ตอนที่ 29 เหตุผลที่ทนเจ็บ

            “ทำไมไปนานนักคะ ซาร่านั่งดื่มคนเดียวจนมึนไปหมดแล้ว” เมสันเดินกลับมาที่โต๊ะด้วยสีหน้าเรียบเช่นเคย ต่างจากซาร่าที่เริ่มออกอาการและส่งสายตาหยาดเยิ้มให้ชายหนุ่ม

            “พอดีมีสายจากรัฐมนตรีเรื่องการสั่งผลิตรถถังรุ่นใหม่เลยคุยนานไปหน่อย”

            “อย่างนี้นี่เอง ฉันก็นึกว่าคุณถูกสาวที่ไหนฉกตัวไปเสียอีก” เมสันหน้าตึงไม่พอใจกับคำพูดของนางแบบสาวก่อนจะย้อนกลับเบา ๆ ด้วยคำพูดที่ซาร่าแทบจะหายจากอาการมึน

            “ผมไม่ใช่ผู้ชายที่กินไม่เลือก หรือถ้าหากจะหลงผิดไปบ้างผมก็ถือเป็นสีสันชีวิต แต่รับรองว่าไม่คิดจะกลับไปกินอีกถ้าแน่ใจว่าของนั้นมันไม่สะอาด อะไรที่มันไม่สะอาดต่อชีวิตผมไม่เสียดายที่จะต้องทิ้ง” ซาร่าหน้าเปลี่ยนสีแต่ก็รีบกลบเกลื่อนให้เป็นปกติ

            “แหม…ฉันแค่พูดหยอกคุณก็จริงจังไปได้” นางแบบสาวพูดหัวเราะกลบเกลื่อนเสมองไปทางอื่น ใจคอรู้สึกแปลก ๆ กับคำพูดของชายหนุ่ม

            เมสันยังคงเก็บอาการได้ดีแม้ในใจตอนนี้จะห่วงไพลินเป็นอย่างมาก หลังจากที่หญิงสาวมีอาการแปลก ๆ และอ้วกจนหมดไส้หมดพุงเขาก็ไม่รอที่จะหาคำตอบกับเจ้าตัวว่าเป็นอะไรแต่กลับโทรเรียกให้ดีแลนมาพาหญิงสาวกลับ

อาการไม่สบายของไพลินสร้าความไม่สงบให้จิตใจชายหนุ่มไม่น้อยจนแทบอยากจะทิ้งนางแบบสาวไว้ที่ร้าน แต่เขายังทำเช่นนั้นไม่ได้เพราะนั่นเท่ากับว่าสิ่งที่กำลังจัดการอยู่และใกล้จะเรียบร้อยนั้นเท่ากับศูนย์ จึงต้องยอมกลับมานั่งควบคุมอารมณ์ต่อหน้าหล่อนอย่างตอนนี้

            “คุณจะสั่งอะไรเพิ่มหรือเปล่า ถ้าไม่..ผมว่าเรากลับกันเถอะ พรุ่งนี้ผมมีงานด่วน” อารมณ์เป็นห่วงผู้หญิงอีกคนบวกกับคำพูดและท่าทางของผู้หญิงตรงหน้าที่ไม่ค่อยจะรื่นหูรื่นตาสักเท่าไหร่ทำให้ชายหนุ่มเลือกที่จะกลับทั้งที่แทบไม่ได้ทานอะไรเข้าไปกับการออกมาดินเนอร์ในครั้งนี้

            ซาร่าที่เห็นท่าทีของเมสันก็ไม่กล้าทักท้วงอะไรออกไปเพราะเกรงว่าจะถูกชายหนุ่มพูดอะไรที่กระทบตัวเอง ตอนนี้เธอเหมือนวัวสันหลังหวะที่กำลังทำทุกทางเพื่อปกปิดบาดแผลหรือความผิดพลาดที่ตัวเองก่อขึ้น และผู้ชายตรงหน้าก็คือคนเดียวที่เธอหวังจะพึ่งอำนาจเงินตราเขา จึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเธอถึงต้องทำทุกทางเพื่อไม่ให้เขาหลุดมือ

            “ไม่ล่ะค่ะ ฉันอิ่มแล้ว” เมสันเรียกพนักงานมาเพื่อเช็คบิล ก่อนจะกลับออกจากร้านก็ไม่ลืมที่จะทิปหนัก ๆ ให้พนักงาน

