ตอนที่ 19 เดนคนทั้ง 5 nc

สงครามที่เหน็ดเหนื่อยได้สิ้นสุดลงแล้ว แต่ควันหลงยังคงมีอยู่ เชลยศึกจำนวนมากถูกจับกุมไว้ในค่ายกักกัน พวกเขาเป็นผู้ที่ยอมจำนนเมื่อไร้หนทางสู้ แม่ทัพหยางเจี้ยนเลือกที่จะรักษาชีวิตของเชลยไว้โดยไม่ทำอันตราย ด้วยความเชื่อในความยุติธรรม แต่ภารกิจที่เหลือนั้นหนักหนายิ่งกว่า เพราะบางคนยังคงเป็นภัยร้ายแรงเกินกว่าจะปล่อยไว้

ในฐานะแม่ทัพผู้ปกป้องแผ่นดิน เขาทำได้เพียงควบคุมตัวพวกเขาและส่งให้ฮ่องเต้หลงเซวียนเป็นผู้ตัดสินสุดท้าย บางคนอาจได้รับการอภัยโทษ หากแต่บางคนซึ่งเป็นหัวหน้าหรือบุคคลสำคัญที่อาจก่อความวุ่นวายใหม่ ถูกมองว่าควรรับโทษที่หนักกว่า ทั้งหมดนี้เป็นการวางแผนเพื่อให้ราชสำนักมั่นคง

เชลยเหล่านี้จะถูกส่งตัวไปยังเมืองหลวงพร้อมกับแม่ทัพหยางเจี้ยนเมื่อเขาสามารถฟื้นฟูความสงบสุขและความมั่นคงให้แดนเหนือได้อีกครั้ง

ยามค่ำคืนที่ดวงจันทร์สาดแสงสว่างไสว หยางเจี้ยน แม่ทัพผู้เก่งกาจ จูงมือฮูหยินเหม่ยฟางภรรยาผู้เปรียบดั่งดอกไม้งามประดับข้างกาย เดินเคียงคู่ไปด้วยท่าทีที่เต็มไปด้วยความลึกลับ เหม่ยฟางเงยหน้าขึ้นสบตาสามีด้วยรอยยิ้มและความฉงนฉายในดวงตา พร้อมกล่าวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงความอยากรู้อยากเห็น

"ท่านพี่จะพาข้าไปสถานที่ใดกันหรือ?"

หยางเจี้ยนหันกลับมาสบตาฮูหยินคนงามของตน ใบหน้าของเขาประดับด้วยรอยยิ้มที่บ่งบอกถึงความลับบางอย่าง พร้อมกับแววตาเป็นประกายแห่งความตื่นเต้นที่ยากจะซ่อน เขาค่อย ๆ โน้มตัวลงมากระซิบข้างหูของนางด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแฝงไปด้วยความลึกลับ

"ข้ามีที่หนึ่งอยากให้เจ้าดู…มันคือค่ายกักกันเชลยศึก ที่นั่นข้าได้คัดเลือกนักโทษที่แข็งแกร่งไว้ ข้าจะให้พวกเขาแสดงอะไร

ดี ๆ ให้เจ้าดู"

ฮูหยินเหม่ยฟางเบิกตากว้าง ดวงตาของนางเปล่งประกายจากความตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็น สถานที่ที่เขาพูดถึงฟังดูน่าตื่นตาตื่นใจสำหรับนาง ที่แห่งนั้นช่างลึกลับ ทว่าน่าค้นหายิ่งนัก

"ท่านพี่…ช่างลึกลับเหลือเกิน ข้ารอไม่ไหวแล้ว" นางกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นไหวอย่างตื่นเต้น พร้อมจับมือหยางเจี้ยนแน่นอย่างมีความหมาย

ในห้องลับเฉพาะที่มีแสงสลัวนั้น บรรยากาศอึดอัดและหนักแน่นเหมือนกับสนามรบในค่ำคืนที่เงียบสงัด แม่ทัพหยางเจี้ยนคัดเลือกเชลยศึกทั้งห้าอย่างถี่ถ้วน พวกเขาทั้งหมดเป็นนักรบที่มีร่างกายกำยำและดวงตาเฉียบคม จิตใจแข็งแกร่งจากการเผชิญกับการต่อสู้ครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างกายของพวกเขาบึกบึนเปลือยเปล่า เผยให้เห็นถึงพลังที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน

