บทที่ 6

คีรยาไม่ได้กลับบ้านหลายวัน หล่อนมาเที่ยวภูเก็ตกับกลุ่มเพื่อนสนิท ที่ล้วนเป็นลูกหลานคนมีเงิน ที่พักเป็นวิล-ล่าหรูบนภูเขาติดทะเล ราคาที่พักต่อคืนสูงถึงหนึ่งแสนห้าหมื่นบาท เช่าเรือยอร์ชท่องเที่ยวทางทะเลแบบส่วนตัว ไปตามเกาะขึ้นชื่อตามโปรแกรมการเที่ยว

          เดิมทีวันนี้คีรยากับเพื่อน ตั้งใจไปเกาะพีพีดอน ทว่าฝนตกตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ยังไม่หยุด พวกเขาและหล่อนจึงพักผ่อนอยู่ในห้อง

          “แกดูอะไรอยู่เอิร์น” คีรยาเดินมายังห้องโถงใหญ่ของวิลล่า ทักถามเมื่อเห็นชุตินันท์ก้มดูมือถือ

          “ส่องผู้ชาย”

          “ไหนคนไหน” คนถามทรุดตัวลงนั่งใกล้เพื่อน

          “คนนี้ไง” ชุตินันท์ชี้ให้คีรยาดูผู้ชายที่ตนสนใจ ในภาพบนจอมือถือเป็นบุรุษสามคน หนึ่งในสามคนนั้นคีรยารู้จัก เคยพูดคุยกันสามครั้ง “เขาชื่อคุณโฟร์คเป็นลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลมิคาเรลกรุ๊ป รวยมากเลยนะแก”

          “เขาเป็นเพื่อนพี่อิฐ ก็ต้องรวยอยู่แล้ว”

          “แกรู้จักคุณอิฐเหรอ ทำไมฉันไม่รู้ล่ะ”

          “ตอนที่ฉันบอกแก แกสนใจฟังที่ไหน มัวแต่คุยกับผู้ชาย แกเลยไม่รู้ว่า ผู้ชายที่คุณย่าจะให้ฉันไปเป็นแม่พันธ์ให้ คือพี่อิฐ”

          “เอ้า...แล้วทำไมแกถึงปฎิเสธล่ะ คุณอิฐฮอตมากเลยนะ แถมรวยมากๆ ด้วย อาจรวยกว่าคุณโฟร์คกับคุณซีซะอีก”

          “ตอนแรกฉันก็ไม่ขัดหรอกนะ เพราะพี่อิฐตัวจริงหล่อลากไส้เลย คุยด้วยแล้วพี่อิฐก็น่ารักดี แต่คุณย่าน่ะสิ มาเปลี่ยนแผนให้ลูกหมีไปแทน เหตุผลก็ตรงกับฉันคือ ไม่อยากให้มันอยู่บ้านด้วย และที่สำคัญ มันไปอยู่บ้านโน้นก็ไม่ต่างกับอยู่บ้านฉันหรอก ไม่มีใครชอบหน้ามัน เกลียดมันกันทั้งนั้น โดยเฉพาะพี่อิฐ เขาไม่พอใจมากๆ เลยนะที่ถูกเปลี่ยนตัว แต่อย่างว่าแหละ ทำไรไม่ได้ คุณย่าฉันได้เงินมาแล้ว ไปฟ้องร้องก็ไม่ได้อีก สมัครใจให้เอง ถ้าไปฟ้องก็มีแต่อับอายที่ตัวเองโง่ ถูกหลอกง่ายๆ”

          “ฉันว่าแกพลาดอย่างแรงที่ไม่ไปเป็นเมียคุณอิฐ”

          “พลาดยังไง” คีรยาสนใจประโบคนี้ขึ้นมา

          “ก็คุณอิฐเลิศทุกอย่างขนาดนั้น เป็นที่หมายปองของสาวๆ แล้วยิ่งเขาพอใจในตัวแก อยากได้แกเป็นแม่ของลูก ถ้าแกมีลูกให้เขาได้จริงๆ ล่ะก็ แกเอ๊ย อยากได้อะไรก็ประเคนให้ทุกอย่าง จะรักแกหลงแกซะด้วยซ้ำ แกจะเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก” ชุตินันท์บอกจุดที่เพื่อนรักพลาด “แต่ถ้าพี่ลูกหมีท้อง ความเกลียดชังมันเปลี่ยนเป็นความชอบได้นะแก เพราะย่าคุณอิฐอยากมีหลานนี่ พี่สาวแสนชังของแกก็จะเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดแทนแกไง แล้วแกก็จะช้ำใจแทน เจ็บใจด้วยที่พี่ลูกหมีได้ดีกว่าแก”

