บทที่ 2 : ข้อมูลพื้นฐาน

“ตอนนี้ลูกก็ 6 ขวบแล้ว พ่อคิดว่าคงถึงเวลาที่ลูกนั้นจะได้รับรู้ข้อมูลต่าง ๆ ที่มากกว่าแต้ม W และแต้ม B แล้วล่ะ” อิซามุพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจัง ในตอนนี้อาคุมุก็มีอายุครบหกปีพอดี 

ซึ่งอาคุมุนั้นมีสีผมเป็นสีแดงสดเช่นเดียวกันกับอิซามุ แต่ที่แปลกไปคือบางจุดของสีผมนั้นมีสีฟ้าปะปนมาด้วย ดวงตาของเขามีสีดำสนิทและดูดุดัน แต่ร่างกายนั้นดูผอมบาง ซึ่งร่างกายที่ต้องฝึกฝนเพิ่ม แต่มาพร้อมกับพลังอันมหาศาลที่ซ่อนอยู่ แน่นอนว่าเขาจะได้ใช้มันอย่างเต็มที่เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม

“เกี่ยวกับโลกนี้เหรอครับพ่อ?” อาคุมุถามกลับไป ซึ่งมันเป็นคำถามที่เขาไม่ควรจะถามไปตรง ๆ แบบนั้นเลยสักนิด

“ใช่แล้วล่ะ เกี่ยวกับโลกนี้และการใช้ชีวิต เพราะมันมีหลายอย่างเลยล่ะที่ลูกต้องรู้” อิซามุนั้นตอบกลับไปโดยที่ไม่มีท่าทีสงสัยหรือแปลกใจอะไรเลยแม้แต่น้อย

‘ไม่สงสัยอะไรในตัวฉันงั้นเหรอเนี่ย? ถ้าเป็นแบบนี้ฉันก็หลอกถามอะไรได้ง่าย ๆ น่ะสินะ’

“ผมพร้อมรับฟังครับ” อาคุมุนั้นพูดด้วยสีหน้าที่ตั้งมั่น แต่ในใจลึก ๆ แล้วเพียงแค่ต้องการคนช่วยสอนอะไรหลาย ๆ อย่างในโลกนี้ ทั้งการใช้พลังเวท การต่อสู้ การฝึกใช้อาวุธ หรือแม้กระทั่งการฆ่า

“ก็นะ พ่อจะบอกให้ว่าจักรพรรดิของจักรวรรดินี้น่ะ.. มีแต้ม B ที่สูงมากเลยล่ะ”

“เอ๋? แต้ม B เนี่ยนะครับ เป็นถึงจักรพรรดิแท้ ๆ ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไปได้ แปลกดีนะครับ” อาคุมุเริ่มมีความสนใจขึ้นมาในทันที เพราะนี่เป็นสิ่งที่ดูประหลาดมาก ทั้งที่จักรพรรดิควรจะมีแต้ม W เยอะกว่าแต้ม B แต่นี่ก็หมายความว่าจักรพรรดินั้นคงจะทำแต่สิ่งที่ไม่ดี

“แปลกดี? แต่จักรพรรดิแบบนี้นี่ไม่ดีนะลูก เพราะสร้างแต่ความเดือดร้อนให้คนทั้งจักรวรรดิ หลาย ๆ เมืองต่างอยู่กันอย่างไม่สงบสุข สาเหตุหลักก็มาจากจักรพรรดินี่แหละ”

‘สร้างความเดือดร้อน? แสดงว่าก็เป็นหนึ่งในวิธีที่จะเพิ่มแต้ม B สินะ’

“วิธีเพิ่มแต้ม B นี่มีหลายวิธีเหรอครับพ่อ?” อาคุมุถามออกไปในทันที เพราะนอกจากการฆ่าก็คงมีอีกหลายอย่างที่ทำให้แต้ม B นั้นเพิ่มขึ้นสูงได้

“ใช่แล้วล่ะ แต่ตอนนี้ลูกลองตั้งใจมองมาทางพ่อสิ ตั้งสมาธิและมองมาให้เห็นออร่าที่อยู่รอบตัวพ่อ ถ้าเห็นแล้วนั่นก็แสดงว่าลูกน่ะมีพรสวรรค์นะ เพราะอย่างพี่ชายลูกกว่าเขาจะมองเห็นออร่าได้ก็เกือบจะสิบขวบเลยล่ะ”

“ไม่ต้องเอามาพูดก็ได้หรอกครับพ่อ เรื่องเกี่ยวกับผม.. ไม่ต้องให้คนอย่างเขารู้นักหรอก” เก็นพูดขึ้นมาในทันที ราวกับว่านั่งฟังอยู่นานแล้ว ทั้งที่ตอนแรกอิซามุนั้นเห็นว่าเขาออกไปข้างนอก

