44

ไรอันโหย่งกายเปล่าเปลือยขึ้น ใบหน้าหล่อคมฉายความฉงนเขาขบกรามแน่น

“คุณพูดเล่นใช่ไหม”

“ฉันพูดเรื่องจริง” กุลนิดาบอกเสียงเศร้าลึก แล้วก้มซ่อนหน้า

ในขณะที่ไรอันจ้องมองเธอด้วยสีหน้าคิดหนัก ครู่เดียวร่างกำยำก็ลุกพรวดขึ้นอวดเรือนกายใหญ่โตเปล่าเปลือย ท่อนขาแข็งแรงก้าวไปหยิบผ้าขนหนูสีขาวมาพันเอวสอบไว้อย่างลวกๆ แล้วเดินกลับมาหยุดที่ปลายเตียง

กุลนิดารีบหยิบผ้านวมขึ้นปกปิดร่างกายให้พ้นจากสายตาอันตรายคู่นั้น เขาจ้องเธอไม่วางตา แต่แล้วเขาก็ย่างสามขุมเข้ามาหา กระชากผ้าห่มนวมผืนใหญ่ออกจากมือหญิงสาว

“ว้าย!”

กุลนิดาร้องด้วยความตกใจ ใบหน้าซีดเผือด หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำเมื่อถูกมือแกร่งตรึงไหล่เอาไว้แน่น

“ถ้าคุณไม่ใช่เมียผม คุณก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องของของผม”

เวลานี้กุลนิดาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าอวดส่วนเว้าส่วนโค้งท้าทายสายตา หญิงสาวอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าเขาจะหวงแม้กระทั่งผ้าห่มหากเธอไม่ใช่แม่ของลูกเขา

“ตะ แต่ว่าฉัน...” กุลนิดาคิดคำพูดต่อไม่ออก เพราะใบหน้าของไรอันตอนนี้บอกว่าโกรธขึ้งมาก

น้ำเสียงนุ่มทุ้มอบอุ่นก่อนหน้านี้เปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวพอกับดวงตา มือหนาร้อนผ่าววางบนไหล่ลาด กุลนิดาสัมผัสได้ถึงแรงกด และอาร