แชร์

2 | โลมา เอวา

ผู้เขียน: อะพอลโล่_
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-15 12:50:36

“..ไหวหรือเปล่า? อาบเองได้ใช่ไหม?”

“อะ อาบเองได้ค่ะ!”

“ถ้าไม่ไหวก็บอก จะอาบให้ ไม่ใช่อะไร” โลมาหน้าแดง รอนมองเธอด้วยหางตา ก่อนจะหันมองเต็มหน้า เขากอดอกแค่นคิ้วมองกันแบบซื่อๆ อาบให้เหรอ.. พี่เขาเป็นหมอนี่นา คงตรวจจนเห็นอะไรต่อมิอะไรจนเป็นเรื่องปกติ

“เป็นมานานแล้วหรือยัง ที่จำอะไรไม่ได้ แล้วตื่นมาพร้อมกับคนบาดเจ็บรอบตัว”

“พะ พี่ถามเหมือนรู้เลย!”

“ตอบ”

“..ก็ หลายปีแล้วค่ะ” รอนพยักหน้า เขาใช้มือถืออัดวิดิโออยู่ข้างๆ ยืนกอดอกแล้วยิงคำถามใส่รัวๆ

“เคยถูกทำร้ายตอนเด็ก?”

“…ก็”

“รุนแรงแค่ไหน”

“…ก็”

“ฉันวินิจฉัยให้เธอไม่ได้ ถ้าคำตอบของเธอมีแต่คำว่า ก็ ก็”

“….”

“ว่าไง”

“..พี่รู้ว่าโลมาเป็นลูกบุญธรรม”

“….”

“ก่อนจะถูกส่งไปอยู่ที่บ้านเด็กกำพร้า ก็เคยเกือบจะถูกขมขืน ตอนนั้น..7ขวบ”

“….”

“แต่ไม่สำเร็จหรอกนะ! ตอนนั้นจำได้ว่าจู่ๆก็เหมือนลืมอะไรไปชั่วขณะ.. จำได้อีกที โลมาก็อยู่ที่โรงพยาบาล” มือถือเหมือนจะอัดวิดิโอต่อไป ฉันเข้าใจว่ามันคือหนึ่งในวิธีรักษานั่นแหละ คนตรงหน้าฉันคือพี่รอน เป็นหมอจิตแพทย์แถมยังเป็นเพื่อนกับพี่เซบัส พี่ชายนอกสายเลือดของฉัน

พี่รอนนิ่งไปเลย ฉันไม่เข้าใจหรอกว่ามันคืออะไรไอ้การที่อยู่ดีๆก็นิ่งไปแบบนี้..

“พี่รอนคะ”

“ไปอาบน้ำ เดี๋ยวฉันเตรียมเสื้อผ้าให้” แต่เพราะโลมายังไม่ยอมลุกจากที่สักที คนเป็นหมอก็เหลือบมองแล้วเดินเข้าไปหาเธอ

โลมาที่นั่งตัวสั่นและเหมือนจะร้องไห้ตลอดเวลา เงยหน้ามองหมอรอน ที่ใช้ฝ่ามืออุ่นๆประคองหน้าเธอ

“อยู่กับพี่ปลอดภัยค่ะ”

แววตาที่พยายามจะสื่อสารอะไรบางอย่างเหมือนไม่ได้อยากจะส่งข้อความนั้นให้ฉันโดยตรง แต่ยอมรับว่าแค่ประโยคนั้นก็ทำให้หัวใจของฉันมันชื้นจนสงบลงได้

“พี่จะเป็น พื้นที่ปลอดภัยของโลมาใช่ไหม?”

