่อสถานบันเทิงเสียสิ้น

               "สวัสดีจ้ะพ่อคุณ ได้ยินคุณยายพูดถึงบ่อยๆ" ดวงตาคมปลาบของหญิงชราสำรวจคนที่กำลังจะมาเป็น 'ว่าที่' หลานเขยอย่างพินิจ ก็ดูดีพอจะผ่านเกณฑ์ที่วางเอาไว้ เสียแต่อาชีพการงานของพ่อเจ้าประคุณนี่ซิ คิดยังไงทำสถานบันเทิงกลางค่ำกลางคืน ถ้าไม่ติดว่าชาติตระกูลดี ไม่เคยมีอะไรเสียหาย คุณจงกลคงทำใจไม่ได้ที่จะเกี่ยวดองด้วย และคงไม่คิดรับคำทาบทามของเพื่อนรุ่นน้องผู้มีตำแหน่งเป็นถึงคุณหญิงแน่ๆ

               "รับประทานของว่างกันนะคะ หนูลีมีอะไรจะอวดฝีมือล่ะลูก" ผู้เป็นยายหันไปเอ่ยกับหลานสาว ฝีมือทำอาหารของแม่หลานสาวของเธอเป็นที่กล่าวขานนัก ร้านขนมไทยลีลา แม้จะเปิดได้ไม่นานแต่โด่งดังจนรู้จักไปทั่ว เพราะรสชาติที่กลมกล่อม และหน้าตาขนมงดงาม

               "มีหม้อแกง ถั่วตัด ขนมกล้วย ขนมมัน ตะโก้ ขนมชั้น ทองหยอด เม็ดขนุนค่ะ หนูลีจัดมาอย่างละหน่อยจะได้ชิมหลายๆอย่าง ทานกับชาร้อน แก้เลี่ยนนะคะ" หญิงสาวบรรยาย พลางหันไปพยักหน้าให้เด็กรับใช้ที่เตรียมตัวอยู่แล้วนำบรรดาของที่เตรียมเอาไว้มาเสิร์ฟ