บทที่ 0443

พวกเธอสองคนช่วยกันนำอาหารใส่ชามและยกอาหารขึ้นโต๊ะทีละชาม

หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสี่คนก็นั่งลง

ซางหรั่นคีบหมูตุ๋นน้ำมันแดงชิ้นหนึ่งอย่างสนิทสนมแล้วยื่นไปที่ริมฝีปากของกงเฉิน

"คุณชายสาม คุณลองชิมดูสิว่าอร่อยไหมคะ"

กงเฉินหลุบตาลงต่ำ ยกมือขึ้นหมุนตะเกียบของซางหรั่นไปทางเธอแทน

"เธอเหนื่อยแบบนี้ กินก่อนเถอะ"

แก้มของซางหรั่นแดงพลันยิ้มหวาน "ค่ะ"

เมื่อเห็นดังนั้น หลินจืออี้ก็ก้มหน้าก้มตากินข้าว กินแต่ผักตรงหน้าตัวเองตามความเคยชิน

นี่เป็นนิสัยที่เธอถูกปลูกฝังในตระกูลกง

แม้ว่าทุกครั้งที่ตระกูลกงกินจะมีอาหารอร่อยมากมาย แต่มีเพียงผู้มีอํานาจที่สามารถหมุนโต๊ะได้

คนอย่างเธอ แค่กินเยอะหน่อยก็เรียกว่าไม่มีระเบียบแล้ว

เมื่อเธอคีบผักอีกครั้ง ชามหมุนบนโต๊ะก็เคลื่อนไหว และหมูตุ๋นก็มาถึงตรงหน้าเธอ

เธออึ้งไปชั่วขณะ เงยหน้าขึ้นมอง เห็นซางลี่หมุนวงล้อ แล้วหันกุ้งอบน้ำมันมาตรงหน้าเธอ

"ครั้งที่แล้วดูเหมือนคุณชอบมากนะ กินเยอะๆ ไม่ต้องเกรงใจน้องฉันหรอก"

"ขอบคุณค่ะ"

หลินจืออี้มองซางลี่อย่างประหลาดใจ นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าเขาจะจํารายละเอียดเล็กๆ น้อยๆแบบนี้ได้

แต่ว่า... ถ้าหมูตุ๋นเมื่อกี้หยุดได้นานกว่านี