โบนัส | ก่อกวน

ฉันขึ้นมาบนห้องด้วยสีหน้าปกติ พยายามเก็บเงียบไว้เพราะไม่อยากให้มื้ออาหารเย็นมันหมดรสชาติ แต่ระหว่างที่กินข้าวกัน แม่วาดฝันไว้หมดเลยว่าจะทำอะไร

ท่านพูดด้วยรอยยิ้มว่าตอนนี้ผักบางชนิดท่านนำเมล็ดไปตากแห้งเตรียมปลูกที่นั่น โทรหาป้าให้ดูบ้านเล็ก ๆ ให้เรา และพอไปถึงคุ้นเคยแล้ว จะหารายได้เสริมด้วยการทำอาหารไทยขาย

“แค่คิดก็สบายใจแล้ว เหมยลี่อย่าลืมไปเที่ยวนะลูก”

เหมยลี่ยิ้ม

“ค่ะแม่ เหมยลี่จะไปหาบ่อย ๆ เลยค่ะ” จากนั้นแม่ก็หันมาหาฉัน

“เรื่องวีซ่าเป็นยังไงบ้างโบนัส”

“เอเจนซี่บอกว่าอาทิตย์หน้าคงได้แล้วค่ะ แม่กินนี่สิคะ... กินเยอะ ๆ”

ฉันพยายามเลี่ยงประเด็นไปที่อาหารเย็นที่เรากินอยู่ ลำบากใจจริง ๆ และคิดไม่ออกจริง ๆ ว่าจะทำยังไง ฉันไม่อยากให้แม่กลับไปสภาพนั้นอีกแล้ว ตอนที่ท่านพูดถึงนอร์เวย์ที่ที่เราจะหลุดพ้น ท่านมีความสุขมาก

เหมยลี่มองหน้าฉันหลายครั้ง ฉันรู้ว่าเพื่อนสนิทต้องการสื่ออะไร เพราะฉันเองก็เริ่มคิดแล้วเหมือนกัน ใช่... เราต้องหาวิธีจัดการอีเสี่ยอ๋าอย่างถาวร และคนที่ช่วยฉันได้ต้องเป็นคนที่มีอิทธิพลเหนือกว่ามันอย่างไลออน

หลังจากนั้น ฉัน แม่ เหมยลี่ก็คุยกันสัพเพเหระ ก่อนที่ฉันจะเก็บจานไปล้างในค