เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0202
บทล่าสุด
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0463
กงสือเหยียน ยืนอยู่ตรงหน้าพวกมันโดยตรง “ถ้าจะเฆี่ยนก็เฆี่ยนผมเถอะ พวกเธอเป็นลูกเมียของผม”"ไอ้สารเลว! ใครก็ได้ ลากมันลงไปซะ!”คุณท่านกงตะโกนอย่างไม่พอใจทันใดนั้นบอดี้การ์ดสิบกว่าคนก็เข้าไปและลากกงสือเหยียนออกมา"พ่อ! พ่อต้องบังคับให้คนตายไปจริงๆ เหรอ?” กงสือเหยียนพูดอย่างโกรธเคืองด้วยดวงตาที่แดงก่ำ"ฉันเป็นพ่อแก! บ้านนี้ยังไม่ถึงแกที่จะมาตัดสินใจ! ถ้าวันนี้พวกมันไม่ยอมรับผิด พูดออกไปคงคิดว่าบ้านนี้พวกมันสองแม่ลูกเป็นคนตัดสินใจแล้ว! เฆี่ยนพวกมันซะ!”สิ้นคําสั่งของคุณท่านกง บอดี้การ์ดที่แข็งแรงคนหนึ่งก็รับแส้จากพ่อบ้านมาหลินจืออี้รู้ว่าวันนี้หนีภัยพิบัติครั้งนี้ไม่พ้นแล้วหลิ่วเหอผลักเธอออกไปทันที “จืออี้ แกรีบไปซะ ฉันคนเดียวก็พอแล้ว แต่ความผิดนี้ รับไม่ได้เด็ดขาด......”ไม่รอให้เธอพูดจบ หลินจืออี้ก็ดึงเธอออกมาเธอมองไปที่คุณท่านกงอย่างเย็นชา "แม่ฉันสุขภาพไม่ดี ถ้าเฆี่ยนแม่ฉันจนตาย คุณท่านคิดจะติดคุกหรือไง? จะเฆี่ยนก็เฆี่ยนฉันเถอะ คุณท่านกงคงไม่คัดค้านใช่ไหม?”สิ่งที่คุณท่านกงเกลียดที่สุดคือการไม่เชื่อฟัง แต่หลินจืออี้กลับไม่เชื่อฟังเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ในใจเขาตอนนี้รังเกีย
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0462
หลินจืออี้ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม ไม่นึกเลยว่าเธอจะระมัดระวังตัวมากแล้ว ยังถูกแกล้งได้อีกหลิ่วเหอก็เหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง รีบเข้าไปขวางหน้าหลินจืออี้ทันที“ไม่ใช่จืออี้ เขาไม่รู้อะไรเลย”คุณท่านกงหรี่ตามอง พูดอย่างไม่พอใจว่า “งั้นก็คือเธอ ถึงยังไงเงินก็โอนเข้าบัญชีเธอ”หลิ่วเหอพูดไม่ออก ได้แต่ร้องไห้หลินจืออี้เงยหน้าขึ้นสบตากับคุณท่านกงดวงตาที่ฉลาดและสง่างามทนมองเธอไม่ได้เลย และยิ่งไม่ปิดบังความรังเกียจในสายตาแม้แต่น้อยหลินจืออี้เม้มปากแน่น แล้วหันไปมองกงเฉินด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ดวงตาของเขาเปล่งประกายความเย็นชา ยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาดื่มชาอย่างสงบ“จะพูดยังไง ยังต้องให้ฉันสอนเธออีกเหรอ?”ได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็หายใจเข้านิดๆ กลีบปากสั่น ขณะที่พยายามพูด ความแค้นที่ท่วมท้นออกมาก็ทําให้เธอหายใจไม่ออกเหมือนเชือกเส้นหนึ่ง ยิ่งเธออยากหนี มันก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นกงเฉินไม่ยอมปล่อยเธอ คุณท่านกงก็ยิ่งไม่ยอมปล่อยเธอเธอจ้องมองทุกคนอย่างเย็นชา "ไม่ใช่ฉันกับแม่ของฉัน"“ยังกล้าปากแข็งอีก!”คุณท่านกงไม่พอใจกับคําตอบของเธอมาก เขาหวังว่าหลินจืออี้จะคุกเข่าขอความเมตตาเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0461
