LOGINShare
9 บทลงโทษอันเยือกเย็น 2
Last Updated:
2025-09-17 20:45:43นางจะต้องทำให้เขาแทบขาดใจให้ได้ ภาพเริงรักที่ฉายชัดในความคิด ทำเอาน้องสาวของนางชื้นแฉะ หญิงสาวถอนริมฝีปากจากมังกร แล้วขึ้นคร่อมชายงามสอดใส่จนสุดลำเอ็น พร้อมขยับโยกเป็นจังหวะเนิบช้า
หวู่ไฉตงสูดลมหายใจเข้าลึก เกิดความรู้สึกอธิบายไม่ถูก ครั้งก่อนเขาเมาจำอะไรไม่ได้ รู้แค่ว่าตื่นมาแล้วรู้สึกสบายตัวมาก ทว่าครั้งนี้สติเขาครบถ้วน มันช่างรู้สึกดีเหนือคาด อยากให้นางขยับโยกให้เร็วขึ้นเสียจริง
คิดอะไรอยู่เนี่ย!! บ้าไปแล้ว หวู่ไฉตง...เลิกคิด!!
เห็นว่าเขาไม่เอาไหนวัน ๆ ร่ำสุราเคล้านารีแต่เขาไม่เคยกินเนื้อสตรีเลยสักครั้ง เขาแค่ดูการร่ายรำ และการประชันกลอน หมาก พิณ อักษร ของเหล่าสตรีที่เรียกมาสนุกด้วยเท่านั้น อีกอย่างไม่เคยมีใครกล้าทำกับเขาเช่นนี้
ต้องมาถูกสตรีคนหนึ่งปู้ยี่ปู้ยำ จบกันตำแหน่งแม่ทัพอันน่าเกรงขามของเขา หากมีใครมาเห็นสภาพแขนขาถูกมัดสี่มุม ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ขัดขืนก็ไม่ได้อีก ชายหนุ่มได้แต่ข่มกลั้นเสียงครางไว้ไม่ให้หลุดรอดออกมา
“เจ้า...ว่านจิ่วซิ่น ข้า...ข้ายังไม่เสร็จ” ขยับโยกเพียงไม่กี่ครั้ง นางก็ฟุบหน้าลงบนแผงอกเขา ทำเอาคนถูกกระทำอารมณ์ค้าง จะขยับโยกเองก็ไม่ได้เพราะถูกมัดทั้งมือทั้งขา
ให้ตายเถอะ!!
คิดจะหลับก็หลับ มันน่านักนะ “ว่านจิ่วซิ่นตื่นมารับผิดชอบสิ่งที่เจ้าทำค้างไว้ก่อน ข้าทรมาน” เขาเรียกนางและพยายามดิ้นให้นางตื่น แต่ยิ่งดิ้นกลับเป็นเขาที่ยิ่งทรมานเสียเอง สิ่งที่ผสานกันอยู่ทำแกนกายเขาปวดหนึบ อยากขยับกระแทกก็ทำไม่ได้ ชายหนุ่มกัดฟันแน่นรู้สึกว่าตนเองน่าสงสารที่สุดก็คืนนี้แหละ
ใกล้รุ่งสาง ชิงหลันที่ถูกกวางหมิงสั่งให้วางแผนล้อมหมู่บ้านชิงอันก็ทำงานสำเร็จ นางจึงมาตรวจความเรียบร้อยที่กระโจมรองแม่ทัพ นางกระซิบถามทหารหนุ่มรูปงามคนเก่า “เขากลับรึยัง”
“ยังไม่ออกมาเลยขอรับ”
ชิงหลันเงื้อหูฟังด้านใน เงียบเพียงนั้นรองแม่ทัพคงหลับไปแล้ว เหตุใดชายงามผู้นั้นยังไม่ออกมาอีก ไม่ขายเรือนร่างก็ควรออกมาได้แล้ว หรือเขาจะเฝ้ารองแม่ทัพนอนจนเช้ากัน “เจ้า...นี่มันอะไรกัน ไหนเจ้าบอกว่าเขายังไม่ออกมา” ชิงหลันหันไปถามทหารหนุ่มตาเขียว
บอกว่าชายงามยังไม่ออกมา แล้วที่เดินกุมท้ายทอยมานั่นคือใครกัน