ฮูหยินเหม่ยฟางยืนจ้องมองเชลยทั้งห้าด้วยสายตาที่ซ่อนความรู้สึกตื่นเต้นระคนความปรารถนา นางยืนนิ่งพร้อมกับมองดูทุกสายกล้ามและแววตาที่เต็มไปด้วยความกร้าวแกร่งของชายทั้งห้า ความรู้สึกภายในกายของนางพลุ่งพล่านยากที่จะระงับ ค่ำคืนนี้ที่เงียบสงัด ราวกับว่ามีแรงดึงดูดบางอย่างที่เรียกร้องให้นางเป็นฝ่ายควบคุมความรู้สึกอันร้อนแรงในใจให้ไปถึงขีดสุด

แม่ทัพหยางเจี้ยนเฝ้ามองด้วยแววตาที่แฝงด้วยความเยือกเย็น เขารู้ดีว่าฮูหยินของเขาเป็นหญิงที่ซ่อนความปรารถนาไว้ภายใน นางเป็นดังแม่เสือสาวที่แฝงความดิบเถื่อนและอิสระในทุกอิริยาบถ

แม่ทัพหยางเจี้ยนยิ้มบาง ๆ มองฮูหยินเหม่ยฟางด้วยสายตาที่แฝงความกระหายลึกซึ้ง เขาเข้าใจดีถึงความปรารถนาและความรู้สึกของนาง ขณะจ้องมองเชลยศึกทั้งห้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาเอ่ยกับนางด้วยน้ำเสียงแผ่วต่ำแต่ชัดเจน แฝงความดิบเถื่อนในถ้อยคำ

“คนพวกนี้คือของเล่นของเจ้า...เจ้าสนใจพวกมันหรือไม่?”

สายตาของหยางเจี้ยนจับจ้องไปที่ฮูหยินด้วยแววตาเย้ายวน นางเองก็ไม่ปิดบังความตื่นเต้นที่ปรากฏอยู่ในดวงตาคู่นั้น รอยยิ้มบาง ๆ และความร้อนแรงที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวของนางค่อย ๆ ปรากฏชัดขึ้น เมื่อเผชิญหน้ากับเชลยที่แข็งแกร่งและทรงพลัง นางเองก็ดูเหมือนแม่เสือสาวที่พร้อมจะย่างกรายเข้าไปลิ้มรสเหยื่อที่อยู่ตรงหน้า

ฮูหยินเหม่ยฟางค่อย ๆ หันมาหาแม่ทัพด้วยรอยยิ้มแฝงความลึกลับ แววตาของนางบ่งบอกถึงความต้องการที่ยากจะหักห้าม นางกล่าวเบา ๆ แต่แฝงไว้ด้วยอำนาจที่เขาเองก็ยากจะปฏิเสธ “ข้าก็ต้องการจะสนุกกับพวกมันอยู่เหมือนกันเจ้าค่ะ”

แม่ทัพหยางเจี้ยนมองดูฮูหยินเหม่ยฟางด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและความหลงใหล เขาเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าของนางออกอย่างช้า ๆ เสียงของผ้าที่ย้อยหลุดออกไปคล้ายกับเสียงของความปรารถนาที่ระเบิดออกมา เรือนร่างของนางปรากฏสู่สายตาอย่างชัดเจน งดงามดุจเทพธิดาที่ถูกสร้างขึ้นจากความงามและความเร่าร้อน

ร่างกายของเหม่ยฟางมีความอ่อนหวาน เปลือกผิวที่ละเอียดอ่อนสะท้อนกับแสงจันทร์อย่างลงตัว ความโค้งเว้าของร่างกายดูน่าหลงใหลจับใจ จนทำให้ดวงตาของผู้ที่ได้เห็นสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้น ความรู้สึกอันร้อนแรงที่เกิดขึ้นในใจของเขากลับมีพลังมากขึ้นอีกเมื่อเห็นเรือนร่างของนาง