“อ้าว! เก็น มาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“สักพักแล้วครับ” เก็นตอบกลับมาก่อนที่จะหันไปและเตรียมจะเดินเข้าบ้าน

“ไหน ๆ ก็มาแล้ว ช่วยน้องฝึกการใช้พลังเวทหน่อยสิ สอนควบคุมด้วย แล้วก็บอกทริคเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย พ่อไปข้างนอกก่อน ฝากทีนะ”

“เดี๋ยวก่อนสิครับพ่อ ผมเพิ่งกลับมาได้ไม่นานเองนะ แล้วจะให้ผมสอนคนอย่างหมอนี่..” เก็นยังพูดไม่ทันจบประโยค อาคุมุก็พูดแทรกขึ้นมาในทันที

“ว้าว พลังของพ่อและพี่ สูงมาก ๆ เลยล่ะครับ ออร่าสีสวยสุดยอด”

“อะไรนะ?” ทั้งคู่ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน เพราะไม่เคยมีใครที่อายุเพียงแค่นี้ก็สามารถมองเห็นออร่าพลังเวทได้ ส่วนมากก็แค่ใช้พลังเวทได้นิดหน่อยเท่านั้น

“นี่.. มองเห็นแล้วอย่างงั้นเหรอ?” อิซามุถามกลับไปก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ ๆ

‘ก็แค่แกล้งพูดไปงั้นแหละ จริง ๆ ฉันยังมองไม่เห็นอะไรเลย บ้าชะมัด’

“ใช่ครับพ่อ แบบนี้ก็แสดงว่าผม.. มีพรสวรรค์น่ะสิครับ” อาคุมุพูดออกมาก่อนจะยิ้มที่มุมปากแล้วหันไปทางเก็นที่ยืนมองอยู่

“ชิ คนอย่างแกน่ะ.. คนอย่างแกน่ะไม่สามารถเป็นนักเวทได้หรอก! พรสวรรค์อะไรของแกก็ไม่มีหรอก ก็แค่ดวงดีมองเห็นได้เร็วเท่านั้นเอง แกไม่สามารถเหนือกว่าฉันได้หรอกนะจำเอาไว้!!” เก็นตวาดด้วยอารมณ์ก่อนที่จะหันหลังให้แล้วเตรียมจะเดินออกไปพร้อมกับความแค้นที่อยู่ในใจ

‘นั่นแหละดี โกรธฉันซะ หึหึ’

“เก็น! กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ” อิซามุตะโกน

“สร้างวงแหวนเวท!”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นเก็นจึงไม่เดิน แต่เปลี่ยนไปใช้พลังเวทในการเคลื่อนที่แล้วหายไปจากตำแหน่งเดิมในพริบตา

“ว้าว นั่นคือท่าอะไรเหรอครับ?” อาคุมุสนใจเพียงแต่ทักษะเมื่อครู่นี้ที่เก็นใช้ เพราะนี่อาจเป็นสิ่งที่สำคัญมากก็เป็นได้

“นั่นน่ะคือการเคลื่อนที่ด้วยวงแหวนเวท เป็นการเคลื่อนที่โดยสร้างวงแหวนเวทขนาดใหญ่ไว้รอบตัวเอง หลังจากนั้นมันจะอยู่ที่พื้นโดยมีแค่ผู้ใช้ที่มองเห็น ซึ่งขนาดของวงแหวนก็ขึ้นอยู่กับการฝึก เมื่อสร้างไว้แล้วเราก็จะสามารถเคลื่อนที่ไปตรงไหนก็ได้ในวงแหวนเวทนั้น” อิซามุอธิบายให้เขาฟัง

“แบบนี้นี่เอง แล้วมีพลังอะไรบ้างเหรอครับที่จำเป็นในการต่อสู้?” อาคุมุถามกลับไปด้วยความอยากรู้

“พ่อว่าของแบบนี้ลูกต้องเรียนรู้ด้วยตัวเองนะ พ่อแค่บอกตามที่พ่อรู้เท่านั้นแหละ”

“แต่พ่อเนี่ยดูรอบรู้จังเลยนะครับ” อาคุมุพูดราวกับว่าแค่พูดไปเฉย ๆ แบบไม่ได้คิดอะไร แต่อิซามุนั้นตอบกลับในทันที

“เพราะพ่อ.. เป็นนักเวทไงล่ะ พ่อถึงต้องรู้เรื่องพวกนี้ไว้เป็นพื้นฐาน ไม่งั้นคงจะไม่รอดมาจนถึงทุกวันนี้” อิซามุพูดจบก็มีท่าทีที่จะหันหลังให้แล้วเดินไปข้างนอก

‘เห ว่าแล้วเขาต้องเป็นนักเวท งั้นก็แสดงว่าพี่ชายโง่นั่นด้วยสินะ หลุดปากมาซะขนาดนั้น’

