บทที่ 31

เฉินชิงเสวี่ยที่อาศัยพ่อแม่และแฟนของเธอเป็นโล่กำบัง ก็ทำทีแสร้งทำว่าถูกพี่สาวตนทำร้ายด้วยวาจา ก่อนจะย่อตัวลงข้าง ๆ แม่อย่างอ่อนแรง “ฉันก็แค่หวังดีเองนะ…”

ซู่หรูหลานรีบปลอบโยนเฉินชิงเสวี่ย จากนั้นพูดว่า “เสี่ยวมู่ มันไม่มีประโยชน์หรอก เธอไม่ต้องมาทำเป็นตื่นตูมเอาตอนนี้ บริษัทนั่นถูกขายไปนานแล้ว…”

เฉินมู่ผงะไปครู่หนึ่ง “ขายแล้ว? ขายให้ใคร? ไหนพ่อบอกว่าภายในสามวันไม่ใช่เหรอ? หนูก็บอกไปแล้วว่าจะรวบรวมเงินมาให้!”

เฉินลี้ซานตอบกลับอย่างหงุดหงิด “ใครที่ให้ราคาสูงกว่า แน่นอนว่าฉันต้องรีบต้องขายให้คนนั้น คิดว่าครอบครัวเราจะรอเงินจากเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จากแกงั้นเหรอ?”

เฉินลี้ซานหยิบเอกสารจากกระเป๋าเอกสารออกมาและโยนให้เธอ “ฉันไม่ได้โกหกแก เมื่อคืนนี้ ฉันขายมันไปแล้ว เป็นผู้ซื้อนิรนาม เขาจ่ายมาในราคาห้าสิบล้าน ซึ่งแน่นอนว่าฉันจะต้องเปลี่ยนใจในทันทีแบบไม่ต้องคิด”

เฉินมู่รับสัญญา นัยย์ตาคมเหลือบมองดู พลันเห็นว่าผู้ซื้อไม่ได้ระบุชื่อไว้จริง ๆ!

เป็นไปได้อย่างไร? ซิงอวี่มีเดียเป็นบริษัทที่มีหนี้สินมาก อีกอย่างก็ไม่เป็นที่รู้จักในวงการบันเทิง ใครกันที่ซื้อมันได้ในราคาสูงอย่างรวดเร็วเช่นนี้!

เฉินมู