ตอนที่ 30 นางพญาสิ้นลาย

          ห้องจัดงานที่ใหญ่ที่สุดของโรงแรมชื่อดังกลางกรุงวอชิงตันกำลังคลาคล่ำไปด้วยสื่อมวลชน นางแบบ แมวมอง และนักธุรกิจที่ถูกเชิญมาร่วมงานโชว์ประจำปีของชุดชั้นในแบรนด์ดังระดับโลก ภายในงานมีบอดี้การ์ดกระจายอยู่ทั่วทุกแทบตารางนิ้วเพราะมีชุดชั้นในทองคำที่ราคากว่าสิบล้านดอลล่าร์ที่จะมาโชว์ด้วย

            เมสันคือหนึ่งในแขกวีไอพีที่ถูกเชิญมาร่วมงานในครั้งนี้รวมถึงลูคัสก็เช่นกัน

            “ซาร่าคือคนที่จะต้องสวมใส่ยกทรงทองคำในคืนนี้ โชว์รอบนั้นจะเป็นโชว์ที่ได้รับการจับตามองมากที่สุด”

            “ดี นั่นแหละที่กูต้องการ”

            “ไม่แรงไปหน่อยเหรอวะ อนาคตดับแบบไม่ได้เกิดแถมต้องเข้าซังเตอีก” ลูคัสว่า

            “มึงว่ากูอ่อนไม่ใช่หรือไงที่ยอมในคำขู่ของซาร่า” เมสันไม่ได้รู้สึกแม้แต่น้อยกับสิ่งที่ลูคัสพูด        

“เออ…ก็กูไม่รู้นี่หว่าว่ามึงทำอะไรอยู่ถึงปล่อยให้ผู้หญิงแบบนั้นมาบงการ แต่ตอนนี้รู้แล้ว”

“บางเรื่องไม่ใช่ไม่ไว้ใจใคร แต่บางทีคนเราก็ไม่มีเวลาเอาข้อเสนอแนะของคนรอบข้างมาวิเคราะห์เพื่อหาทางออกที่เหมาะสม กูไม่ได้มีเวลาขนาดนั้น เดิมพันของกูคือไพลินมึงก็รู้ ” ลูคัสพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูด

 ยังไม่ทันที่ทั้งสองหนุ่มจะได้พูดอะไรกันต่อไฟในฮอลล์ก็ดรอปลงก่อนที่พิธีกรจะได้กล่าวเปิดงานและต้อนรับผู้มาร่วมงานที่เต็มทุกที่นั่ง พิธีการรันไปเรื่อย ๆ ตามที่ฝ่ายจัดงานวางไว้หลังจากนั้นก็เปิดตัววงดนตรีจากนักร้องดังของอเมริกาอย่างมารูนไฟฟ์ที่มาสร้างสีสันความบันเทิงและความครึกครื้นระหว่างที่เหล่านางแบบเดินโชว์

แฟชั่นโชว์วันนี้มาพร้อมกับธีมทั้งหมด 5 ธีม บวกกับ  ไฮไลท์ของงานที่จะเป็นการโชว์ชุดชั้นในทองคำจำนวน  15 กะรัตประดับด้วยเพชรมูลคาทั้งหมดกว่าสองร้อยล้าน

เมสันและลูคัสนั่งดูโชว์ไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงเวลาที่    เมสันรอคอย นั่นคือโชว์ปิดท้ายที่เป็นไฮไลท์ของค่ำคืนนี้

วงดนตรีได้พักช่วงเพื่อที่จะให้ผู้จัดงานได้ฉายภาพพร้อมเผยแพร่ที่มาของแหล่งอัญมณีและให้เครดิตแก่ผู้ที่ออกแบบชุดชั้นในมูลค่ามหาศาลชุดนี้

