23

เช้าตรู่ของวันถัดมา หลี่เล่อเยียนตื่นตั้งแต่ 04.30 น. จากนั้นเธอลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟัน นำขนมออกมาอุ่นอีกรอบจึงเดินไปยังบ้านของแม่เฒ่าเว่ย เมื่อไปถึงก็เห็นเว่ยอี้หยางยืนรออยู่ตรงหน้าบ้านแล้ว

' ดีนะที่มาทันหากช้ากว่านี้คงไม่ทันพี่อี้หยางแน่นอน'

" เล่อเยียน ทางนี้ " อี้หยางรีบเดินมาทางหลี่เล่อเยียน ในใจเขานั้นรู้สึกปีติยินดีมากที่เธอมาส่งเขาไปทำงาน ชายหนุ่มจินตนาการว่าหากมีเธอมาส่งตัวเองไปทำงานทุกเช้ามันจะดีแค่ไหนกัน

" ฉันไม่ได้ทำให้พี่รอใช่ไหมคะ " หลี่เล่อเยียนกลัวว่าจะทำให้เขาไปทำงานสาย เพราะระยะทางค่อนข้างไกลพอสมควร

" ไม่หรอกพี่ไม่ได้รีบขนาดนั้นยังพอมีเวลาหนะ " อี้หยางรีบปฏิเสธ เป็นตัวเขาเองที่ตื่นเต้นอีกทั้งยังคิดถึงใบหน้าของเธอตลอดทั้งคืน

" นี่ขนมที่บอกค่ะ ชิ้นมันค่อนข้างใหญ่พอสมควรฉันตัดแบ่งไว้แล้วให้พี่กินระหว่างทาง แต่ถ้าพี่กินไม่หมดพี่สามารถแบ่งเพื่อนที่ทำงานทานได้นะคะ " หลี่เล่อเยียนยื่นห่อขนมให้เขาลึกๆ แล้วเธออยากจะบอกว่านี่คือขนมตัวอย่างแต่ก็ไม่กล้าพอ

จะบอกอย่างไรดีล่ะ เพราะเธอเพิ่งจะเจอเขาเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ใครจะกล้าใช้เขาเป็นเครื่องมือหากิน เธอได้แต่หวังว่าเขาจะมีน้ำใจ แค่ก!! แบ่งขนมให้กับเพื่อนร่วมงานได้ชิมบ้างเนื่องจากพอแบ่งขนมออกมาแล้วได้ถึง 8 ชิ้นด้วยกัน

" ขนมที่น้องตั้งใจทำให้พี่ พี่จะกล้าแบ่งให้คนอื่นได้อย่างไรกัน พี่สัญญาว่าพี่จะกินคนเดียวให้หมด" อี้หยางรีบพูดเขาไม่มีวันที่จะแบ่งขนมนี้ให้ใครแน่นอน

" ไม่ๆ ขนมนี่เก็บไว้นานคงไม่ดีแน่ อีกอย่างฉันห่อให้พี่เยอะมาก แบ่งเพื่อนบ้างคงไม่เป็นไรหรอก สายแล้วพี่รีบเดินทางเถอะค่ะ "

' ให้ตายสิพ่อหนุ่มรูปหล่อคนนี้นี่ จะมางกเก็บไว้กินคนเดียวไม่ได้นะ อย่างนี้ทุกอย่างที่อุตส่าห์ลงทุนทำมาก็เสียเปล่าหนะสิ ' หลี่เล่อเยียนเริ่มแสดงสีหน้ากังวลออกมา

" ได้ ไม่ต้องห่วง สัปดาห์หน้าพี่จะหาทางมาเจอเธออีกแน่นอน รีบกลับบ้านเถอะเดี๋ยวพี่เดินไปส่ง " หลี่เล่อเยียนไหนเลยจะรู้ว่าอี้หยางเห็นสีหน้าเป็นกังวลของเธอ เขาก็คิดไปไกลว่าเธอคงไม่อยากให้เขานั้นกลับ ชายหนุ่มจึงได้แต่รับปากว่าจะหาทางกลับมาหาเธออีกแน่นอน ช่วยไม่ได้รักระยะไกลคงต้องมีสักคนที่เสียสละ

" ดีค่ะ ถ้าพี่ไปถึงอย่าลืมแบ่งขนมให้กับเพื่อนๆ นะคะ คือฉันอยากรู้หนะค่ะว่าพอจะสู้ขนมขึ้นชื่อของที่นี่ได้หรือไม่ " หลี่เล่อเยียนไม่ลืมกำชับเรื่องแบ่งขนมให้กับเพื่อนร่วมงานของอี้หยาง เขาจะเก็บไว้กินคนเดียวไม่ได้นะ

" อืม " อี้หยางชักจะเริ่มหวงขนมห่อนี้ซะแล้วซิ ทำไมเธอถึงอยากให้เขาแบ่งให้คนอื่นนักนะ

จากนั้นอี้หยางจึงเดินย้อนไปส่งหลี่เล่อเยียนก่อนที่ตัวเขานั้นจะเดินทางกลับ แต่ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันหน้าบ้านนั้น ไม่รู้เลยว่ามีคนแอบลอบสังเกตการณ์อยู่

แม่เฒ่าเว่ยตื่นเช้าขึ้นมา ตั้งใจจะออกมาส่งลูกชาย แต่บังเอิญเห็นว่าลูกชายยืนคุยกับใครอยู่ จึงได้แต่ยืนฟังอย่างลับๆ เมื่อรู้ว่าเป็นใครเธอแทบจะอยากเดินไปจูงมือว่าที่ลูกสะใภ้มารอลูกชายกลับบ้านเพื่อเข้าหอ

เธอคิดไม่ผิดจริง ๆ หลี่เล่อเยียนคนนี้เอาลูกชายเธอซะอยู่หมัด พ่อหนุ่มก้อนน้ำแข็งไม่เคยสนใจหญิงคนไหน ตอนนี้กลับมายืนรอสาวไปส่งทำงาน ช่างเป็นเรื่องน่ายินดียิ่งนัก