“แม่” หลินจืออี้เรียกเสียงต่ำ ส่งสัญญาณให้เธอหยุดพูดก่อนหลิ่วเหอกลับกลืนความโกรธนี้ไม่ลง ไม่ง่ายเลยที่เธอจะทนอยู่ในครอบครัวนี้ได้ แต่กลับถูกคนอื่นเยาะเย้ยถากถางแบบนี้“ของพวกนี้......”“แม่!”หลินจืออี้ตะคอกใส่เธอเสียงดังหลิ่วเหอเป็นไปไม่ได้โง่ เธอเข้าใจสายตาของหลินจืออี้ทันที หลังจากอึ้งไปครู่หนึ่ง ก็แย่งสร้อยข้อมือจากมือเธอไป"มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง? เป็นไปไม่ได้!"เวินชิงกวาดสายตาไปทางหลิ่วเหอเรียบๆ แล้วนั่งลงอย่างสงบนิ่ง ยกถ้วยชาขึ้นจิบคําหนึ่ง“หลิ่วเหอ ดูเหมือนเธอจะยอมรับแล้วว่าสร้อยข้อมือเป็นของปลอม”“พ่อของเสียวหรั่นอยู่ต่างประเทศเพราะเครื่องบินพายุหิมะล่าช้า เลยให้ฉันมาร่วมงานหมั้นในฐานะครอบครัวของเสียวหรั่น ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ฉันอธิบายยากจริงๆ นะ”“วันนี้ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวเราค้นพบก่อน ของเหล่านี้ก็คงจะถูกแขกนํากลับไปแล้ว พวกเราสองครอบครัวจะไม่เสียหน้าเหรอ?”“ขอให้คุณชายสามและคุณท่านกงให้ความยุติธรรมแก่เสียวหรั่นของพวกเราด้วย ยังไม่ได้แต่งเข้าบ้านเลย ก็ถูกรังแกก่อนซะแล้ว”ได้ยินดังนั้นหลิ่วเหอก็หน้าซีดเผือด ร่างกายเซไปเซมากงสือเหยียนรีบก้าวไปข้างหน้าแ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0460
พอหลิ่วเหอได้ยินว่าคุณท่านกงต้องการพบเธอ ยังคิดไปว่าคุณท่านกงอยากจะชมเธอที่ทํางานได้อย่างมีประสิทธิภาพ จึงดึงหลินจืออี้แล้วเดินตามพ่อบ้านไปทันทีหลินจืออี้เดินเข้าไปในห้องโถง พบว่าในห้องโถงไม่เพียงแต่มีคนของตระกูลกงเท่านั้น แต่ยังมีคนของตระกูลซางด้วยเมื่อทุกคนเห็นพวกเขาสองแม่ลูก ก็ไม่ได้ซ่อนความดูถูกในสายตาของพวกเขาเลยเมื่อเดินมาถึงกลางห้องโถง เธอช้อนตาขึ้นมองก็พบกับสายตาเย็นชาของกงเฉินเขานั่งอยู่ในตําแหน่งผู้นําของทุกคนพลางหมุนแหวนหยกสีแดงไปด้วย สีหน้าของเขาแทบจะไร้ความรู้สึกหลินจืออี้ก็รู้ว่าเกิดเรื่องแล้วเธอเพิ่งยืนได้มั่นคง ก็เห็นของขวัญที่แกะออกหลายสิบชิ้นกองอยู่บนพื้นไม่รอให้เธอเอ่ยปาก ซางหรั่นก็เดินเข้ามาอย่างร้อนใจ“จืออี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”หลินจืออี้กำลังจะดูให้ละเอียด แต่หลิ่วเหอดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างออก เธอรีบพูดว่า “คุณซาง มีอะไรหายไปอีกแล้วใช่ไหมคะ? ฉันจะรีบโทรให้คนเอามาให้ค่ะ”ซางหรั่นยกมือห้าม มองหลินจืออี้อย่างลําบากใจ “จืออี้ เธอเหนื่อยเกินไปจนดูไม่ออกใช่ไหม?”หลินจืออี้ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเธอ กำลังจะเอ่ยปากพูด โซฟาด้านข้างก็มีเสียงถ้ว
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0459
