Home / รักโบราณ / เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า! / บทที่ 1 แค่เริ่มต้นก็ผิดแล้ว (2/4)

Share

บทที่ 1 แค่เริ่มต้นก็ผิดแล้ว (2/4)

last update Last Updated: 2025-04-08 21:49:38

ฃ            รู้ทั้งรู้ว่าการขัดราชโองการอาจมีโทษถึงตาย แต่ก็ยังสั่งให้บุตรสาวเดินทางมาเมืองหลวงเพื่อจัดการรวบหัวรวบหางคุณชายรองเจียง

            “แล้วเจ้ามาที่นี่มีอันใด” นางเอ่ยถามบุปผาที่รอบตัวมีแต่หนามพิษ ช่วงหนึ่งเดือนที่ไม่มีคนของเหลียงอ๋องมากวนใจช่างเป็นช่วงเวลาที่สงบสุขเสียจริง

            “ท่านอ๋องฝากความมาบอกเจ้าว่า ‘ในเมื่อทำพลาดจนต้องแต่งเข้าจวนโหวแล้ว จงใช้ความเป็นฮูหยินน้อยจวนโหวให้เป็นประโยชน์ หลวนฮูหยินเป็นสหายสนิทของฮองเฮา สานสัมพันธ์เอาไว้ให้ดี อีกไม่นานคงจะได้ใช้งาน”

            ‘ทำตัวเป็นดั่งมารดาข้าเช่นนี้ คงหมายปองตำแหน่งฮองเฮา หากเหลียงอ๋องก่อกบฏสำเร็จสินะ’ เหลียงจิ่วเม่ยคิด

            “จงจำไว้ว่าชีวิตเจ้าเป็นของท่านอ๋อง อย่าได้คิดทรยศหรือหักหลังเขา หากไม่อยากมีจุดจบเช่นมารดาของเจ้า”

            “...” นางไม่ตอบ

            “หึ!” อีม่านแค่นเสียงในลำคอแล้วมองนางด้วยสายตาเหยียดหยามก่อนจะกลับออกไปทางหน้าต่าง

            ‘ข้าช่างเป็นนางร้ายที่น่าสงสารที่สุด’ ไม่ว่าจะเลือกทางใดก็ล้วนพบเจอความตาย

            ‘ชีวิตเจ้าซับซ้อนเช่นนี้ แล้วข้าจะใช้ชีวิตของเจ้าให้ดีได้อย่างไร’ หากเป็นเช่นนี้ นางต้องทำเช่นไรถึงจะมีชีวิตรอดจนได้เจอเพื่อนรัก ไม่ต้องกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนไปเสียก่อน

            ชะตาชีวิตของเหลียงจิ่วเม่ยช่างริบหรี่ยิ่งนัก...

            แผลจากการโดนโบยยังไม่ทันสมานดีนางก็ต้องสวมชุดเจ้าสาวขึ้นเกี้ยวไปจวนโหว ไร้พิธีการหรือขบวนเจ้าสาวที่สมเกียรติ ส่วนสินสอดที่จวนโหวส่งมาตามธรรมเนียมน่ะหรือ ก็เป็นการส่งมาแบบขอไปที

            แต่เอาเถิดนางก็ไม่ได้คาดหวังเรื่องนี้ตั้งแต่แรก อย่างไรพิธีกราบไหว้ฟ้าดินครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะราชโองการบังคับมา

            “ท่านหญิง ระวังเท้านะเจ้าคะ” เป็นซิวเหยาที่เข้ามาช่วยประคองนางลงจากเกี้ยวเจ้าสาว ซึ่งแตกต่างจากในนิยายที่นางเคยอ่านมากนัก ว่าคนที่ประคองเจ้าสาวลงจากเกี้ยวอย่างทะนุถนอมต้องเป็นเจ้าบ่าว

            “อืม” นางตอบรับสั้น ๆ และก้าวเท้าอย่างระวัง

            “...” เมื่อเห็นพิธีกราบไหว้ฟ้าดินของผู้เป็นนาย ซิวเหยาอยากเอ่ยวาจาตำหนิออกไป แต่ทว่าด้วยฐานะของตนก็ไม่อาจเปิดปากได้ มิเช่นนั้นจะพานทำให้ท่านหญิงของตนเดือดร้อนไปด้วย

            แม้จะถูกบังคับให้รับผิดชอบชื่อเสียงของท่านหญิงด้วยสมรสพระราชทานแต่การจัดพิธีกราบไหว้ฟ้าดินเรียบง่ายเยี่ยงชาวบ้านเช่นนี้มิใช่จงใจหยาบเกียรติเสี้ยนจู่แห่งแดนเหนือหรือ

            ‘ดูเหมือนจวนโหวจะมีน้ำหนักในใจฮ่องเต้ไม่น้อย มิเช่นนั้นมีหรือจะกล้าจัดพิธีแบบขอไปทีเช่นนี้ได้’ นางคิดหลังจากเห็นการจัดการของจวนโหวผ่านผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวผืนบาง

            ช่างเถิด...นางก็ไม่ได้คาดหวังอันใดตั้งแต่แรกทั้งยังคาดเดาเอาไว้ว่าราชโองการที่ระบุให้นางเป็นฮูหยินของโหวซื่อจื่อนั้น  ไม่ได้บอกว่าเป็นฮูหยินเอกหรือฮูหยินรอง มิเท่ากับว่าฮ่องเต้เหลือทางรอดเอาให้โหวซื่อจื่อหรือ

            หากให้นางเป็นฮูหยินรองก็ดีเช่นกันไม่ต้องรับผิดชอบสิ่งใดให้มาก ทั้งยังส่งผลดีต่อข้อเสนอที่นางจะตกลงกับเขา

            ในเมื่อไม่ว่านางจะเลือกทางไหน คนผู้นั้นก็ล้วนต้องการผลประโยชน์จากเหลียงจิ่วเม่ย เช่นนั้นนางก็จะเลือกหนทางที่น่าจะทำให้นางมีชีวิตรอดได้มากที่สุด

            ‘หวังว่าข้าจะเลือกถูกต้อง’ นางไตร่ตรองมาแล้วหลายวัน คิดทบทวนไปมาหลายรอบกว่าจะได้หนทางที่น่าจะปลอดภัยที่สุด นางจึงคิดอยากจะเดิมพันดูสักครั้ง

            แม้พิธีกราบไหว้นี้จะเกิดขึ้นจากสมรสพระราชทาน แต่ทว่าบรรดาขุนนางต่างรู้ดีว่าที่มาที่ไปคืออันใดพวกเขาจึงไม่ได้ให้ความสำคัญในการเข้าร่วมแสดงความยินดีทำให้คนตระกูลหลวนไม่ต้องต้อนรับแขกเหรื่อให้เหน็ดเหนื่อย

            หลังจากกราบไหว้ฟ้าดินเสร็จแล้ว นางก็ถูกพาไปที่เรือนหลังหนึ่งซึ่งอยู่ค่อนข้างห่างไกลจากเรือนหลัก

            “ท่านหญิง พวกเขาช่างใจร้ายกับท่านเสียจริง”

            “ช่างเถิด ข้าก็ไม่ได้คาดหวังอันใดกับการแต่งงานครั้งนี้ เจ้านำของที่ข้าสั่งมาครบถ้วนดีหรือไม่”

            “เจ้าค่ะ”

            “เมื่อผ่านพ้นพิธียกน้ำชาแล้วก็คงจะไม่มีใครสนใจข้าอีก เมื่อนั้นค่อยจัดการเรื่องของเรา” ก็อย่างที่บอกว่าเมื่อนางได้ตกลงเลือกเส้นทางให้ตนแล้ว นางจึงให้ซิวเหยานำเครื่องประดับของมีค่าไม่เว้นแม้แต่ผ้าไหมและแจกันหายากไปขายเปลี่ยนให้เป็นตั๋วเงินให้หมด เหลือไว้เพียงปิ่นปักผมสองสามอันที่ไม่ได้มีค่าอันใดมาก

            “โถ่! ท่านหญิงของบ่าว” สาวใช้ที่แม้จะไม่ได้อยู่ข้างกายผู้เป็นนายตั้งแต่เด็ก แต่ทว่าหลายปีมานี้ก็อยู่เคียงข้างมาโดยตลอดจึงทราบว่าที่ท่านหญิงต้องทำตนร้ายกาจเพียงเพราะให้บิดาพอใจ

            “ซิวเหยา เจ้าจงจำเอาไว้ว่าการพึ่งพาที่ดีที่สุดคือการพึ่งพาตนเอง”

            “เจ้าค่ะท่านหญิง”

            “หมั่นโถวที่ข้าให้เจ้าเตรียมอยู่ที่ใด”

            “นี่เจ้าค่ะ” สาวใช้หยิบหมั่นโถวออกมาจากอกเสื้อ

            เหลียงจิ่วเม่ยเปิดผ้าคลุมหน้าออกแล้วคว้าห่อหมั่นโถวในมือของสาวใช้มาก่อนจะแบ่งมันออกเป็นสองส่วนขนาดใกล้เคียงกัน

            “ท่านหญิงเปิดผ้าคลุมหน้าออกเช่นนั้นไม่ได้นะเจ้าคะ...”

