บทที่ 45

เฉินมู่กำหมัดแน่นแล้วพูดเสียงเย็น “ลู่ซีเจ๋อ ความอดทนของฉันมีขีดจำกัดนะ อย่าคิดว่าพ่อแม่คุณอยู่ที่นี่แล้วฉันจะไม่กล้าตบคุณนะ!”

ลู่ซีเจ๋อยังไม่เชื่อว่าเฉินมู่จะกล้าตบหน้าเขาต่อหน้าผู้คน เฉินมู่น่ะเป็นคนนิสัยนุ่มนิ่มจะตายไป!

เขาได้ยินเสียงผู้ชายในสายพูดว่าไปโรงพยาบาลอะไรนี่แหละ พอคิดว่าเฉินมู่มีผู้ชายคนอื่นอยู่ข้างนอกมานานแล้ว มันจะต่างอะไรกับการสวมเขาให้ตัวเขากันล่ะ?

ลู่ซีเจ๋อโกรธมาก “เฉินมู่ คุณกล้าทำแต่ไม่กล้ารับอย่างนั้นเหรอ? ผมเคยคิดว่าคุณเป็นคนที่ใสสะอาดคนหนึ่ง ที่เรื่องถอนหมั้นโกลาหลวุ่นวายขนาดนี้ ก็เพื่อไอ้คนป่วยกระเสาะกระแสะในโรงพยาบาลใช่ไหม!”

เฉินมู่ไม่เสียเวลาคิด ยกมือขึ้นตบไปที่หน้าของลู่ซีเจ๋อ เสียงสะท้อนที่ดังกึกก้องเรียกความสนใจผู้คนทั้งหมดให้หันมาทางนี้ต้นเสียงในพริบตา

ลู่ซีเจ๋อไม่อยากจะเชื่อ นี่เธอเป็นเฉินมู่ตัวจริงเหรอ? เฉินมู่ที่ตั้งแต่เล็กจนโตเชื่อฟังเขาทุกอย่าง? เมื่อสักครู่...ตบเขาเหรอ?

“ซีเจ๋อ!” เฉินชิงเสวี่ยรีบวิ่งเข้ามาหา เธอมองใบหน้าอีกด้านของลู่ซีเจ๋อที่แดงระเรื่องอย่างปวดใจ “ไม่เป็นไรใช่ไหม? ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม?”

ลู่ซีเจ๋อใช้ดวงตาคู่นั้นจ้องไปที่เฉินมู