All Chapters of เกมรักทายาทมาเฟีย (25+): Chapter 1 - Chapter 7

‘ตึก ๆ ตึก ๆ ตึก ๆ’เสียงฝีเท้าดังกระชั้นตามความเร็วของร่างเล็กที่วิ่งออกมาจากนรกขุมที่สอง“หยุด...”“ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจหลอกคุณ! ตอนนั้นฉันหมดหนทางจริง ๆ”ร่างสูงของเขาก้าวเดินตามพร้อมกับชักปืนที่เหน็บอยู่ที่เอวออกมาตั้งลำ ‘แกร๊ก’ และจากนั้นก็ไม่รอช้ายกขึ้นเล็งไปที่ร่างบอบบางที่วิ่งห่างออกไปอย่างไม่คิดชีวิต“หุบปากซะ และหยุดวิ่งหนี ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอ”เมื่อหญิงสาวเหลียวมองเห็นปืนกระบอกดำขลับ หัวใจก็ผวาหล่นไปพร้อมกับฝีเท้าที่หยุดชะงักอยู่กับที่เธอรู้ว่าเขาทำจริง รู้ว่าเขาเป็นใครที่ไม่ควรต่อกรด้วย... และตอนนี้ชีวิตและหัวใจที่เต้นระส่ำมันก็ขึ้นอยู่ที่ปลายนิ้วเขา“ฉันผิดไปแล้ว”“ชู่ว~ไม่พูดแบบนั้น... ไม่พูด”เสียงนั่นไม่ได้ทำให้หญิงสาวเบาใจได้เลย เพราะหลังจากนั้นริมฝีปากสวยก็ค่อย ๆ เผยยิ้มอย่างเยือกเย็น ก่อนที่เขาจะเดินมาประชิด พร้อมกับใช้ปืนกดเข้าที่กลางแผ่นหลังของเธอ‘กึก’“กลับเข้าห้องไปทำหน้าที่ของเธอโบนัส”หน้าที่ที่ว่า... ทั้งคู่ต่างรู้ดีว่ามันคืออะไร โบนัสกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอค่อย ๆ หันหลังกลับไปมองเส้นทางเดิมที่วิ่งมาด้วยแววตาไหวระริก“ชะ... ช่วยบอกได้ไหมคะ ฉ

(แม่จะปล่อยให้โบนัสใช้ชีวิตคนเดียวได้ไง)(ประกาศครั้งสุดท้ายจากสายการบิน Whalefly Airline ผู้โดยสารเที่ยวบินWF245 ที่จะเดินทางไปออสโล...)“แม่คะ สายการบินเรียกขึ้นเครื่องแล้ว แม่ไปอยู่กับป้าที่นอร์เวย์เถอะนะ หนูจัดการธุระเสร็จจะรีบตามไป”(เมื่อไหร่ลูก)“ไม่นานค่ะ เชื่อใจหนูอีกครั้งนะแม่”แม่เงียบไปสักพักจนเสียงประกาศดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง และใช่ค่ะครั้งนี้มีชื่อแม่และชื่อฉันเป็นผู้โดยสารสองคนสุดท้ายที่ยังไม่ขึ้นเครื่อง(เขาเรียกแล้ว ถ้ายังไงโบนัสรีบบินตามมานะลูก)“ค่ะ หนูจะตามไปให้เร็วที่สุด เดินทางปลอดภัยนะคะ” ไม่ทันที่แม่ฉันจะตอบ คุณแทนทิวก็กดวางสายและโยนมือถือฉันทิ้งไปเบาะด้านหลังฉันมองหน้าเขาตาเขม็งแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะตอนนี้มีแต่ตัว แม้แต่เสื้อผ้าหรือเงินก็ไม่มีสักบาท แต่ระหว่างนั้นเขาก็ค่อย ๆ ลดปืนลงช้า ๆ ใช้ปลายกระบอกปืนเย็นเฉียบไล้ตามกรอบหน้าของฉัน“เธอกล้ามาก... ที่หลอกคนอย่างฉัน”“ขอโทษค่ะ ฉันผิดไปแล้ว”“ฉันไม่รับคำขอโทษ... จะรับแค่สิ่งที่เธอตกลงไว้เท่านั้น”ฉันเม้มปากแน่น สิ่งที่ตกลงกันเป็นเรื่องศักดิ์ศรีฉันเอง ฉันต้องยอมเป็นของเขา... ไม่ใช่แค่เป็นผู้หญิงในบัญชา แม้แต่หม