          คีรยาไม่นึกถึงข้อนี้ หล่อนคิดตามคำพูดลัดดาที่ว่า ความเกลียดชังที่บ้านธรรม์บดีมีต่อสะใภ้ที่ไม่ต้องการ คงไม่ต่างกับบ้านหลังนี้ กุลธิรัตน์คงพานพบกับความทุกข์ ความเศร้า หาความสุขไม่ได้ แต่พอได้ยินประโยคนี้ ความคิดหญิงสาวเปลี่ยนไปทันที

          “เออวะ ลืมนึกไปเลย แกนี่คิดลึกซึ้งมากเลยนะ”

          “เห็นไหมล่ะว่าแกพลาด พลาดมาก” ชุตินันท์มีความคิดบางอย่าง “แต่ถ้าแกพอใจในตัวคุณอิฐ แกก็เข้าหาเขาสิ แกบอกฉันว่า เขาก็พอใจในตัวแก แกก็จะได้เป็นเมียคุณอิฐไง เบียดพี่ลูกหมีตกขอบ”

          คีรยามองหน้าคนแนะนำ

          “หรือแกจะให้พี่ลูกหมีชนะแกล่ะ แกบอกฉันไม่ใช่เหรอว่า เกลียดพี่สาวตัวเองน่ะ แกจะเห็นพี่ลูกหมีดีกว่าแกได้งั้นเหรอ” ชุตินันท์จุดประกายความริษยาในจิตใจคีรยาให้เพิ่มมากขึ้น “ถึงตอนนี้บ้านนั้นจะเกลียดขี้หน้ามัน แต่ถ้ามีลูกล่ะก็ อย่างที่ฉันบอกไป ทุกคนที่นั่นจะรักมันนะ เพราะมันเป็นแม่ของทายาทคุณอิฐ”

          “ฉันไม่มีวันให้มันดีกว่าฉันหรอก มันต้องด้อยกว่าฉันทุกอย่าง”

เป็นความเกลียดชังที่ครียาไม่ทราบเหตุผลว่า เหตุใดถึงได้จงเกลียดจงชังพี่สาวร่วมสายเลือดมากขนาดนี้ หรืออาจถูกลัดดาปลูกฝังตั้งแต่เด็กว่า ไม่ให้รัก ไม่ให้นับถือ ไม่ให้ทำดีกับกุลธิรัตน์ กลั่นแกล้งทุกครั้งที่มีโอกาส และโขกสับกุลธิรัตน์เสมือนทาสในเรือนเบี้ย

“แกก็ต้องทำให้ตัวเองไปอยู่ในจุดที่พี่ลูกหมีอยู่ ไปแทนที่มันซะ แล้วแกก็จะสบายไปทั้งชาติ” ชุตินันท์รีบตีเหล็กตอนร้อน เมื่อเห็นว่าเพื่อนมีท่าทีเปลี่ยนไปตามคำพูดตน “ไม่มีใครสาวและสวยไปตลอดกาลหรอกนะ แม้จะพึ่งศัลยกรรมก็เถอะ พอถึงวันนึงก็ต้องเหี่ยวต้องย่น แล้วก็จะมีสาวๆ สวยๆ มาแทนที่เรา ฉะนั้นเราต้องหาเกาะหลักยึดไว้ ยิ่งมั่นคงยิ่งดี ถ้ารักแก ต้องการแกเป็นแม่ของลูกแล้วด้วย แกต้องรีบคว้าไว้”

“กลับกรุงเทพก่อนเถอะ ฉันจะทำให้มันกระเด็นออกไปจากชีวิตพี่อิฐ แล้วฉันนี่แหละ จะต้องแม่ของลูกพี่อิฐเอง”

คีรยาพูดจริงจัง มั่นใจว่าตนทำได้แน่นอน

“ส่วนฉันก็จับคุณโฟร์คให้ได้ เป็นเมียหมออนาคตไกล แถมเป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาลตั้งหลายสาขา สบายไปยันชาติหน้าเลย” ชุตินันท์ฝันหวาน เช่นเดียวกับคีรยา ที่กำลังฝันว่า ตนเองจะเป็นภรรยาธรรม์บดี คนเดียวเท่านั้น