“ข้าเฝ้าอยู่ตลอด เขายังไม่ออกมาจริง ๆ ขอรับ” ทหารหนุ่มมีสีหน้างุนงง เมื่อเห็นชายงามสวมหน้ากากเดินเข้ามาหา
“เช่นนั้นในกระโจมเป็นใคร เหตุใดเจ้ามาอยู่ที่นี่” ประโยคแรกชิงหลันถามตัวเอง ประโยคต่อมานางถามชายงามที่เดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้านาง
“ข้าน้อยถูกตีจนสลบขอรับ ไม่รู้ใครกันทำร้ายข้าน้อย ทิ้งข้าน้อยไว้ในห้องเก็บฟืน ใต้เท้าเรื่องนี้ข้าน้อยไม่ยอมจบง่าย ๆ แน่” เขาจะไม่ไปจากค่ายทหารถ้ายังไม่ได้เอาคืนคนที่ลงมือทำร้ายเขา
“ข้าจะเข้าไปดูเอง ใครมันกล้าสวมรอยเข้าหารองแม่ทัพว่าน” ไม่อยากจะคิดเลย ถ้าเป็นศัตรูขึ้นมาจะทำอย่างไรดี แล้วตอนนี้รองแม่ทัพของนางปลอดภัยหรือไม่นะ
เหมียวเฟยฉีทุกคนขาใครหลุดเข้ามาอ่านฝากกดใจกดติดตามเหมียวเฟยฉีไว้ด้วยนะคะ ใครที่ยังไม่ได้อ่านเรื่องก่อนก่อนสามารถตามอ่านได้นะ love love ทุกคนที่เข้ามา
Latest chapter
ฮูหยินได้โปรดอภัยให้สามี 65 ความสุขมาจากความกล้า 2
“เจ้านี่นะ ผลักภาระเก่งที่สุด” กวางหมิงชี้หน้าหวู่ไฉตงด้วยรอยยิ้มรุ่งเช้าของวันใหม่กวางหมิงและชิงหลันตกอยู่ในสภาพตาเป็นหมีแพนด้า เขาอยากจะบ้าตาย เหมียนเหมียนเด็กดีของเขา เหมือนทหารออกรบที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและง่วงนอนนางให้เขาเป็นม้าพานางเดินทางไกลทั้งคืน ส่วนชิงหลันก็เป็นท่านแม่ที่ต้องทำอาหารให้นางกิน“ท่านพี่ข้าว่าพวกเรามีลูกคนเดียวก็พอว่าหรือไม่” ชิงหลันรู้สึกเหนื่อยเกินไป ถ้าจะมีเด็กหลาย ๆ คนมาเล่นกับนางแบบนี้ทุกวัน“ข้าเองก็ว่าเช่นนั้น” กวางหมิงถอนหายใจ แต่พอคิดอีกที มีลูกคนเดียวแล้วถ้าภรรยาไม่ให้ร่วมห่อเขาก็ซวยนะสิ “ไม่ได้ข้าจะเลี้ยงพวกเขาเอง เจ้าไม่ต้องเหนื่อยข้าสัญญา” จู่ ๆ กวางหมิงก็รู้สึกว่ากำลังขุดหลุมฝังตนเอง เมื่อพูดคำเหล่านี้กับภรรยาหลายคืนมานี้หวู่ไฉตงราวม้าศึกไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เคี่ยวกรำว่านจิ่วซิ่นเกือบรุ่งสางทุกวัน เช้ามาว่านจิ่วซิ่นกระดิกตัวแทบไม่ได้ แต่หวู่ไฉตงกลับกระปรี้กระเปร่าไม่มีท่าทีอ่อนแรงเลยสักนิดเวลาหนึ่งเดือนเต็มที่หวู่ไฉตงตั้งใจเสกน้องชายให้หวู่เหมียนเหมียน“ไฉตงข้ารู้สึกเหม็นเจ้าไปไกล ๆ ข้าหน่อย” ว่านจิ่วซิ่นโกงคออาเจียน เพราะกลิ่นสามมีเหม็นจนน
ฮูหยินได้โปรดอภัยให้สามี 64 ความสุขมาจากความกล้า 1
ชิงหลันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ “รองแม่ทัพว่านแม้ ท่านจะจะลืมอดีตไปสิ้น แต่ความผูกพันของพวกเราท่านกลับไม่ลืม ข้าคิดถึงท่านมากคิดถึงท่านเหลือเกิน” ชิงหลันกอดตอบว่านจิ่วซิ่น ก่อนที่สามีของนางจะเข้ามาประคอง“ไม่ร้องนะน้องหญิงเดี๋ยวบุตรของเราจะขี้แยเหมือนเจ้าไม่รู้ด้วยนะ” กวางหมิงเอ่ยปลอบ แต่เขาก็ห้ามน้ำตาไว้ไม่ไหวเช่นกัน เขาดีใจกับหวู่ไฉตงและว่านจิ่วซิ่นที่ฝ่าฟันอุปสรรคมานานัปการ ทั้งสุข ทั้งทุกข์ สุดท้ายก็ยังให้โอกาสกันและกัน แก้ไขสิ่งผิดพลาดจนมีความสุขได้อย่างวันนี้“เจ้าเป็นถึงแม่ทัพ ถ้าลูกเจ้าขี้แยก็เพราะพ่ออย่างเจ้าทำเป็นตัวอย่าง เหมียนเหมียนลูก นี่คือท่านลุงกวางหมิงและท่านป้าชิงหลันเจ้ามาทักทายท่านลุงท่านป้าหน่อย”เหมียนเหมียนน้อยเดินเข้าไปใกล้แล้วยอบกายคำนับ “เหมียนเหมียนคารวะท่างลุง ท่างป้า”กวางหมิงลูบศีรษะหลานสาว ที่ใบหน้าคล้ายหวู่ไฉตงราวกับแกะ “เหมียนเหมียนเด็กดีรับอั่งเปาจากลุงไปแล้วจะเอาไปทำอะไร” เขาถามเหมียนเหมียนน้อยเมื่อยื่นซองแดงไปให้“ข้าจะเอาไปซื้อย้องชายมาขี่ม้าเป็นเพื่อนเจ้าค่ะ”ทุกคนในที่นั้นต่างพากันหัวเราะ ที่เหมียนเหมียนน้อยจะใช้เงินซื้อน้องชาย กวางหมิงหัวเราะลั่นเมื
ฮูหยินได้โปรดอภัยให้สามี 63 ความตื่นเต้นอันแปลกใหม่ 2
ว่านจิ่วซิ่นและหวู่ไฉตงยิ้มแล้วมองหน้ากัน “เหมียนเหมียนเด็กดีให้ท่านลุงเป่าอุ้มเจ้าไปไหม ท่านแม่เจ้าเจ็บขาเพราะปลาชน พ่อจะอุ้มท่านแม่เจ้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”“เจ้าค่ะท่างพ่อ” เหมียนเหมียนน้อยตอบตกลงอย่างว่าง่าย เมื่อจินเป่ามาอุ้มคุณหนูน้อย เด็กหญิงก็พูดเสียงดัง “ท่างยุงเป่า ปลาใหญ่ไม่มีจริง ท่างพ่อท่างแม่หลอกข้า ดูผมท่างแม่สิเจ้าคะมีใบไม้ติดด้วย ท่างแม่ไม่ได้จับปลาสักหน่อย คงมานอนพักเอาแรงต่างหาก”จินเป่าเคาะจมูกคุณหนูยิ้มๆ แล้วมองไปทางนายท่านที่มีท่าทีนิ่งเฉย แต่พอมองไปทางฮูหยินที่หน้าแดงก่ำพลางปัดใบไม้ที่ศีรษะทิ้ง ก็รู้ทันทีว่าเขานั้นคาดเดาได้แม่นยำ “ไปขอรับคุณหนู ท่านลุงโม่ย่างปลาสุกแล้ว”ว่านจิ่วซิ่นชกอกหวู่ไฉตงแผ่วเบา เมื่อเขาอุ้มนางขึ้นมา “เพราะเจ้า” เพราะเขาคนเดียวทำให้นางตกอยู่ในสภาพก้าวขาไม่ออกหวู่ไฉตงหัวเราะในลำคอ ก่อนจะพาฮูหยินของเขาขึ้นจากน้ำไปเปลี่ยนอาภรณ์ “ร้องออกมาก็พอแล้ว ต่อไปอย่ากัดตัวเองอีก”“ท่านไม่อายแต่ข้าอาย” ว่านจิ่วซิ่นใบหน้าแดงก่ำเมื่อหวู่ไฉตงทายาตรงรอยฟัน ที่นางกัดตนเองกลั้นเสียงครางไว้“ต่อไปข้าจะไล่จินโม่จินเป่าไปให้ไกล รวมถึงเหมียนเหมียนด้วย” หวู่ไฉตงเอ่ยห
