Share

Chapter 48

last update Last Updated: 2025-08-26 01:39:32

Chapter 48

“คุณท็อปจะขอคำแนะนำอะไรรัมภาเชิญตามสบายเลยนะคะ ดิฉันขอตัวก่อน”

“แม่ไม่อยู่ด้วยเหรอคะ?”

เพียงรัมภาเอ่ยถามสตรีที่เปรียบเสมือนมารดาคนที่สองทันทีที่ได้ยินคำพูดของนาง น้ำเสียงที่ถามนั้นตกใจไม่น้อย จะให้อยู่ตามลำพังกับกวีวัชน์สองต่อสองอย่างนั้นหรือ ไม่ไหวแน่ๆ หากเป็นเมื่อก่อนเธอสู้ไม่ถอย แต่หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น หน้าเขาเธอก็แทบไม่กล้ามอง ความอายมันอาบซ่านเต็มดวงหน้า

“แม่จะไปเยี่ยมสุดาที่โรงพยาบาลกับยุน่ะรัมภา รัมภาอยู่คุยกับคุณท็อปนะลูก” วนารัตน์ตอบเด็กในปกครอง ก่อนจะหันไปกล่าวคำลากับกวีวัชน์ “คุณท็อปคะ ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”

“ครับ ตามสบายครับ สวัสดีครับ”

กวีวัชน์พนมมือไหว้กล่าวลาตามมารยาท มองตามร่างวนารัตน์ที่เดินออกไปจากห้องด้วยรอยยิ้มร้าย และทันทีที่ประตูห้องปิดลง เขารีบลุกขึ้นยืน เดินตรงไปยังประตูบ้านนั้น แล้วกดล็อค

“คุณจะล็อคห้องทำไม?”

เสียงสั่นๆ ของเพียงรัมภาเอ่ยถาม ใจนึกหวาดหวั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ใช้สรรพนามคำว่าคุณ แทนพี่ที่เคยเรียกขาน

“ก็จะได้คุยกันได้อย่างสะดวก ไม่มีใครมากวนไงล่ะ แล้วทำไมถึงไม่เรียกพี่เหมือนก่อน”

เขาตอบกลับพร้อมเอ่ยถาม

“ก็คุณไม่ใช่พี่ของฉันนี่ เรียกค
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ้อมกอดมัจจุราช   Chapter 50

    Chapter 50 “อ๊า...อ๊า...คุณท็อป” เพียงรัมภาส่งเสียงครวญครางทันทีที่ปากหนาดูดเม้มยอดถันสีสวยสะดุดตา เริ่มจากข้างขวาเปลี่ยนมาเป็นข้างซ้าย โดยมีมือใหญ่ทำหน้าที่สลับปรับเปลี่ยนการทำงานไม่ต่างกับปาก ความสยิวซ่านแผ่กระจายไปทั่วเรือนร่าง ฮอร์โมนปรารถนาเดือดระอุ ยิ่งมือใหญ่นวดเฟ้นหนักมือ ล้นหนาตวัดสะบัดยอดถันและทิ่มแทงเป็นบางครั้งบางครา ตบท้ายด้วยการใช้ปากดึงดูดเข้าไปในปากร้อนผ่าว สลับหมุนเวียนทั้งสองข้างทรวง ยิ่งทำให้เพียงรัมภากระสันเสียวมากขึ้นทุกวินาที เธอถึงกับทนไม่ไหวครางกระเส่าไม่หยุด “อ๊า...อ๊า...อืม คุณท็อป” เพียงรัมภาแอ่นทรวงอกให้เขาเชยชม แอ่นรับปากและลิ้นที่ทำงานแข็งขัน ความร้อนรุ่มในเกมกามไม่ได้เกิดขึ้นกับเธอพียงคนเดียว เขาเองก็กำลังจะทานทนไม่ไหว ต้านทานเสน่หาที่เธอถ่ายทอดมาสู่ร่างกายเขาไมได้ ใกล้ชิดกันครั้งใด กวีวัชน์หลงลืมทุกสิ่งอย่างจนสิ้น ไม่นึกถึงสถานที่ ไม่นึกถึงความเหมาะสม นึกถึงเพียงสิ่งเดียวคือ เพลิงพิศวาสที่ต้องการปลดปล่อย ร่างงดงามถูกตวัดให้อยู่บนโซฟาตัวนุ่ม เขาไล่สายตามองความสวยงามที่อยู่ตรงหน้าตาละห้อย ดวงหน้าหวานสวยตอน

