เข้าสู่ระบบฮูหยินเหม่ยฟางนั่งอยู่ในศาลาริมน้ำ ห่างออกไปเล็กน้อยจากที่ที่แม่ทัพหยางเจี้ยนและสาวใช้เสี่ยวเอ๋อร์อยู่ สายตาของนางจับจ้องภาพตรงหน้าอย่างเงียบ ๆ ความรู้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้นในใจโดยไม่ทันรู้ตัว นางรู้สึกถึงแรงปรารถนาที่พลุ่งพล่านและเข้มข้นที่ซ่อนอยู่ภายใน แผ่ซ่านไปทั่วร่างอย่างช้า ๆ ความรู้สึกที่เธอไม่อาจหักห้ามใจได้
แสงแดดที่สะท้อนลงบนผืนน้ำ ส่องผ่านศาลามายังตัวนาง ขับเน้นให้ใบหน้าของเหม่ยฟางดูอ่อนหวานและมีเสน่ห์อย่างเงียบ ๆ ขณะที่นางจิบชา ความรู้สึกอันแรงกล้าก็ยิ่งชัดเจนขึ้นทุกขณะ เสียงหัวใจของนางเต้นรัวจนแทบจะได้ยินชัดเจน นางรู้สึกถึงความปรารถนาที่ลุกโชนอยู่ภายใน เป็นความรู้สึกที่ท่วมท้นจนทำให้นางเผลอยิ้มบาง ๆ ออกมา
หัวใจของเหม่ยฟางเริ่มสั่นไหว ขณะที่นางนั่งมองจากมุมไกล ดื่มด่ำกับภาพที่ปรากฏตรงหน้า แม้จะมีความสงบแผ่รอบตัว แต่ในใจของนางกลับเต็มไปด้วยความปรารถนาอันเงียบงัน ราวกับเป็นไฟลุกโชนที่ยากจะดับ
“ท่านพี่...” ฮูหยินเหม่ยฟางขับขานเรียกด้วยเสียงอันแผ่วเบา ทว่าเต็มไปด้วยความลึกซึ้งและกระเส่า น้ำเสียงของนางแฝงไปด้วยแรงปรารถนาที่ไม่อาจซ่อนไว้ได้อีกต่อไป แม่ทัพหยางเจี้ยนหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงนั้น ดวงตาของเขาเปล่งประกายราวกับเข้าใจทุกความหมายในน้ำเสียงของนาง
เขายิ้มออกมาเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่นุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยอารมณ์อันแรงกล้าที่ก่อตัวขึ้นอีกครั้งในใจของเขา แม่ทัพหยางเจี้ยนค่อย ๆ ก้าวเดินเข้าหานางอย่างช้า ๆ ในทุกย่างก้าวมีความมั่นใจและความปรารถนาที่สื่อออกมาอย่างชัดเจน ท่ามกลางบรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความเร่าร้อน
ฮูหยินเหม่ยฟาง นางค่อย ๆ เอื้อมมือปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด ท่วงท่าของนางช่างแช่มช้าและอ่อนโยน ทุกการเคลื่อนไหวดูมีเสน่ห์อย่างลึกล้ำ ราวกับจะดึงดูดสายตาของแม่ทัพให้อยู่ที่นางเพียงผู้เดียว
เมื่อเสื้อผ้าค่อย ๆ ร่วงลงเผยให้เห็นเรือนร่างที่งดงาม ฮูหยินเหม่ยฟางแสดงออกถึงความมั่นใจในตัวเองอย่างลึกซึ้ง เสน่ห์ที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความอ่อนหวานและสงบเสงี่ยมเผยออกมาอย่างชัดเจน แม่ทัพหยางเจี้ยนมองนางด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความลุ่มหลง ทุกเสี้ยววินาทีในสายตาของเขามีแต่ความปรารถนาที่เพิ่มพูนขึ้นเรื่อย ๆ