ในขณะที่หน้างานพิธีกรกำลังเกริ่นนำให้แขกผู้ร่วมงานได้รับรู้ถึงความพิเศษของแฟชั่นโชว์ชุดต่อไป ทางด้านห้องควบคุมสื่อและเสียงด้านหลังเวทีตอนนี้คนของเมสันก็กำลังจัดการบางอย่างเกี่ยวกับภาพและเสียงที่กำลังจะขึ้นฉายบนจอโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่ในอีกไม่กี่วินาทีที่จะถึงนี้

ไฟบนเวทีถูกหรี่ลงอีกครั้งพร้อมกับภาพพร้อมการบรรยายเกี่ยวกับชุดแฟชั่นโชว์ที่ทุกคนรอคอย

 นางแบบสาวซาร่าซึ่งได้รับเลือกให้สวมใส่ชุดชั้นในมูลค่ามหาศาลนี้เดินขึ้นมาบนเวทีอย่างสง่างาม เสียงเพลงที่แทรกมากับภาพบนจอสอดคล้องกับจังหวะการเดินของนางแบบสาวที่ตอนนี้ก้าวออกมาจากทางด้านหลังเวทีด้วยความมั่นใจและสง่าผ่าเผยราวกับนางพญา

ซาร่าเดินเฉิดฉายแจกรอยยิ้มกวาดไปทั่วงาน ภูมิใจในสรีระและมั่นใจในฝีมือการเดินของเธอจนกระทั่งเดินมาหยุดอยู่ตรงจุดที่เมสันนั่งอยู่

นางแบบสาวได้ส่งสายตาเย้ายวนมาให้กับชายหนุ่มอย่างไม่ปิดบังและหยุดอยู่ตรงจุดนั้นบิดท่าทางไปมาอย่างอ้อยอิ่งไม่ยอมเดินไปง่าย ๆ ราวกับอยากจะให้เมสันได้เห็นความงดงามของชุดชั้นในมูลค่าสูงที่เธอสวมใส่ว่ามันเหมาะกับเธอมากแค่ไหน เผื่อว่าจะได้มันเป็นของขวัญจากเขา

เมสันตีหน้าขรึมอยู่ตลอดเวลาไม่ได้ดูยินดียินร้ายใด ๆ สีหน้าที่เรียบเฉยนั้นยังคงไว้แบบเดิมตั้งแต่มาถึงงานจนกระทั่งตอนนี้

ทันใดนั้นทุกอย่างในฮอลล์ก็มืดลง และเร็วปานพายุการ์ดที่แทรกอยู่รอบเวทีก็ต่างพร้อมใจกันเปิดไฟฉายที่พกติดตัวแล้วส่องไปยังเป้าหมายเดียวกันคือจุดที่นางแบบสาวยืนอยู่พร้อมกระโดดขึ้นเวทีทันทีตามสัญชาตญาณการรักษาความปลอดภัย ความแตกตื่นเกิดขึ้นทันทีแต่ก็แค่เพียงอึดใจเท่านั้น ไฟในฮอลล์สว่างจ้าขึ้นมาใหม่ พร้อม ๆ กับเรื่องราวใหม่ที่กำลังถูกฉายอยู่บนหน้าจอ

เสียงชายหญิงพร้อมภาพลับที่กำลังขึ้นบนจอกว้างเรียกความสนใจจากคนในงานให้หันไปมองเป็นจุดเดียว ภาพนางแบบสาวที่กำลังต่อรองราคาเนื้อสดและนัดวันเวลาในการส่งสินค้าไปบำเรอลูกค้าค่อย ๆ ชัดเจนขึ้นจนกระทั่งคนในภาพหันมา

“กรี๊ดดดดด!!!!!!”