  • อ้อมกอดมัจจุราช   Chapter 49

    Chapter 49เอกวิทย์กับเดชดวงไม่ใช่น้องชายแท้ๆ ของเขา กวีวัชน์จึงไม่สามารถสั่งสอนดังใจคิดได้ เขาจึงเดินทางไปหาครอบครัวของสองหนุ่ม พร้อมกับบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ได้รับรู้“ที่ผมพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริง มันก็ขึ้นอยู่กับว่าทางพวกคุณจะอบรมสั่งสอนหรือทำยังไงให้ลูกหลานของพวกคุณหลาบจำ แต่ถ้าพวกคุณไม่มีจิตใต้สำนึกเหมือนกับสองคนนี้ ผมก็จนปัญญาที่จะพูด แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็ไม่แปลกที่สองคนนี้จะมีความเลวติดอยู่ในสายเลือด เพราะความเลวคงจะถ่ายทอดมาจากพันธุกรรม แก้ไม่หายรักษาไม่ได้ก็ต้องชั่วไปจนตัวตาย ผมขอตัวนะครับ ขอตัวไปจัดการกับน้องเลวๆ ที่บ้านก่อน” กวีวัชน์พูดได้อย่างเจ็บแสบ และทำให้อีกฝ่ายสะอึก มองหน้าชายหนุ่มหน้าตาดีที่เดินจากไปอย่างอื้ออึง ยังไม่ทันที่เขาจะเดินผ่านประตูบ้านดี เสียงดุด่า เสียงทุบตีก็ดังขึ้น ครอบครัวของเดชดวงและเอกวิทย์ กำลังสั่งสอนลูกหลานให้หลาบจำ ซึ่งเขาเองก็กำลังจะกลับไปสั่งสอนกวีชาติที่บ้านเช่นกัน“พี่ท็อป ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจเดชกับโอมมันยุผมครับ” คนที่เพิ่งถูกทำร้ายและถูกว่ากล่าวพนมมือร้องขอความเห็นใจ พร้อมกับขอโทษเสียงสั่น“มึงไม่ต้องเอาความชั่วใส่คนอื่น ถ

  • อ้อมกอดมัจจุราช   Chapter 48

    Chapter 48“คุณท็อปจะขอคำแนะนำอะไรรัมภาเชิญตามสบายเลยนะคะ ดิฉันขอตัวก่อน”“แม่ไม่อยู่ด้วยเหรอคะ?”เพียงรัมภาเอ่ยถามสตรีที่เปรียบเสมือนมารดาคนที่สองทันทีที่ได้ยินคำพูดของนาง น้ำเสียงที่ถามนั้นตกใจไม่น้อย จะให้อยู่ตามลำพังกับกวีวัชน์สองต่อสองอย่างนั้นหรือ ไม่ไหวแน่ๆ หากเป็นเมื่อก่อนเธอสู้ไม่ถอย แต่หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น หน้าเขาเธอก็แทบไม่กล้ามอง ความอายมันอาบซ่านเต็มดวงหน้า“แม่จะไปเยี่ยมสุดาที่โรงพยาบาลกับยุน่ะรัมภา รัมภาอยู่คุยกับคุณท็อปนะลูก” วนารัตน์ตอบเด็กในปกครอง ก่อนจะหันไปกล่าวคำลากับกวีวัชน์ “คุณท็อปคะ ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”“ครับ ตามสบายครับ สวัสดีครับ”กวีวัชน์พนมมือไหว้กล่าวลาตามมารยาท มองตามร่างวนารัตน์ที่เดินออกไปจากห้องด้วยรอยยิ้มร้าย และทันทีที่ประตูห้องปิดลง เขารีบลุกขึ้นยืน เดินตรงไปยังประตูบ้านนั้น แล้วกดล็อค“คุณจะล็อคห้องทำไม?”เสียงสั่นๆ ของเพียงรัมภาเอ่ยถาม ใจนึกหวาดหวั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ใช้สรรพนามคำว่าคุณ แทนพี่ที่เคยเรียกขาน“ก็จะได้คุยกันได้อย่างสะดวก ไม่มีใครมากวนไงล่ะ แล้วทำไมถึงไม่เรียกพี่เหมือนก่อน”เขาตอบกลับพร้อมเอ่ยถาม“ก็คุณไม่ใช่พี่ของฉันนี่ เรียกค

