บทที่ 1 เกิดใหม่อีกหน 2/2

'การเกิดใหม่หนนี้ของข้าจะไม่ยอมให้เสียเปล่าเป็นอันขาด ทุกคนที่ทำชั่วจะต้องได้รับผลกรรมนั้น และข้าขอสาบานต่อสวรรค์ว่าข้ามู่เสี่ยวชิงจะไม่ขอแต่งงานร่วมผูกผมกับเฉิงอี้เทาเป็นอันขาด แม้ตายก็ไม่ยอม!!'

เปรี้ยง เปรี้ยง!

"กรี๊ดดด! เหตุใดถึงมีฟ้าผ่าลงมาได้กันเจ้าคะ น่ากลัวยิ่งนัก" ชงเหยาหดคอหลบด้วยความหวาดกลัว ขนกายของนางขนลุกซู่ด้วยความขลาดกลัว

ทั้งที่ท้องฟ้าด้านนอกยังคงสว่างไสว ไม่มีแม้แต่เมฆฝนเลย ทว่ากับมีฟ้าผ่าลงมาเสียได้ ไม่รู้ว่ามีผู้ใดทำให้ฟ้าพิโรธหรือไม่

"แค่ฟ้าผ่าไม่น่ากลัวเท่าใจคนหรอกชงเหยา" น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยขึ้นจากร่างบอบบางของมู่เสี่ยวชิง

นางหลับตาลงอีกครั้งเพื่อพักผ่อน ในเมื่อได้มีชีวิตใหม่เป็นครั้งที่สองแล้ว แน่นอนว่านางย่อมไม่ทำให้สวรรค์ต้องผิดหวังเป็นอันขาด!!

ขบวนรถม้ากว่าห้าสิบคันของจวนตระกูลมู่ได้มุ่งหน้าสู่เมืองหลวง สร้างความสนใจให้กับชาวเมืองหลวงเป็นอย่างมาก ด้วยขบวนรถม้าที่มีขนาดใหญ่ และทหารที่สวมชุดเกราะเหล็กที่ให้ความน่าเกรงขามนี้ มองอย่างไรขบวนรถม้านี่จะต้องเป็นคนใหญ่คนโตเป็นแน่แท้

"รถม้าผู้ใดกันหรือพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง ใหญ่โตยิ่งนัก"

'เฉิงอี้เทา' บุตรชายเพียงคนเดียวของท่านเสนาบดีกรมคลัง ผู้เป็นถึงสหายสนิทของท่านอ๋องเอ่ยขึ้นด้วยความสนใจ

"จวนตระกูลมู่อย่างไรเล่า คิดไม่ถึงว่าจะมาถึงเมืองหลวงได้รวดเร็วเช่นนี้"

ท่านอ๋องผู้เป็นพระอนุชาในฮ่องเต้หวงลู่หลงได้รับพระราชทานจากฮ่องเต้ดูแลศักดินาครัวเรือนกว่า 500 หลังคาเรือนไขข้อสงสัยให้กับสหายของตน

"เช่นนั้นแผนการของพวกเราก็คงต้องเร่งเข้ามาอีกใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"

"ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถใช้แผนชายงามกับคุณหนูใหญ่มู่ได้นะ หากว่าเจ้าทำสำเร็จเมื่อใด ทุกอย่างที่เจ้าปรารถนาก็จะมาวางอยู่ตรงแทบเท้าของเจ้า"

"ท่านอ๋องอย่าได้เป็นกังวล ก็แค่สตรีจากบ้านป่าเมืองเถื่อน เพียงกระหม่อมหลอกล่อไม่กี่ครานางก็มิอาจรอดพ้นเสน่ห์ของกระหม่อมไปได้หรอกพ่ะย่ะค่ะ" เฉิงอี้เทาเอ่ยขึ้นอย่างมั่นใจ