            “ช่างเถิด เจ้าอย่าได้สนใจ อ่ะ...ข้าแบ่งให้เจ้า” นางส่งหมั่นโถวในมือให้สาวใช้

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   ตอนพิเศษ : กลวิธีขอบุตรจากสามี (4/4)

    “พวกเขามีลูกเหมือนกัน ย่อมรู้ดีว่าการจะหาเวลาอยู่ตามลำพังสามีภรรยานั้นยากเพียงใด นี่ท่านคงไม่ได้กำลังสงสัยว่ามันเป็นแผนการที่ข้าอยากรวบหัวรวบหางท่านหรอกนะเจ้าคะ แต่หากใช่แล้วอย่างไร ท่านเป็นบุรุษก็ไปปลดปล่อยที่หอนางโลมได้ ข้าเป็นสตรียังสาวยังมีความต้องการปลดปล่อยเช่นกัน หรือข้าควรต้องไปหอชายงามให้พวกชายงามช่วยปลดปล่อยเช่นท่าน” นางแสร้งตีโพยตีพายกลบเกลื่อน อย่าคิดรู้เท่าทันแผนการของนางเชียวนะ “ข้าขอโทษที่ห่วงใยเจ้า กลัวเจ้าต้องเจ็บปวดจากการคลอดบุตร จึงละเลยที่จะอุ่นเตียงให้เจ้า แต่ข้าสาบานได้ว่าแม้ข้าจะไม่ได้ปลดปล่อยกับเจ้า แต่ข้าก็ไม่เคยไปหอนางโลมเลยแม้แต่ครั้งเดียว ไม่มีสตรีใดได้แตะต้องแท่งหยกของข้านอกจากเจ้า” “...” นางเงียบคล้ายกับกำลังแง่งอน “เจ้าไม่เชื่อหรือ เช่นนั้นข้าจะมอบความสุขให้เจ้าเพื่อพิสูจน์ว่าความโปรดป

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   ตอนพิเศษ : กลวิธีขอบุตรจากสามี NC+++ (3/4)

    “ยามนี้ในจวนก็ไม่มีใครอยู่ เรามาลองทำกันตรงนี้ดีหรือไม่เจ้าคะ” นางกล่าวก่อนจะก้มตัวลงไปอ้าปากงับยอดอกของเขาเพื่อเร่งเร้า ลิ้นเรียวเล็กที่โลมเลียหยอกเย้าทำให้หลวนจิ้นฝานรู้สึกสะท้านไปทั้งตัว “ประเดี๋ยวเจ้าจะป่วยเอานะ” เสียงแหบพร่าดังออกมาจากปากเขา “ก็ยังไม่ต้องถอดหมดสิเจ้าคะ” นางกล่าวก่อนจะลงจากตักของเขา มือเรียวถลกชายอาภรณ์ของผู้เป็นสามีเผยให้เห็นแท่งหยกที่แข็งขึงจนดุนดันอาภรณ์ให้โป่งพองขึ้น นางกอบกุมแท่งหยกที่ทั้งแข็งและร้อนเอาไว้ก่อนจะรูดขึ้นลงเบา ๆ ดวงหน้าหวานโน้มเข้าไปใกล้จนลมหายใจเป่ารด “จิ่วเม่ย ลมหายใจของเจ้าทำให้พี่สั่นสะท้านยิ่ง” จิตใจส่วนลึกปรารถนาอยากให้นางใช้ปากและลิ้นหยอกเย้า 

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   ตอนพิเศษ : กลวิธีขอบุตรจากสามี (2/4)

    “เฉ่าเหมยก็กำลังมีบุตรคนที่สอง แล้วเจ้าเล่าจิ่วเม่ย ข้าอยากได้หลานสาวตัวน้อย” “เห็นทีเจ้าคงต้องไปถามเอากับสามีข้าเสียแล้ว ว่าเมื่อใดจะมอบบุตรคนที่สองให้ข้า” ทุกวันนี้เขาไม่ยอมปลดปล่อยน้ำพิสุทธิ์ในกายนางเพราะกลัวนางจะตั้งครรภ์แล้วต้องเจ็บปวดยามคลอดบุตรอีก “กล่าวเช่นนี้ มิใช่เป่ยกั๋วกงร่างกายมิไหวแล้วหรือ” เจียงเซียวเล่อเอ่ยถามอย่างซุกซน ต่างจากสามีของตนลิบลับที่ขยันยิ่งนักจนตอนนี้ตนมีบุตรชายบุตรสาวสามคนแล้ว “เขาบอกว่าไม่อยากเห็นข้าเจ็บปวดตอนคลอดบุตรอีก” “อ่า...ข้าคิดว่าข้าเข้าใจเจ้าแล้ว สามีข้าก็เป็นเช่นนั้นหลังจากที่ข้าคลอดซือเหวิน” “ยามนั้นข้าอ