  • อ้อมกอดมัจจุราช   Chapter 47

    Chapter 47รถทัวร์ 32 ที่นั่งที่วิ่งระหว่างจังหวัดลำปางมุ่งตรงสู่กรุงเทพมหานคร วิ่งไปตามถนนสายหลักด้วยความเร็วตามปกติ คนที่นั่งอยู่ในรถบางคนนอนหลับพักผ่อน บางคนนั่งฟังเพลงจากเครื่องเล่นที่นำติดตัวมา บางคนนั่งทานขนมพร้อมกับมองไปยังด้านนอกตัวรถชมวิวข้างทาง แต่มีอยู่สตรีนางหนึ่งเอาแต่นั่งปาดน้ำตาเม็ดใสที่รินไหลลงมาไม่หยุด เมื่อนึกถึงเหตุการณ์บางเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาสดๆ ร้อนๆที่มาของน้ำตานั้นยังคงฝังรากลึกในจิตใจของเพียงรัมภา ความเสียใจมากพูน เป็นความเสียใจที่ไม่อาจหลุดออกไปจากหัวใจง่ายๆ ด้วย จะมีใครขจัดความเสียใจไปได้ เมื่อรู้ตัวว่าความสาว ความบริสุทธิ์ที่เพียรรักษาไว้ ถูกกระชากไปด้วยฤทธิ์ยากนรกนั่น แม้ว่าชายคนที่พรากสิ่งนั้นไปคือผู้ชายที่เธอรักก็ตามวันนี้ราวเที่ยงเศษร่างสาวที่นอนหลับใหลบนเตียงอย่างมีความสุข สะดุ้งตัวตื่นมาก็พบว่า ตนเองอยู่ในอ้อมกอดของกวีวัชน์ชายที่ตนเองรักวินาทีนั้นเพียงรัมภาทั้งตกใจ อื้ออึงและสับสน คิดว่าเป็นแค่เพียงความฝัน ลองหลับตาแล้วลืมขึ้นอีกครั้ง แต่ภาพที่อยู่ตรงหน้าก็ยังเหมือนเดิม พอตั้งสติได้เพียงรัมภาก็นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น นึกเท่าที่จะนึกได้และแล้ว