            “ฝากให้พนักงานอีกคนด้วยสิคะ ไม่รู้เธอหายไปไหน”    ซาร่าหันไปบอกเมสันและหันไปถามพนักงานสาวที่ตอนนี้เหลือเพียงคนเดียว

            “อ๋อ..ลินเหรอคะ พอดีพนักงานในครัวไม่สบายน่ะค่ะ เธอเลยอยู่ช่วยรับออเดอร์และจัดอาหารเพื่อออกเสริ์ฟอยู่ที่ครัวค่ะ” เพื่อนพนักงานของไพลินตอบอย่างไร้พิรุธแม้จะสงสัยอยู่ไม่น้อยกับความสัมพันธ์ของลูกค้าวีไอพีทั้งคู่และเพื่อนสาวคนใหม่ของเธอ

            หลังจากที่ดีแลนมาพาตัวไพลินออกไปจากร้านเมสันก็ใช้ความกว้างขวางของตนเองในการขอพบเจ้าของร้านและหลังจากนั้นไม่นานพนักงานทุกคนก็ได้รับคำสั่งบางอย่างที่เกี่ยวกับลูกค้าโต๊ะวีไอพีซึ่งเกี่ยวพันไปถึงพนักงานสาวคนใหม่ของร้านที่ตอนนี้มีคนมาพาออกไปจากร้านแล้ว

            “ช่วยงานในครัวอย่างนั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นไปเรียกมาให้หน่อยได้หรือเปล่า พอดีฉันติดใจการบริการของเธออยากจะให้ทิปเพิ่มสักหน่อย”

            “เอ่อ….” พนักงานสาวอึกอัก

            “จะสนใจทำไมแค่พนักงานคนเดียว…เดี๋ยวเขาก็ไปจัดการกันเอง” เสียงเรียบขัดขึ้นแต่สายตาแสดงความไม่พอใจนางแบบสาวอย่างชัดเจน ซาร่าต้องยอมเดินออกจากร้านำหน้าชายหนุ่มไปด้วยความสงสัยและไม่พอใจอยู่ลึก ๆ

                        ------------------------------------------

            “ข้อมูลที่เรามีตอนนี้ค่อนข้างแน่นหนาพอที่จะเอาผิดเธอได้รวมไปถึงเครือข่ายของเธอด้วย อยู่ที่ว่าคุณพร้อมจะให้เปิดโปงเมื่อไหร่ก็เท่านั้น” นักสืบมือดีที่สุดของอเมริกาอดีตเจ้าหน้าที่ฝีมืออันดับต้น ๆ ของซีไอเอที่เมสันจ้างมาเพื่อสืบข้อมูลการค้ามนุษย์และค้าประเวณีของนางแบบสาวนามว่าซาร่าที่เบื้องหน้าคือนางแบบดังที่มีภาพลักษณ์ที่สวยงามกำลังถูกส่งให้ชายหนุ่มดูทั้งแบบที่เป็นเอกสารและรูปภาพทั้งภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหว

            “อีกสองวันจะมีงานเดินแบบของชุดชั้นในดัง งานจัดภายในโรงแรมที่ผมถือหุ้นอยู่ ผมคิดว่าวันนั้นเป็นวันที่ฤกษ์ดีที่สุดสำหรับการจบเรื่องนี้” เสียงเรียบบอก สายตาดุดันอันคมกริบมองไปยังหลักฐานตรงหน้า ยามนี้เจ้าของนัยน์ตาคมนั้นไม่สนแล้วว่าเหยื่อที่เขาจะเชือดจะเป็นชายหรือหญิง หากคน ๆ นั้นกล้ามาล้ำเส้นและทำลายเขาหรือคนที่เขารัก ผู้นั้นย่อมต้องเจอการตอบกลับแบบถอนรากถอนโคน ถึงไม่สิ้นชีพก็ต้องอยู่แบบตายทั้งเป็น

            “ได้ครับ แล้ว….”

