พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เสียงกระทบเนื้อของทั้งคู่ดังหนักหน่วงบวกประสานกับเสียงขาโต๊ะทำงานใหญ่ที่ไหวโยกตามแรงโยกเร่าของประธานหนุ่มกับผู้ช่วยเลขาบนโต๊ะ และยิ่งไปกว่านั้นสองมือใหญ่ก็กอบกุมสองเต้าปล่อยร่างน้อยบิดเอวพลิ้วไหวไปกับทำงานจนตอนนี้ข้าวของตกกระจัดกระจายเกลื่อนพื้นไปหมด
เพล้ง!
เสียงข้าวของตกกระทบพื้นทีละชิ้นสองชิ้นพร้อมกับเอวสอบเริ่มเร่าสาวเอวซอยถี่เพื่อส่งตัวเองและพอใจให้ถึงความสุข พอใจได้แต่กำมือน้อยทั้งสองกับขอบโต๊ะทำงานเมื่อมิอาจปฏิเสธหรือหนีไปจากสถานการณ์ตอนนี้ได้ หล่อนชอบเหลือเกินยามนี้ ความเจ็บในคราแรกได้หายไปแล้ว มันมีแต่ความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก แล้วภาพจำในคืนนั้นก็ไหลย้อนกลับมาทำให้ใบหน้าสวยชื้นเหงื่อซับสีเลือดขึ้นมาทันที
“โอว์ ดีมากทูนหัวของผม อ่า เสียวมาก คุณตอดรัดผมดีเหลือเกินพอใจ อ่า เสียว”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เสียงดังหนักหน่วงเมื่อเอวสอบบดเอวรัวถี่กว่าเดิม ประธานหนุ่มเร่งเร่าสาวเอวกดคลึงสวาทเข้าออกในความเป็นสาวพร้อมกับโมตัวคร่อมทับลงไปหาปากน้อยที่กำลังร้องครางเสียว เพื่อกลืนกินเสียงครางหวานของเธอแล้วบดเร่าสอดแทรกเรียวลิ้นไปกอดเกี่ยวลิ้นเล็ก เธอพร้อมใช้มือทั้งสองข้างกอบกุมเต้าเธอก่อนหน้ามากอดยกอุ้มเธอขึ้นหาตัวเอง
“อ่า อื้อ อ่า” เสียงครางยังคงดังลอดออกมาจากปากของทั้งสอง พอใจเรียนรู้จะจูบตอบกลับแม้จะไม่ค่อยเป็นงานแต่การตอบสนองของเธอทำให้หัวใจที่แสนเย็นชาไร้ความรู้สึกนั้นตื่นไหวเต้นแรง ปกติแล้วอาชาจะไม่เคยต้องการผู้หญิงคนไหนเป็นครั้งที่สอง สำหรับเขาแล้วผู้หญิงทุกคนแค่ผ่านมาบนเตียงเขาเท่านั้นเอง เมื่อจบกิจก็จ่ายเงินแยกย้าย แต่กับพอใจผู้ช่วยเลขาคนนี้กลับทำให้เขาโหยหาแทบบ้ายามนึกถึงค่ำคืนร้อนที่ได้ครอบครองพรหมจรรย์ของหล่อน และความรู้สึกตอนนี้ก็ยังเหมือนคราแรกที่ได้สอดตัวทแยงเร่าบดเข้าออกในความเป็นสาวเธอ
“อ่า แน่นเสียวดีเหลือเกินพอใจ ฉันชอบที่สุดยามได้อยู่ในตัวเธอและบดเอวแบบนี้ อ่า อืม” ปากหนาผละออกมาเอ่ยรดใบหน้าชื้นเหงื่อของเธอพร้อมกับเคลื่อนปลายจมูกโด่งคลอเคลียกับแก้มนวลแดงระเรื่อ แล้วอุ้มเธอลงจากโต๊ะทำงานเดินไปยังโซฟาตัวยาวที่ใช้สำหรับรับแขกหรือประชุมงานส่วนตัวกับผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่นัดมาประชุมแบบส่วนตัว
