EP.6 บ้านเราแสนสุขใจ

ด้านนภาพราวกลับมาถึงบ้านก็เห็นมารดากำลังยกกระชังปลาขึ้น แล้วใช้สวิงช้อนปลาขึ้นมาสองสามตัว

“จะทำอะไรกินเหรอแม่”

เสียงร้องถามของลูกสาวทำให้นางกนกหันไปยิ้มตอบ

“ว่าจะลวกผัก ตำน้ำพริกกะปิ ย่างปลา พอดีแม่เก็บผักมาหลายอย่างกำลังสด เลยนึกอยากกินน้ำพริกผักต้ม”

คนเป็นลูกสาวยิ้มแป้น ได้ยินเช่นนั้นต่อมน้ำลายก็ทำหน้าที่ทันที

“อยากกินเลยแม่ งั้นหนูเอาของไปเก็บก่อนนะ เดี๋ยวลงมาช่วย”

นางกนกพยักหน้า จากนั้นก็เดินตรงไปยังครัวที่อยู่หลังบ้าน จัดการขอดเกล็ดปลาอย่างชำนาญ พอนภาพราวเปลี่ยนชุดลงมาก็พบว่าแม่ทำปลาเกือบเสร็จแล้ว จึงตรงไปยังผักที่แม่ใส่เอาไว้ในกะละมัง

“นี่ใช่ไหมแม่”

นางกนกหันไปมองพลางตอบ

“เออ นั่นแหละ”

สิ้นเสียงมารดาหญิงสาวจึงจัดการเด็ดใบแก่ผักบุ้งออก แล้วลอกเปลือกยอดฟักทอง ดึงเกสรดอกแคทิ้ง ลิดก้านแข็งของตำลึงใส่ถังขยะ จากนั้นก็เอาไปล้างน้ำ ก่อนจะหันมาเปิดเตาแก๊สต้มน้ำ แล้วใส่ไข่ไก่ลงไปสองฟอง

ด้านนางกนกล้างปลาเรียบร้อยจึงจุดไฟเตรียมย่าง ไม่นานปลาบนเตาก็ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย ส่วนลูกสาวก็เริ่มตำน้ำพริกกะปิเป็นจังหวะรวดเร็ว พอละเอียดดีก็ใส่มะเขือพวงลงไปเล็กน้อย แล้วตำเบาๆ พอแตก จึงเติมน้ำมะนาว น้ำปลาลงไป ชิมได้รสชาติที่ต้องการแล้วจึงตักใส่ถ้วย ใช้น้ำอุ่นกลั้วก้นครกเล็กน้อยตักน้ำเอามาใส่ถ้วยพอให้น้ำพริกมีน้ำขลุกขลิก เสร็จจากน้ำพริกจึงนำผักที่ล้างเตรียมเอาไว้ใส่หม้อต้ม พอน้ำเดือดอีกพลุ่งสองพลุ่งก็ตักผักออกไปน็อกน้ำเย็นอีกที

ใช้เวลาประมาณสี่สิบนาที สองแม่ลูกก็มานั่งกินข้าวเย็นด้วยกัน

“สอนเป็นไงบ้าง”

“ดีนะแม่ หนูเล็กเป็นเด็กน่ารัก พอเริ่มสนิทแล้วพูดเก่งมาก มีเรื่องมาให้ถามทั้งวันเลยแม่ จะเงียบก็ตอนนอนกลางวันเท่านั้น” หญิงสาวตอบไปยิ้มไป คนเป็นแม่เงยหน้ามองแล้วยิ้มตาม

“แล้วพ่อน้องเป็นไงมั่ง”

คนถูกถามมองแม่ก่อนจะทำท่านึกอยู่ครู่แล้วบอก

“เขาก็เงียบๆ นะ ไม่ค่อยพูดค่อยจาเท่าไร นี่ตั้งแต่หนูไปทำงานที่นั่น ได้คุยกันไม่ถึงห้าครั้งเลย วันๆ เขาอยู่แต่ในสวนส้มนั่นแหละ วันนี้ก็ให้คนงานเอาส้มมาฝากแม่ด้วยนะ หนูล้างแล้ว”

หญิงสาวมองไปยังส้มเปรี้ยวอมหวานที่วางเอาไว้ในกระจาดสาน มารดามองตามแล้วยิ้มอ่อน

“น่าเห็นใจนะ ลูกสาวน่ารักขนาดนี้ เมียยังทิ้งได้ลงคอ”

คนเป็นลูกเงียบไปอึดใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองแม่

“แม่รู้ไหม ว่าทำไมเมียของเขาถึงทิ้งไป เขามีอะไรไม่ดีเหรอ”

