บทที่ 2336

ฟู่จาวหนิงอันที่จริงก็ไม่สนใจว่าเจ้าอารามจะมองนางอย่างไร

นางถามใจดูแล้วว่าไม่รู้สึกละอาย

"ตอนนี้องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกลับไปต้าชื่อแล้ว พวกเราเองก็พูดอะไรมากไม่ได้ ถึงยังไงก็เป็นนางที่อยากกลับไป เจ้าอาราม ท่านว่าใช่ไหมล่ะ?" นางย้อนถามเจ้าอารามโยวชิง

"เป็นการเลือกของนางเอง"

เจ้าอารามโยวชิงไม่ลังเล พยักหน้าตอบนาง

"ข้าเองก็ไม่คิดว่านางจะเลือกแบบนี้ ข้าแค่อยากจะดูโชคชะตาของจาวหนิงว่าเปลี่ยนแปลงอะไรจากเรื่องนี้บ้างไหมเท่านั้น"

เจ้าอารามโยวชิงอธิบาย มองเซียวหลันยวน รู้สึกจนใจหน่อยๆ "ข้าไม่ถึงกับเอาเรื่องนี้ไปโทษที่ฟู่จาวหนิงหรอก"

อันที่จริงเขาก็มีความรู้สึกเหมือนถูกองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นทรยศอยู่เหมือนกัน

เขาคอยพานางไปไหนมาไหน และอยากจะหาสถานที่ที่นางพอใจสักแห่งให้นางได้พักพิง จากยอดเขาโยวชิง ไปถึงเมืองหลวงแคว้นเจา และจากเมืองหลวง ก็มาถึงเขาชิงถง

ถ้าหากองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นอยู่ในเขาชิงถงไม่ได้จริงๆ เขาก็จะพานางไปต่อ

แค่นางอยู่ข้างกายเขา เขาก็จะปกป้องนางอย่างสุดกำลัง

หลังจากนี้ถ้าเขากลับไปตงฉิงได้ นางเองก็ตามไปอยู่ที่ตงฉิงได้

เพราะความสับสนชั่วขณะในตอนนั้น เขาจึงจะรับผิดชอบเรื่องที่พักพิงข