“ค่ะ” เสียงนุ่มตอบเบาๆ หมอรอนลูบหัวโลมาช้าๆราวกับเอ็นดู ทุกการกระทำอ่อนโยนและส่งผลต่อจิตใจของโลมาแบบไม่ต้องหาวิธีแก้ตัว

••••

โลมาที่หลับปุ๋ยอยู่บนเตียงของรอน ค่อยๆลืมตาตื่นเมื่อรู้สึกว่านอนเต็มอิ่ม ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เธอต้องเช็คเสมอคือตามร่างกายของเธอมีเลือดเปอะเปื้อนร่างกายหรือไม่ ข้างๆกายมีร่างของผู้ชายบาดเจ็บอยู่หรือเปล่า..

ครั้งนี้ไม่มี..

มีแต่เพียงกลิ่นหอมๆที่แสนจะผ่อนคลาย นี่คือห้องของพี่รอน ฉันเผลอเมาและหลับอยู่ที่นี่บ่อยๆ..

ฉันมีพี่ชายอยู่คนนึง ชื่อ พี่เซบัส ถึงแม้จะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆแต่เราสองคนสนิทกันมากๆ

“..แย่ละ! ยังไม่ได้โทรบอกพี่เซบัสเลยนี่นา!” โลมารีบควานหามือถือแล้วโทรหาพี่ชายของเธอทันที

ก๊อก ก๊อก ก๊อก.. เสียงเคาะประตูดังขึ้น มันเป็นพี่เซบัสที่อยู่ตรงนี้พอดี

“พี่คะ!”

โลมาพุ่งไปสวมกอดเซบัสทันที

“เกิดอะไรขึ้น?” ฉันได้แต่ส่ายหน้า ก่อนที่คนที่ตามหลังมาจะยืนมองหน้าฉัน นั่นทำให้ฉันคลายกอดกับพี่ชาย

“ไปตรวจหน่อยก็ดี เคสนี้กูดูแลให้” รอนพูดกับเพื่อนตัวเอง

“โดนหมอจิตแพทย์อย่างพี่พูดแบบนี้ หนูก็กลัวแล้วนะ”

“แทนที่จะมานั่งกลัว เอาเวลาไปเข้าใจโรคที่ตัวเองเป็นอยู่จะดีกว่า การยอมรับหลายๆสิ่งในช่วงแรกอาจจะทำใจได้ยากหน่อย แต่มันทำให้เธอมีเวลาที่จะเข้าใจตัวเองมากขึ้นโดยไม่ต้องเสียดายในภายหลัง”

“….”

“เพื่อไม่ให้ตัวตนอีกตัวตนของเธอโผล่ออกมาแบบไม่ตั้งตัว ตัวเธอเองก็ต้องรีบมือ”

“..ตะ ตัวตนอีกตัวตนในตัวของหนู?”

“ฉันเลือกที่จะไม่โกหกเวลาคนไข้ของฉัน”

“….”

“เธอมีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข”

“….”

“อยากจะพูดแค่นี้แหละ”

พี่รอนเป็นคนที่พูดน้อยเป็นทุนเดิม เพราะงั้นการปริคำพูดแต่ละคำที่ออกมาจากปากมันทำให้ทุกคนตั้งใจฟังพี่เขาเป็นธรรมดา

“กูไปล้างมือก่อน แล้วจะลงไปรอข้างล่าง” รอนตบไหล่ของเซบัสก่อนจะปลีกตัวออกไป

“พี่บัส”

“ไอ้รอนบอกหมดแล้ว”

“โลมากลัว”

“ไม่เป็นไร ไม่มีใครทำอะไรเธอได้ทั้งนั้น”

“แต่ว่าหนู..” รอนเหลือบมองโลมาที่มีท่าทีหวาดหวั่น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขายังคงยืนล้างมืออยู่ในห้องน้ำ

“ไอ้รอนมันจะรักษาให้”

“…” เจ้าตัวที่ล้างมืออยู่ในห้องน้ำยังคงนิ่ง สายตามองสายน้ำที่ไหลรดรินฝ่ามือ

“แล้ว.. คือโลมาป่วยเป็นอะไร? แล้วทำไมต้องเป็นพี่รอนละคะ พี่รอนเขาเป็นหมอจิตตะ..” จิตแพทย์ ฉันยังพูดไม่ทันจบ พี่รอนเขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ยืนมองฉันพร้อมกับผ้าเช็ดมือที่เปียกนั่น

“เธอมีใครอีกคนซ่อนอยู่ในตัว”

“ค๊ะ?”

