LOGINShare
บทที่ 5
Last Updated:
2025-03-22 15:49:06วันนี้หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จไป่หลันเธอก็รีบไปท้ายจวนถามอาการคนป่วยเป็นยังไงบ้างดีขึ้นหรือยัง
"ไม่มีไข้แล้วขอรับฮูหยินน้อย" "ขอบคุณขอรับฮูหยินน้อย " "ดีแล้วให้เขาพักผ่อนเยอะๆ ทานอาหารเยอะๆสัก4-5 วันก็จะหายดีแล้ว อย่าลืมกินยาตามเวลาด้วยละ" ไป่หลันยื่นกระบอกไม้ไผ่ที่มีนมวัวเธอแอบใส่น้ำวิเศษลงไปด้วยให้กับแม่ของเด็กสาว เทใส่แก้วให้เขาดื่มรับรองหายจากไข้ร่างกายแข็งแรงแน่แนนอน "ขอบคุณนายหญิงเจ้าค่ะ" มารดาของเด็กสาวตอบ จากนั้นเธอก็เรียกให้แต่งตั้งพ่อบ้านของที่จวนเลยเรียกพ่อบ้านคนเดิมของครอบครัวพ่อค้าให้แบ่งคนออกเป็น3กลุ่มก่อน ผู้ชาย3กลุ่มผู้หญิง3กลุ่มเด็กสาวเด็กหนุ่มให้อยู่ในกลุ่มที่สามส่วนเด็กเล็กไม่ต้องรวมกลุ่ม "เอาละเราต้องการให้พ่อบ้านไปจ้างช่างที่จะมาทำบ้านให้กับคนที่โรงค้าทาสจะมาส่งอีก3วัน" "นายหญิงต้องการบ้านกี่หลังขอรับ" "เราต้องการบ้าน13หลังนี้คือแบบบ้านท่านไปตกลงราคาได้เลย ถ้าตกลงราคาไม่ได้ให้พานายช่างมาหาเราจะรออยู่ที่นี้แล้วเราจะคุยเอง นี้เงินท่านไปชื้อข้าวของเครื่องใช้กับเครื่องปรุงมาเพิ่มไว้อีกให้พอกินสำหรับทุกครอบครัว" "ขอรับนายหญิง" ไป่หลันหยิบเงินให้พ่อบ้าน2000ตึาลึงทอง "นี้คือรายการที่ท่านต้องซื้อกลับมา" ไป่หลันยื่นกระดาษที่เขียนรายการของที่ต้องซื้อให้กับอดีตพ่อค้าที่ตอนนี้เป็นพ่อบ้านแล้ว "ให้ร้านค้ามาส่งเองบอกที่อยู่ให้ชัดเจนด้วยละ" "ขอรับ" "เอาคนขับรถม้าไปด้วยละพ่อบ้าน" "ขอรับนายหญิง" "เอาละกลุ่มที่เหลือให้ช่วยเหลือสิ่งเล็กๆน้อยๆไปก่อนหรือจะไปช่วยฝ่ายหญิงทำงานก็ได้ ส่วนผู้หญิงก็ให้ช่วยกันทำอาหารไว้กินเป็นมื้อเที่ยงอาหารสำหรับทุกคนของข้าจัดไว้ให้แล้ว ขอให้แม่บ้านกับลูกสาวหรือใครที่พอทำอาหารเป็นมาช่วยกันทำ" "วันนี้เราจะสอนให้ทำซาลาเปาใส้หมูสับกันและเกี้ยวน้ำใว้กินมื้อเที่ยงกัน" หลังจากสอนทำอาหารบอกวิธีทำเสร็จแล้ว หลินไปหลันก็เรียกสาวๆอายุ13-14ให้ตามเธอไปลำธารจะไปเก็บผักหากุ้งหาหอยกัน "วันหลังเราจะสอนให้พวกเจ้าทำที่ดักปลาเองรอให้ทำบ้านเสร็จก่อน เด็กๆตามข้ามาเอาเด็กผู้ชายไปด้วยสัก5-6คนให้แบกของกลับมาไว้ที่จวน" และก็ดีเป็นอย่างมากที่ให้นายช่างทำสะพานไม้ไว้ข้ามไปฝั่งโน้นไว้แล้ว "ข้าจะพาพวกเจ้าไปเก็บผักป่ามาไว้ทำกับข้าวไม่ต้องซื้อ เราก็มีกินขอให้พวกเจ้าจดจำในสิ่งที่เราสอนไว้ให้ดีเพื่อตัวของพวกเจ้าเอง" "ขอรับ/เจ้าค่ะนายหญิง" ไป่หลันสั่งพวกผู้ชายว่า "ถ้านายช่างมาให้ไปตามเราฝั่งโน้นนะเราจะไปเก็บของป่าตรงเชิงเขาก่อน" "ขอรับนายหญิง" เธอบอกพวกผู้ชายว่า "ถ้าไม้ไม่พอให้ข้ามไปตัดที่เชิงเขาได้เลยไม้ไผ่ก็เยอะเหมือนกันข้าเคยเข้าไปดูมาแล้วและถ้าจะไป ไปหลายๆคนจะได้ช่วยกันขนลงมาไหวอย่าเอาเปรียบกันเพราะพวกท่านคือครอบครัวเดียวกัน" "ขอรับนายหญิง" พวกผู้ชายรับคำสั่ง จากนั้นหลินไป่หลันก็พาสาวๆเดินข้ามสะพานไม้ข้ามไปฝั่งภูเขาทันที พอมาถึงฝั่งเชิงเขาไป่หลันก็พาเดินลัดเลาะริมแม่น้ำก่อนเธอได้ลอบดักปลามาด้วย10อันที่ทหารทำให้ ไป่หลันพูด "เอาละดูนะข้าจะทำให้ดูแล้ว" ไป่หลันก็เดินลงในน้ำไม่ลึกมากเอาลอบไว้ลงในน้ำเอาไม้ตีไว้กันลอบไหลหนีทั้งสี่ด้านเอาหญ้าวางไว้ข้างบนปลาจะได้มองไม่เห็นลอบและก็จะว่ายเข้าติดลอบของพวกเรา โดยพี่สาวทั้งสองคนช่วยจับไป่หลันเธอเอาเหยื่อใส่ในลอบทุกอัน "เอาละพวกผู้ชายพากันไปใส่ลอบนะห่างกันไม่ไกลไม่ต้องมาก" ไป่หลันเดินกะระยะให้พวกเขาดูก่อนแล้วให้ทำตามต่อไปเอง สาวๆที่ตามเธอมาเกือบ10คน หลินไป่หลันสอนนี้คือผักบุ้งให้พวกเจ้าช่วยกันเก็บใส้ตระกร้าให้เต็ม "มันสามารถกินได้หลายวันเอาไปผัดผักหรือไปลวกจิ้มน้ำพริกและไปแกงส้มได้เก็บไม่ต้องเอายาวให้เอายอดอ่อนๆข้าจะสอนให้ทำกับข้าวตอนเย็น" "เจ้าค่ะนายหญิง" เก็บ4คนก็พอถ้าหนุ่มๆใส่ลอบปลาเสร็จแล้วให้มาช่วยสาวๆขนกับไปไว้ที่จวนได้เลยนะ "และให้เอาน้ำใส่ในถังนิดหน่อยผักจะได้ไม่เหี่ยวและอยู่ได้หลายวัน" "ขอรับนายหญิง" ดีที่เด็กหนุ่มสาวพวกนี้มาจากจวนเดียวกันและรู้จักกันทุกคนและเคยแออัดกันในกรงที่โรงค้าทาสพวกเขาจึงเห็นอกเห็นใจกันเป็นอย่างดี "ที่เหลือตามข้ามาข้าจะพาไปป่าไผ่ไปขุดหน่อไม้กันเสร็จแล้วข้าจะพากลับไปกินมื้อเที่ยงแล้วค่อยมาอีกรอบตอนบ่าย" มาถึงป่าไผ่เธอก็บอกสาวๆให้ขุดหน่อไม้ได้เลยเดี๋ยวพวกเด็กหนุ่มจะตามมาขนกลับจวนป่าไผ่ใหญ่มากคงหลายสิบไร่อาหารทั้งนั้นหลินไป่หลันคิดในใจอย่างเบิกบานใจ เธอจะสอนให้พวกเขารู้จักการหากินกับฝืนป่าและสอนวิธีทำกินให้พวกเขา ก่อนที่จะรอผลผลิตจากจากไร่สวนให้มีอาหารพอเพียงสำหรับทุกคน จากนั้นเธอจะสอนการปลูกข้าว