ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / โรแมนติก / เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ / บทที่ 0336

แชร์

บทที่ 0336

ผู้เขียน: อี้เสี่ยวเหวิน
บางทีคําพูดของหลินจืออี้อาจจะไร้เดียงสาเกินไปสําหรับพวกเขา

อาหกไม่สนใจฝุ่นบนพื้น เขายกรองเท้าหนังที่เงาวาวเหยียบตรงข้างๆ เธอ

“หลินจืออี้ เธอคือลูกติดของกงสือเหยียนในนาม มาที่เหมืองของตระกูลกงก็ไม่ถือว่าเกินเลยไป เจอตินถล่มก็คือเพราะชีวิตของเธออาภัพ เธอว่าเรายังต้องอธิบายให้ใครฟังอีก?”

"กงสือเหยียน? เขานับเป็นอะไรได้? ถึงเราจะฆ่ามันไปด้วย พ่อเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรหรอก?”

“สําหรับเรื่องของเหมือง เธอคิดเหรอว่าชาวบ้านที่ยากจนเหล่านั้นจะสามารถพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินได้? ทีแรกยังคิดจะจัดการพวกเขาดีๆ แต่ตอนนี้พวกมันไม่ยอมเซ็นยอมรับความผิดสักที คาดไม่ถึงว่าจะกล้าเป็นปรปักษ์กับตระกูลเรา! คนต่อไปที่จะตายก็คือพวกมันนี่แหละ! ก็แค่ห้าแสน ฉันขี้เกียจจะใส่ใจด้วยซ้ำ”

ในเวลานี้อาห้าขมวดคิ้วและขัดจังหวะ พูดอย่างจริงจังว่า "นายพูดกับมันมากขนาดนี้ทำไม? จัดการมันเร็วๆ เข้า!”

หลินจืออี้ฟังแล้วก็เข้าใจทันที อาห้าที่ไม่ค่อยพูดในสองคนนี้ต่างหากถึงเป็นคนที่โหดจริง

เมื่อเงยหน้าขึ้นสบตา อาห้าก็หรี่ตามอง

“เดี๋ยวก่อน ตีมันให้สลบแล้วค่อยส่งเข้าไป!”

“……”

หัวใจของหลินจืออี้เต้นตึกตัก มือที่ถูกมัดไว้ด้านหลังกําแน่นโดย
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
บทที่แล้ว บทต่อไป

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0338

    กงเฉินปล่อยเธอ แล้วนั่งพิงก้อนหินเงียบๆไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนเขาปรับท่านั่งเล็กน้อย งอขาข้างหนึ่งยันร่างกายไว้ เอ่ยเสียงเรียบว่า “หลินจืออี้ ตกลงฉันควรทำยังไงดี?”หลินจืออี้ไม่เข้าใจความหมายของเขาเธอหันศีรษะและเปิดปากเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ศีรษะของชายคนนั้นก็ตกวูบลงมาหน้าผากของกงเฉินแนบกับแก้มของหลินจืออี้ เธอสังเกตเห็นความผิดปกติทันทีร่างกายที่สูงใหญ่ในยามปกติตอนนี้กลับหนาวจนตัวสั่นหลินจืออี้คลําหาในความมืด เข้าไปใกล้ๆ เพื่อตรวจสอบบาดแผลของเขาเสื้อผ้าที่พันแผลเปียกโชกไปด้วยเลือดมานานแล้วเธอทำได้แค่ฉีกแขนเสื้ออีกข้างหนึ่งและมัดแผลของเขาให้แน่นขึ้นแต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้กงเฉินรู้สึกดีขึ้นแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามสีหน้ากลับแย่ลงเรื่อยๆเขากําหมัดแน่น เส้นเลือดดําที่คอปูดโปนขึ้นมา แต่สีหน้ากลับขาวซีดราวกับกระดาษ เส้นผมเปียกชื้นแนบชิดกับหน้าผากเหงื่อเย็นๆ ไหลลงมาตามจังหวะ ดวงตาพร่ามัว มีความยั่วยวนใจอย่างบอกไม่ถูก“อาเล็ก?”“……”กงเฉินไม่ได้ตอบกลับ เพียงแต่เกร็งไปทั้งตัว ราวกับกําลังต่อต้านอะไรบางอย่างอยู่หลินจืออี้เห็นแบบนี้แล้ว ในใจพลันกลัดกลุ้มยิ่งนั

