เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่17...ทำไมคุณวินสนใจเธอจัง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-21 14:42:54“ถึงร้ายก็รัก?” ปาลิดาย้ำคำนั้น ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ เมื่อเงยหน้ากลับไปมองเขาอีกครั้ง ปรากฏว่าหายไปแล้วทั้งคู่
“เขาจะยัง...คิดเหมือนเดิมมั้ยนะ” เหมือนเดิมที่เธอหมายถึงก็คือ...แต่ผมจะเอาคุณ ไม่เข้าใจเหรอว่าผมจะเอา! ...ไม่รู้ทำไม ตอนนั้นเธอดันชอบที่เขาเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเด็ก...เธอคงบ้าไปแล้ว
ที่ห้องทำงานของรองประธาน ตั้งอยู่ที่ชั้นสูงสุดของตึกโรงพยาบาล
ชัชวินนั่งมองหน้าจอคอมพิวเตอร์มาราวหนึ่งชั่วโมงแล้ว นั่งอย่างนิ่งงัน โดยไม่ได้ทำอะไรเลย
บนหน้าจอมีใบประวัติการสมัครงานของ พยาบาลคนหนึ่งที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลย คนที่ไม่ควรขโมยเวลาอันมีค่าของเขาไป
“ปาลิดา อรเณศ...นามสกุลคุ้น ๆ แฮะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน”
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ชาญชัยเลขาคนสนิทเดินเข้ามาหาเจ้านายตามคำสั่ง
“พี่ชาญ ผมอยากได้ประวัติลงลึกของพนักงานคนหนึ่งของโรงพยาบาล อยากรู้รายละเอียดเรื่องชีวิต ครอบครัว ความสัมพันธ์ สืบมาให้หน่อย”
“ใครครับ”
“เธอชื่อปาลิดา”
ชาญชัยมองหน้าเจ้านายอย่างนึกสงสัย เจ้านายตัวแสบถึงกับร้อนตัว
“ไม่ได้มีอะไร ผมแค่กำลังคิดว่าเธอเหมาะจะทำงานที่นี่รึเปล่า ผมแค่อยากเอามาเป็นข้อมูลการตัดสินใจน่ะ”
“อ้อ ครับ” แต่ชาญชัยก็ยังงงอยู่ดี เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของเจ้านาย แถมเจ้านายยังไม่เคยลงไปยุ่งเรื่องของพนักงานในโรงพยาบาล โดยเฉพาะหมอ พยาบาล เขาไม่เคยเข้าไปแตะเลย “งั้นขอเวลาหนึ่งชั่วโมงครับ”
“แล้ว...ศศินาราเป็นไงบ้าง พอจะทำงานได้มั้ย”
“เธอออกจากออฟฟิศไปสักพักแล้วครับ เห็นว่านัดกับเพื่อนไว้ ฝากบอกด้วยว่าจะไม่กลับเข้ามาแล้ว แต่จะรอทานดินเนอร์กับท่านรองด้วยกันในคืนนี้”
ชัชวินยิ้มขำ เพราะพอจะรู้ว่าเธอไม่ชอบงานเอกสาร หรือพูดง่าย ๆ ก็คือไม่ชอบทำงานนั่นเอง
“ขอบใจมากนะพี่ ไปจัดการงานที่ผมฝากได้แล้ว ผมอยากรู้คำตอบเร็วที่สุด”
เขาสนใจเธอจนต้องให้เลขาส่วนตัวไปสืบประวัติของเธอเลยทีเดียว เขาบอกตัวเองว่า ก็แค่อยากรู้ว่าศัตรูเป็นใครมาจากไหน และมีจุดอ่อนอะไรบ้าง
หนึ่งชั่วโมงที่เขารอฟังข่าวจากเลขา เขาไม่ได้รู้สึกกระวนกระวายอะไรเลย เขานิ่งและใจเย็นพอจะรอ นั่นเพราะเขายังนั่งจ้องประวัติของเธอบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ยังมองหน้าเธอจากภาพถ่ายติดบัตรนั่น
“ท่านรองครับ” ชาญชัยวางเอกสารฉบับหนึ่งลงบนโต๊ะทำงานของเจ้านายอย่างภาคภูมิใจ “นี่ครับงานที่สั่ง ดูเหมือนเธอจะไม่ได้มีอะไรน่าสนใจเลยนะครับ เธอใช้ชีวิตปกติธรรมดามาก เหมือนคนทั่วไป แต่ที่ไม่ธรรมดาคือ ไม่เล่นโซเชี่ยลเลยครับ แต่เพื่อนผมที่เป็นตำรวจก็พอจะหาประวัติมาได้บ้าง”
“งั้นเหรอครับ แล้วครอบครัวล่ะครับ”
“มีคนรับอุปการะเธอตอนอายุ 7 ขวบครับ ครอบครัวเดิมหาไม่เจอเลยครับ ถ้าเธอไม่ได้เป็นเด็กกำพร้าก็น่าจะเป็นเด็กจากมูลนิธิล่ะครับ เพราะชื่อ-นามสกุลปัจจุบันก็ถูกเปลี่ยนตอนที่มาอยู่กับครอบครัวใหม่แล้ว ชื่อเดิมนี่หาไม่เจอเลยครับ”
เขาพยักหน้ารับรู้ “แล้ว....เรื่องความสัมพันธ์ทั่วไปล่ะ กับ...”