            “พรุ่งนี้บ่ายคุณเดินทางไปที่โรงแรม…จะมีคนพาคุณไปยังห้องที่จะจัดงานและไปพบเจ้าหน้าที่ควบคุมสื่อและเสียงที่จะอยู่ในวันงานด้วย หลักฐานชุดจริงผมจะเก็บไว้นำส่งเจ้าหน้าที่เอง ส่วนที่จะต้องใช้ในงานคุณจัดการได้เลย” เมื่อหมดเรื่องที่คุยกันสายสืบมือดีก็ขอตัวกลับและก็สวนกับลูคัสที่กำลังเปิดประตูห้องทำงานเมสันเข้ามาพอดี

            “มีอะไรที่กูต้องรู้หรือเปล่า” ทันทีที่นั่งลงลูคัสก็ถามทันที

            “ไม่มี” เมสันตอบสั้นๆ

            “มึงคิดว่ากูไม่รู้เหรอว่าคนที่พึ่งเดินออกจากห้องทำงานมึงไป คืออดีตซีไอเอมือดีที่เกษียณตัวเองแล้วผันตัวมาเป็นนักสืบล่องหนที่ตามตัวยากที่สุดในโลก”

            “ขนาดกูยังไม่ได้บอกอะไรมึงก็ยังรู้ แล้วมึงยังจะมีเรื่องอะไรที่อยากรู้อีก” เมสันพูดไปนั่งทำงานไปไม่ได้หวั่นไหวอะไรกับสิ่งที่กำลังถูกลูคัสเค้นถาม

            “มึงจ้างมาทำงานอะไร ถ้ามึงคิดวากูเป็นเพื่อน มึงต้องบอก” ลูคัสเริ่มเสียงเครียดคิดว่าเมสันกำลังตกอยู่ในอันตรายอะไรหรือเปล่าถึงต้องเรียกใช้งานคนกลุ่มนี้ เพราะเป็นอันรู้ว่านอกจากงานนักสืบแล้วคนกลุ่มนี้มีทีมงานด้านมืด งานข่าวลับ งานแฝงตัว งานเก็บกวาดครบครันและตามรอยได้ยาก ที่สำคัญหาตัวเพื่อจ้างงานยากจนเป็นที่กล่าวขานกันว่าหากงานไหนที่อยากทำจะออกมาให้ผู้จ้างเจอตัว แต่งานไหนไม่อยากทำต่อให้ควานหาไปทั่วก็ไม่มีวันเจอ และเพื่อนของเขาก็หาคนพวกนี้เจอ

            เมสันเห็นสีหน้าและท่าทางของเพื่อนและว่าที่น้องเขยแล้วก็ให้ปิดบังต่อไปไม่ไหว เพราะเข้าใจในความห่วงใยที่ลูคัสมีให้ สายตาคมที่ดูอ่อนล้าเหลือบมองคนที่นั่งตรงหน้าแล้วทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้ก่อนจะถอนหายใจหนัก ๆ แล้วเริ่มเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้ฟังตั้งแต่แรกจวบจนมาถึงตอนนี้

            “กูเคยคิดว่ามึงอ่อนชิบหายแค่เมียคนเดียวยังปกป้องไม่ได้จนต้องปล่อยให้หลุดมือเพราะกลัวแค่คำขู่ของผู้หญิงอย่างซาร่า แต่วันนี้กูอยากจะบอกว่ากูนับถือในความอดทนของมึง ที่ถึงแม้จะต้องแบกรับทั้งความเครียด ความกดดัน ความเสี่ยง ต้องอดทนกับความเจ็บของตนเองที่เห็นเมียหนีไปลำบากแต่ทำอะไรมากไม่ได้ และที่สำคัญต้องอดทนเห็นเมียเจ็บปวดกับการกระทำของตัวเอง” ลูคัสพึ่งเข้าใจการกระทำของเมสันก็วันนี้ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อตัดสิ่งที่เป็นภัยในชีวิต แม้ระหว่างทางจะต้องแลกด้วยความเจ็บปวดของตัวเองและคนที่รักก็ตาม

            เมสันถอนหายใจหนัก ๆ อีกครั้งเมื่อเล่าจบ การได้เล่าให้เพื่อนฟังก็เหมือนได้ระบายในสิ่งที่กักเก็บไว้คนเดียวมานานและมันก็ทำให้เขารู้สึกเบาลงได้บ้าง แม้สิ่งที่ทำยังไม่บรรลุผลร้อยเปอร์เซ็นดีก็ตาม

            “ที่มาวันนี้กูมีบางอย่างจะบอกมึง แต่คิดว่ารอให้มึงจัดการเรื่องที่ว่าให้เสร็จก่อนดีกว่า”

            “คำพูดและท่าทางที่ดูนิ่ง ๆ ของลูคัสทำให้เมสันหรี่ตามองเพื่อนอยางสงสัย มันคงไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรแต่ก็คงจะไม่ใช่เรื่องธรรมดานัก”

            “เกี่ยวกับอะไร”

            “เมียของมึง”