ตอนที่ 2 นางฟ้าคืนเดียว (ส่วนที่ 3)
“หนูลี หนูลี น้ามาแล้ว” เสียงเบาเอ่ยเรียก พร้อมกับมือที่แตะลงบนร่างบางที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง คนถูกเรียกขยับตัวหันมาหาต้นเสียง พอเห็นว่าเป็นคนที่รอคอย ร่างบางก็ลุกขึ้นโถมเข้ากอดรัดผู้มาใหม่สะอื้นตัวโยน
“น้าลักษณ์ น...หนูลี” สาวน้อยพูดไม่เป็นคำเพราะแรงสะอื้น เลอลักษณ์ได้แต่กอดประคองเอาไว้ตบหลังไหล่อย่างปลอบประโลม
“เป็นอะไรหือ ถึงโทรตามน้ามา เมื่อกี้เด็กบอกเราเป็นลม ไปหาหมอหรือยัง” เลอลักษณ์ทรุดนั่งลงบนเตียงของหลานสาว มองดูใบหน้าเล็กๆ ที่เลอะไปด้วยคราบน้ำตาอย่างสงสัย ถึงจะถูกเลี้ยงดูมาราวไข่ในหิน แต่ลีลาก็ไม่ใช่คนอ่อนแอ เปราะบางเหมือนท่าทางภายนอกที่ใครๆ เห็น การที่เธอร้องไห้หนักหนาสาหัสขนาดนี้มันต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น
“น้าลักษณ์ หนูลีเจอผู้ชายคนนั้น...คนเมื่อสามเดือนก่อน” พูดจบร่างบางก็สะท้านไหวจนเลอลักษณ์ต้องกอดกระชับเอาไว้แน่น หัวอกหัวใจของอาจารย์สาวก็สั่นรัวไม่แพ้กัน สามเดือนก่อนลีลาถูกชักชวนไปฉลองรับปริญญากับเพื่อน สาวน้อยบอกคุณย่าจงกลว่าจะนอนค้างที่คอนโดฯของเธอ แต่แม่หลานสาวก็หายตัวไป กลับมาเอาตอนเช้า ด้วยสภาพราวคนหัวใจสลาย กว่าจะปลอบโยนจนเธอเล่าเรื่องราวออกมาได้ก็ทำเอาอ่อนใจ ลีลาเล่าว่าเพื่อนๆ พาเธอไปกินเลี้ยงที่ผับแห่งหนึ่ง เธอถูกคะยั้นคะยอให้ดื่มเหล้า และคืนนั้นก็ดำเนินไปด้วยสติที่ขาดๆ วิ่นๆ จนตอนเช้าเธอตื่นมาพบตัวเองนอนอยู่บนเตียงกับผู้ชายคนหนึ่ง พร้อมกับหลักฐานหลายอย่างที่บ่งบอกว่าเธอมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนนั้น ลีลาหลบออกมาจากห้องพักสุดหรูนั่น ตรงดิ่งมาหาเธอด้วยหัวใจที่แหลกลาญ ความสาวที่ถนอมมาแสนนาน ชีวิตที่ใช้อย่างระมัดระวังให้อยู่ในกรอบอันดีงามพังสิ้นในพริบตา เลอลักษณ์ต้องดูแลหลานสาวฟื้นฟูหัวใจที่บอบช้ำนั้นให้กลับคืนมา เธอเคยหวาดหวั่นว่าลีลาอาจด่วนคิดสั้น หากหลานสาวของเธอก็เข้มแข็งจนผ่านคืนวันร้ายๆ มาได้ แต่มันเวรกรรมอะไรอีกหนอ เงานั้นถึงตามมาหลอกหลอนหลานรักได้
“เจอที่ไหน หนูลีใจเย็นๆ เล่ามาลูก” ลีลาพยายามกลืนก้อนสะอื้นขมปร่าลงคออย่างอยากเย็น ตอนนี้อยากให้โลกถล่มลงเหลือเกิน อยากหนีไปให้พ้นจากความทรงจำร้ายๆ
“เขาเป็นคนที่คุณย่าบอกจะพามาดูตัวค่ะ” คราวนี้เลอลักษณ์รู้สึกราวถูกทุบหัว สาววับเลยเลขสามดีกรีอาจารย์มหาวิทยาลัยอยากจะก่นด่าความกลมของโลกใบนี้เสียเหลือเกิน มันกลมเกินไปแล้ว