ผักและผลไม้เสร็จจากงานไร่ก็จะสอนให้ปักผ้าเพื่อขายที่ร้านของเธอเอง ผู้ชายก็จะสอนให้จักสานของใช้ของสอยใว้ขายเองในร้านค้าที่เธอมีในเมือง3-4ร้านคือสินเดินของมารดา "ขุดหน่อไม้รอข้าอยู่ที่นี้นะห้ามไปไหนเราจะไปเก็บผักป่าทางนั้นไม่ต้องกลัวข้าไปไม่ไกลและตรงนั้นไม่มีสัตว์ป่าดุร้าย เหนื่อยก็ให้นั่งพักไม่ต้องหักโหมข้างๆป่าไผ่มีลำธารมันไหลเชื่อมไปถึงหลังจวนพวกเราและน้ำกินได้นะ" "เจ้าค่ะนายหญิง" "เดี๋ยวให้พี่ลู่ฟางขุดเป็นเพื่อนแล้วกัน" "ไปพี่ลู่ซิงเราไปกันสองคนก็พอ" จากนั้นหลินไป่หลันก็พาลู่ซิงเดินเข้าไปในป่าเรื่อยๆไม่รีบร้อนเจออผักป่ามากมายเธอช่วยกันเก็บกับพี่สาวลู่ซิง "ผักเยอะมากเลยพี่" ไป่หลันพูด พอเก็บเสร็จก็พาลู่ซิงเดินต่อไปเจอเข้ากับเห็ดโคน "โอ๊ะสรรค์พี่สาวกรี้ดดดดด" "คุณหนูเป็นอะไรเจ้าคะ! " "พี่ลู่ซิงเราเจอของดีเข้าแล้ว" ไป่หลันยืนเอามือเท้วเอวหัวเราะดังลั่น "คุณหนูไม่มีความเป็นผู้หญิงในห้องหอเลยสักนิด" ลู่ซิงบ่นเบาๆ พลางคิดในใจคุณหนูเปลี่ยนเป็นคนละคนตั้งแต่แต่งเข้าจวนของท่านอ๋อง จากนั้นสองคนก็ช่วยกันเก็บเห็ดจนเต็มทั้งสองตระกร้าจากนั้นไป่หลันจึงโยนเข้ามิติไปอีกตั้งหลายตระกร้า "หมดละพี่ตรงนี้เทเข้ามิติให้หมดเผื่อเราจะเจอเห็ดอย่างอื่นอีกนะพี่" "เจ้าค่ะคุณหนู" "เดินต่อไปดีกว่าพี่ลู่ซิงเพื่อจะเจอของดีอีก" ไป่หลันพูดกับพี่ลู่ซิง "เดี๋ยววันหลังข้าจะเข้าไปในป่าลึกหาเห็ดหลิดจือบ้างหรือไม่ก็โสมสักหลายต้น" หลินไป่หลันพูดไปเดินไปสายตาก็สอดส่องหาของที่กินได้ เธอเคยเห็นคนที่เธออ่านเจอในนิยายก็เห็นเขาเข้าป่าหาของดีได้กันทุกคนเธอคิดในใจ เดินมาเรื่อยๆก็เจอขอนเห็ดหอมและเห็ดหูหนูเต็มเต็มไปหมดไป่หลันยกมือสาธุขอบคุณเจ้าค่ะเจ้าป่าเจ้าเขาที่ช่วยลูกเจอแต่ของดีๆลูกสัญญาว่าจะช่วยเหลือคนยากไร้สร้างอาชีพให้พวกเขาเจ้าค่ะ พอเก็บเห็ดเสร็จก็เดินต่อไปอีกไป่หลันยิงไก่ป่าได้20ตัวกระต่ายอีก15ตัวพี่สาวลู่ซิงได้แต่ยืนมองอย่างโง่งม เธอเดินมาได้หน่อยหนึ่งใกล้กับลำธารเพราะได้ยินเสียงน้ำใหลให้ได้ยิน ไป่หลันกระโดดขึ้นโขดหินและบอกพี่ลู่ซิงปีนขึ้นมากับเธอ เธอเอามือจุ๊ปากบอกห้ามพูดลู่ซิงรีบปีนขึ้นอย่างเร็วตามที่คุณหนูบอก ลู่ซิงมองตามสายตาของคุณหนูเธอเห็นคุณหนูเอาธนูออกมาใส่ไป3อันเล็งและยิงออกไปพร้อมกัน ข้างหน้าคือหมูป่า3ตัวกำลังเดินหาอาหารและจะไปลำธาร "ขอโทษนะขอให้ไปเป็นอาหารให้คนงานหน่อยเถอะ" เธอพูดเบาๆและยิงทันทีเข้าเป้าหมูป่าสามตัวล้มลงขาดใจทันที เธอกระโดดลงจากโขดหินและวิ่งไปเก็บหมูป่าเข้ามิติทันที ลู่ซิงรีบปีนลงโขดหินวิ่งตามคุณหนูอย่างเร็วเหมือนกันคุนหนูของเธอเก่งจริงๆ "พี่ลู่ซิงเราได้อาหารให้พวกเขากินแล้วพวกเขาจะได้ร่างกายแข็งแรงนะพี่ข้าสงสารพวกเขามากเลยละพี่ว่าไหม" "เจ้าค่ะ" ลู่ซิงน้ำตาคลอคุณหนูของนางช่างแสนดีเหลือเกิน เธอนึกโกรธท่านอ๋องในใจว่าช่างตาต่ำมองคุณหนูของนางเป็นคนไม่ดีไปได้สำหรับเธอคุณหนูดีที่สุด "เจ้าค่ะคุณหนูของพี่ดีที่สุดเลยเจ้าค่ะ" โปรดตดตามตอนต่อไป
Latest chapter
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 63
วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหกในวันนี้หลินไป่หลันกลับมาจากชายแดนได้เกือบปี มาถึงเมืองหลวงไป่หลันตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้วสร้างความดีใจให้กับสามีจนร้องให้ด้วยความดีใจในที่สุดเขาก็ปั้นก้อนแป้งสำเร็จ ท้องของเธอใหญ่โตจนคิดว่าในท้องของเธอมีเด็กอยู่หลายคนตามที่หมอหลวงมาตรวจ"เส้นมงคลของพระชายาหลายสายมากพระย่ะค่ะท่านอ๋อง" เธอจึงไม่ต้องทำอะไรนอกจากกินและนอนและเดินออกกำลังกาย งานการก็ยกให้สวามีกับพี่สาวทั้งสองดูแลไปส่วนแม่นมอยู่ข้างกายไม่ห่างกายต่อจากสามีผู้หน้ารัก หลังออกไปดูแลงานก็จะเป็นแม่นมดูแลต่อไม่ห่างส่วนพี่ทั้งสองก็แต่งให้กับองครักษ์คนสนิทของท่านอ๋องทั้งสองคนเป็นที่เรียบร้อยแล้วหลังจากกลับมาถึงเมืองหลวงได้หนึ่งเดือนส่วนตอนนี้ทางท่านพ่อก็ส่งจดหมายมาเป็นประจำพร้อมของท่านแม่และพี่ชายและเพื่อนสาวว่าตอนนี้ทั้งสองสาวได้ตั้งท้องได้สามเดือนแล้ว สร้างดีใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมากท่านพ่อก็น้ำยาดีใช่ย่อยแฮะทำน้องได้สำเร็จจนได้พี่ชายก็เก่งเหมือนกัน ทั้งสี่คนจะขึ้นมาในอีกหนึ่งเดือนมาดูแลลูกสาวที่จะคลอดในอีกเดือนกว่าๆเท่านั้นไป่หลันนั่งอ่านจดหมายในห้องนอนให้สามีฟังด้วยที่ห้องนอนตอนนี้เธอเดินลำบากเพราะท
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 62
และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันแต่งงานของท่านพ่อกับพี่ชายก็มาถึง ไป่หลันนำเห็ดหลินจือที่เก็บไว้ในมิติออกมายี่สิบดอกโสมคนอีกยี่สิบหัวไข่มุกในหอยน้ำจืดที่เก็บไว้ในมิติอีกคนละห้าสิบเม็ดเงินตำลึงทองสองแสนตำลึงทองทองคำอีกสิบหีบและแหวนเพรชสองวงให้องค์หญิงทั้งสอง และเครื่องเพรชครบชุดอีกสองชุดแลชุดเครื่องทองอีกสองชุดและสร้อยทองที่สลักรูปของท่านพ่อและพี่ชายสองเส้นใหญ่สวมใส่ที่คอให้ทั้งสองสาวรวมทั้งผลไม้ในมิติทุกอย่างขนมาเป็นสินสอดให้ท่านพ่อกับพี่ชายสร้างความฮือฮาให้กับขุนนางเป็นอย่างมาก ตั้งแต่เห็นเห็ดและโสมคนทั้งที่บ้านเมืองแห้งแล้งแต่พระชายากับมีของล้ำค่าไว้ในครอบครองอย่างมากมายฮ้องเต้ทรงพอพระทัยเป็นอย่างมากจะให้กลับไปเอาของที่จวนของท่านพ่อก็อยู่ไกลเกินไปจึงขนเอาของในมิตินี้ละง่ายดีไป่หลันคิดเราเป็นคนแต่งงานให้ท่านพ่อกับพี่ชายนะนี้ไม่เป็นไรวันหน้าจะขอคืนมาใช้ก็ได้ถ้าเธอจนขึ้นมาหึๆส่วนแม่ทัพก็ขนสินสอดในค่ายมาเติมจนเต็มเหมือนกันไม่น้อยหน้าน้องสาว"ขอบใจมากลูกกลับเมืองหลวงไปลูกก็ไปขนในคลังของพ่อคืนนะ" ท่านราชครูบอกลูกสาวเขาไม่คิดว่าการชายแดนพร้อมกันกับลูกสาวครั้งนี้ทำให้ได้เมียรักกลับไปด้วยจึงไม่ได้เอ
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 61
และแล้วกองทัพของอ๋องอี้ถูก็มาประชิดเมืองกำลังทหารนับแสนจากที่มันบังคับลูกผัวใครไม่สนขอแค่บังคับให้รบเพื่อตัวเองก็พอ ใครขัดขืนฆ่าทิ้งให้หมดแม้แต่คนในแคว้นของตัวเองมันยังไม่ละเว้นเพราะว่าอยากจะเป็นฮ้องเต้ซะเองแต่ชอบใช้กำลังข่มเหงประชาชนตาตาดำๆกองทัพตั้งท่ารอคำสั่งแม่ทัพใหญ่อี้ถูว่าจะให้ลงมือยามใด หลินไป่หลันอ๋องโม้เทียนหลงแม่ทัพฝูทรงใช้ปืนไรเฟิลเล็งหัวแม่ทัพอี้ถูและกุนชือและรองแม่ทัพมันคนละกระบอกเตรียมยิงทันทีจะไม่มีการให้เสียเลือดเนื้อชาวบ้านและทหารที่โดนบังคับมาเด็ดขาดทุกคนเล็งหัวของพวกมันได้แล้วรอให้มันยกมือส่งสัญญาญก็จะยิงพร้อมกันทันทีฟากฝั่งชายแดนของค่ายทหารใหญ่แม่ทัพฝูทรงรองแม่ทัพใหญ่เฟยหลงก็เอาปืนเล็งหัวแม่ทัพของฝ่ายตรงข้ามเหมือนกันรวมทั้งกุนชือใหญ่ด้วย ส่วนทหารทั้งหลายก็เตรียมธนูที่ใส่ระเบิดขี้ค้างคาวเรียงหน้ากระดานบนกำแพงค่ายทหารรอแค่คำสั่งรองแม่ทัพเท่านั้นการรบเหมือนกับที่วางแผนเอาไว้กับท่านแม่ทัพฝูทรงทุกอย่างและไม่ประมาทอย่างเด็ดขาดไป่หลันส่งสัณญาณมือยกขึ้นและบอกให้ยิงทันทีพร้อมกันที่เห็นมือของท่านอ๋องยกขึ้น ให้บุกเข้ากำแพงเมือง ลูกปืนยิงแสกหน้าผากของอ๋องอี้ถูและคนสนิททั้ง