“ไม่มีเลยครับ น่าแปลกนะครับ ออกจะสวย แต่คุณวินสบายใจได้เลย เธอโสดสนิทแน่นอนครับ”
ชัชวินชักสีหน้า “สบายใจอะไร ผมแค่อยากรู้ว่า...ผู้หญิงที่กล้าเถียงเจ้านายฉอด ๆ ได้รับการสั่งสอนมายังไง ที่แท้ก็เด็ก...จากดาวอังคาร”
“ดาวอังคารอะไรครับ”
“ผมแค่เปรียบเทียบ ก็หาประวัติตอนเด็กไม่เจอไง เธออาจจะมาจากดาวอังคารล่ะมั้ง”
“ทำไมคุณวินสนใจเธอจังครับ”
“บอกไปกี่รอบแล้ว ไม่ได้สนใจ แค่อยากรู้ว่าจะทำยังไงกับผู้หญิงก้าวร้าวคนนี้ต่อไป”
“เธอทำอะไรหรือครับ”
เขาพูดไม่ออก แล้วก็อึกอัก “ทำให้ผมไม่พอใจ ทำให้ผมอารมณ์เสีย พอใจมั้ยครับ ซึ่งถ้าใครทำให้ผมอารมณ์เสีย ผมก็อาจจะไล่ออกได้ง่าย ๆ”
“งั้นผมไปทำงานต่อนะครับ”
“แล้วรออะไรอยู่ล่ะครับ”
พอไล่เลขาจอมจุ้นออกจากห้องไปได้ เขารีบก้มอ่านรายละเอียดของเอกสารด้วยความสนใจ จนสะดุดกับคำว่ามารดาบุญธรรม...
“มารดาบุญธรรมชื่อปวีณา อรเณศ...ปวีณา อรเณศ อะไรวะเนี่ย...เธอเป็นลูกบุญธรรมของยัยนั่นเหรอ! เธอเป็นลูกบุญธรรมของยัยปวีณาเหรอ?”
ชัชวินกัดฟันกรอด กำหมัดแน่นด้วยความแค้นใจ หากไม่ใช่เพราะคุณตาขอร้องไว้ เขาก็คงไม่ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่เป็นสุขอยู่จนถึงทุกวันนี้ บางทีตอนนี้เขาอาจติดคุกเพราะฆ่าคนตายไปแล้วก็ได้
บทล่าสุด
เจ็บ บทที่68...ตอนจบ - เป้าหมายของเขา...คือเธอ
“มันอาจเริ่มจาก...” ความสงสาร...ไม่ใช่หรอก มันไม่ใช่ความสงสารเลย แต่มันเป็นความรู้สึกอยากปกป้องผู้หญิงคนนี้ต่างหาก “เริ่มจากตอนนั้น ตอนที่เธอนอนอยู่บนเตียง ใกล้กับร่างของแม่ผม ผมเช็ดน้ำตาให้เธอ เด็กผู้หญิงที่ผมเคยรู้สึกอิจฉามาตลอด ผมบอกไม่ถูกหรอกว่าทำไม แต่ผมสัมผัสถึงหัวใจที่อบอุ่นของเธอได้ ผมรู้สึกดีเวลาอยู่กับเธอ เธอมีอะไรหลายอย่างที่เหมือนแม่ของผม”ปวีณาพอจะเข้าใจ “ถ้าคุณต้องการเธอจริงๆ คุณก็ควรแสดงความจริงใจกับเธอ ทำให้เธอรู้ว่าคุณรักเธอมากแค่ไหน ฉันจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งที่สอง หรือจะเรียกว่าครั้งสุดท้ายก็ได้ ลองจีบเธออีกครั้ง”เขายิ้มดีใจ “ขอบคุณครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด คุณรอดูได้เลย ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็น”“ถ้ามันต้องใช้เวลานานล่ะ”“นานแค่ไหนผมก็จะสู้ครับ ถ้าปลายทางของผมคือเธอ ผมไม่มีวันถอย”บทส่งท้ายเป้าหมายของเขา...คือเธอส่วนเป้าหมายของเธอ...คือไปให้ไกลจากเขาเขาจะทำยังไงให้เธอใจอ่อน และยอมเชื่อใจเขาอีกสักครั้ง มันอาจเป็นเรื่องง่ายหากผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ปาลิดา ซึ่งเป็นผู้หญิงที่ใจแข็งยิ่งกว่าหินเขาพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะใจเธอ ทั้งที่เขาก็สามารถเลือกใครก็ได้ เขาหล่อ รวย มี