“แล้ว...แล้วยังไงหนูลี”
“หนูลีทำเป็นไม่รู้จักเขา น้าลักษณ์ ถ้า...ถ้าคุณย่ารู้ หนูลี...” ลีลาร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น ร่างบอบบางสั่นสะท้านจนเลอลักษณ์ต้องกอดประคองเอาไว้ ทำไมเธอจะไม่รู้ถึงหัวใจ ความนึกคิดของหลานสาวผู้นี้ดี ลีลาเป็นเด็กบ้านแตก พ่อกับแม่ของเธอแยกทางกันด้วยเรื่องที่ชวนให้ตะขิดตะขวงใจนัก คือญาติผู้พี่ของเธอ มารดาของลีลาถูกกล่าวหาว่าคบชู้ เมื่อพ่อแม่ของเธอแยกทางกัน คุณจงกลผู้เป็นย่าก็รับเอาตัวลีลามาดูแล แม้จะรักใคร่มากกว่าหลานคนไหน แต่ผู้เป็นย่าก็เข้มงวดนัก อีกทั้งยังคอยพร่ำสอนว่าอย่าให้เธอทำตัวเลวร้ายน่ารังเกียจเช่นมารดา คำนั้นราวตราบาปตอกย้ำควบคุมให้ลีลาทำตัวอยู่ในกรอบ หลานสาวของเธอไม่เคยมีคนรัก ไม่เคยแม้จะเข้าใกล้ผู้ชายคนไหน แต่ความผิดพลาดในครั้งนี้รุนแรงนัก ลีลาแทบไม่ยอมให้อภัยตัวเองเลย
“แล้วเขาเชื่อหรือหนูลี” เลอลักษณ์ถามหลานสาว เพราะความเข้มงวดในการเลี้ยงดู ทำให้ลีลาแทบไม่มีเพื่อนสนิท เธอคือคนเดียวที่สาวน้อยสนิทชิดเชื้อด้วย ยังดีที่คุณจงกลไม่คิดรังเกียจแม้ว่าเธอจะเป็นญาติฝ่ายแม่ของลีลา และไว้ใจให้ดูแลหลานสาว ลีลาเลยยึดเธอเป็นทั้งเพื่อนและที่ปรึกษา
“เขาไม่เชื่อ แต่ยังไงหนูลีก็ไม่ยอมรับเด็ดขาดหรอกน้าลักษณ์ ให้หนูลีตายเสียดีกว่าที่คุณย่าจะมารู้เรื่องนี้” สาวน้อยสะอื้นตัวโยน ถ้อยคำที่เคยได้ยินเมื่อครั้งยังเด็กฝังใจ
‘อย่าทำตัวชั่วช้า ให้ใครเขาว่าว่าเพราะมีเลือดแม่ในตัวนะหนูลี’
คำนั้นคุณย่าจงกลเอ่ยกับเธอด้วยแรงอารมณ์เมื่อลูกชายของท่าน พ่อของเธอจะไม่ยอมให้ท่านเลี้ยงดูตัวเธอ ตอนนั้นพ่อโกรธที่รู้ว่าแม่ของเธอคบชู้ โกรธถึงขั้นเหมาเอาว่าเธออาจไม่ใช่ลูก เลอลักษณ์บอกว่าเรื่องนี้ยุติลงเมื่อคุณจงกลพาเธอไปตรวจดีเอ็นเอพิสูจน์สายเลือด แม้จะยอมรับแต่พ่อของลีลาก็ไม่เคยใยดีอะไรลูกสาวคนนี้เลย
“แล้วจะทำอย่างไรกันหึหนูลี” ผู้เป็นน้าเอ่ยถาม มองเห็นประกายบางอย่างในแววตาของหลานสาว ชวนให้นึกหวั่นใจ แม้ลีลาจะดูเหมือนหัวอ่อน อยู่ในกรอบมาตลอด หากมีแต่เธอเท่านั้นที่รู้ว่าแม่หลานสาวดื้อเงียบขนาดไหน ก็คงเหมือนญาติผู้พี่ของเธอนั่นแหละ ศิริยุพามารดาของลีลานิสัยเจ้าทิฐิดื้อดึงไม่ยอมใคร แม่ของเลอลักษณ์เล่าว่า ที่ศิริยุพาคบชู้น่าจะเพราะเธอประชดที่พ่อของลีลาทำตัวเจ้าชู้เลี้ยงดูผู้หญิงอื่นเป็นเมียลับ และดูเหมือนเรื่องนี้ทำให้คุณจงกลตัดสินใจเอาตัวลีลามาเลี้ยง แม้จะเกลียดชังการกระทำของอดีตลูกสะใภ้ แต่คุณจงกลก็ยอมรับว่าส่วนหนึ่งเพราะความผิดของลูกชายเธอ