“อ่า คนเลว ดิฉันเกลียด อ่ะ อื้อ ลึกอึดอัด อ่า” หล่อนบอกเขาพร้อมกับกอดรั้งบ่าหนาไว้ด้วยกลัวตกยามเขาพาเดินไปยังโซฟาที่อยู่ห่างสี่ก้าวเดินของชายหนุ่ม
“เกลียดแล้วยังไง ตอนนี้เธอก็เป็นเมียของฉันแล้วพอใจ อ่า แน่นมาก อยากได้ลึกกว่านี้อีกไหม อ่ะ โอว์”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เท้าใหญ่หยุดเดินพร้อมยกร่างที่อุ้มแนบอกขย่มกระแทกตัวลงหาท่อนเนื้อตัวเองพร้อมแอ่นเด้งกระแทกเอวสอบรับแรงตอดรัดภายในของคนตัวเล็กด้วย
“อ่ะ อื้อ เจ็บนะ ลึกเกินไปแล้ว อ่า” พอใจบอกพร้อมซบหน้าไปกับบ่ากว้าง เธอทั้งจุกและเจ็บอึดอัดเมื่อเขาสอดลึกกว่าทุกครั้ง
หึหึ
“เนี่ยถึงลึกจริงทูนหัว แต่ทำบ่อยๆ จะชินเอง” เขาบอกแล้วเดินไปอีกก้าวก็ถึงโซฟาแล้วโถมตัวเองและคนตัวเล็กล้มลงไปกับเตียงพร้อมโยกเสียวอีกครั้ง
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
พอใจถูกกดไปกับโซฟาตัวยาวโดยมีร่างใหญ่ของประธานหนุ่มคร่อมเหนือร่างอยู่ และเอวสอบก็เคลื่อนไหวหนักหน่วงเพื่อนำพาตัวเธอและเขาไปให้ถึงความสุข สองมือน้อยโอบกอดลำคอหนาของคนเหนือร่างไว้ด้วยความเผลอไผลและเผลอแอ่นเด้งเร่าขึ้นรับแรงเสียวซ่านด้วยเช่นกัน
“อ่า เก่งมากพอใจ คุณเก่งเหลือเกิน แบบนั้นแหละ อืม อ่า เด้งเอวรับผัว อ่า ซี้ด เสียว แน่น”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!เหงื่อเม็ดโตๆ ผุดขึ้นตามหน้าและลำคอหนาของเขาไม่ต่างจากพอใจที่เหงื่อเปียกชื้นเต็มตัว เขาเคลื่อนไหวบิดกายตามแรงสวาทเงอะงะของเจ้าหล่อน พร้อมหมุนควงเอวสอบทวนเข็มนาฬิกา สองมือใหญ่ก็กอบกุมสองเต้าสวยแล้วโมหน้าลงไปซุกซบอยู่ระหว่างอกดูดกลืนขบเม้มยอดอกสีเรื่อทั้งสองข้างสลับกันไปมาด้วย
“อ่า ไม่ไหวแล้ว พอใจไม่ไหวแล้วท่านประธาน อ่า“ เธอร้องครางบอกเขาโดยเผลอตัวแทนชื่อตัวเองไปกับเขา
“อ่า น่ารักมาก ผมชอบเวลาคุณแทนตัวเองแบบนี้ไม่ห่างเหิน อ่า ทูนหัวของผัว อ่า ผัวจะพาไปให้ถึงสวรรค์ตอนนี้แหละ อ่า พอใจไม่ไหวแล้ว ผัวไม่ไหวแล้ว ซี๊ด”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