แม่ทัพค่อย ๆ เอื้อมไปแตะที่ผิวเนียนนุ่มของนาง สัมผัสแรกนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยน แต่ไม่นาน ความรู้สึกอันแรงกล้าก็ทำให้สัมผัสนั้นทวีความเร่าร้อนขึ้นเรื่อย ๆ
มือของเขาไล้ผ่านไปบนเรือนร่างของนางอย่างแผ่วเบาและลึกซึ้ง ราวกับอยากจะจดจำทุกเสี้ยวส่วนที่เขาสัมผัส ดวงตาของทั้งคู่ประสานกันอย่างไม่มีคำพูดใด ๆ
“อ๊า...ท่านพี่” นางส่งเสียงร้องครวญครางออกมาอย่างมีความสุขหลังถูกฝ่ามือใหญ่แตะสัมผัสเรือนร่างของนาง เรือนร่างที่กระสับกระส่ายไปมาของนางนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์และความเย้ายวนนางตอบสนองท่านแม่ทัพอย่างเร่าร้อน ท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพที่พึ่งผ่านศึกหนักไปเมื่อครู่เมื่อพบเจอกับความเร่าร้อนของนางมันกับแข็งผงาดตั้งชูชัน ฮูหยินเหม่ยฟางจ้องมองมันด้วยความหลงใหลริมฝีปากของนางเปิดอ้าเล็กน้อยพร้อมทั้งค่อยๆกลืนมันเข้าไปราวกับว่าเจ้าท่อนเนื้อชิ้นนี้นั้นเป็นอาหารว่างของนางลีลาในการดูดเลียของนางนั้นเต็มไปด้วยความนุ่มนวลแต่มันก็แอบแฝงไปด้วยความเร่าร้อนลิ้นของนางพลิ้วไหวไปมาอยู่ที่บริเวณท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพ
“ฮู๊ยยย...อ๊า...ฮูหยินของข้าลีลาในการขึ้นเตียงของเจ้ามันไม่เคยทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ” ท่านแม่ทัพพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความหื่นกระหายในขณะเดียวกันนางก็กำลังดูดเลียท่อนเนื้อของเขาอย่างเร่าร้อนราวกับว่าตัวของนางนั้นต้องการที่จะกลืนกินมันเข้าไปความร่านและความหื่นกระหายของนางค่อยๆแสดงออกมาอย่างช้าๆ
“ขอเพียงท่านพี่ชอบข้ายินดีทำเพื่อท่านได้ทุกอย่าง” ในขณะที่นางพูดริมฝีปากของนางก็ยังไม่ยอมคายท่อนเนื้อชิ้นนี้ออกมาราวกับว่าเจ้าท่อนเนื้อชิ้นนี้มันทั้งอร่อยและหอมหวานเป็นอย่างมากลิ้นของนางรูดไล้ไปตามลำของท่อนเนื้อสีหน้าและแววตาของนางในยามนี้นั้นเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย
“อ๊า...ที่รักข้ารู้สึกเสียวเหลือเกิน ข้าเองก็ไม่รู้ว่าข้าจะทนกับความเสียวเช่นนี้ได้นานสักเท่าไหร่” ท่านแม่ทัพส่งเสียงร้องครวญครางออกมาแต่ในขณะเดียวกันเขาก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นภายในหัวใจถ้าหากเขาเกิดน้ำแตกก่อนเวลาอันควรเกรงว่าตัวของเขานั้นจะไม่ได้ส่งนางขึ้นไปบนสวรรค์ชั้นฟ้าได้ซะก่อน
“ท่านพี่อย่าได้กังวลขอเพียงท่านเสร็จสมอารมณ์หมายตัวข้านั้นก็มีความสุขแล้ว” ฮูหยินเหม่ยฟางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเรียบร้อยอ่อนหวานแต่ริมฝีปากของนางนั้นก็ยังคงดูดเลียท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพเช่นดังเดิมที่ส่วนหัวของนางนั้นโยกไปมาที่บริเวณท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพราวกับว่าตัวของนางนั้นต้องการที่จะให้เขาปลดปล่อยมันเข้ามาที่ภายในริมฝีปากของนาง