ลีลาไม่ตอบคำถามนั้น ดวงตาแดงช้ำหลังม่านน้ำตามีประกายมุ่งมั่น ถ้าเขาจำได้ เธอก็จะทำให้เขาสับสน ลีลาหลานสาวของคุณย่าจงกลต้องเป็นผู้หญิงเพียบพร้อม ต้องไม่ถูกตราหน้าว่ามีเลือดชั่วของแม่ปะปน
ตอนที่ 5 ผู้เยาว์ (ส่วนที่ 3) เลอลักษณ์มองดูกำปั้นเล็กๆ ที่รัวใส่หมอนอิงที่วางอยู่บนตักอย่างจะใช้เป็นเครื่องระบายอารมณ์ อาจารย์สาวส่ายศีรษะไปมาอย่างอ่อนใจ "พอแล้วหนูลี หมอนน้าพังหมดแล้ว" "หนูลีเกลียดไอ้ผู้ชายบ้าคนนั้นน้าลักษณ์ หนูลีอยากฟาดปากเขาแบบนี้ๆ" ลีลาทุบกำปั้นแรงๆ บนมองอิง ราวกับนั่นคือใบหน้าของคนที่เจ้าตัวอยากกระทำ "อยากเอาอะไรฟาดหัวเขาให้เลือดอาบด้วย เขามันบ้า จงใจมาหาเรื่องจับผิดหนูลี คอยดูนะวันหลังหนูลีจะเอายาถ่ายใส่ขนมใส่น้ำให้กิน" สาวน้อยเข่นเขี้ยว เลอลักษณ์รู้ดีว่าหลานสาวเจ็บแค้นใครนักหนา วันนี้ผู้ชายคนนั้นเล่นมาเฝ้าสาวน้อยทั้งวัน อาจารย์สาวไม่รู้หรอกว่าจุดประสงค์แท้จริงเขาจะมาจับผิด หรือว่าเกิดติดตาต้องใจลีลาเข้า แต่สำหรับลีลาแล้ว หัวใจที่หวาดระแวงคงไม่ทำให้สาวน้อยตีความเป็นอย่างอื่นไปได้หรอก "น้าลักษณ์ หนูลีสั่งซื้อตุ๊กตาวูดูมาสาปแช่งอีตาพี่เมฆดีมั้ย" ความคิดพิสดารของหลานสาวทำเอาคนเป็นน้าถึงกับสะดุ้ง "อย่าแม้แต่จะคิด ห้ามสั่งซื้อ หรือจะเย็บเองก็ห้าม อย่าเอาของแบบนี้มาไว้ห้องน้านะ
ตอนที่ 5 ผู้เยาว์ (ส่วนที่ 2) เสียงผิวปากเป็นทำนองเพลงดังมาพร้อมกับร่างสูงๆ ที่ก้าวเข้ามาในโถงกลางของห้องชุดบนชั้นพิเศษของโรงแรมหรูใจกลางกรุง สถานที่ในตำนานที่หนุ่มหล่อตระกูลมอเรลส่งต่อกุญแจให้กันมารุ่นต่อรุ่น ดินแดนสวรรค์ของสาวๆ หลายคนที่เคยมาเยือน บัดนี้มันถูกครอบครองโดยเมฆฉานแต่เพียงผู้เดียวมาพักใหญ่แล้ว นานๆทีภูหมอกถึงจะมีเอี่ยวได้แวะเวียนมาค้างบ้างเป็นครั้งคราว "อารมณ์ดีจังนะ หายไปไหนมา" น้องชายที่นอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟากลางห้องร้องทัก ดวงตาเพ่งตรงไปที่กิ่งไม้ในมือที่พี่ชายถือมา "เคยเห็นมั้ยกระแตไต่ไม้" พี่ชายถามด้วยน้ำเสียงกึ่งๆ จะเหมือนอวด ทิ้งกายลงบนโซฟาอีกตัว ดวงตายังจับจ้องที่มาลัยตัวกระแตด้วยรอยยิ้ม อุตส่าห์ออดอ้อนเสียยกใหญ่กว่ายัยตัวนิ่มนั่นจะยอมทำให้ จริงๆ เพราะเขาขู่ว่าจะขโมยจากที่เจ้าหล่อนทำให้ลูกค้าตามที่สั่งไว้หรอก แม่คุณถึงยอมทำให้เขาอีกตัว "เอามาจากไหน" น้องชายถาม ทั้งๆที่พอจะเดาออก ของแบบนี้ก็คงไม่พ้นเจ้าของเดียวกับซากมาลัยที่ข้างหมอนนั่นแหละ ภูหมอกคิดว่าตังเองพอเดาออกแล้วว่าพี่ชายหายไปอยู่ไหนมาเสียทั้งวัน