“..คนที่จะเอาเธออยู่ มีแค่ฉัน”

เสียงนุ่มๆทุ้มๆสายตาเย็นชา พี่รอนจ้องมองฉันก่อนจะยืนกอดอกโดยที่พาดผ้าเช็ดมือไว้บนไหล่

ใครอีกคนที่อยู่ในตัวของฉันเหรอ? ความรู้สึกที่เหมือนมีใครอีกคนที่คอยพูดอะไรสักอย่างในหัว..

แววตาที่สั่นไหวและเต็มไปด้วยความกังวลเริ่มอยู่ไม่เฉย โลมากัดเล็บตัวเองด้วยรวามสับสน และแน่นอนมันอยู่ในการพินิจพิจารณาของรอนตลอดเวลา

“ใครอีกคนที่อยู่ในตัวเธอ คงจะไม่ชอบเวลาที่เธออ่อนเเอเท่าไหร่”

“….”

“ไม่รู้สึกตัว แล้วก็จำอะไรไม่ได้เวลาถูกกระทำอะไรสักอย่างที่ไม่ดีใช่ไหมละ โดยเฉพาะผู้ชาย”

“..พี่รู้ ละ โลมาจะเป็นบ้าเหรอคะ?”

“เปล่า เธอไม่ได้บ้า” ร่างสูงๆของรอนค่อยๆเดินเข้าหาโลมาระยะประชิด เขาใช้สายตาจ้องมองโลมาอย่างไม่ลดละ จากสายตาที่เย็นชาหลายเป็นสายตาที่ขึงขังยากจะอ่านถึง

รอนหยุดอยู่ตรงหน้าโลมาที่ยืนตัวสั่น ความสูงของเขาทำให้ตัวเองต้องก้มมองต่ำลงมา โลมาไม่ชินกับรอนในสถานการณ์ตอนนี้ ที่ผ่านมารอนเป็นเพื่อนของพี่ชายที่แสนดีมาตลอด อะไรที่โลมาชอบรอนมักจะซื้อมาฝากเสมอหากมีโอกาส จนกระทั่งช่วงหลังๆที่สายตาของคนเป็นหมอมองเธอเปลี่ยนไป มันดูดุจนแอบกลัว

โลมากำลังจะถอยหลังตามสัญชาติญาณ ประจวบกับรอนใช้มือผลักไหล่ของเธอจนแทบหงายหลัง

“ว๊ายยย!”

“ไอ้รอน!”

หมับ! โลมาที่ทิ้งตัวในตอนแรก เหมือนไร้สติ เธอคว้าแขนของรอนเอาไว้แล้วแรงกระตุกจากรอนก็ทำให้เธอทรงตัวได้

“อยากตายหรือไง?”

“..ออกมาแล้วสินะ” ดวงตาแข็งกระด้างของโลมาเปลี่ยนไป กลายเป็นก้มต่ำมองรอนจากมุมที่ต่ำกว่า รอยยิ้มแสยะร้าย

“..โลมา” เซบัสค่อนข้างแปลกใจกับบพฤติกรรมน้องสาวตน ผิดกับรอนที่เหมือนจะรู้อยู่แล้วว่ามันจะเป็นแบบนี้

“ในเวลาที่โลมารับรู้ถึงความอันตรายต่อตัวเองโดยมีผู้ชายเป็นชนวน.. โลมาจะถูกผลักเข้าไปอยู่ในเซฟโซนสักที่ แล้วทุกอัตลักษณ์จะออกมาเพื่อปกป้องร่างต้น” ในขณะที่รอนพูด โลมาในตอนนี้ยังคงยิ้มแสยะ

“โลมาอ่อนแอเกินไป”

“ระวังคำพูดหน่อยก็ดี ฉันฆ่านายได้เพื่อปกป้องโลมา อย่ามาระลาบระล้วงเธอ”

รอนนิ่งเขาปล่อยมือจากโลมาในตอนนี้ เธอแสยะยิ้มก่อนจะเบ้ปากแบบไม่แยแส

“โลมา”

“….”