หลินจืออี้ก็โมโหเหมือนกัน เธอไม่ยอมปริปากพูดแววตาของเขาหม่นลง ไฟแห่งโทสะแวบผ่านดวงตา ไม่ให้โอกาสเธอจะได้เอ่ยปากอีกจากนั้นจูบที่แข็งกร้าวก็บดขยี้ปากของเธอ ความโกรธที่ควบคุมไม่ได้ทั้งหมดแสดงออกผ่านริมฝีปากและฟันหลินจืออี้พยายามดิ้นรนอย่างสุดชีวิต แต่เธอทํายังไงก็ดิ้นไม่หลุดจนไม่มีแรง น้ำตาแห่งความเจ็บปวดก็คลอเต็มเบ้าตาวินาทีต่อมา คอของเธอพลันรู้สึกโดนบีบแน่น มือของกงเฉินบีบคอเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆใบหน้าที่เดิมทีก็เย็นชาอยู่แล้ว ตอนนี้กลับมีความดุร้ายและความมุ่งร้ายเพิ่มขึ้นมาหลายส่วน“เพื่อเขาเหรอ?”“ไม่ใช่!”หลินจืออี้เอ่ยปากอย่างยากลําบาก น้ำตาไหลพราก “ฉันไม่ใช่ของของใครทั้งนั้น ฉันไม่จําเป็นต้องทําเพื่อใคร ฉันแค่ไม่อยากอยู่ที่นี่และพัวพันกับอาเท่านั้น พอใจเหรอยังคะ? อาเล็ก”กงเฉินหลับตาลงและเมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของเขาก็สงบและราบเรียบ แต่บางครั้งก็มีอารมณ์ที่อ่านไม่ออกเขาลูบไล้กลีบปากของหลินจืออี้ แม้ว่าบนริมฝีปากจะทาลิปสติกไว้ แต่รอยที่ถูกเธอแคะก็ยังมีร่องรอยอยู่เขาพูดอย่างแหบแห้งว่า "หลินจืออี้ ไม่มีใครสามารถพาเธอออกไปจากที่นี่ได้ทั้งนั้น ซางลี่ก็ไม่ได้”คว
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0458
ตอนนี้หลินจืออี้สวมรองเท้าส้นสูงยืนอยู่บนพิ้นที่ปูด้วยแผ่นหิน เธอจึงยืนไม่มั่นคงในทันทีและกระโจนเข้าสู่อ้อมกอดของซางลี่“ขอโทษค่ะ” เธอรีบขอโทษขณะที่กําลังจะยืนตัวตรง ซางลี่ก็ยกมือขึ้นลูบศีรษะของเธอ“มีใบไม้ตกใส่น่ะ”หลินจืออี้มองใบไม้ที่ร่วงหล่นแล้วรีบยกมือขึ้นสางฉันทันที “ขอบคุณค่ะ”“ต้องเกรงใจขนาดนั้นเลยเหรอ?” ซางลี่เลิกคิ้วถามขณะที่หลินจืออี้กําลังจะอ้าปากอธิบาย เสียงของซางหรั่นก็ดังมาจากด้านหลัง“ฉันก็ว่าทําไมแค่พริบตาเดียวคนก็หายไปซะแล้ว ที่แท้ก็เพราะมาหาคนอื่นนี่เอง”หลินจืออี้หันตัวกลับมา ความเย็นชาก็ลอยปะทะที่ใบหน้า พอเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย ก็พบกับดวงตาสีดําสนิทของชายหนุ่มราวกับเป็นน้ำหมึกที่ละลายไม่ออก ในดวงตามีความเย็นชาพาดผ่านเธอเม้มปากและถอยหลังโดยไม่รู้ตัวนึกไม่ถึงว่าซางลี่จะมาขวางหน้าเธอ ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ก็กะว่าให้เธอกับคุณชายสามได้อยู่กันสองต่อสองไม่ใช่เหรอ? ไปกันเถอะ ทุกคนไปที่ล็อบบี้กันหมดแล้ว อย่าให้แขกรอนานเกินไป”“อืม ไปกัน” ซางหรั่นเอื้อมมือไปจับกงเฉินไว้ “คุณชายสาม เราไปกันเถอะค่ะ พี่ฉันจะดูแลจืออี้เป็นอย่างดีเองค่ะ”“อืม” กงเฉินพูดด้วยน้ำเสี
บางทีคุณอาจจะชอบ
กลรัก คุณหมอมาเฟีย Bad Doctor
MaNIE-STORY20.8K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก343.1K viewsเศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน71.2K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn66.1K viewsพันธะร้ายหมอ(เลว)ที่รัก
ชาไทยเย็น3.4K viewsซ่อนรักซาตานเถื่อน
Baby’J450 viewsOne Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ
Luna of The Sea154 viewsรักร้ายนายคู่หมั้นสุดโหด
ขนมปังรสหวาน260 views