  • อ้อมกอดมัจจุราช   Chapter 46

    Chapter 46“ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า แต่งตัวแบบนี้ไม่เหมือนกับตัวเองเท่าไหร่ ขอบใจมากนะที่ทำให้ฉันรู้ว่า ฉันทำอะไรกับที่นี่ไว้บ้าง”ชุดที่เธอสวมใส่อยู่นี้เป็นชุดที่ไม่เคยสวมใส่มาก่อน และไม่มีมันอยู่ในกระเป๋าเดินทางของเธอด้วย เป็นชุดที่เธอดัดแปลงมาเพื่อการณ์นี้โดยเฉพาะ เพลงมีนานำกางเกงยีนส์ขายาวมาตัดขาออกจนสั้นกุดอวดเรียวขาเพรียวสวย เสื้อที่สวมใส่เป็นเพียงเสื้อกล้ามรัดติ้ว เวลาใส่จะอวดสรีระด้านบนอย่างชัดเจน วินาทีแรกที่เห็นตนเองในกระจกเงา ความกระดากอายเปื้อนเต็มดวงหน้าหวานทันที กล้าๆ กลัวๆ ที่จะก้าวเท้าออกจากห้อง กว่าจะรวบรวมความกล้าได้ก็นานโข อีกทั้งยังคิดว่าหากไม่ทำเช่นนี้ อาจจะไม่ได้รับรู้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ และตอนนี้ก็ได้รู้ในสิ่งที่ตนเองอยากรู้ไปเรื่องหนึ่งแล้ว เหลืออีกเรื่องหนึ่งที่เพลงมีนายังไม่รู้ เป็นความอยากรู้ที่ต้องการหาคำตอบมากที่สุดเพียงรัมภาทำแบบนี้ทำไม“น่าจะไปเปลี่ยนตั้งนานแล้ว ดีนะที่คุณทอร์ชไปดูไอ้แอนเดรียที่คอก ไม่งั้นระเบิดลงแน่”“ระเบิดไม่ลงหรอก เพราะฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ไปก่อนนะเดี๋ยวจะลงมาทำงาน”หญิงสาวพูดจบก็รีบสาวเท้าเดินกลับไปยังบ้านของเจ้าของไ

  • อ้อมกอดมัจจุราช   Chapter 45

    Chapter 45หลังจากที่ล่อลวงคนงานไปทำงานในไร่ปลายฟ้าก่อนเวลาเก็บผลผลิตหนึ่งวันได้สำเร็จ ผลพวงจากสิ่งที่น้องหนูทำนั้น ทำให้กวินภพเก็บผลผลิตไม่ทัน เนื่องจากขาดคนงาน เจ้าของไร่พฤกษาเสียเงินค่าปรับในการส่งสินค้าไม่ทันตามกำหนดไม่พอ ยังถูกเยาะเย้ยจากกวีวัชน์คู่อริคนสำคัญ ที่ไม่มีใครรู้เลยว่า ทั้งสองเคยเป็นเพื่อนสนิท เพื่อนรักกันมาก่อน แต่ต้องมาขัดใจกันเพราะ กวินภพไปหักอกลูกพี่ลูกน้องสาวคนสวยของกวีวัชน์ ซึ่งญาติสนิทคนนี้กวีวัชน์รักมาก และนั่นทำให้ความเป็นเพื่อนของทั้งสองขาดสะบั้น กลายเป็นคู่อริร้ายเรื่อยมาพอกวีวัชน์รู้ข่าวว่ากวินภพมาซื้อที่ดินแปลงนี้เพื่อทำไร่เกษตรกรรม เขาก็มาซื้อที่ดินใกล้เคียงกับไร่พฤกษา กวินภพปลูกอะไร กวีวัชน์ปลูกอย่างนั้นบ้าง ชิงดีชิงเด่นกันทุกทางเท่าที่จะทำได้ ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ ใครเป็นผู้แพ้ก็ต้องได้รับการเยาะเย้ยจากผู้ชนะเสมอ แล้วดูเหมือนว่าทั้งสองจะไม่มีวันลงรอยกันด้วยและสิ่งที่ทำให้กวินภพแค้นใจมากที่สุดก็คือ เขาต้องแบกหน้าไปหาบิดาเพื่อขอเบิกเงินตามราคาค่าปรับที่ต้องจ่าย ซึ่งมันสูงมากจนเขาตกใจ แต่ก็ต้องจ่ายตามสัญญาที่ระบุไว้ กวินทร์ผู้เป็นบิดาให้เบิกเงินในส่วนที่เ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status