“โลมา กลับมาได้แล้วครับ” ไม่นานเท่าไหร่ที่แววตาของโลมาเปลี่ยนไป ท่าทางก็เปลี่ยนไป เธอเหมือนจะกลับมาเป็นโลมาคนเดิมอีกครั้ง แม้จะดูเหนื่อยมากกว่าเมื่อกี้ก็ตาม

“เมื่อกี้มัน..”

“อีกตัวตนที่เธอสร้างขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเอง”

“….”

“ถึงจะยังไม่เปิดใจแต่เธอก็ควรจะรู้ชื่อของเธอเอาไว้”

“….”

“เอวา จะออกมาปกป้องเธอทุกครั้งเวลาที่เธอตกอยู่ในอันตราย”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เคสรักเคสร้าย   ตอนพิเศษ | 3ปีผ่านไป..

    3ปีผ่านไป.. เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก วันนี้ฉันมาทำบุญให้แม่ ให้เปียและ.. ให้พ่อ ฉันยุติความรู้สึกแย่ๆทุกอย่างหลังจากความฝันในวันนั้น แม้ฉันจะไม่เคยฝันถึงพ่อสักครั้งก็ตามตลอดเวลาสามปีที่ผ่านมา พี่รอนเองก็เห็นด้วยกับการที่ฉันเลือกทำแบบนี้“โลมาเอาน้ำไปกรวดนะ”“เดี๋ยวพี่กับลูกรอตรงนี้แล้วกัน”“อื้ม” ฉันเดินหาต้นไม้ใหญ่ตามความเชื่อ กรวดน้ำลงดินขออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับ แม่ พ่อ และเปียแบบที่เคย เมื่อก่อนเคยทำยังไง ตอนนี้ฉันก็ยังคงทำแบบนั้น วันนี้เป็นวันเกิดของยิปโซ เจ้าตัวเล็กสุดแสบประจำบ้าน“แม่ขาาา~” เสียงหวานร้องเรียกหลังจากน้ำหยดสุดท้ายถูกหยาดลงพื้น โลมาลุกขึ้นยืนพร้อมกับหันหลังไปหายิปโซแต่เพียงแวบเดียวเท่านั้นที่เธอหันกลับมา เด็กน้อยที่ใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม ชุดเจ้าหญิงสีชมพู ถักผมเปียสองข้าง ทำเอาโลมาสตั้น ทั้งที่เธอเป็นคนถักเปียให้กับมือแท้ๆ ทำไมตอนนี้ถึงรู้สึกแบบนี้นะ.. โลมาเธอยืนแข็งทื่อทันทีที่เห็นยิปโซวิ่งเข้าปะทะร่างและสวมกอดเธอ แขนและขาของฉันเหมือนมีคนตรึงเอาไว้ ไม่มีแรงขยับ ฉันมั่นใจว่าฉันนิ่งไปเกือบนาทีที่ไม่ได้กอดยิปโซตอบ พอสติกลับคืนมา.. มือบางๆก็วางที่หัวเล็กๆของเจ้าตัวเ