ตอนที่ 5 ผู้เยาว์ (ส่วนที่ 1) มือที่กำแน่นค่อยๆ คลายออก สาวน้อยคิดทบทวนหาบทสวดมนต์ที่ผู้เป็นย่าพร่ำสอนตั้งแต่รู้ความ เธอจะยกบทไหนมาสวดไล่ผู้ชายคนนี้ดี แผ่เมตตาหรือจะกรวดน้ำคว่ำขัน คว่ำไปบนหัวเขานั่นแหละให้น้ำมันล้างความหื่น ความห่ามของผู้ชายบ้าๆ คนนี้เสียให้หมด ลีลาผ่อนลมหายใจช้าๆ เธอไม่อยากโมโหจนเป็นลมไปอีกแบบวันนั้น โดยเฉพาะเป็นลมตอนอยู่กับผู้ชายอันตรายคนนี้ หลังจากที่อยู่ๆเธอก็เป็นลมไปในวันที่พบเจอคู่หมายครั้งแรก ลีลาไม่ได้ปริปากบอกทั้งคุณหญิงรวีวรรณและคุณจงกลว่าอะไรเป็นสาเหตุให้เธอหมดสติ ผู้ใหญ่ทั้งสองเหมาเอาว่าเพราะเธอโหมงานหนักและร่างกายอ่อนแอ พอเลอลักษณ์มาหาเธอที่บ้าน คุณจงกลก็ไหว้วานให้น้าสาวพาเธอไปหาพบแพทย์ แต่เจ้ากรรมแพทย์ที่เลอลักษณ์พาเธอไปพบกลับเป็นจิตแพทย์ ลีลาเลยต้องเรียนรู้การจัดการอารมณ์คอร์สใหญ่จากคุณหมออารมณ์ดี ที่ฟันธงว่าเธอน่าจะหมดสติเพราะอารมณ์มากมายที่ประเดประดังเข้ามาจนเกินที่จะรับไหว เพราะใครล่ะ ก็เพราะผู้ชายกวนประสาทคนนี้ไม่ใช่หรือที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ จิตแพทย์แนะนำให้เธอปลดปล่อยอารมณ์ออกมาเสียบ้างอย่าเก็บกักเอาไว้ ตอนนี้ลีลาอยากร
ตอนที่ 4 ก่อกวน (ส่วนที่ 3) "คุณย่าอยู่มั้ย พี่จะไปกราบท่านเสียหน่อย" ชายหนุ่มว่าแอบลอบสังเกตท่าทางของสาวน้อยโดยไม่ให้เธอรู้ตัว หากลีลาไม่มีท่ากังวลหรือระแวงใดใดแสดงออกมาให้เห็นเลยสักนิด ทั้งๆที่ชายหนุ่มคิดว่าเธอน่าจะต้องการกีดกันไม่ให้เขาพบคุณย่าของเธอ "คุณย่าไปธุระค่ะ" ลีลาตอบกลับเสียงแผ่ว ในใจรู้สึกยินดีเป็นที่สุดที่ผู้เป็นย่าไม่อยู่เธอกลัวว่าเขาจะไปพูดอะไรกับคุณย่าของเธอ ถึงตั้งใจว่าต่อให้เอามีดมาบั่นคอเธอก็ไม่มีทางยอมรับว่าเป็นผู้หญิงคนนั้นคนที่เคยทำเรื่องบ้าๆกับเขา แต่ถ้าเป็นไปได้เธอไม่อยากให้เป็นเรื่องขึ้นมาให้ถูกผู้เป็นย่าไต่สวน ถึงจะเคยปิดบังและทำอะไรลับหลังผู้เป็นย่าอยู่บ่อยครั้ง แต่ลีลาก็ไม่เคยโกหกคุณจงกล สาวน้อยไม่มั่นใจเลยว่าเธอจะสามารถโกหกคนที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เกิดได้ซึ่งๆ หน้าหรือไม่ และเธอก็ไม่อยากทำด้วย "คุณย่าไปกับคุณหญิงย่ารวีวรรณ พี่เมฆจะลองเช็คดูก็ได้นะคะเผื่อคิดว่าหนูลีโกหก" หญิงสาวว่า อดจะประชดออกไปไม่ได้ "หือ โกรธพี่เหรอครับที่เคยว่าหนูลี พี่ขอโทษนะพี่จำคนผิดน่ะ หนูลีเหมือนคนที่พี่เคยรู้จักมาก แต่คิด
