6 คำสั่งหย่าร้าง 1

ว่านจิ่วซิ่นออกจากจวนมาค่ายทหาร ลงมือเขียนหนังสือหย่าด้วยความโมโห นางโมโหตัวเองที่รักคนแบบนั้นไปได้อย่างไร

ครั้งแรกที่เขาส่งนางไปให้หยวนกัง นางหวังว่าเขาจะตามมาช่วย แต่รอแล้วรอเล่าเขาก็ไม่มา จึงต้องหาวิธีหนีออกมาเอง ซึ่งเรื่องนี้สร้างความเจ็บปวดใจให้นางไม่น้อย พอกลับมาค่ายนางจึงข่มขู่ให้เขาแต่งงานด้วย จะว่าข่มขู่ก็ไม่เชิง เพราะเรื่องแต่งงานเป็นความต้องการของท่านเยว่ซิน แต่เขาไม่ยอม นางจึงท้าทายว่าจะยึดกองทัพทั้งหมดมาเป็นของนาง

วันนี้คงถึงเวลาแล้วล่ะที่นางต้องยอมรับความจริง สามปีแล้วนางเปลี่ยนใจเขาไม่ได้ คำตอบที่ได้รับเพียงพอให้นางตัดใจสักที ดังนั้น...

หย่าก็หย่าสิ…นางก็จะไม่ทนแล้วเหมือนกัน

ไม่รักก็ไม่รักสิ…นางก็จะไม่รักเขาอีกแล้ว หญิงสาวคิดไปร่างหนังสือหย่าไป

เมื่อร่างหนังสือหย่าเสร็จ ก็นั่งดื่มสุราดอกท้อจอกแล้วจอกเล่าในกระโจมพัก จนชิงหลันต้องเข้ามาห้าม “พอได้แล้วเจ้าค่ะ”

“หลันเอ๋อร์อีกไม่นานข้าจะไปแล้วนะ...อย่าห้ามข้าเลย” หลายปีมานี้แบกรับทุกอย่างไว้บนบ่า ไม่กล้าทำเรื่องตามใจตน คิดเผื่อหวู่ไฉตงทุกเรื่อง วันนี้หลุดพ้นจากภาระหนักอึ้งนั้นแล้ว นางก็ควรจะทำอะไรตามใจตนเองบ้าง มองไปนอกกระโจม เห็นทหารหน้าตาดีคนหนึ่งจึงเรียกเข้ามา

พอทหารหนุ่มเข้ามาแล้ว นางก็เอ่ยกับชิงหลัน “หลันเอ๋อร์เจ้ามาดื่มเป็นเพื่อนข้า เจ้าด้วย” ว่านจิ่วซิ่นที่ใจแตกสลายต้องการมีสหายร่ำสุรา จึงบอกกล่าวชิงหลันและทหารหนุ่มให้มาร่วมดื่ม

ชิงหลันเห็นรองแม่ทัพมองทหารรูปงามคนนั้นตาเป็นประกายจึงรีบเอ่ยห้าม “ไม่ได้เจ้าค่ะ มันไม่เหมาะสม อีกอย่างข้ายังต้องไปทำแผนโจมตีซ่านหู่ ชิงหมู่บ้านคืนมา ดื่มกับท่านไม่ได้”

“มีอะไรไม่เหมาะกัน ข้าเป็นหญิงไร้พันธะแล้ว หนุ่มน้อยแล้วเจ้าออกเรือนรึยัง” ว่านจิ่วซิ่นเอ่ยถาม

“ยังขอรับ” ทหารหนุ่มก้มหน้าตอบ

“เห็นหรือไม่เหมาะสมทุกอย่าง ข้าไร้พันธะ เขายังไม่แต่งงาน จะนั่งดื่มสุราด้วยกันไม่ได้เชียวหรือ” ว่านจิ่วซิ่นหันไปพูดกับชิงหลัน

น้ำเสียงรองแม่ทัพว่านอ่อนหวานจนน่าขนลุก ไม่เคยเห็นมุมนี้ของรองแม่ทัพมาก่อน เคยเห็นเพียงท่าทีองอาจเผด็จการ ออกคำสั่ง คนตอบก็ตอบเสียงเอียงอายน่าเอ็นดูเสียด้วย ชิงหลันสองจิตสองใจ ไม่กล้าปล่อยให้ทั้งสองอยู่ด้วยกันลำพัง

“หนุ่มน้อยคืนนี้อยู่เป็นเพื่อนข้าดีรึไม่” เป็นครั้งแรกที่ว่านจิ่วซิ่นดื่มสุราจนขาดสติ น้ำเสียงของนางจึงดูยั่วยวนอย่างไม่รู้ตัว

ทหารหนุ่มเห็นรองแม่ทัพมองตนด้วยสายตาสื่อความหมายก็เอ่ยตอบตะกุกตะกัก “รองแม่ทัพว่าน...ขะ...ข้าน้อยไม่คิดจะเป็นชายบำเรอขอรับ”