ในขณะเดียวกัน เดนคนทั้งห้าที่อยู่ภายในห้องคุมขังก็มองด้วยความตื่นตะลึง ท่อนเนื้อของพวกเขาแทบจะไม่สามารถควบคุมได้ แข็งผงาดขึ้นอย่างมีชีวิตชีวา ราวกับเป็นการต้อนรับการมาของฮูหยินอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทุกสิ่งในค่ำคืนนี้กลายเป็นเวทมนตร์ที่สร้างความรู้สึกเร่าร้อนและลุ่มหลง ความปรารถนาที่ระเบิดออกมาจากหัวใจของทุกคนราวกับลมพัดผ่านทุ่งหญ้าในค่ำคืนที่เงียบสงบ

“ข้าอยากเห็นความแข็งแกร่งของพวกเจ้า จงสำเร็จความใคร่ให้ข้าดูเดี๋ยวนี้” ท่าทีที่สูงส่งและเรือนร่างที่สุดแสนจะเย้ายวนของนางสามารถปลุกเร้าความเป็นชายของพวกมันได้อย่างง่ายได้หลังจากที่ได้เห็นเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของนางทำให้ท่อนเนื้อที่หลับใหลมานานของพวกมันเกิดการแข็งตัวจนเป็นลำจนชี้โด้ต่อที่เบื้องหน้าของนางราวกับว่าพวกมันต้องการบดขยี้เรือนร่างที่สุดแสนจะเย้ายวนของนางเสียให้ยับถึงแม้ว่าจะได้รับโทษตายแต่ขอให้ได้เล่นเสียวก่อนตายก็คุ้ม

“อู๊ยยย...อ๊า...นายหญิงของข้าท่านโปรดจ้องมองท่อนเนื้อของข้าในช่วงเวลานี้มันแข็งตัวจนแทบระเบิดแล้วมันเป็นเพราะเรือนร่างที่สุดแสนจะเย้ายวนของท่าน” หนึ่งในนักโทษทั้ง 5 รูดท่อนเนื้อไปมาอย่างหื่นกระหายเขาจ้องมองเรือนร่างที่สุดแสนจะเย้ายวนของนางพร้อมทั้งชักขึ้นลงไปด้วย ฮูหยินเหม่ยฟางจ้องมองท่อนเนื้อของชายผู้นี้พร้อมทั้งแอบกลืนน้ำลายลงคอตัวเองไปอึกใหญ่ในยามที่มันแข็งตัวอย่างเต็มที่ขนาดของมันนั้นทั้งใหญ่ทั้งยาวเป็นอย่างมาก

“เจ้านักโทษความหื่นกระหายของเจ้ามันช่างทำให้ข้ารู้สึกพึงพอใจนัก” นางจ้องมองมันรูดท่อนเนื้อไปมาพร้อมทั้งกล่าวชื่นชมท่อนเนื้อของมันด้วยความหื่นกระหายและความร่านของนางที่แสดงออกมายิ่งปลุกเร้าความเป็นชายของพวกมันเข้าไปอีกเมื่อคนอื่นๆเห็นชายผู้นี้แสดงความหื่นกระหายอย่างออกนอกหน้าคนที่เหลือก็เริ่มที่จะรูดท่อนเนื้อของตนตามพวกมันคาดหวังที่จะได้รับคำชื่นชมจากสาวงาม

“ใหญ่มาก..ข้าไม่เคยเห็นของชายใดจะทั้งใหญ่ทั้งยาวเช่นนี้มาก่อน” นางกล่าวเสียงสั่นราวกับว่าตัวของนางนั้นจะควบคุมความหื่นกระหายของตัวเองไม่ไหวอีกต่อไปแล้วราวกับว่าเรือนร่างของนางนั้นจะต้องการถูกแตะสัมผัสโดยนักโทษชั้นต่ำสักครั้งหนึ่งในชีวิตน้ำราคะของนางนั้นเริ่มที่จะไหลเยิ้มออกมา