ตอนที่ 4 ก่อกวน (ส่วนที่ 2)รถสปอร์ตคันหรูพุ่งเข้าซองจอดอย่างรวดเร็วเม่นยำในทีเดียวโดยไม่ต้องขยับถอยหาจังหวะให้เข้าที่แต่อย่างใด แสดงถึงความชำนาญและความมั่นใจอันเปี่ยมล้นของคนขับ ร่างสูงใหญ่เปิดประตูรถเดินล้วงกระเป๋าด้วยท่าทางสบายๆ เข้าไปภายในร้าน ใบหน้าคมคายแบบลูกเสี้ยวไทยฝรั่งเศสโดดเด่นและดึงดูดทุกสายตาของคนที่นั่งอยู่ในร้าน หากเจ้าตัวทำเหมือนมองไม่เห็นสายตาเหล่านั้น "คุณหนูลีล่ะ" เมฆฉานเอ่ยถามเด็กในร้านที่คุ้นหน้าคุ้นตาจากคราวก่อน "อยู่ร้านดอกไม้ค่ะ" คนถูกถามตอบกลับมาแทบในทันที เพราะรู้ดีตั้งแต่คราวก่อนแล้วว่าหนุ่มหล่อผู้นี้คือคู่หมายที่ผู้ใหญ่พามาจับจองดูตัวเจ้านายสาว "ขอบใจ" คำขอบคุณพร้อมกับรอยยิ้มกรุ่มกริ่มทำเอาพนักงานในร้านพาลมือไม้สั่นไปหมด คุณย่าไปหาหนุ่มหล่อขนาดนี้จากไหนมาให้หลานสาวกันนี่ หล่อไม่พอเห็นว่ารวยติดอันดับโลกเลยเดียว แต่ก็ดูเหมาะสมกับคุณหนูลีคนแสนดีและแสนสวยแล้วล่ะ เมฆฉานเดินไปตามทางเดินเล็กๆ ที่เชื่อมต่อระหว่างร้านดอกไม้และร้านขนมหวาน จากข้อมูลที่เขาเก็บจากครั้งที่แล้ว ช่วงกลางวันลีลาจะอยู่ในร้านดอกไม้
ตอนที่ 4 ก่อกวน (ส่วนที่ 1) ประตูห้องนอนภายในห้องชุดสุดหรูถูกผลักเปิดออก พร้อมกับร่างสูงในชุดลำลองเดินย่ำโครมๆ เข้าไปภายในอย่างถือวิสาสะ เสียงน้ำกระทบพื้นที่ดังมาจากห้องน้ำด้านใน บ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าของห้องอยู่ที่ไหน ภูหมอกกวาดสายตาไปรอบห้องนอนกว้าง เมื่อเมฆฉานพี่ชายของเขาไม่ได้เอาใครมานอนด้วยจริงๆ เสียด้วยซิ น้องชายคู่หูมองเตียงนอนที่มีเพียงรอยยับย่นแค่ด้านเดียวอย่างครุ่นคิด ตั้งแต่เจอแม่นางฟ้าคืนเดียวนั่นดูเหมือนเมฆฉานจะไม่ค่อย 'หิ้ว' ใครติดไม่ติดมือมาเล่นบทรักเท่าไหร่ จริงๆพี่ชายของเขาก็ไม่ใช่คนไม่มีขอบเขตเรื่องพวกนี้ ผู้หญิงที่เมฆฉานจะพามาส่วนใหญ่ก็รู้จักมักคุ้นกันบ้างแล้ว เจ้าพ่อสถานบันเทิงระดับภาคพื้นเอเชียอย่างหนุ่มมอเรลคนนี้ระวังตัวพอสมควร น่าจะมีแต่ครั้งนั้นที่แม่นางฟ้านั่นทำให้เมฆฉานลืมขีดคั่นข้อกำหนดของตัวเอง พาแม่สาวที่ไม่รู้ที่มาที่ไปมาขึ้นเตียง พอตอนเช้าแม่นั่นก็หายตัวไป ทิ้งให้เมฆฉานควานหาตัวเจ้าหล่อนให้วุ่น ภูหมอกไม่อยากจะคิดว่าหญิงสาวผู้นั้นจะใช้เวลาเพียงแค่ข้ามคืนขโมยหัวใจพี่ชายของเขาไปเสียแล้ว แต่ที่ผ่านมาเมฆฉานไม่เคยสนใจใครเท่านี้