คนเป็นแม่กะพริบตาปริบๆ พลางส่ายหน้า

“เท่าที่รู้ก็เป็นคนดีใช้ได้นะ ส่วนใหญ่แม่เองก็คุยแต่กับแม่ของเขาไม่ก็ลูกน้อง กับคุณดลไม่ค่อยได้คุยกัน เขาเป็นคนเงียบๆ ด้วย แถมบ้านอยู่ห่างกันอีก ส่วนใหญ่คุยกับลูกจ้างของเขานั่นแหละ แต่เท่าที่เจอกันไม่กี่ครั้งเขาก็พูดจาดีนะ ดูไม่น่าจะเป็นคนไม่ดีอะไร ลูกน้องก็รัก แม่ก็แปลกใจว่าทำไมเมียถึงทิ้งไป แต่นั่นแหละ ชีวิตคู่มันไม่ใช่เรื่องง่าย ดูอย่างพ่อกับแม่สิ พ่อแกก็ไม่ใช่คนเลวเกวอะไร แต่สุดท้ายก็เลิกกับแม่ ทิ้งพวกแกสองคน เลือกผู้หญิงใหม่เสียนี่ มันก็ไม่แปลกที่คุณดลคนนั้นจะเลิกกับเมียของเขาหรอก”

“นั่นสินะ แต่ลูกสาวเขาน่ารักนะแม่ น่ารักมากเลย ฉลาดมากด้วย”

“ใกล้เข้าโรงเรียนหรือยังล่ะ”

“เทอมหน้าก็เข้าได้แล้ว นี่เพิ่งสองขวบนิดๆ”

“อ้าว ถ้าลูกสาวเข้าโรงเรียน แล้วเขาจะจ้างเอ็งต่อเหรอ” ครานี้คนเป็นแม่เริ่มกังวล แต่ลูกสาวยิ้มตอบ

“จ้างต่อแม่ เขาบอกว่า ยังไม่ให้ลูกเข้าโรงเรียนตอนนี้ ว่าจะให้เข้าตอนสามขวบนู่น”

“ก็อีกไม่นานก็สามขวบ”

“ถ้าถึงตอนนั้น ใกล้ๆ ยังมีโรงเรียน หนูจะไปสมัคร” คนเป็นลูกสาวตอบอย่างไร้กังวล แต่คนเป็นแม่กลับนิ่วหน้า

“แม่อย่าคิดมากสิ อันที่จริงป้าอรบอกว่าถ้าหนูเล็กเข้าโรงเรียนแล้ว อยากให้หนูอยู่ช่วยงานที่สวน มีงานออฟฟิศอยู่ ตอนนี้มีพนักงานสองคนที่ช่วยงานคุณดลเขา ป้าอรบอกว่า ถ้าหนูเล็กเข้าโรงเรียนแล้ว อยากให้อยู่ทำด้วยกัน คุณดลบอกจะเพิ่มเงินเดือนให้อีก ถ้าหนูอยู่ต่อนะ”

คนเป็นแม่เลิกคิ้วสูง ก่อนบอก

“แม่อยากให้เอ็งลองสอบบรรจุเข้ารับราชการครู เงินเดือนอาจจะน้อยหน่อย แต่ก็มีสวัสดิการดี เจ็บป่วยไม่ต้องกังวล”

คนเป็นลูกเองก็คิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน

“ที่หนูยอมลาออกจากที่เดิมแล้วกลับมาบ้านก็เพราะหนูอยากกลับมาอยู่กับแม่ ถ้าหนูสอบติดครู หนูอาจต้องไปอยู่ที่อื่น แล้วใครจะดูแลแม่ล่ะ” คนเป็นแม่ได้ยินอย่างนั้นก็เงียบกริบ หญิงสาวเองเงียบไปอึดใจก่อนตอบออกมา “เอาเป็นว่าหนูจะลองคิดเรื่องนี้ดูอีกทีนะแม่”

คนเป็นแม่พยักหน้ายิ้ม จากนั้นก็รับประทานอาหารเย็นจนอิ่ม หญิงสาวจึงเก็บถ้วยชามเอาไปล้าง ก่อนจะเดินย่อยอาหารบริเวณหน้าบ้าน ดวงตาคู่งามกวาดมองไปรอบๆ พร้อมกับสูดลมหายใจเอาอากาศสดชื่นเข้าเต็มปอด บอกตนเองว่าหล่อนไม่อยากไปไหนอีกแล้ว ก่อนฮัมเพลงออกมาเบาๆ ด้วยความสุขใจ

‘บ้านเรา...แสนสุขใจ...แม้จะอยู่ที่ไหน...ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา’ [1]

เจ้าของเสียงละมุนมีรอยยิ้มเกลื่อนดวงหน้าอ่อนหวาน ก่อนจะเด็ดดอกหญ้าขึ้นมาเหวี่ยงไปมา แล้วเดินเล่นไปเรื่อยๆ ตามอารมณ์ที่ทอดยาวไปกับถนนเบื้องหน้า ที่สองข้างทางมีดอกหญ้าสีเหลืองตัดขาวขึ้นแซมไปตลอดแนว

[1 เพลง บ้านเรา ขับร้องโดย สุเทพ วงศ์กำแหง คำร้อง/ทำนอง : ชาลี อินทรวิจิตร/ประสิทธิ์ พยอมยงค์]