ฮูหยินได้โปรดอภัยให้สามี 62 ความตื่นเต้นอันแปลกใหม่ 1
ว่านจิ่วซิ่นรู้สึกเสียวเกินบรรยาย นางถูกเขาจับเอวยกขึ้นโขดหิน“เจ็บไหม” หวู่ไฉตงเอ่ยถามก่อนจะมุดหน้าลงไปกลางบุปผา ที่แย้มรอรับเหล่าภมรมาดูดเกสร หลังจากได้คำตอบจากภรรยารักว่าไม่เจ็บว่านจิ่วซิ่นครางถี่ เมื่อลิ้นร้อนของสามีรัวอยู่ในร่องชื้นแฉะของนาง “ไฉตงข้าไม่ไหวแล้ว” นางเอ่ยเสียงค่อยก่อนจะหลั่งน้ำพิสุทธิ์ออกมาอย่างน่าอาย เขากลับไม่รังเกียจกลืนกินน้ำของนางพลางดูดเลีย ทำให้ว่านจิ่วซิ่นเสียวแทบสิ้นใจเขาจับเอวนางยกลงน้ำ แล้วให้นางหันหลังท้าวโขดหิน ก่อนจะสอดใส่ทางด้านหลัง แล้วเริ่มบดสะโพกใส่นางอย่างเชื่องช้า แต่หนักหน่วง ว่านจิ่วซิ่นเสียวจนแทบกรีดร้องแต่นางต้องกัดฟันไว้ เพราะไม่ไกลจากนางและหวู่ไฉตง มีเสียงบุตรสาวหัวเราะสนุกสนานกับการจับปลาอยู่หวู่ไฉตงกระแทกจากเชื่องช้าเป็นเร็วถี่ น้ำบริเวณนั้นกระเพื่อมไหว แตกกระเซ็น เขายิ่งกระแทกแรงขึ้น แรงขึ้นพร้อมหลุดเสียงครางสุขสมออกมา“ท่างพ่อเจ้าค่ะ กงนั้นมีปลาใหญ่ดิ้นแรงหรือ” หวู่เหมียนเหมียนหันไปสนใจ บริเวณหลังโขดหิน ที่บิดามารดาจับปลาอยู่ น้ำแตกกระจายขนาดนั้น ปลาต้องตัวใหญ่แน่เลย นางหันมาหาจินเป่า “ท่านยุงข้าอยากไปจับปลากะท่างพ่อ”หวู่ไฉตงได้ยินเ
ฮูหยินได้โปรดอภัยให้สามี 61 น้ำใสเห็นปลาใหญ่ชัดเจน 2
“เหมียนเหมียนเด็กดีเปลี่ยนชุดก่อนแล้วแม่จะพาเจ้าเล่นน้ำ” ว่านจิ่วซิ่นบอกกล่าวหวู่ไฉตงและจินโม่จินเป่า ก่อไฟนำเสบียงมาทำอาหาร หวู่ไฉตงทำไข่ตุ๋นให้บุตรสาว แต่บุตรสาวร้องอยากกินปลา เขาและจินเป่าจึงต้องเปลี่ยนชุดลงไปจับปลา“ยุงเป่า เหมียนเหมียนอยากจับด้วย” เหมียนเหมียนน้อย ชอบความตื่นเต้นโลดโผน เล่นน้ำกับท่างแม่ไม่สนุก นางต้องให้ท่างยุงเป่าพาเล่น“คุณหนูอยากจับปลากับข้าน้อยใช่รึไม่ขอรับ” จินเป่าเอ่ยถาม“ยูกต้อง”บางคำเหมียนเหมียนน้อยก็ยังพูดไม่ชัด ซึ่งนั่นทำให้นางยิ่งน่ารักน่าเอ็นดู “คุณหนูรอตรงนั้นนะขอรับ เดี๋ยวลุงไปรับ”“เหมียนเหมียนไม่เล่นกับแม่ แล้วแม่จะเล่นน้ำกับใครล่ะลูก” ว่านจิ่วซิ่นแสดงท่าทีน้อยใจ แก้มป่องพองคล้ายเหมียนเหมียนน้อยมาก“โอ๋ ๆ ท่างแม่ไม่ต้องน้อยใจ เหมียนเหมียนจะบอกให้ท่างพ่อมาเล่นด้วย” เสียงใสราวนกแก้วพูดเจี๊ยวจ๊าวปลอบใจมารดา หากแต่ใจนั้นไปอยู่กับท่างยุงเป่าแล้วหวู่ไฉตงเดินลงน้ำมาหาว่านจิ่วซิ่น ก่อนจะเอ่ยกระซิบข้างหู “อยากตรงนี้ได้หรือไม่” พลางยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อสบตากับภรรยา“อยากอะไรของท่าน” ว่านจิ่วซิ่นมองค้อน เขาไม่เห็นหรือว่าที่ตรงนี้โล่งแจ้ง มีทั้งจินโม่ จินเป่
ฮูหยินได้โปรดอภัยให้สามี 60 น้ำใสเห็นปลาใหญ่ชัดเจน 1
ว่านจิ่วซิ่นรัวลิ้นบนยอดอกของหวู่ไฉตง แล้วชักมือขึ้นลงเร็วถี่ ไม่นานของเหลวอุ่นร้อนก็พ่นออกมาเต็มฝ่ามือของนาง พร้อมกับเสียงครางที่ฟังแล้วทำให้ว่านจิ่วซิ่นรู้สึกขนลุกขนพอง “ชอบไหม” นางเอ่ยถามหวู่ไฉตงใบหน้าแดงระเรื่อ ไม่คิดไม่ฝันว่าเวลาตนเองมีอารมณ์ราคะ จะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนได้ช่ำชองเพียงนี้“ชอบมาก อาซิ่นข้ารักเจ้านะ” หวู่ไฉตงบอกรัก ก่อนจะอุ้มร่างบอบบางของว่านจิ่วซิ่นไปวางที่เตียง เมื่อครู่นางจัดการเขาจนอ่อนระทวยบนพื้น ครั้งนี้เขาขอเป็นฝ่ายให้ความสุขกับนางบ้าง แต่จะทำบนพื้นไม่ได้หวู่ไฉตงปลดสายคาดเอวว่านจิ่วซิ่นออก แล้วเริ่มจุมพิตบดขยี้ริมฝีปากนางอย่างเร่าร้อน เขาอดทนอดกลั้นมานานเกินไปจึงกินนางราวกับเสือที่หิวโหยว่านจิ่วซิ่นมิได้ขัดขืน นางจูบตอบอย่างร้อนแรงไม่แพ้กัน ในห้องเต็มไปด้วยเสียงหอบเหนื่อย เสียงกระแทก และเสียงครางจินโม่และจินเป่า เลี้ยงคุณหนูน้อยผ่านมาทางห้องนายท่าน เมื่อได้ยินเสียงที่เรียกความสนใจของคุณหนู ก็รีบพาคุณหนูไปเล่นกับเสด็จยายและเสด็จลุง พวกเขาทั้งสองดีใจยิ่ง ที่นายท่านเอาชนะใจฮูหยินสักทีโจวกังเต๋อยังเสียวสันหลังไม่หาย ตอนเห็นว่านจิ่วซิ่นมองนางคณิกาด้วยสายตาเย็นเยีย
You may also like
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด113.7K viewsบุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ
เหยียนซี143.6K viewsเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน35.0K viewsสามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ19.3K viewsอัปลักษณ์จวนเดียวดาย
จ้าวฮุ่ยอิง4.8K viewsเหวินเว่อแห่งบ้านโคกกะโดนหลงยุคโบราณ
ปลายฝนต้นหนาว2.5K viewsหนึ่งใจใต้ธงศึก
หลิน จิ่นชู2.2K viewsสามีข้า คือคนป่าคลั่งรัก
ฮาจิฮาจิ6.7K views
