ตอนที่ 17 ความใจกว้างของฮูหยิน nc

แม่ทัพหยางเจี้ยนไม่รอช้า สั่งให้เสี่ยวเอ๋อร์เดินทางกลับไปกับเขาที่ค่ายในทันที เขามองนางด้วยความพึงพอใจ ขณะที่นางเองก็มีแววตาเปี่ยมด้วยความมุ่งมั่นและเต็มใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่

นางไปพร้อมกับแม่ทัพโดยไม่มีสิ่งของติดตัว เสื้อผ้าที่เก่าและสกปรกถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง เสี่ยวเอ๋อร์ไม่หันกลับไปมองข้าวของของตนอีกแม้แต่น้อย ชีวิตเดิมที่ลำบากและความสัมพันธ์ที่ไร้ซึ่งความสุขระหว่างนางกับสามีในตอนนี้กลายเป็นเพียงอดีตที่นางไม่ต้องการรื้อฟื้น

เมื่อแม่ทัพหยางเจี้ยนกลับมาถึงค่าย เขาได้พาเสี่ยวเอ๋อร์ สาวใช้คนใหม่ มาแนะนำให้ฮูหยินเหม่ยฟางรู้จัก ฮูหยินเหม่ยฟางยิ้มรับอย่างอ่อนโยนโดยไม่ได้แสดงท่าทีหึงหวงใดๆ ทั้งสิ้น นางรู้ดีว่าภายในใจของแม่ทัพ หยางเจี้ยนมีนางเป็นที่หนึ่งเสมอ ความสัมพันธ์ระหว่างนางกับแม่ทัพนั้นมั่นคงเกินกว่าจะถูกสั่นคลอนโดยเรื่องเช่นนี้

ฮูหยินเหม่ยฟางรู้จักสามีของตนดี นางเข้าใจในความต้องการของเขา และรู้ว่าเสี่ยวเอ๋อร์นั้นเป็นเพียง “ของเล่น” ที่เขาอยากได้ไว้เพื่อปลดปล่อยอารมณ์เท่านั้น ด้วยความใจกว้างของฮูหยินเหม่ยฟาง นางจึงไม่ได้รู้สึกว่าการมีเสี่ยวเอ๋อร์เข้ามาเป็นภัยต่อตัวเอง แต่กลับยิ้มให้กับเสี่ยวเอ๋อร์ด้วยท่าทีที่เป็นมิตรและอบอุ่น

“ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยดูแลท่านแม่ทัพให้ดีนะ” ฮูหยินเหม่ยฟางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน นางรู้ดีว่าการมีสาวใช้เพิ่มเข้ามาจะช่วยแบ่งเบาภาระของตน และในขณะเดียวกันก็ทำให้แม่ทัพมีความสุขมากยิ่งขึ้น

เสี่ยวเอ๋อร์ก้มศีรษะอย่างนอบน้อม รู้สึกขอบคุณในความเมตตาและความเข้าใจของฮูหยินเหม่ยฟาง นางรู้สึกผ่อนคลายขึ้นเมื่อเห็นว่าฮูหยินเหม่ยฟางไม่ถือโทษโกรธเคือง นางตั้งใจแน่วแน่ว่าจะทำหน้าที่ของตนอย่างดีที่สุด เคียงข้างท่านแม่ทัพและทำทุกสิ่งตามที่ได้รับมอบหมาย

สำหรับแม่ทัพหยางเจี้ยน การได้เห็นทั้งสองสตรีในชีวิตของเขาอยู่ร่วมกันด้วยความเข้าใจกันนั้นทำให้เขารู้สึกสบายใจและมีความสุขยิ่งขึ้น นี่คือชีวิตที่เขาปรารถนา

ภายในกระโจมที่อบอวลไปด้วยบรรยากาศแห่งความใกล้ชิด แม่ทัพหยางเจี้ยนก้มลงจูบริมฝีปากของฮูหยินเหม่ยฟางด้วยความเร่าร้อน จุมพิตนั้นเต็มไปด้วยความขอบคุณและความรักอันลึกซึ้ง เป็นรางวัลที่เขามอบให้กับนาง ผู้ที่เข้าใจเขาและยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น

ฮูหยินเหม่ยฟางยิ้มรับด้วยความอบอุ่น นางตอบรับจุมพิตของเขาอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน ขณะที่ไฟแห่งความรักระหว่างทั้งสองพลุ่งพล่าน เสี่ยวเอ๋อร์ สาวใช้คนใหม่ ยืนอยู่ด้านข้าง มองภาพนี้ด้วยหัวใจที่รู้สึกเคารพและยินดีที่ได้เป็นพยานถึงความรักอันมั่นคงของนายหญิงและแม่ทัพ นางรู้สึกได้ว่าความรักและความเข้าใจระหว่างคนทั้งสองนั้นลึกซึ้งและจริงแท้

แม่ทัพหยางเจี้ยนโอบกอดฮูหยินไว้แนบแน่น ราวกับจะบอกเป็นนัยว่านางคือที่หนึ่งในใจเขาเสมอ ไม่ว่าเขาจะพบเจอใครหรือได้พานพบประสบการณ์ใด ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงความรู้สึกที่เขามีต่อฮูหยินได้ เสี่ยวเอ๋อร์ได้แต่ยืนมองเงียบๆ รู้สึกปลื้มใจที่ได้เห็นถึงสายสัมพันธ์นี้ และพร้อมที่จะทำหน้าที่ของตนเพื่อรับใช้ทั้งแม่ทัพและฮูหยินด้วยความจงรักภักดี