  • เคสรักเคสร้าย   ตอนพิเศษ | เรื่อง ความฝัน

    หากย้อนกลับไป..เฮือก! โลมาสะดุ้งตื่นกลางดึก หัวใจเต้นรัวเหงื่อที่ชุ่มไปทั้งกาย ฉันหันมองพี่รอนที่นอนอยู่ข้างๆ ฉันอยากจะสะกิดบอกว่าฉันฝันร้าย.. มันก็ไม่เชิงร้ายหรอก แต่ว่า..ฉันฝันถึงเปีย…โลมานั่งกลืนน้ำลาย เปียกำลังจะบอกอะไร..ย้อนไปในความฝัน..ทุ่งหญ้าที่เหมือนกับสนามเด็กเล่นที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ทำให้ฉันค่อยๆเดินสำรวจ เด็กสาวที่มองจากด้านหลังก็รู้ว่าถักเปียสองข้างกำลังนั่งเล่นดอกไม้นั่น.. ดอกไม้ดอกเล็กๆ.. กับชุดที่สวมอยู่ มันทำให้ฉันกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้ ทั้งที่ผ่านมานานขนาดนี้.. แต่เธอยังไม่เปลี่ยนไปเลย.. “..เปีย เปียใช่ไหม?” เด็กสาวผมเปียหันกลับมาหาเธอ เธอยิ้มให้โลมาทันทีก่อนจะรีบลุกแล้วจูงมือเธอไปนั่งเล่นกับเธอ สีหน้าและรอยยิ้มมันมีแต่จะทำให้โลมาอยากจะร้องไห้ เปียในตอนนี้จะรู้ตัวไหม.. ว่าตายไปแล้ว“เปีย”“รู้น่า แต่จะเศร้าทำไมละ บางทีแบบนี้มันก็ไม่ได้แย่นะ” เปียพูดขึ้นมาทั้งที่ใบหน้าที่กำลังดูเหมือนมีความสุขด้วยซ้ำ แม้จะไม่ได้มองหน้าโลมา“ถ้าให้ฉันมีชีวิตอยู่ต่อสิ แบบนั้นน่าจะหนักเอาการณ์เลยละ”“..มันจบแล้วเปีย ไอ้ชั่วนั่นมันเข้าคุกแล้ว ศาลตัดสินไม่ให้ประกันตัวไปตลอดชีวิตเลย

  • เคสรักเคสร้าย   76 | คำลา เมื่อถึงเวลา END

    ครึ่งชั่วโมง มันจะทำสำเร็จไหมวะ.. รอนถอนหายใจ เขากลัวว่าทุกอย่างมันจะล่มนะสิ โลมาที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ยืนเช็ดมือกับผ้าเงียบๆอยู่ที่มุมห้อง“ดูกังวลจังนะ รู้ไหมว่าโลมามันคิดอะไรอยู่?” ประโยคที่ว่าทำให้รอนหันกลับไปหาคนตัวน้อย สังเกตท่าทางและพฤติกรรม“สวัสดีนะหมอ ขอออกตัวก่อนว่า โลมาไม่ได้รู้สึกไม่ปลอดภัยกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ฉันก็แค่อยากจะออกมาสูดอากาศข้างนอกก็แค่นั้น แล้วก็.. มีเรื่องอยากบอก”“เอวา? จะบอกอะไร?”“ก็..” เอวาโยนผ้าเช็ดมือลงถังผ้า เดินประคองท้องน้อยๆผ่านหน้ารอนไปนั่งที่ปลายเตียง “รู้ไหมว่าโลมามันคิดอะไร?” นิ้วเรียวชี้ที่ขมับสมอง รอยยิ้มแบบแข็งๆยิ้มให้กับคนเป็นหมอ“….”“เอาเป็นว่า สิ่งที่หมอต้องทำก็คือบอกฉันมาให้หมดว่าตอนนี้กำลังจะคิดทำอะไร?”“ถ้าฉันบอกเธอ โลมาก็รู้”“อ๋าา~ เซอร์ไพส์” เอวาพงกหัวเล็กน้อย ก่อนจะแค่นยิ้มที่มุมปาก “อะไรนะที่จะเซอร์ไพส์คนท้องได้แบบตรึงจิตตรึงใจ”“….”“ไอ้การลากทุกคนมาครบองค์แบบนี้.. เรื่องต้องใหญ่มากใช่ไหมละ” และเพราะรอนอ่านทางออก เอวาน่าจะรู้แล้วว่าเขากำลังอยากจะทำอะไร“ก็ถ้ารู้แล้วช่วยอยู่เงียบๆได้ไหม?”“ข้อแลกเปลี่ยน”“..จะเอาอะไร?”“อะไ