“ไม่ได้เด็ดขาดตัวของข้านั้นเป็นลูกผู้ชายอกสามศอกจะมาน้ำแตกก่อนเวลาอันควรได้อย่างไร” แม่ทัพ หยางเจี้ยน คิดภายในใจของเขาและพยายามตั้งจิตสมาธิอย่างแน่วแน่ท่อนเนื้อของเขากับแข็งผงาดตั้งชูชันอย่างน่าเหลือเชื่อแต่เดิมน้ำที่กำลังจะแตกตัวของเขานั้นกับรู้สึกว่าตัวเองจะสู้กับนางได้อีกหลายยกนี่คือหัวใจที่เข้มแข็งของท่านแม่ทัพ
“ท่านแม่ทัพท่านเนื้อของท่านมัน!!” ฮูหยินเหม่ยฟาง นางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความไม่อยากจะเชื่อเพราะท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพกำลังที่จะขยายใหญ่ที่ภายในริมฝีปากของนางมันกำลังพองตัวขึ้นมาอย่างช้าๆ
อ๊า..ในที่สุดตัวของนางก็ไม่สามารถที่จะอมมันได้มิดเพราะดูเหมือนท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพมันจะมีขนาดทั้งใหญ่และยาวขึ้นภายในช่วงระยะเวลาสั้นๆ
“ได้เวลาที่ข้าจะให้ความสนุกกับเจ้าบ้างแล้ว” แม่ทัพ หยางเจี้ยน พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความหื่นกระหายเขาค่อยๆถอนมันออกมาจากภายในริมฝีปากที่สุดแสนจะเย้ายวนของนางท่อนเนื้อของเขาในช่วงเวลานี้นั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำลายของสาวงามคนรักเขาไม่รอช้าค่อยๆเสียบมันเข้าไปที่ภายในเรือนร่างของนางอย่างช้าๆ
“อู๊ยยยย อ๊า...ท่านพี่ดูเหมือนว่าอาวุธลับของท่านมันจะมีขนาดทั้งใหญ่ทั้งยาวขึ้นนะข้าเสียวสะท้านจนแทบที่จะทนไม่ไหวแล้ว” นางส่งเสียงร้องครวญครางออกมานางคาดคิดไม่ถึงเลยว่าในช่วงเวลาที่นางจะถูกท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพสอดใส่เข้าไปภายในเรือนร่างของนางมันจะทำให้ตัวของนางนั้นรู้สึกดีถึงเพียงนี้
ฉวบ ฉวบ ท่านแม่ทัพบดขยี้เรือนร่างของนางอย่างเร่าร้อนถ้าหากเขาเผลอสติหลุดเกรงว่าอาจเผลอที่จะทำน้ำแตกเสียก่อน เพราะนี่คือความภูมิใจของความเป็นชายเขาในฐานะสามีของนางดังนั้นจะต้องส่งนางขึ้นสวรรค์ให้จงได้ทันทีที่ยัดท่อนเนื้อเข้าไปที่ภายในเรือนร่างของนาง ที่บริเวณจุดอ่อนไหวต่อการสัมผัสของนางน้ำราคะของนางหลั่งไหลออกมาอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับการกระแทรกที่ดิบเถื่อนของท่านแม่ทัพ