ทั้งสองกายเปลือยเปล่าเร่งเร่าสาวเอวเคลื่อนไหวบนโซฟาตัวยาวด้วยความร้อนรุ่ม ประธานหนุ่มสอดกายเด้งเร่าลึกแล้วถอดถอนออกมาแล้วเด้งกลับเข้าหาความคับแน่นใหม่อีกครั้ง ซอยถี่ระรัวบดเอวและเสียงครางของพอใจก็เป็นแรงเชียร์ได้ดีเหลือเกิน
“อ่า ไม่ไหวแล้ว พร้อมกันทูนหัว อ่า พร้อมกัน” เขาครางพร่าบอกเธอพร้อมรั้งร่างเล็กขึ้นมากอดจนสองเต้าเบียดแนบกลืนไปกับร่างหนาตัวเอง ส่วนเธอก็กอดตอบเขาเช่นกัน ตอนนี้พอใจรู้แต่ว่าต้องการกอดเขามากกว่านี้ทั้งๆ ที่แทบจะหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน
“อ่ะ อื้อ เสียวเหลือเกินค่า...” ร่างอวบอิ่มท้องแก่ใกล้คลอดกำลังนอนดิ้นบิดเร่าครางเสียวอยู่ใต้ร่างของสามีที่รัก ทั้งๆ ที่ท้องแก่ใกล้คลอดอีกสองเดือนข้างหน้านี้แล้ว แต่อาชาก็ยังคงหื่นจัด เชื่อแล้วว่าเขามันบ้ามันหื่นที่สุด และยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ชอบ ตั้งแต่เขาหายอาการแพ้ท้องแทนเธอเขาก็ดุดันมีพลังเยอะเหลือเกินยามสอดเร่าในตัวเธอ “อ่า ผัวก็เสียวเมียจ๋า...อ่า แน่นมาก อ่า ไม่ไหวแล้ว พร้อมกันทูนหัว” พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงจังหวะกระแทกเนื้อของทั้งคู่ดังเด้งหนักหน่วง แม้ท้องของพอใจจะโตแต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับคนเก่งอย่างอาชา “อ่า ไม่ไหวแล้วท่านประธานของเมีย อ่า ไม่ไหวแล้ว เสียว เมียไม่ไหวแล้ว อ่า ลึกอีก อูว์” เอวกลมแอ่นเด้งรับตอบสนองท่อนเนื้ออวบใหญ่ของสามี ปากและมือของอาชากำลังกอบกุมกลืนกินเต้าอวบของเธอไปด้วยพร้อมเอวสอบก็แอ่นเด้งกระแทกกายเข้าออกในความเป็นสาวเธอด้วยจังหวะเสียวทรวง&nbs
“ทำไมเอาแต่มองหน้าไม่ยอมตอบล่ะหึ ว่าไงจะแต่งงานด้วยไหม เนี่ยผัวขอแต่งงานนะ” อาชาถามคนตัวเล็กย้ำอีกครั้ง “ทำไมต้องแต่งงานด้วย เราไม่ได้เป็นอะไรกันมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง ไม่สิตอนนี้แค่อดีตเจ้านายเท่านั้นค่ะ” เธอขืนตัวเองออกจากวงแขนแข็งแรง “แน่ใจที่พูดมาว่าไม่เป็นได้เป็นอะไรกัน เราเป็นอะไรพอใจน่าจะรู้ดีว่าตัวเองเป็นอะไรกับฉัน หรือต้องให้ทำตรงนี้ ทำให้ชาวบ้านรู้เลยว่าเธอเป็นเมียฉันทูนหัว”เขาบอกตอบกลับด้วยสีหน้าเครียดขรึม ทำไมหล่อนดื้อแบบนี้ เนี่ยยังต้องการอะไรอีก มันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอว่าเขาน่ะต้องการเธอ เขาขาดเธอไม่ได้ ชีวิตนี้เขาโหยหาเธอตั้งแต่ที่เธอจากมาก็แทบเป็นบ้าเป็นหลัง ทำงานทำการไม่ได้สมาธิก็แทบไม่มีเพราะเธอคนเดียวเลยทูนหัว......