  • เคสรักเคสร้าย   75 | ขอความร่วมมือ

    น่าแปลก.. ที่เลยเวลางานมานานขนาดนี้แล้วแท้ๆแต่พี่รอนก็ยังไม่กลับมาสักที ฉันไม่เคยใจร้อนขนาดนี้มาก่อน แค่เพียงพี่เขาผิดเวลา.. ฉันก็อยากจะพังบ้านให้เละไปทั้งหลัง“..ป้าชุคะ นี่ผ่านมากี่ชั่วโมงแล้วคะ”“..เอ่อ สี่ชั่วโมงแล้วค่ะ แต่ว่าปกติหมอไม่เคยกลับบ้านเลสขนาดนี้นะ อาจจะติดคนไข้อยู่ก็ได้ค่ะ”“รักษาอะไรกันตั้งสี่ชั่วโมง รักษาคนป่วยทั้งหมู่บ้านหรือไง” โลมาหงุดหงิด คำพูดคำจาแทบไม่ต้องใช้การพิจารณาก่อนจะปริปากพูดสักนิด แม่บ้านคนสำคัญนั่งมองโลมา ขาของเธอเริ่มอยู่ไม่ยิ่ง ชะเง้อชะโงกหน้าสลับกับมองเวลาที่นาฬิกาติดผนัง“ป้าชุคะ”“ขาาา”“หงุดหงิด”“ป้ารู้ค่ะ”“อารมณ์ไม่ดี”“อันนี้ป้าก็รู้ค่ะ”“โลมาอยากจะพังบ้าน!”“โอยยยย ใจเย็นๆนะหนูโลมาาาา หมอไปหัวทิ่มหัวตำอยู่ที่ไหนกันนะเนี่ยนานขนาดนี้”“ใช่ไหมละ!” ป้าชุก็แค่เออออตามอารมณ์คนท้องให้เธอพอใจเย็นลงมาบ้าง จะไปขัดเขาในเวลานี้เดี๋ยวก่อนที่บ้านจะพัง คนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องตรงนี้จะตายคาโซฟาซะก่อนโลมายังไม่ยอมหยุดอารมณ์ที่แสนหงุดหงิดจนเธอเดินไปยืนมองที่ประตู“สวนบ้านเราควรมีดอกไม้ดอกเล็กๆที่สุด!”“ใช่ค่าา ใช่ๆเลย บ้านจะได้ร่มเย็น” แม่บ้านรีบเออออก่อนจะ