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0337

    อย่างมองว่ามันเป็นแค่ก้อนหินแบบนี้ก้อนเดียว ขอแค่ทำให้มันแน่นได้ก็สามารถช่วยบล็อกหินที่อยู่ข้างหลังได้แต่หลินจืออี้ก็ออกไปไม่ได้แล้วเหมือนกันทางออกเดียวถูกขวางแล้วหลังจากแน่ใจแล้วว่าปลอดภัยชั่วคราวแล้ว หลินจืออี้ก็ไม่ได้ผ่อนคลาย เธอหันกลับไปมองผู้ชายที่กึ่งนอนอยู่บนพื้นด้วยความโกรธแค้น"ทำไมอาไม่ขยับ! นี่อาหลอกฉัน! อา......"หลินจืออี้ยกมือออกไปหมายจะตีเขาด้วยความโกรธ แต่วินาทีต่อมา มือกลับค้างเติ่งกลางอากาศในเวลานี้เธอพบว่าขาของกงเฉินได้รับบาดเจ็บจากก้อนหินและมีเลือดไหลนองพื้นเธอก้มหน้าลง อารมณ์ซับซ้อนจนพูดอะไรไม่ออกกงเฉินยกมือขึ้นมาบีบคางเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ แล้วละสายตาไปจากเธอ“ไม่ได้ทำร้ายุถึงเอ็นและกระดูก ก็แค่บาดเจ็บภายนอกเท่านั้น”หลินจืออี้ตบมือเขาอย่างแรง ดวงตาแดงก่ำจ้องมองเขา “ทำไมอาเล็กเป็นแบบนี้ตลอด? ตบหัวแล้วก็ลูบหลัง! ฉันควรจะขอบคุณอาเล็กไหม? ฉันเกลียดอาเล็กเหลือเกิน!”กงเฉินยกมือขึ้นอย่างช้าๆ และวางมันลงอีกครั้งโดยไม่พูดอะไรในเหมืองมืดมาก เธอเองก็ไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของเขาได้อย่างชัดเจนเหมือนกันหลินจืออี้ไม่มองเขาอีก ย้ายไปตรวจดูบาดแผลที่ข้างขาเข

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0336

    บางทีคําพูดของหลินจืออี้อาจจะไร้เดียงสาเกินไปสําหรับพวกเขาอาหกไม่สนใจฝุ่นบนพื้น เขายกรองเท้าหนังที่เงาวาวเหยียบตรงข้างๆ เธอ“หลินจืออี้ เธอคือลูกติดของกงสือเหยียนในนาม มาที่เหมืองของตระกูลกงก็ไม่ถือว่าเกินเลยไป เจอตินถล่มก็คือเพราะชีวิตของเธออาภัพ เธอว่าเรายังต้องอธิบายให้ใครฟังอีก?”"กงสือเหยียน? เขานับเป็นอะไรได้? ถึงเราจะฆ่ามันไปด้วย พ่อเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรหรอก?”“สําหรับเรื่องของเหมือง เธอคิดเหรอว่าชาวบ้านที่ยากจนเหล่านั้นจะสามารถพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินได้? ทีแรกยังคิดจะจัดการพวกเขาดีๆ แต่ตอนนี้พวกมันไม่ยอมเซ็นยอมรับความผิดสักที คาดไม่ถึงว่าจะกล้าเป็นปรปักษ์กับตระกูลเรา! คนต่อไปที่จะตายก็คือพวกมันนี่แหละ! ก็แค่ห้าแสน ฉันขี้เกียจจะใส่ใจด้วยซ้ำ”ในเวลานี้อาห้าขมวดคิ้วและขัดจังหวะ พูดอย่างจริงจังว่า "นายพูดกับมันมากขนาดนี้ทำไม? จัดการมันเร็วๆ เข้า!”หลินจืออี้ฟังแล้วก็เข้าใจทันที อาห้าที่ไม่ค่อยพูดในสองคนนี้ต่างหากถึงเป็นคนที่โหดจริงเมื่อเงยหน้าขึ้นสบตา อาห้าก็หรี่ตามอง“เดี๋ยวก่อน ตีมันให้สลบแล้วค่อยส่งเข้าไป!”“……”หัวใจของหลินจืออี้เต้นตึกตัก มือที่ถูกมัดไว้ด้านหลังกําแน่นโดย