อู๊ยยยย อ๊า..เสียงร้องครวญครางของฮูหยินเหม่ยฟางในยามนี้นั้นเต็มไปด้วยความหื่นกระหายท่านแม่ทัพไม่เพียงแต่กระแทรกเรือนร่างของนางเท่านั้นแต่ตัวของเขายังดูดเลียเรือนร่างของนางอย่างเร่าร้อนสติของนางในช่วงเวลานี้นั้นขาวโพลนไปหมดเมื่อความเสียวสะท้านกำลังกลืนกินสติของนางเมื่อรู้ตัวอีกทีร่างกายของนางก็สั่นกระตุกด้วยความพึงพอใจเสียแล้วพร้อมทั้งเปลวไฟแห่งความปรารถนาที่ค่อยๆเบาบางลง
ยิ่งตัวของแม่ทัพ หยางเจี้ยน เล่นสนุกกับเรือนร่างของฮองเฮาซ่งหลิงหรู มากขึ้นเท่าไหร่มันยังทำให้ความหื่นกระหายในกายสูบฉีดรุนแรงมากยิ่งขึ้นเท่านั้นท่านเนื้อของท่านแม่ทัพการเกิดแข็งตัวอย่างหน้าเหลือเชื่อจนมันแข็งผงาดชี้อยู่ที่เบื้องหน้าของนาง ฮองเฮาซ่งหลิงหรู จ้องมองท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพที่แข็งผงาดอยู่ที่เบื้องหน้าของนางด้วยความหลงใหลความใหญ่ยาวของมันนั้นล้วนเหนือกว่าฮ่องเต้ หลงเซวียน เป็นเท่าตัวนางถึงกับลอบกลืนน้ำลายตัวเองลงคอไปอึกใหญ่ดูเหมือนว่าในช่วงเวลานี้นั้นตัวของนางนั้นจะเป็นนางร่านจริงๆ เพียงแค่เห็นท่อนเนื้อที่แข็งผงาดอยู่ที่เบื้องหน้าของนางก็ทำให้ตัวของนางนั้นขุนลุกขนชันไปทั้งร่างฉวบ...นางดูดเลียท่อนเนื้อชิ้นนี้อย่างเร่าร้อนลิ้นของนางพลิ้วไหวไปมาอย่างนิ่มนวล แม่ทัพ หยางเจี้ยน ถึงกับเสียวสะท้านจนตัวเกร็งนางไม่ได้มีดีแต่เพียงความงดงามเท่านั้นแต่นางยังมีความเร่าร้อนอย่างสุดโต่งเพียงแค่โดนลิ้นสัมผัสของนางมันก็แทบที่จะทำให้ตัวของเขานั้นน้ำแตกทะลักออกมา นางทั้งชักทั้งดูดทั้งเลียราวกับว่านี่คือของเล่นชิ้นใหม่ที่นางพึ่งได้ลิ้มลองในขณะที่มือของนางลูบไล้ไปที่ผิวกายของท่านแม่ทัพอย่างเร่าร
แม้ว่าฮองเฮาซ่งหลิงหรูจะมีอายุถึง 48 ปีในช่วงเวลานี้ แต่ความงดงามและความเย้ายวนของนางนั้นยากที่จะหาคำอธิบายได้ นางมีเสน่ห์ที่ไม่เสื่อมคลายตามกาลเวลา เรือนร่างของนางที่อวดโฉมผ่านเสื้อผ้าบางเบาที่เผยให้เห็นทุกรายละเอียดนั้นยิ่งทำให้เธอดูเย้ายวนและดึงดูดทุกสายตา เสน่ห์ของนางนั้นยากจะต้านทาน แม้แต่สาวแรกรุ่นก็ยังต้องยอมแพ้ให้กับความงามของนางแม่ทัพหยางเจี้ยนไม่สามารถจะหักห้ามตัวเองได้เมื่อสายตาของเขายังคงจดจ้องไปที่ฮองเฮาซ่งหลิงหรู ทุกการเคลื่อนไหวของนางทำให้เขารู้สึกถึงความปรารถนาที่ไม่สามารถควบคุมได้ นางดึงดูดทุกความรู้สึกของเขา แม้แต่ความคิดก็ล้วนแต่หมุนวนไปที่ร่างกายและท่าทางอันเย้ายวนของนางยิ่งตอนนี้ที่นางใกล้เข้ามานั่งข้างเขาและเคลื่อนไหวรอบ ๆ ด้วยท่าทางสง่างามนั้น ร่างกายของเขาก็เริ่มตอบสนองด้วยการร้อนรุ่มขึ้นมาทุกส่วน มันเป็นเหมือนกับเวทมนตร์ที่เขาไม่อาจหลีกหนีได้ ไม่ว่าจะพยายามคิดอย่างไร สายตาของเขาก็ยังคงจับจ้องไปที่นางไม่ยอมละสายตาฮองเฮาซ่งหลิงหรู นั่งอยู่ด้านข้างแม่ทัพหยางเจี้ยนอย่างสง่างาม มือของนางถือขันสุราหรูหราที่บรรจุเหล้าจากแดนไกล ซึ่งนางกำลังจะรินให้ท่านแม่ทัพ หยางเจ