  • เคสรักเคสร้าย   74 | เพื่อนที่น่ารัก

    “..ไอ้บัส”“รายนั้นจะทำแผนแตกไหมเนี่ย ปากยิ่งเปราะๆอยู่ด้วย”“..ฉันว่าไม่ มันยังไม่รู้”“ก็เพราะว่ายังไม่รู้นี่แหละถึงน่ากังวล โลมาไม่ใช่คนซื่อบื้อขนาดนั้น แถมไอ้คนพี่ก็.. นอนหลับอยู่ตรงนั้นด้วย” รอนถอนหายใจเมื่อยืนมองดูกล้องวงจรจากกลางบ้านติ๊งค์~ เสียงไลน์ดังขึ้นทำให้คนเป็นหมออ่านมัน ข้อความจากป้าชุทำให้เขานิ่งไป“..อะไรเหรอ?”“ป้าชุบอกว่าโลมาเอาแต่พูดถึงดอกไม้ดอกเล็กๆ”“….”“ดอกอะไรก็ได้ที่เป็นดอกเล็กๆ กินข้าวไป พูดถึงดอกไม้ไป” รอนอ่านข้อความในมือถือต่อไปจนจบแชทของป้าชุ“นางเริ่มแพ้ท้องละมั้งเนี่ย”“….”“คนรู้จักฉันนะ แพ้ท้องยังไงรู้ไหม? นางอยากกินดินเลยนะ นางบอกว่ากลิ่นมันหอม อย่างโลมานี่.. อาการแบบนี้ก็น่าจะใช่”“..แล้วฉันควรทำไง?”“ก็เอาใจเมียสิคะ เวลาแบบนี้นะ เมียอยากได้อะไรพี่ต้องให้เธอให้หมด”“….”“ต่อให้จะเป็นดาวเป็นเดือนก็ตาม”“..โลมาไม่น่าจะต้องการอะไรขนาดนั้น”“ก็ถ้านั่งกินข้าวแล้วเพ้อถึงดอกไม้ดอกเล็กเล้กกกได้ขนาดนี้ อะไรก็เกิดขึ้นได้กับคนท้องรู้ไว้เลย”“พูดอย่างกับคนเคยท้อง”“มันก็คง.. อารมณ์แปรปรวนเหมือนตอนเป็นเมนส์ละน่า” ออยยืนกอดอกในขณะที่รอนก็ยืนขมวดคิ้วแล้วกัดปาก“จ

  • เคสรักเคสร้าย   73 | ต้องการลูกมือไหมอ่า?

    #RON PARTโรงพยาบาล“แกๆ แกว่าช่วงหลังนี่หมอรอนดูยิ้มเยอะขึ้นม้ะ?”“อยู่แล้วแหละ ยิ้มทีจะพาใจฉันละลายยย นี่ก็แทบจะยอมตั้งท้องให้เลยนะเนี่ยยย~” พยาบาลฝึกหัด เกาะประตูห้องตรวจของรอน แอบสอดแอบส่องดูวิธีการรักษาบ้างแหละ ตักตวงใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาบางแหละ“แกว่า หมอรอนจะมีแฟนหรือยังนะ>““หมอรอนมีเมียแล้วจ่ะ แล้วเมียก็ท้องอยู่ด้วย”“อึ่ก!” คนที่เข้ามาแทนกกลางระหว่างบทสนทนาเห็นทีจะเป็นใครไม่ได้นอกจากออย เธอยืนยิ้มมองหน้าพยาบาลสาวฝึกหัดสามคน และหันองศาหน้ายิ้มรับทุกคนไปอีกในท่ายืนกอดแฟ้มเคส“งานพวกเธอเหรอ ที่ทำอยู่?”“เปล่า เปล่าค่ะ!”“งั้นเชิญ”“โวกเหวกอะไรกัน?” รอนที่เดินออกมาจากห้องตรวจพอดี ดูดกาแฟดำในแก้วแล้วมองหน้าออยที่หอบแฟ้มเอกสารอีกสองฉบับ เหล่าพยาบาลฝึกหัดรีบวิ่งไปก่อนที่เขาจะออกมา“ยังไม่หมด?”“สองเคสสุดท้ายแล้วละ ..พักหลังเนื้อหอมจัดเลยนะ เด็กพวกนั้นวันๆไม่ทำอะไร เอาแต่นั่งตั้งคำถามว่าหมอมีเมียมีแฟนแล้วหรือยัง”“..แล้วเธอตอบไปว่าไง?”“ก็บอกว่ามีเมียมีลูกแล้วสิ” ผมขำเบาๆ ก่อนจะอนุญาตให้ออยเข้าไปในห้องตรวจ เธอวางแฟ้มของเคสที่น่าจะ น่าจะเป็นสองเคสสุดท้ายของวันนี้ “สองเคสสุดท้ายขอ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status