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 60
ในเวลาสองอาทิตย์ที่ข้าศึกจะมาถึงเมืองหลวงฮ้องเต้ได้เกณฑ์ชาวบ้านที่อยู่ทางที่ข้าศึกจะผ่านให้ไปหลบภัยบนภูเขาที่สร้างเป็นที่หลบภัยชั่วคราวทุกหมู่บ้านและเตรียมรับมืออย่างแข็งแกร่งในทุกวันหลินไป่หลันก็ออกไปช่วยหารทำระเบิดและแปรรูปอาหารแห้งให้เพียงพอและยังมีสัตว์ที่ดักได้ขนลงมาเลี้ยงขยายพันธุ์อีก ส่วนปลานำมาตากแดดทำปลาร้าปลาส้มกุ้งจ๋อมปลาจ๋อมไว้กินกับข้าวสวยร้อนๆและรมควันปลาย่างไว้อีกเยอะแยะส่วนท่านแม่ของเธอก็ไปช่วยลูกสะใภ้ปรุงยาทุกวันเหมือนกันแต่ทุกเย็นต้องกลับมาเสวยมื้อเย็นที่เรือนรับรองจนดึกทุกคืนจึงจะกลับไปตำหนักของตัวเอง ส่วนกลางวันก็กลับไปเสวยกับบิดาและมารดาเพื่อที่พวกท่านจะวางใจไม่เป็นห่วงเวลาไปช่วยงานพระชายาและไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงส่วนบิดาของเธอที่เดินทางมาถึงแคว้นเว่ยตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ในวันที่ท่านแม่วิ่งเข้ากอดท่านพ่อคนหล่อในตอนค่ำที่มาถึงและเรียกท่านพ่อว่าท่านพี่ ไป่หลันอยากหัวเราะดังๆท่านพ่อตกใจจนหน้าซีดที่องค์หญิงลี่อิงฮวากอดและเรียกท่านว่าท่านพี่ ทั้งยังกอดเขาร้องให้และเล่าเรื่องราวที่อยู่ด้วยกันและตั้งชื้อลูกก่อนจะเกิดว่าให้ชื่ออะไรบ้าง บิดาตกใจและเรียกองค์หญิงว่าเป็นน้
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 59
หลินไป่หลันตั้งสติและจับมือองค์หญิงลี่อิงและตบหลังมือเบาๆ"ใจเย็นก่อนเพคะองค์หญิงลี่อิงฮวาค่อยๆเล่าเพคะหม่อมฉันรับฟังทุกอย่างที่องค์หญิงจะเล่าให้ฟังเพคะ"หลังจากสงบใจอยู่พักหนึ่งองค์หญิงลี่อิงก็เริ่มเล่าเรื่องของเธอกับหลินไป่หลันหลินฟางเซียนคือชื่อของเธออดีตคือภรรยาของท่านราชครูหลินตรงให่และเสียชีวิตตอนลูกสาวได้10ขวบ"วันนั้นแม่เข้าวังไปงานเลี้ยงกับบิดาของเจ้าโดนวางยาพิษโดยไม่รู้ตัวจึงล้มป่วยและเสียชีวิตในที่สุด คนที่วางยาพิษคือคนที่หลงรักบิดาของเจ้าแต่บิดาเจ้าไม่รักตอบกลับมาแต่งงานกับแม่ทำให้นางเสียใจและอาฆาตแค้นโดยที่แม่ไม่รู้เลยว่านางเข้ามาแก้แค้นและวางยา คิดว่าแม่ตายไปบิดาของลูกจะรับนางมาเป็นเมียอีกคนแต่ดีที่บิดาของลูกมั่นคงในความรักกับแม่จึงไม่รับรักนางตอบ นางจึงโกรธมากพูดเหมือนคนเสียสติบิดาถึงรู้ว่าแม่โดนวางยามันไม่ออกฤทธิ์ทันทีมันค่อยๆกัดกินที่ละน้อยกว่าจะรู้ก็สายแม่จึงเสียชีวิตจากลูกทั้งสอง" องค์หญิงเล่าไปน้ำตาก็ไหลไปและเอามือลูบแก้มไป่หลันไปด้วยความรัก"แล้วคนที่วางยาท่านแม่ละเจ้าค่ะท่านพ่อทำอย่างไร" กับนางไป่หลันถามมารดาต่อด้วยความอยากรู้"บิดาของเจ้าก็จับนางกรอกยาพิษแบบเดี
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 58
หลินไป่หลันสอนทหารที่ขึ้นเขาให้รู้จักผักป่าที่กินได้เห็ดป่าเถามันเทศมันฝรั่งและสอนทำที่ดักปลาอยู่หนึ่งอาทิตย์ ส่วนหลุมดักสัตว์เป็นคนสนิทของท่านอ๋องที่สอนทั้งทำที่ดักและบอกวิธีดักสัตว์ใส่รอบดักปลาพาเก็บผักบุ้งมาผัดกินกันอย่างอร่อยส่วนแม่ทัพฝูทรงก็ขึ้นเขาไปช่วยองค์หญิงลี่จูไปเก็บสมุนไพรเหมือนเดิมอยู่หนึ่งอาทิตย์เหมือนกันและพากันไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงหนักเข้าไม่กลับมากินข้าวกับน้องสาวเลย ขลุกอยู่กับองค์หญิงทั้งคืนเพื่อเร่งปรุงยาให้ได้เยอะที่สุด กลับมาก็นั่งยิ้มตาหวานในตอนเช้ากับน้องสาวไป่หลันบอกเย้ายอกพี่ชายเหม็นกลิ่นความรักจึงได้เจอแจกค้อนจากพี่ชายในวันนั้นมาส่วนวันนี้ทุกคนหยุดเพื่อจะวางแผนรบและฟังสายข่าวที่ไปสืบความว่าอ๋องอี้ถูนำทหารมาถึงไหนแล้วจะได้เตรียมรับมือถูก"ไม่เกินสองอาทิตย์ขบวนทหารจะถึงชายแดนฝั่งแม่ที่แม่ทัพฝูทรงดูแลขบวนหนึ่งและขบวนที่ท่านอ๋องนำมาเองคือมุ่งสู่วังหลวงพะย่ะค่ะฝ่าบาท" ม้าเร็วเข้ามารายงานในท้องพระโรงฮ้องเต้จึงปรึกษาแม่ทัพใหญ่ของพระองค์เองพร้อมทั้งอ๋องโม้เทียนหลงและแม่ทัพใหญ่ฝูทรงต่อในห้องส่วน"พระองค์หม่อมฉันวางแผนเอาไว้กับแม่ทัพของพระองค์แล้วพ่ะย่ะค่ะ" แม่ทัพฝ
You may also like
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน11.9K viewsหมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน
ฟู่จินเฟย11.2K viewsชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน17.3K viewsพระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่148.8K viewsสนมคนงามเรามาเล่นกันเถอะ
องค์หญิงโนเนม1.5K viewsองค์หญิงกาลกิณี
วริษา1.0K viewsบัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น
malinee204 viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว338.4K views