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0335

    หลินจืออี้รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายของตัวเองอ่อนปวกเปียก เมื่อหลับตาลง เธอก็เห็นเพียงหมวกกันน็อกสีดําสนิทใบหนึ่งชายคนนั้นมองหลินจืออี้ที่อยู่บนพื้น เก็บเข็มฉีดยาแล้วหัวเราะเบาๆ “คนที่อยากฆ่าเธอไม่ได้มีแค่ฉัน ลาก่อน หลินจืออี้”……กงเฉินถืออาหารกลับไปที่โรงพยาบาล มองดูวอร์ดที่ว่างเปล่าและไร้ผู้คน หันหลังกลับและต่อยบอดี้การ์ดจนล้ม“นี่คือการป้องกันของแกเหรอ?”“ขอโทษครับ คุณชายสาม ผมแค่ไปเข้าห้องน้ำ” บอดี้การ์ดพูดอย่างหวาดกลัว“มีใครเคยมาที่นี่บ้าง?”“แม่ลูกที่คุณหลินช่วยไว้ครับ เมื่อกี้ผมถามพยาบาลแล้ว พวกเขาบอกว่าเห็นคุณหลินลงไปหาแม่ลูกคู่นั้นที่ชั้นล่างครับ”พูดยังไม่ทันจบ กงเฉินก็หายตัวไปแล้วที่ชั้นล่าง แม่ลูกกําลังจูงมือเดินจากไปด้วยความเหนื่อยล้า พอเห็นผู้ชายที่มาอย่างอุกอาจก็ต้องตกใจ“หลินจืออี้ล่ะ?” กงเฉินพูดเข้าประเด็นทันที"เธอ...... พักอยู่ชั้นบนไม่ใช่เหรอคะ?" พี่สาวพูดติดอ่างในเวลานี้เสี่ยวเจี๋ยสะบัดมือของพี่สาวและนอนคว่ำลงบนพื้นเพื่อจับแมลงตัวหนึ่ง"แม่ ทำไมเสี่ยวเฮยถึงอยู่ที่นี่ล่ะครับ? ผมให้คุณน้าไว้ปกป้องเขาแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”ได้ยินดังนั้น กงเฉินก็เด