“พอได้แล้วค่ะ เลิกเล่นสนุกได้แล้วฉันไม่มีเวลามาเล่นด้วยหรอกนะคะ ปล่อยค่ะจะเข้าบ้านแล้ว และมาทางไหนก็กลับไปทางนั้น”“ไม่ปล่อยไม่กลับจนกว่าเมียจะกลับด้วย ว่าไงแต่งงานกันนะ จะแต่งไม่แต่ง”“ทำไมต้องแต่งงานกันด้วย คุณเองก็ไม่ได้รักฉันและฉันก
“ใครบอกพ่อว่าผมไม่ได้รักแม่ผู้ช่วยเลขานั่น ถ้าผมไม่รักผมไม่กลับมาบ้านให้พ่อกับแม่ไปสู่ขอให้หรอกครับ ผมต้องการเธอจริงๆ ผมนอนไม่หลับตั้งแต่เธอกลับไปวันนั้น ดูหน้าลูกสิพ่อรุจกับแม่อุ่นไม่สงสารบ้างเหรอครับ แก้มตอบขนาดนี้ดูสิครับกินข้าวกินปลาแทบไม่ได้ แถมตื่นเช้ามาก็มักจะวิงเวียนคลื่นไส้เหมือนคนนอนหลับไม่พอครับ” เขาบอกในตอนท้ายเสียงเศร้า และพอนึกถึงท้องไส้ก็ปั่นป่วนขึ้นมาอีกครั้งและก็ต้องรีบลุกวิ่งไปยังห้องน้ำที่อยู่ห้องข้างๆ ทันที “อาชาลูกเป็นอะไรรึเปล่าลูก” อุ่นเรือนร้องตะโกนถามไล่หลังลูกชายที่อยู่ๆ ก็วิ่งพรวดพราดออกไปไม่บอกกล่าวสักคำ “หรือว่าลูกจะแพ้ท้องคะพี่รุจ อุ่นเรือนยกมือทาบอกเมื่อคิดได้ว่าอาการของลูกชายเป็นมันคล้ายสมัยเธอตั้งครรภ์ลูกชาย และอดิรุจก็มีอาการแบบนี้เลย “อุ่นไปดูลูกเถอะ พี่จะโทรหาไอ้สมานมันว่าหนูพอใจมีอาการแปลกๆ ไหม” อดิรุจเองก็นึกสงสัยเหมือนกัน เมื่ออาการของลูกชายตอนนี้มันเหมือนคนกำลังแพ้ท้องแทนเมีย และก็จะบอกเพื่อนรักด้วยว่าลูกชายตัวดีต
กลับมาลพบุรีก็เอาแต่เหม่อลอย ผ่านมาจะสองเดือนแล้วก็ไม่มีข่าวคราวของประธานหนุ่ม แม้ปากบอกว่าเกลียดคนสารเลวแต่แท้จริงแล้วลึกๆ ในใจก็เฝ้ารอเขา และยิ่งไปกว่านั้นประจำเดือนก็ยังไม่มาเลยทั้งๆ ที่เลยครบกำหนดมาจะอาทิตย์แล้ว เธอกลัวกังวลไปหมดกลัวว่าจะอุ้มท้องลูกประธานหนุ่ม “พอใจวันนี้จะออกไปทานข้าวเย็นกับบ้านเฮียเนี๊ยบไหมลูก”พริ้งพราวและสามีไม่ได้ซักไซ้ถามความลูกสาวไปมากกว่าที่ได้รู้จากอาชา เพราะกลับมาลูกสาวก็ไม่ได้พูดอะไรที่ผิดเพี้ยนไปจากอาชาพูด และพอใจก็เลือกที่จะไม่นึกถึงไม่พูดถึงมัน นางและสามีจึงไม่อยากถามด้วยกลัวว่าลูกสาวจะเสียใจ แต่พริ้งพราวนางมองออกว่าตอนนี้ใจของลูกสาวอยู่ที่ไหนไม่ได้อยู่ที่เฮียเนี๊ยบหรืออยู่ที่ตัว แต่มันอยู่กับคนที่กรุงเทพฯ คนที่พอใจจากมา “เย็นนี้พอใจนัดเฮียเนี๊ยบไปกินบิงซูกันที่ร้านเปิดใหม่ซอยข้างๆ เราค่ะแม่พริ้ง” เธอบอกท่าน “แล้วข้าวเย็นล่ะพอใจ จะกลับมากินที่บ้านไหม”
