บทที่ 1 เกิดใหม่อีกหน 1/2

บทที่ 1

เกิดใหม่อีกหน

ดวงวิญญาณของมู่เสี่ยวชิงล่องลอยอยู่ในอากาศโดยที่ไม่มีผู้ใดรับรู้ นางมองดูทุกอย่างที่เป็นไปพร้อมกับร้องไห้โฮออกมาด้วยความยินดียิ่ง ชีวิตนี้ของนางได้รับความยุติธรรมแล้ว ทั้งบิดาและน้องชายรวมถึงพี่ชายท่านนั้นได้ทวงแค้นกับนาง ฉะนั้นนางจึงสามารถจากไปโดยไร้ซึ่งความทุกข์ใจอีก

"ขอบคุณเจ้าค่ะ ขอบคุณจริง ๆ เจ้าค่ะ"

มู่เสี่ยวชิงร่ำไห้ออกมาอย่างมีความสุข ในตอนนั้นเองที่ดวงวิญญาณได้ถูกดูดออกไปจากภพนี้!

"คุณหนูเจ้าคะ... ใกล้ถึงเมืองหลวงแล้วเจ้าค่ะ" น้ำเสียงดีใจที่ฟังดูคุ้นหูเรียกให้มู่เสี่ยวชิงลืมตาตื่นขึ้นมาจากนิทราอันแสนยาวนานของตน

"เฮือก!"

นางสะดุ้งเฮือกตกใจกับสิ่งรอบข้าง ดวงตาคู่สวยกวาดตามองโดยรอบอย่างพิจารณา และเพราะการกระทำนี้นี่เองที่ทำให้ 'ชงเหยา' สาวใช้ข้างกายมองดูคุณหนูของตนด้วยความฉงน

"คุณหนูเป็นอะไรไปเจ้าคะ เหตุใดถึงเหงื่อแตกเช่นนี้"

ชงเหยารีบหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับที่หน้าผากมนของเจ้านายสาวด้วยความกังวลใจ

"ข้าไม่เป็นอะไร แต่ว่า... ที่นี่คือที่ใดงั้นหรือ"

"เข้าสู่เมืองหลวงแล้วเจ้าค่ะ เราใช้เวลาเดินทางจากเมืองเหลียงซานมาเมืองหลวงก็หนึ่งเดือนกว่าเลยเจ้าค่ะ คุณหนูคงเพลียจากการเดินทางใช่หรือไม่เจ้าคะ"

"ข้าไม่เป็นอะไร นี่เจ้าพูดว่าเรากำลังเดินทางสู่เมืองหลวงหรือ" คิ้วเรียวสวยที่เรียงเส้นสวยราวกับใช้พู่กันขีดเขียนขมวดมุ่นด้วยความแปลกใจ

"ใช่แล้วเจ้าค่ะ"

"ปีนี้รัชศกที่เท่าไหร่นะชงเหยา" นางถามเพื่อความแน่ใจ

"ปีนี้รัชศกที่ 15 ในฮ่องเต้หวงลู่หลงเจ้าค่ะ"

ตึง!

มู่เสี่ยวชิงถึงกับผงะไป แม้ในใจจะพอคาดเดาได้แล้ว แต่นางไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้กับตนได้ นี่นางได้รับโอกาสจากสวรรค์ให้กลับมาเกิดใหม่ในตอนที่นางยังไม่ได้แต่งงานกับสามีผู้นั้นก่อน 1 ปีเช่นนั้นหรือนี่

สวรรค์! นางอยากจะร้องไห้ออกมาจริง ๆ ที่ตัวเองได้รับโอกาสนี้

"ฮึก ๆ ขอบคุณสวรรค์"

มู่เสี่ยวชิงเงยหน้ามองฟ้าพลางร่ำไห้ออกมาด้วยความรู้สึกที่ยากจะพรรณนาออกมาได้ นางมีทั้งความดีใจ ยินดี ความสุข ทว่าในใจลึก ๆ ก็ยังคงมีความแค้นเคืองต่อสามีผู้นั้นเช่นกัน รวมถึงทุกคนที่ได้กระทำชั่วกับนางด้วย ฝ่ามือเล็กพลางเคลื่อนต่ำลงไปลูบหน้าท้องที่แบนราบของตน ความคะนึงหาต่อบุตรที่เคยถือกำเนิดในครรภ์ของนางนั้นยังคงสลักลึกในความทรงจำของนางไม่เสื่อมคลายไปไหน

นาง... คิดถึงลูกเหลือเกิน แม้เขาจะมีเลือดชั่ว ๆ ของสามีนางผู้นั้น ทว่าอีกครึ่งเขาก็มีเลือดของนางไหลเวียนอยู่ ความรู้สึกที่จะได้เป็นแม่คนนั้นนางยังคงรู้สึกโหยหาไม่เสื่อมคลาย นางอยากมีลูกเป็นของตนเอง! ซึ่งแน่นอนว่าจะต้องไม่ใช่กับสามีชั่วผู้นั้นเป็นแน่!!

"คุณหนู... ปวดท้องหรือเจ้าคะ"

ชงเหยาได้แต่เอ่ยถามด้วยความสงสัย คุณหนูของนางประเดี๋ยวยิ้มประเดี๋ยวร้องไห้ นางตามอารมณ์ไม่ทันเสียแล้ว

"ข้าแค่รู้สึกหิว อยากจะกินน้ำตาลปั้น"

"เช่นนั้นรอให้เข้าเขตเมืองหลวงแล้วบ่าวจะลงไปซื้อให้นะเจ้าคะ"

"ขอบใจเจ้ามากชงเหยา"

มู่เสี่ยวชิงระบายยิ้มบางออกมา ภายในใจของนางกำลังขบคิดถึงเรื่องราวแต่หนหลัง รวมถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าด้วย นางคิดไว้แล้วว่าทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับสามีชั่วกับสหายของนางนั้นจะต้องเป็นงิ้วโรงใหญ่เป็นแน่ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับนาง รวมถึงความประทับใจที่ทำให้นางตกหลุมรักเขาจนยอมมอบทั้งชีวิตให้กับเขานั้นจะต้องเป็นเรื่องหลอกลวงทั้งหมด

พวกเขาได้เตรียมการเอาไว้หมดแล้ว!!