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0334

    ณ ห้องพักผู้ป่วยเมื่อหลินจืออี้ตื่นขึ้นมา กงเฉินก็จากไปแล้วหลังจากฟื้นฟูกําลังกายแล้ว เธอก็ลุกขึ้นดื่มน้ำเล็กน้อย และเห็นเงาคนโยกเยกอยู่หน้าประตูพอดี“ใครน่ะ?” เธอตะโกนประตูถูกเปิดออกและหัวของเสี่ยวเจี๋ยก็มุดเข้ามา“คุณน้า”“อย่าก่อเรื่อง” พี่คะดึงร่างของเสี่ยวเจี๋ยที่ขวางอยู่ข้างหน้า ผลักประตูเข้ามา “คุณคะ ครั้งนี้ขอบคุณมากจริงๆ นะคะ ฉันจะทำอาหารให้คุณกิน คุณอย่ารังเกียจเลยนะคะ”"จะรังเกียจได้ยังไงล่ะค่ะ? ขอบคุณนะคะคะ ฉันหิวพอดีเลย” หลินจืออี้รู้สึกอายที่จะปฏิเสธ จึงตอบรับด้วยรอยยิ้มพี่คะเปิดกระติกน้ำร้อน เทโจ๊กลูกเดือยหนึ่งชาม แล้วส่งเค้กอีกสองชิ้นให้เธออาหารที่เหลือ เธอเก็บกลับไปอย่างระมัดระวังหลินจืออี้ถามอย่างสงสัย “พี่คะ พี่เก็บอาหารพวกนี้คือ......”“พ่อของเสี่ยวเจี๋ยยังในห้องไอซียูอยู่เลย กินได้หนึ่งคําก็ดีกว่ากินไม่ได้เลย” ผู้หญิงพูดด้วยดวงตาแดงก่ำหลินจืออี้คิดแล้วคิดอีก แล้วถามว่า “เสี่ยวเจี๋ยถูกคนโยนลงไปในแม่น้ำ เกี่ยวข้องกับพ่อของเขาหรือเปล่าคะ?”อาจเป็นเพราะถูกพูดเข้าเรื่อง น้ำตาของผู้หญิงจึงไหลไม่หยุด"พวกมันไม่ใช่คน ตัวเองทำผิดแล้วยังบังคับให้เราเซ็นช

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0333

    แต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของเธอ เขาก็รู้สึกยากที่จะควบคุมตัวเองแม้แต่เส้นผมที่ตกลงมาที่ปลายจมูกก็ยังยั่วยวนใจเขาไม่รอให้หลินจืออี้มีปฏิกิริยาอะไร ชายหนุ่มตรงหน้าก็ค่อยๆ ปัดผ่านริมฝีปากของเธอ ราวกับแมลงปอแตะผิวน้ำแต่ชั่วพริบตาเดียว มือที่แนบท้ายทอยของเขาก็จับศีรษะของเธอไว้ และจูบเธออย่างลึกซึ้งด้วยความปรารถนาที่จะครอบครองแต่ระยะเวลาไม่นาน กําปั้นที่กําแน่นของเขาก็ดังขึ้นภายใต้หูของหลินจืออี้ เธอได้ยินแม้กระทั่งเสียงที่ยับยั้งการระงับอารมณ์กงเฉินจ้องมองเขา “หลินจืออี้ เธอช่างมีความสามารถจริงๆ”หลินจืออี้ไม่เข้าใจเขาไม่ให้โอกาสเธอถามให้ชัดเจนเลย แต่ดึงเธอเข้าไปนอนในผ้าห่มทันที“นอนต่ออีกหน่อย”หลินจืออี้ขยับไปสองที เมื่อเห็นว่าผลักผู้ชายไม่ออก ก็ทำได้แค่หลับตาลงอย่างยอมแพ้……ที่นอกประตูซ่งหว่านชิวจับลูกบิดประตูไว้แน่น มองดูสองคนที่นอนกอดกันอยู่ข้างใน โกรธจนตัวสั่นไปหมดแต่เธอก็ไม่กล้าผลักประตูบานนี้ออก ได้แต่กลั้นไฟแห่งความโกรธแล้วหันหลังกลับไปเมื่อเดินมาถึงหน้าลิฟต์ มือข้างหนึ่งที่อยู่ข้างหลังก็ปิดปากเธอและลากเธอเข้าไปในบันไดหลังจากตกอยู่ภายใต้ภกงเฉินค์ ชายหนุ่มก็

บทอื่นๆ

บางทีคุณอาจจะชอบ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status