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   ตอนพิเศษ : กลวิธีขอบุตรจากสามี (1/4)

    กลวิธีขอบุตรจากสามี เวลาช่างผันผ่านไปรวดเร็วนัก หกปีแล้วกระมังที่นางไม่ได้มาเยือนเมืองหลวง ยามนี้ได้ยินว่าหลวนฟูเหรินล้มป่วย นางจึงอยากพาหลานชายมาให้อีกฝ่ายพบหน้าเพียงเท่านั้น แต่ไม่คิดเลยว่าหลังจากฟังที่บุตรชายกล่าวจบ นางก็รีบเก็บความหวังดีนั้นกลับมาทันที “ท่านแม่ ข้าไม่อยากไปจวนของท่านปู่ท่านย่าขอรับ” วาจาของบุตรชายทำให้นางหันไปมองหน้าสามีด้วยสีหน้าลำบากใจ “เพราะเหตุใดลูกจึงกล่าวเช่นนั้น บอกเหตุผลให้แม่ฟังได้หรือไม่” เหลียงจิ่วเม่ยเอ่ยถามบุตรชายอย่างใจเย็น ที่ผ่านมาแม้ตนจะไม่ถูกกับแม่สามีแต่ทว่าก็ไม่เคยสอนให้บุตรชายมีอคติกับผู้อาวุโส “ท่านย่าเกลียดท่านแม่และว่าท่านแม่ชั่วร้าย ท่านพ่อจึงได้หลวมตัวแต่งกับท่านแม่โดยที่ไม่ได้รักใคร่กันแต่จำใจต้องอยู่ด้วยกันเพราะข้า แต่ข้ารักท่านแม่มาก ข้าไม่อยากได้ยินท่านย่ากล่าวว่าร้ายท่านเช่นนั้นอีก ดังนั้นข้าไม่ไปจวนท่านย่าได้หรือไม่” เด็กน้อยกล่าวด้วยวาจาฉะฉาน “ใครบอกเจ้าเช่นนั้น” เป็นเป่ยกั๋วกงที่เอ่ยถามซ้ำ “ท่านย

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   ตอนพิเศษ : เหอซือซือคลอดบุตร

    เหอซือซือคลอดบุตร สตรีร่างเล็กบิดกายไปมาบนเตียงคล้ายเกียจคร้าน ก่อนจะถูกผู้เป็นสามีที่เพิ่งกลับมาจากด้านนอกรวบตัวเข้าสู่อ้อมกอด “หิวหรือไม่ ข้าจะบอกให้คนยกสำรับมาให้เจ้า” หลวนจิ้นฝานเอ่ยถามฮูหยินของตน “แล้วท่านหิวหรือไม่เจ้าคะ” “สามารถรอกินพร้อมเจ้าได้” “เช่นนั้นรออีกสักประเดี๋ยวดีหรือไม่เจ้าคะ” นางกล่าวพลางบดเบียดกายเข

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ NC+++(7/7)

    “อ๊า...” จูเฉ่าเหมยร้องครวญครางไม่เป็นภาษา รู้สึกวาบหวามกับสัมผัสของเขา พอเห็นในโพรงนุ่มพร้อมแก่การบุกรุกเขาก็สอดนิ้วของตนเข้าไปเพื่อคลายความคับแน่นภายใน เพราะได้น้ำหวานที่เอ่อล้นจากการโลมเลียทำให้เขาสามารถใส่นิ้วเพิ่มได้อีก แรงตอดรัดภายในทำให้เขาค่อย ๆ ขยับนิ้วอย่างช้า ๆ พลางคิดไปว่าหากสอดใส่ของตนเข้ามามันคงแทบปริแตกแพราะแรงรัดรึงเป็นแน่ เมื่อคิดได้เช่นนั้นเขาจึงสอดใส่นิ้วเพิ่มอีกจากสองนิ้วเป็นสามนิ้วแล้วขยับเข้าออกจนน้ำหวานไหลออกมาเปรอะเปื้อนทั่วมือ “อ๊า! ท่านพี่ อ๊า…ท่านเก่งกาจยิ่งนัก” นางส่งเสียงร้องพลางบิดกายไปมาด้วยความรู้สึกเสียวซ่านก่อนจะเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานออกมา แรงตอดรัดในโพรงนุ่มทำให้เขารับรู้ได้ว่านางสุขสมแล้ว เขาจึงตวัดลิ้นโลมเลีย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status