“ไม่!!ไม่จริง!! ไม่ใช่ฉัน..ฉันถูกแบลคเมล์ ไม่ใช่ฉันไม่ใช่..เมสันคุณต้องช่วยฉัน คุณต้องช่วยฉันนะคะเมสัน คุณอย่าไปเชื่อภาพพวกนี้...คุณต้องเชื่อฉัน เมสัน..คุณต้องช่วยฉันนะ” ซาร่าละล่ำละลักพูดราวกับคนเสียสติแต่มันไมได้ดูน่าสงสารในสายตาของชายหนุ่มแม้แต่น้อย การ์ดบนเวทีที่ตอนแรกกระโดดขึ้นไปเพื่อรักษาความปลอดภัย ตอนนี้บีบเข้ามาตีวงล้อมนางแบบสาวไว้เป็นวงกลมเหมือนกับรู้งาน

“อะไรล่ะที่คุณบอกว่ามันคือภาพตัดต่อน่ะซาร่า” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มอำมหิตที่นางแบบสาวไม่เคยเห็นมาก่อน

แม้จะร้อนรนราวกับคนเสียสติแต่เมื่อได้สบตาและเห็นท่าทางพร้อมคำพูดของเมสันแล้วความฉลาดที่เคยมีก็ยังพอให้ ซาร่าเฉลียวใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“เมสัน!! อย่าบอกนะว่าเป็นฝีมือของคุณ” สายตาเกรี้ยวกราดพร้อมน้ำเสียงที่ไม่ต่างกันตะโกนถามชายหนุ่ม

“ลองดูต่อหน่อยไหมว่าคลิปต่อไปมันเป็นภาพตัดต่ออีกหรือเปล่า” สิ้นสุดคำของเมสันโปรเจคเตอร์จอใหญ่ก็ขึ้นภาพนางแบบสาวกำลังนัวเนียและเล่นสยิวบนเตียงกับชายหนุ่มแปลกหน้าทั้งแบบเดี่ยวและแบบกลุ่มซึ่งคลิปล่าสุดนี้เห็นหน้าตาสัดส่วนอย่างชัดเจนแทบจะเรียกได้วาชัดทุกรูขุมขน

เสียงอื้ออึงดังกระหึ่มไปทั่วฮอลล์หลังจากได้เห็นภาพดังกล่าวทั้งสองชุด เสียงซุบซิบนินทาต่างตามมากันเป็นแถว แฟชั่นโชว์ในค่ำคืนนี้กลายเป็นโรงละครให้กับคนทั้งฮอลล์ไปโดยปริยาย

“คุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไงเมสัน คุณกล้าทำกับฉันได้ยังไง!!” จากที่มีอาการราวกับคนเสียสติตอนนี้ซาราไม่ต่างจากคนบ้าที่กรีดร้องโหยหวนราวกับถูกคมหอกคมดาบทิ่มแทงด้วยความเจ็บปวด

“คุณจะได้รู้ว่าผมไม่ใช่ไก่อ่อนที่คุณจะมาสั่งหรือต่อรองอะไรได้ ที่ผ่านมาถือว่าผมเมตตาคุณมามากพอแล้ว และนี่คือสิ่งตอบแทนที่คุณกล้าลองดีกับผมซาร่า อย่าริมาเล่นกับคนอย่างผม..จำไว้” ร่างสูงยืนขึ้นเต็มความสูงอยางผ่าเผยมองดูนางแบบสาวอีกครั้งด้วยรอยยิ้มและสายตาที่ไร้ความอาทรก่อนจะเดินออกจากงานไปโดยมีลูคัสเดิมตามไปติด ๆ

ตำรวจที่ทางเมสันได้ประสานไว้แต่แรกเข้ามาจัดการต่อโดยมีทีมการ์ดที่ล้อมตัวซาร่าให้ความร่วมมือในการจับนางแบบสาวให้คลายจากอาการคลุ้มคลั่ง ก่อนจะคุมตัวไปด้านหลังเวทีเพื่อถอดชุดชั้นในราคามหาศาลออกคืนเจ้าของงาน หลังจากนั้นก็ควบคุมตัวไปดำเนินคดีต่อไป

ซาร่าถูกปลดจากการเป็นนางแบบของชุดชั้นในดังทันที ในโทษฐานที่สร้างความเสื่อมเสียให้ภาพลักษณ์ของแบรนด์และภาพลักษณ์ของนางแบบ

เครือข่ายค้ามนุษย์ที่ซาร่าพัวพันถูกตามจับมาจนเรียบแล้วก่อนที่จะมาถึงคิวของนางแบบสาว และทุกคนก็ให้การซัดทอดว่าเธอเป็นคนสรรหาเหยื่อมาเพื่อการค้าธุรกิจนี้ อาชีพนางแบบดับลงเพียงไม่กี่นาทีจากการกระทำที่ไม่รู้จักพอของเธอรวมถึงอนาคตที่จะต้องใช้ชีวิตอยู่ในคุกไปอีกนาน

“เอาไงต่อ” ลูคัสถามเมื่อเดินออกมาจากห้องจัดงาน

“กลับ”

“กลับไหน”

‘มึงไม่มีบ้านอยู่หรือไงถึงได้ถามว่ากลับไหน” เมสันชักสีหน้าในความยียวนของเพื่อน

“กูไม่คิดว่าใจมึงจะสงบพอที่จะกลับบ้านไปนอนหลับทั้งที่พึงจัดการเรื่องตื่นเต้นมา”

“บังเอิญกูทั้งโล่งทั้งสงบเลยล่ะตอนนี้”

“เลือดเย็นชิบหาย” ลูคัสพึมพำเบา ๆ แต่อีกฝ่ายก็ได้ยินอยู่ดี

ครืด ครืด ครืด

            “มีไรเจเดน” เสียงเรียบรับสายแบบหวั่น ๆ เพราะกลัวจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับไพลิน

“คุณไพลินเป็นลมอยู่หน้าอพาร์ทเมนท์ครับนาย ผมกำลังนำส่งโรงพยาบาล” เจเดนรายงานอย่างรวดเร็วจนแทบหยุดหายใจ

“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” เสียงเครียดตอบกลับสั้น ๆ

“มีอะไร” ลูคัสรู้ว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่นอนจึงถามทันทีที่เมสันวางสาย

“ลินเป็นลม..ตอนนี้เจเดนกำลังนำส่งโรงพยาบาล..กูจะไปโรงพยาบาล”

“กูไปด้วย”

สองหนุ่มเดินไปยังลิฟต์อย่างเร่งรีบแต่ยังไมทันถึงก็มีเสียงเรียกดังขึ้นจากทางด้านหลัง เรียกให้ทั้งคู่ต้องหยุดหันไปมอง

“คุณเมสันครับ คุณเมสัน” นายตำรวจเจ้าของคดีเดินแกมวิ่งเรียกชายหนุ่ม

“ครับ มีอะไรครับ”

“ผมอยากจะขอสอบปากคำคุณสักหน่อยได้ไหมครับ เพราะหลักฐานที่คุณได้มาเป็นหลักฐานที่ทางกรมตำรวจเราพยายามสืบหาอยู่พอดี บังเอิญมันพัวพันกับคนหลายกลุ่มครับ

เมสันหันไปมองลูคัสด้วยสีหน้าหนักใจเพราะตอนนี้ใจเขาห่วงไพลินกว่าอื่นใด แต่เรื่องตรงหน้าก็สำคัญ

“เดี๋ยวกูไปดูลินให้เอง มึงจัดการทางนี้ให้เสร็จแล้วค่อยตามไป”

“กูฝากด้วย กูรู้สึกว่าลินมีอาการแปลก ๆ ตั้งแต่เจอที่ร้านอาหารแล้ว มึงช่วยจัดการเรียกหมอที่ดีที่สุดมาตรวจให้ละเอียดด้วย” ลูคัสยกมือตบบ่าเมสันเบา ๆ เพื่อให้กำลังใจก่อนจะแยกจากกัน