หลังจากนั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งลงจากรถเฟอร์รารี่สีแดง หล่อไม่แพ้กัน เขาขาวมาก ที่สำคัญแขนลำคอเต็มไปด้วยรอยสักกราฟฟิค ซึ่งลงมาถึงก็หยิบบุหรี่ขึ้นคาบและป้องมือจุดไฟสูบทันที“พี่ไดอาาาาา แบดบอยมาก อยากโดนฟันแล้วทิ้ง”ฉันหันไปตีเพียะที่แขนเหมยลี่“แกพูดอะไรเนี่ย”“จริง ๆ นะแก ว่าแต่เขามาทำอะไรกันนะ”คำถามของเหมยลี่ไร้ซึ่งคำตอบ และเสียงฮือฮาของสาว ๆ ไม่ได้จบลงแค่นั้น เพราะรถหรูแมคลาเรนคันสุดท้ายเปิดประตูออกมาพร้อมกับร่างสูงที่ก้าวลง“คิมซอจุน...” ใครพูดชื่อเขาก็ไม่รู้ แต่ผู้ชายคนนั้นเหมือนหลุดออกมาจากซีรีส์เลย สูงยาวเข่าดีมีคลาส ฉันไม่แปลกใจแล้วทำไมสาว ๆ ถึงรอคอยที่จะเจอ และZ-LION ถูกขนานนามขนาดนี้จนพวกเขาสามคนเดินมาที่ตึกที่เรากำลังอยู่ สาว ๆ ก็หนาว ๆ ร้อน ๆ สะกิดกันทันที ที่น่าแปลกฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นที่หัวใจเต้นแรงด้วย ก็ยิ่งใกล้... ยิ่งหล่อ ปกติฉันไม่เคยหลงในรูปร่างหน้าตาใครหรอกนะ แต่ทำไมตอนนี้ฉันต้องเห่อไปกับคนอื่นด้วยแรงดึงดูดของพวกเขามันมหาศาลจริง ๆ“จะมาถึงแล้ว ๆ”เหมยลี่สะกิดแขนฉัน ใช่ฉันรู้เพราะมองอยู่ตลอด สามคนนั้นเดินคุยกันมาปกติ ขณะที่ผู้ชายชื่อไดอารีบสูบบุหรี่เข้าปอดให้หมดมวน

“เฮ้ย มันอยู่นั่น!”ฉันหันขวับตามเสียงลูกน้องเสี่ยอ๋า และเมื่อเห็นว่าพวกมันกำลังชี้และวิ่งมาที่ฉันจึงไม่รอช้ารีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งทันที ก่อนที่ลนลานหันไปบอกเขาให้ล็อกรถ“ล็อกรถเลยค่ะ ล็อกรถเลย”เขาไม่ล็อก ไม่รีบร้อนอะไรเลย แค่หันมายิ้มให้ฉันก่อนจะออกรถอย่างเอ้อระเหย นั่นก็คือขับช้า ๆ เคลื่อนรถผ่านพวกมันให้ฉันเสียวสันหลังเล่นแต่ขณะที่ผ่าน ฉันกลับเห็นพวกมันถอยออกห่างรถคุณแทนทิวท่าทางตกใจ และมองที่สติกเกอร์สิงโตบนกระจกรถเขาตาเบิกกว้าง‘ไลออน... ระ รถไลออน’‘เชี่ย จะซวยไหมวะ’ซวยงั้นเหรอ? ทำไมต้องซวย? หรือพวกมันจะรู้ว่าคุณแทนทิวเป็นใครแต่เมื่อฉันหันไปมองคุณแทนทิวด้วยความสงสัย เขาก็ตบเกียร์เหยียบคันเร่งทันที‘บรื้นนนนนน’รถสปอร์ตหรูปล่อยเสียงท่อดังกระหึ่มและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วต่อหน้าพวกมัน ฉันจับสายเข็มขัดนิรภัยแน่นพร้อมกับหลับตาปี๋ หัวใจเต้นเร็วรัวยิ่งกว่าตอนวิ่งหนีลูกน้องเสี่ยอ๋าอีกพุทโธ ธัมโม สังโฆ...ยังไม่อยากตายตอนนี้ ฉันยังมีแม่ที่ต้องดูแลนะ“เธอกลัวสินะ...” ฉันเปิดตาขึ้นทันทีเมื่อเขาถามขึ้นมา“ปะ เปล่าค่ะ แค่ไม่ชิน ฉันไม่เคยนั่งรถแบบนี้”เขายิ้มที่มุมปากและหันมามองฉันที่ต