เฮ้อ! สมานถอนหายใจดังออกมาแล้วหันมามองหน้าภรรยาที่นั่งข้างๆ ตอนนี้พริ้งพราวได้แต่นิ่งเงียบไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมาให้สามีอย่าเขารับรู้อารมณ์เลยจึงเอ่ยถามขึ้น “พริ้งว่ายังไงล่ะ ถ้าหากว่าจะเกี่ยวดองกับไอ้รุจมัน” พริ้งพราวนิ่งเงียบไม่ยอมปริปากตอบ เพราะตอนนี้ยังอึ้งและงงอยู่ ก็อยู่ๆ อาชามาบอกว่าลูกสาวสุดที่รักเป็นภรรยา และก็พักอยู่นี่ด้วย แม่อย่างนางควรทำยังไงล่ะ คนที่อยากได้เป็นเขยก็กลับไม่ได้ คนไม่ได้อยู่ในความคิดกลับโผล่มาซะงั้น แล้วจะทำยังไงล่ะ “แล้วทำยังไงละพี่สมาน เฮียเนี๊ยบของยัยพอใจกลับมาแล้วนะ อีกอย่างพอใจกับเฮียเนี๊ยบ ลูกชายเฮียเกียงเราก็หมั้นหมายคุยกันให้ไว้ตั้งแต่เด็กสองคนเล็กๆ แล้วมาแบบนี้เราไม่ผิดคำสัญญาเหรอพี่สมาน” พริ้งพราวเอ่ยกับสามี “แต่ตอนนี้มันก็ต้องผิดสัญญา เพราะคนของเราก็เป็นของคนอื่นไม่ใช่เฮียเนี๊ยบแล้วพริ้ง” สมานเอ่ยบอกภรรยาให้คำนึงถึงความจริงข้อนี้
สมานและภรรยาเดินทางมาถึงกรุงเทพฯ ตั้งแต่เช้า คือตั้งใจจะมารับลูกสาวกลับบ้านด้วยกันเพราะพอใจโทรไปบอกว่าจะย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านช่วยงานบัญชีที่โรงงานน้ำแข็งของครอบครัว แต่พอมาถึงกลับติดต่อลูกสาวไม่ได้ และถามนิติบุคคลก็บอกว่าลูกสาวได้ประกาศให้เช่าห้องไปแล้วตอนนี้ สมานพาพริ้งพราวภรรยาที่รักแวะมาหาเพื่อนรักที่บ้านหลังใหญ่ในเช้าวันนี้ ตอนแรกว่าจะไปเช่าโรงแรมอยู่แต่คิดไปคิดมาว่าตัวเองมีเพื่อนอยู่กรุงเทพฯ จึงได้มาหาเพื่อขอค้างที่บ้านสองสามวันระหว่างรอติดต่อลูกสาวสุดที่รักของตัวเองได้ “เอ้า! ไปไงมาไงถึงได้มาหากูไอ้สมาน” ทันทีที่เด็กรับใช้ไปตามเขาที่กำลังดูคนสวนลงดินปลูกดาวเรืองก็รีบมาทันที และเพราะเด็กรับใช้บอกแค่ว่ามีคนมาหาตน “ก็ไม่ไงมาไงหรอก ตั้งใจจะมารับพอใจกลับบ้านแต่มาถึงก็ไม่อยู่แล้ว ติดต่อก็ไม่ได้สงสัยไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เขาแน่นอน เพราะลูกคนนี้ชอบไปเที่ยวแล้วไม่บอกบ่อยๆ” สมานตอบเพื่อนรัก