24

ทางด้านหลี่เล่อเยียนเมื่ออี้หยางมาส่ง เธอก็ไม่ได้นอนต่ออีก แต่เดินไปยังในครัวเพื่อทำอาหารเช้า เธอตัวคนเดียวจะทำอะไรก็ได้ไม่เปลืองมากนัก ถือว่าของที่เตรียมมาในมิติกินได้หลายปีเลยทีเดียว

หลี่เล่อเยียนตั้งตารอวันหยุดช่วงสิ้นเดือนแทบจะไม่ไหวอยากจะไประบายของพวกเครื่องปรุงออกบ้าง ขายของในตลาดมืดไม่ค่อยมีคนถามที่มาที่ไปกันหรอก

ส่วนเว่ยอี้หยางระหว่างเดินทาง เขาแกะห่อขนมขึ้นมากิน ขนมนั้นช่างส่งกลิ่นหอมทำให้เขาอดคิดถึงคนทำไม่ได้ มาไกลขนาดนี้แล้ว แต่เหมือนว่าใจของเขานั้นจะลืมไว้ที่สาวเจ้าซะแล้วซิ

เมื่อถึงที่ทำงาน เว่ยอี้หยางแบ่งขนมไปกินที่ทำงานด้วยช่วงพักกลางวัน 2 ชิ้น เป็นอย่างที่เล่อเยียนบอก ว่าขนมที่เธอทำนั้นชิ้นค่อนข้างใหญ่ ช่วงเช้าระหว่างเดินทางเขากินไป 2 ชิ้น ช่วงพักกลางวันเขาแกะขนมออกมา ทำให้เพื่อนร่วมงานที่นั่งข้างๆ กันหันไปมอง เนื่องจากขนมนั้นส่งกลิ่นหอมมาก

"นี่อี้หยาง ขนมอะไรน่ะทำไมถึงได้หอมขนาดนี้ มันเหมือนกลิ่นของดอกกุ้ยฮวาเลยนี่นา" เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเอ่ยทักขึ้น

" ขนมโก๋กุ้ยฮวา " เว่ยอี้หยางตอบสั้นๆ เพราะรำคาญพวกปากหอยปากปู

" อี้หยาง นายมาจากซื้อที่ไหนหรือ ทำไมกลิ่นถึงได้หอมเพียงนี้ หน้าตาน่ากินมาก " จางเหมาจื่อ เพื่อนสนิทสะกิดเอ่ยถามขึ้น อี้หยางที่ยังอิ่มจากการกินขนมเมื่อช่วงเช้า จึงตัดใจแบ่งให้เพื่อนชิมไป 1 ชิ้น เขาทำตามที่รับปากเล่อเยียนไปแล้วไม่ได้ผิดคำพูด เพียงแต่เธอไม่ได้บอกนี่ว่าจะแบ่งให้กี่ชิ้น เขาจึงแบ่งไปเพียงชิ้นเดียว

" ลองชิมดูสิ " อี้หยางยื่นขนมโก๋กุ้ยฮวาให้เพื่อนชิม

" นี่นายให้ฉันหรือ ขอบใจมากนะอี้หยาง " จางเหมาจื่อตาโตเป็นประกายแล้วยิ้มออกมาด้วยความดีใจ จากนั้นเมื่อได้ชิมก็ร้องเสียงดังว่าขนมอะไรทำไมถึงได้ละมุนลิ้นเพียงนี้ ไส้ของมันก็เยอะมาก ไม่เหมือนขนมทั่วไปที่มีแต่แป้ง หาไส้แทบจะไม่เจอ

" อร่อยมาก หวาน หอมสุดๆ ไปเลย ฉันไม่เคยกินขนมที่อร่อยลงตัวเช่นนี้มาก่อนเลยอี้หยาง ความหวานของมันช่างกลมกล่อมเสียจริง " จางเหมาจื่อชมด้วยใจจริง เพราะมันอร่อยมาก ไส้ถั่วที่รับรู้ถึงรสชาติของถั่วจริง ๆ  อีกทั้งความหวานของน้ำตาล กลิ่นหอมของดอกกุ้ยฮวานั่นอีก เขาแทบอยากจะกลืนลิ้นตัวเองลงไปด้วย

" นี่อร่อยขนาดนั้นเลยหรือ นายจากซื้อที่ไหนหรือ ฉันอยากจะซื้อไปฝากครอบครัวของฉันตอนสิ้นเดือนที่จะถึงนี้บ้าง " เพื่อนร่วมงานที่นั่งข้างๆ ได้ยินบทสนทนาจึงอยากจะลองซื้อไปฝากคนในครอบครัวบ้าง แถวนี้จะหาของอร่อยตามที่เหมาจื่อพูดเห็นทีคงจะยาก

" คนรัก... เอ่อ น้องที่บ้านเกิดฉันทำมาฝากน่ะ แต่ถ้าเธอสนใจฉันจะลองถามดูให้ แต่ไม่รับปากนะว่าเธอจะทำขายหรือไม่ "

'เพราะเธอตั้งใจทำเป็นขนมแทนใจให้ฉันคนเดียว' ประโยคหลังนั้นเว่ยอี้หยางพูดคนเดียวในใจ

" ได้ๆ ฉันเอา 2 กล่อง " เพื่อนร่วมงานยิ้มอย่างดีใจ นานมากแล้วที่เธอไม่ได้กลับไปเยี่ยมบ้าน เธอคิดถึงลูกๆ จะแย่ หากมีขนมอร่อยๆ ไปฝากพวกเขาคงจะดีใจเป็นแน่

" ถ้าอย่างนั้นฉันเอาด้วย 1 กล่อง " จางเหมาจื่อไหนเลยจะพลาดของอร่อยเช่นนี้ เขาได้กินเพียงนิดเดียว เพราะทนสายตากดดันของเพื่อนร่วมงานที่นั่งข้างๆ ไม่ไหว จำต้องแบ่งให้ชิมคนละนิดคนละหน่อยให้พอรู้รสชาติ

หลังจากนั้นก็มียอดสั่งจองจำนวนมาก อย่างที่บอกของใหม่ใคร ๆ ก็อยากลอง ยิ่งรู้ว่าเป็นของเว่ยอี้หยางหนุ่มหล่อแห่งโรงงานเป็นคนรับยอดสั่งซื้อ พวกเหล่าสาวๆ ก็พากันกรูเข้ามาสั่งเป็นจำนวนมาก

หลังจากที่อี้หยางนับคล่าวๆ แล้วนั้นได้ทั้งหมด 150 กล่อง คิดแล้วก็รู้สึกหนักใจกับยอดสั่งจองนี้ มากถึงเพียงนี้เล่อเยียนจะทำไหวได้อย่างไรกัน เดิมทีเขาแค่รับปากว่าจะลองถามดูให้ ไม่ได้บอกว่าจะขายเสียหน่อย แต่ไม่รู้มันผิดพลาดตรงไหน ถึงได้กลายมาเป็นยอดจองถล่มทลายเพียงนี้

ทั้งหมดนี้คงต้องยกความดีความชอบให้กับเพื่อนสนิทอย่างจางเหมาจื่อ เขานั้นคาดการณ์ไว้แล้วว่าน้องที่ว่านี้คงเป็นคนสำคัญของอี้หยางแน่นอน เพราะลำพังน้องสาวแท้ๆ ของเขานั้นหล่อนคงไม่ลงมือทำอะไรแบบนี้แน่นอน ฮึ ๆ  เจ้าเสือปากหนักในที่สุดก็จะมีคนมาอุ่นเตียงแล้วสินะ