เมื่อเช้าวันใหม่มาถึง แม่ทัพหยางเจี้ยน ผู้ซึ่งเพิ่งได้รับชัยชนะในสงครามที่แดนเหนือ ก็ได้เตรียมตัวอย่างเรียบร้อยและออกเดินทางสู่ท้องพระโรงเพื่อเข้าเฝ้าฮ่องเต้หลงเซวียน ท่ามกลางบรรยากาศเช้าที่เงียบสงบและงดงาม เขาก้าวเดินอย่างมั่นคง ภูมิใจในชัยชนะที่สามารถนำมาสู่แผ่นดินและประชาชนเมื่อเข้ามาถึงท้องพระโรง แม่ทัพหยางเจี้ยนก็โค้งคำนับอย่างนอบน้อมต่อหน้าฮ่องเต้ ฮ่องเต้หลงเซวียนทรงทอดพระเนตรมองแม่ทัพผู้กล้าแกร่งด้วยความพึงพอใจ สายพระเนตรเต็มไปด้วยความภูมิใจในขุนนางผู้ภักดีที่สามารถนำชัยชนะกลับมาอย่างเด็ดขาดแม่ทัพหยางเจี้ยนเริ่มรายงานถึงการรบที่แดนเหนืออย่างละเอียด ทั้งการวางแผน การต่อสู้ที่กล้าหาญของเหล่าทหาร และวิธีการที่พวกเขาเอาชนะศัตรูได้อย่างสง่างาม นอกจากนี้ เขายังได้เสนอแนวทางในการฟื้นฟูบ้านเมืองในพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากสงคราม ทั้งการบูรณะหมู่บ้าน ดูแลความเป็นอยู่ของประชาชน และจัดหาทรัพยากรต่าง ๆ เพื่อให้ชาวบ้านสามารถกลับมาดำเนินชีวิตได้อย่างมั่นคง"สมแล้วที่ตัวเจ้าเป็นคนที่ข้าไว้วางใจมากที่สุด" ฮ่องเต้หลงเซวียนตรัสด้วยความพึงพอใจ ผู้ซึ่งไม่เพียงแต่ทำหน้าที่ในสนามรบได้อย่างไร้ที่ติ
ฮูหยินเหม่ยฟางนั่งอยู่ในศาลาริมน้ำ ห่างออกไปเล็กน้อยจากที่ที่แม่ทัพหยางเจี้ยนและสาวใช้เสี่ยวเอ๋อร์อยู่ สายตาของนางจับจ้องภาพตรงหน้าอย่างเงียบ ๆ ความรู้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้นในใจโดยไม่ทันรู้ตัว นางรู้สึกถึงแรงปรารถนาที่พลุ่งพล่านและเข้มข้นที่ซ่อนอยู่ภายใน แผ่ซ่านไปทั่วร่างอย่างช้า ๆ ความรู้สึกที่เธอไม่อาจหักห้ามใจได้แสงแดดที่สะท้อนลงบนผืนน้ำ ส่องผ่านศาลามายังตัวนาง ขับเน้นให้ใบหน้าของเหม่ยฟางดูอ่อนหวานและมีเสน่ห์อย่างเงียบ ๆ ขณะที่นางจิบชา ความรู้สึกอันแรงกล้าก็ยิ่งชัดเจนขึ้นทุกขณะ เสียงหัวใจของนางเต้นรัวจนแทบจะได้ยินชัดเจน นางรู้สึกถึงความปรารถนาที่ลุกโชนอยู่ภายใน เป็นความรู้สึกที่ท่วมท้นจนทำให้นางเผลอยิ้มบาง ๆ ออกมาหัวใจของเหม่ยฟางเริ่มสั่นไหว ขณะที่นางนั่งมองจากมุมไกล ดื่มด่ำกับภาพที่ปรากฏตรงหน้า แม้จะมีความสงบแผ่รอบตัว แต่ในใจของนางกลับเต็มไปด้วยความปรารถนาอันเงียบงัน ราวกับเป็นไฟลุกโชนที่ยากจะดับ“ท่านพี่...” ฮูหยินเหม่ยฟางขับขานเรียกด้วยเสียงอันแผ่วเบา ทว่าเต็มไปด้วยความลึกซึ้งและกระเส่า น้ำเสียงของนางแฝงไปด้วยแรงปรารถนาที่ไม่อาจซ่อนไว้ได้อีกต่อไป แม่ทัพหยางเจี้ยนหยุดชะงักเมื่อไ