“นี่พ่อเป็นนักเวทเหรอครับ? สุดยอดไปเลย งั้นก็แสดงว่าพี่เขาก็เป็นด้วยใช่ไหมครับ? แต่ทำไมตอนนี้เขาดูฉุนเฉียวจังเลย พี่เขาติดขัดอะไรกับผมหรือเปล่าครับพ่อ” อาคุมุถามกลับไปอย่างทันท่วงที จึงทำให้อิซามุต้องนั่งลงข้าง ๆ เขา

“ก็นะ ใช่แล้วล่ะ ทั้งพ่อและพี่เขาก็เป็นนักเวท แต่ที่พี่ชายของลูกนั้นถึงกับต้องตะโกนใส่ก็เพราะว่าเขาโกรธตัวเขาเองเพราะไม่ใช่คนที่แข็งแกร่ง ไม่ได้มีพรสวรรค์ และไม่เคยชนะใครเลย.. เมื่อตอนที่เขาไปสอบเป็นนักเวทเขาก็แทบจะชนะใครไม่ได้ แถมเกือบจะตายเพราะปีศาจเวทมนตร์ด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายก็ได้เป็นนักเวทในระดับต่ำ ขนาดเพื่อนเขาเองยังไม่ยอมรับในตัวเขาเลย.. ก็ประมาณนี้นี่แหละนะ” อิซามุเล่าเรื่องราวส่วนหนึ่งให้อาคุมุฟัง ซึ่งเก็นนั้นมีความแค้นฝังลึกมาตั้งแต่อดีต ที่ในตอนนี้เขาก็ยังไม่สามารถทำให้มันหายไปหรือลืมมันไปได้

“มีการสู้กับอะไรบ้างเหรอครับพ่อ? ในการสอบเป็นนักเวท” อาคุมุถามกลับไป

“จะมีการสู้กับปีศาจเวทมนตร์ทุกระดับตั้งแต่ระดับ 1 ถึง 6 และระดับ 1 ดาวถึง 3 ดาว”

**ระดับของปีศาจเวทมนตร์

-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1

-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2

-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3

-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 4

-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 5

-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 6

-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1 ดาว

-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2 ดาว

-ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3 ดาว

“ซึ่งการสู้กับปีศาจเวทมนตร์ก็คือการวัดระดับของการเป็นนักเวท เช่นในตอนนี้พ่อสามารถสู้กับปีศาจเวทมนตร์ระดับ 4 ได้อย่างสูสีพอสมควรแล้วก็ชนะในตอนท้าย แต่สู้กับปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3 และชนะมาด้วยความง่ายดาย พ่อก็จะได้เป็นนักเวทระดับ 3 นั่นเอง”

**ระดับของนักเวท

-นักเวทระดับ 1

-นักเวทระดับ 2

-นักเวทระดับ 3

-จอมเวทระดับ 1

-จอมเวทระดับ 2

-จอมเวทระดับ 3

-ราชันจอมเวทระดับ 1 ดาว

-ราชันจอมเวทระดับ 2 ดาว

-ราชันจอมเวทระดับ 3 ดาว

“งั้นก็หมายความว่า พี่เขาได้เป็นนักเวทระดับ 1 สินะครับ และเกือบตายเพราะปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2 แต่ชนะได้แบบหวุดหวิดใช่ไหมครับพ่อ?” อาคุมุถามกลับไป เขาพอจะเข้าใจขึ้นมาบ้างเกี่ยวกับการเป็นนักเวทและปีศาจเวทมนตร์

“ใช่แล้วล่ะ แล้วก็จะมีการต่อสู้กันเองด้วยหลังจากที่สู้กับปีศาจเวทมนตร์เพื่อวัดระดับ ซึ่งการสู้กันเองก็จะเป็นการวัดความสามารถอีกครั้งเพื่อแบ่งกลุ่มในการทำงาน เช่นพ่อสู้กับนักเวท 8 คน ซึ่งพ่อแพ้ทุกคน พ่อก็คงจะได้ไปเป็นคนคอยติดตามนักเวทที่ระดับสูงกว่านิดหน่อยแล้วออกไปตายในหน้าที่.. อะไรทำนองนั้นแหละนะ”

“แล้วนักเวทกับจอมเวท นอกจากจะสู้กับปีศาจแล้วต้องสู้กับใครอีกเหรอครับพ่อ?” อาคุมุถามกลับไปในทันทีหลังจากที่อิซามุนั้นพูดจบ ราวกับว่าเตรียมคำถามไว้อยู่แล้วแต่แค่รอเวลาที่จะถาม

“ก็.. จอมมารและผู้ใช้พลังปีศาจทั้ง 13 ของจอมมารไงล่ะ” …