ในเมืองหลวงเขาถือว่าเป็นบุรุษที่ทรงเสน่ห์ที่สุด ไม่ว่าสตรีนางใดเพียงเขาปรายตามองล้วนแต่ตกอยู่ในห้วงเสน่หาเขาทั้งสิ้น นางเป็นเพียงสตรีจากเมืองเหลียงซานย่อมมิอาจรอดพ้นจากมือเขาไปได้หรอก

"เช่นนั้นก็ดี นี่คือตั๋วเงินหนึ่งแสนตำลึงทอง เจ้านำไปมอบให้กับท่านเสนาบดีเฉิงด้วยเล่า"

เฉิงอี้เทารีบรับมาด้วยยินดียิ่ง ดวงตาของเขาเป็นประกายวิบวับเมื่อได้เห็นจำนวนเงินที่อยู่ในมือ

"ขอบพระทัยท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ เรื่องนี้กระหม่อมจะจัดการโดยไวที่สุด ขอท่านอ๋องอย่าได้ทรงเป็นกังวลไปเลยพ่ะย่ะค่ะ"

"ดีมาก เช่นนั้นวันนี้ก็กินดื่มให้สำราญใจเถิด ฮ่าฮ่าฮ่า"

ท่านอ๋องกับเฉิงอี้เทาหัวเราะให้กับแผนการของพวกเขาทั้งสอง ทั้งสองยกจอกสุราขึ้นมาดื่มด้วยความลำพองใจในแผนการอันแยบยลนี้

จวนตระกูลมู่

ขบวนรถม้าได้เดินทางมาถึงยังจวนพระราชทานที่ฮ่องเต้ทรงประทานให้ ภายในจวนตกแต่งอย่างหรูหราสมกับฐานะแม่ทัพใหญ่ที่จะมาคอยปกป้องพิทักษ์เมืองหลวง

'มู่อู๋ซวน' ในวัย 45 ผู้ได้รับแต่งตั้งเป็นแม่ทัพใหญ่กระโดดลงมาจากหลังม้าเป็นคนแรก เขายิ้มกว้างออกมาด้วยความภาคภูมิใจ ก่อนจะเดินตรงไปรับบุตรสาวและบุตรชายของตน

"ถึงจวนใหม่ของเราแล้วล่ะเสี่ยวชิง เจ้ารีบลงมาเถิด ที่นี่ฝ่าบาททรงให้หัวหน้าขันทีมาตกแต่งด้วยตัวเองเลยนะ มีทั้งสระบัวขนาดใหญ่ สวนดอกไม้และน้ำตกจำลองเสียด้วย เสี่ยวชิงของพ่อจะต้องชอบเป็นแน่" มู่อู๋ซวนเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี

"ว้าววว... งดงามมากเลยขอรับท่านพ่อ พี่ใหญ่ตรงด้านนู้นมีศาลาด้วยขอรับ"

'มู่ห่าวหราน' เด็กหนุ่มในวัย 15 ก้าวลงมาจากรถม้าเป็นคนที่สองด้วยความตื่นเต้น เขากวาดสายตามองดูเรือนใหม่ด้วยความพึงพอใจ ศาลาตรงด้านโน้นเหมาะสำหรับให้เขาได้อ่านหนังสือเป็นอย่างมาก

"ที่นี่งดงามมากจริง ๆ เจ้าค่ะท่านพ่อ"

มู่เสี่ยวชิงในวัย 18 หนาวก้าวลงมาเป็นคนสุดท้าย นางแย้มยิ้มอย่างอ่อนหวานให้กับภาพตรงหน้า การได้กลับมาพบหน้าครอบครัวอีกครั้งถือเป็นความปรารถนาอันสูงสุดของนาง... ในเมื่อนางรู้แล้วว่ามีคนมุ่งร้ายกับคนในครอบครัว นางย่อมต้องเตรียมการรับมือเพื่อความปลอดภัยของตระกูล บุตรสาวผู้นี้ที่เคยโง่เขลาเบาปัญญาให้กับความรักจะไม่มีอีกแล้ว มีเพียงสตรีที่มีความแค้นคับอก!

ขอบคุณสวรรค์ที่ให้โอกาสนางอีกครั้งหนึ่ง!!