ฮูหยินเหม่ยฟางนั่งเอนกายอยู่ในศาลาริมน้ำ ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบและเสียงน้ำกระทบฝั่งเบา ๆ นางจิบชาอย่างละเมียดละไม รสชาติเข้มข้นของชาอุ่น ๆ เติมเต็มความรู้สึกสบายใจให้แก่เธอ ในขณะที่มองฉากเร่าร้อนระหว่างแม่ทัพหยางเจี้ยนและหญิงสาวรับใช้ด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ที่เผยถึงความพึงพอใจมือของนางหยิบอาหารว่างที่จัดไว้อย่างประณีตบนจาน งามเรียบง่ายและประณีตเหมือนตัวนางเอง นางมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพอใจและผ่อนคลาย ราวกับเป็นผู้เฝ้ามองทุกอย่างจากระยะไกล พลางใช้ช่วงเวลาสงบนี้ดื่มด่ำกับความสุขที่ได้เห็นคนรักของตนมีความสุขในแบบที่ตัวเองต้องการฮูหยินเหม่ยฟางยิ้มอย่างอ่อนโยน ดวงตาที่มองไปยังฉากตรงหน้ามีแววเอ็นดูปนขบขันในความเป็นชายของท่านพี่ หยางเจี้ยน สำหรับนางแล้ว เขาคือชายผู้เต็มไปด้วยความปรารถนาอันแรงกล้าและไฟรักที่ไม่มีวันมอดดับ แม้เวลาจะผ่านไปนานเพียงใดเขาก็ยังคงมีเสน่ห์และความดิบเถื่อนในแบบที่นางรักและชื่นชม"ท่านพี่ช่างเป็นชายที่หื่นกระหายยิ่งนัก" นางพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แฝงไปด้วยความเข้าใจที่ลึกซึ้ง ขณะยกถ้วยชาขึ้นจิบอีกครั้ง นางไม่รู้สึกหึงหวงแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม กล
เมื่อขบวนกองทัพของแม่ทัพหยางเจี้ยนเข้ามาถึงเมืองหลวง ความตื่นเต้นและความยินดีของประชาชนก็เกิดขึ้นอย่างล้นหลาม เสียงตะโกนร้องแสดงความยินดีดังก้องไปทั่วท้องถนน ผู้คนมากมายออกมารอรับเขา ด้วยความรู้สึกซาบซึ้งในความสำเร็จที่เขาได้ยุติสงครามในแดนเหนือแม่ทัพหยางเจี้ยนรู้สึกถึงความรักและการสนับสนุนจากประชาชนที่เขาได้ต่อสู้และปกป้อง เขาเดินหน้าไปพร้อมกับรอยยิ้มและการทักทายผู้คนรอบข้าง รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นเช่นนี้ พร้อมทั้งมีเชลยศึกตามกลับมามากมาย ซึ่งเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความสำเร็จของเขาในการนำกองทัพผ่านสงครามเมื่อถึงพระราชวัง แม่ทัพได้รับการต้อนรับจากฮ่องเต้หลงเซวียน พระองค์มีพระเมตตาและความเข้าใจในความเหน็ดเหนื่อยของแม่ทัพ จากการเดินทางที่ยาวนานและเต็มไปด้วยอันตราย พระองค์จึงให้แม่ทัพได้กลับไปพักผ่อนอย่างเต็มที่ โดยไม่ต้องรายงานตัวในทันทีแม่ทัพหยางเจี้ยนรู้สึกซาบซึ้งในความกรุณาของฮ่องเต้ และได้ขอบพระคุณพระองค์อย่างจริงใจ ก่อนที่จะออกจากพระราชวังและเดินทางกลับไปยังที่พักของตนเมื่อเสี่ยวเอ๋อร์เดินทางกลับมาถึงจวนของแม่ทัพหยางเจี้ยน ความตื่นตะลึงในดวงตาของนางไม่สามา