“เจ้าไม่อายสาวใช้ของเจ้าเหรอ?” ฮูหยินเหม่ยฟางถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่มีแววขบขัน แต่ภายในนั้นกลับมีความรู้สึกหวั่นไหวอยู่ลึกๆ

แม่ทัพหยางเจี้ยนตอบรับนางอย่างเร่าร้อน “จะอายไปทำไม คนกันเองทั้งนั้น” คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความปรารถนา

ริมฝีปากของเขาบดขยี้ริมฝีปากของนางหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม ความร้อนแรงในจุมพิตนั้นส่งผ่านความรักและความปรารถนาที่มีต่อกัน ฮูหยินเหม่ยฟางรู้สึกถึงแรงดึงดูดและความรักที่มีให้กันชัดเจนในขณะนี้ ขณะที่มือของแม่ทัพลูบไล้ไปตามเรือนร่างของนางอย่างนุ่มนวลแต่ก็เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

เสี่ยวเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ รู้สึกถึงบรรยากาศอันเข้มข้นนี้ แม้จะเป็นผู้ดูแลหรือเป็นสาวใช้ นางกลับรู้สึกถึงความอบอุ่นและความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นภายในกระโจมนี้ นางรับรู้ว่าความรักระหว่างแม่ทัพและฮูหยินนั้นเป็นสิ่งที่สวยงาม

แม่ทัพหยางเจี้ยนและฮูหยินเหม่ยฟางต่างปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนออกอย่างไม่เขินอายเมื่ออารมณ์แห่งความเร่าร้อนมาเยือน บรรยากาศภายในกระโจมเต็มไปด้วยความร้อนแรงและความปรารถนาที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ

แม่ทัพหยางเจี้ยนมองฮูหยินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและความปรารถนา เขารู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นนางในสภาพที่ไร้ซึ่งเสื้อผ้า ร่างกายของนางนั้นงดงามและเย้ายวน ทั้งคู่รู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดที่รุนแรงระหว่างกัน ขณะที่มือของเขาค่อยๆ ลูบไล้ไปตามผิวเนียนของนาง

ฮูหยินเหม่ยฟางเองก็รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย นางตอบสนองต่อสัมผัสของแม่ทัพอย่างเต็มที่ และยิ้มให้เขาอย่างยั่วยวน

“คืนนี้เป็นของเรา” แม่ทัพพูดด้วยเสียงกระซิบที่มีความต้องการ แววตาของเขาจับจ้องไปที่นางอย่างหื่นกระหาย

“เจ้าเองก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออก” ฮูหยินเหม่ยฟางสั่งสาวใช้คนใหม่ด้วยน้ำเสียงที่มีอำนาจ และแฝงไปด้วยความเย้ายวนใจ ในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนและความปรารถนา เสี่ยวเอ๋อร์รู้สึกตื่นเต้นแต่ก็มีความรู้สึกเขินอายที่ผสมปนเปกัน

เมื่อเสี่ยวเอ๋อร์มองไปที่แม่ทัพหยางเจี้ยนที่ยืนอยู่ข้างๆ รู้สึกถึงสายตาของเขาที่จับจ้องมาอย่างเต็มไปด้วยความสนใจ นางรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างแม่ทัพและฮูหยินนั้นมีความลึกซึ้ง และการที่นางเข้ามาในสถานการณ์นี้คือการเป็นส่วนหนึ่งของความรักอันลึกซึ้ง

เสี่ยวเอ๋อร์จึงค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออก เธอทำอย่างช้าๆ โดยไม่แสดงความลังเล จนในที่สุดร่างกายของนางก็เผยออกมาอย่างเต็มที่

การกระทำนี้ทำให้บรรยากาศภายในกระโจมเต็มไปด้วยความเข้มข้น ความรักและความปรารถนาที่พวกเขามีต่อกันเปล่งประกายออกมา ฮูหยินและแม่ทัพมองไปที่เสี่ยวเอ๋อร์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความยินดี

“ดีมาก” ฮูหยินเหม่ยฟางกล่าวด้วยเสียงอ่อนโยน แต่ก็มีความเข้มข้นในนั้น ในขณะที่แม่ทัพหยางเจี้ยนเข้ามาใกล้ ทั้งสามคนจึงอยู่ในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความรักและความเร่าร้อน โดยไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้น

แม่ทัพหยางเจี้ยนจ้องมองเรือนร่างของฮูหยินเหม่ยฟางและเสี่ยวเอ๋อร์ด้วยความพึงพอใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสุขและความปรารถนา ราวกับว่านี่คือภาพที่แสนจะงดงามที่สุดในโลก ความสวยงามและความมีเสน่ห์ของทั้งสองทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงยิ่งขึ้น

เสี่ยวเอ๋อร์เดินแนบชิดมาที่เรือนร่างของท่านแม่ทัพ ขณะที่ฮูหยินอยู่ข้างอีกด้านหนึ่ง บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความร้อนแรงและความรักที่ชัดเจน ความรู้สึกนี้นำพาให้แม่ทัพรู้สึกมีอำนาจและความเป็นชายในที่สุด

“นี่คือสิ่งที่ข้าต้องการ” แม่ทัพกล่าวเสียงต่ำเต็มไปด้วยอารมณ์ เขายิ้มให้กับฮูหยินแล้วหันไปมองเสี่ยวเอ๋อร์ด้วยความหื่นกระหายราวกับว่าท่อนเนื้อของเขานั้นต้องการที่จะบดขยี้เรือนร่างที่สุดแสนจะเย้ายวนของนางอีกครั้ง