เจ็บ บทที่67...ทำไมคุณถึงรักเธอ
“คุณวิน! พอได้แล้ว”“ไม่ต้องอายหรอกน่า คนรักกันมันน่าอายตรงไหน ผมรักปาลิดาครับทุกคน รักมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆเลย”ปาลิดาอายจนแทบจะมุดแผ่นดินหนี แอบบิดแขนเขาเพื่อลงโทษความบ้าของเขา แต่เขากลับยิ้มกวนใส่เธอซะงั้น ทุกคนที่มองเหตุการณ์พากันยิ้มและปรบมือให้ท่านประธานสุดเท่กันใหญ่ โดยเฉพาะน้ำพราวกับสุกัญญาที่พากันน้ำตาไหลด้วยความดีใจ หมอมินทร์แอบยิ้มด้วยความพอใจ เขาตัดสินใจถูกที่ทำแบบนี้ เพราะนอกจากจะแก้ข่าวให้ปาลิดาได้แล้ว ชัชวินยังยอมเปิดเผยความรู้สึกต่อหน้าทุกคน ที่สำคัญกว่านั้น หมอนิวราคงยอมปล่อยเขาซะทีภูมินทร์ยกนิ้วให้ชัชวิน แล้วหันหลังเดินจากไปอย่างอารมณ์ดี ส่วนหมอนิวราทั้งรู้สึกอายและเสียหน้า จึงรีบเดินหนีไปอีกทาง “เราแต่งงานกันเมื่อไหร่ เชิญทุกคนด้วยนะ”ปาลิดาทำหน้าแทบไม่ถูก ตอนนี้เธอไม่กล้าสู้หน้าใครเลย โดยเฉพาะแม่บุญธรรมและเพื่อนทั้งสองคน “ทำแบบนี้ทำไม”“ก็อยากประกาศให้ทุกคนรู้”เธอเม้มปากแน่น อยากจะด่า “แต่เรา...”“หรืออยากให้ผมพูดมากกว่านี้ เอามั้ย”“คุณ!”ชัชวินเห็นปวีณาเดินออกไป เขาผละจากปาลิดาแล้วเดินตามปวีณาไปทันทีสุกัญญากับน้ำพราวรีบเดินมาหาเธอด้วยท่าทางราวกับมุ่งร้าย ขณะทุกค
เจ็บ บทที่66...นี่แฟนผม
“เออ ฉันก็ได้ยินมา แต่ไม่เห็นหลักฐานเลย พยาบาลคนนั้นเป็นใครก็ยังไม่รู้”ปาลิดาแอบหน้าซีด ดูเหมือนข่าวลือจะเลอะเทอะไปกันใหญ่ “ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริง ฉันว่าพยาบาลคนนั้นน่าจะโดนไล่ออกไปแล้วล่ะ”“จริงด้วย” สุกัญญาสนับสนุน แต่น้ำพราวกลับมองปาลิดาอย่างสงสัย“ยัยแก้ว!”ปาลิดาตกใจสะดุ้ง “อะไร”“เมื่อหลายวันก่อน ท่านประธานมาถามหาแกที่เคาน์เตอร์ ถามคำถามแปลก ๆด้วย”“ถามอะไรวะ” สุกัญญาสนใจขึ้นมาเลย“ถามว่า...เธอมีแฟนแล้วอย่างนั้นเหรอ?”สุกัญญาหน้าเหวอ “ทำไม...ประธาน...ถึงอยากรู้ ว่ายัยแก้ว...มีแฟน หรือ ไม่มีแฟน”น้ำพราวจ้องหน้าเผือดสีของปาลิดาอย่างคาดคั้น หลังจากสงสัยมาสักระยะแล้ว วันนี้เธอต้องเค้นความจริงออกจากปากเพื่อนให้ได้“บางข่าวลือ บอกว่าพยาบาลที่ป้ายรถเมย์ คือพยาบาลที่สวยที่สุดในแผนกเด็ก”สุกัญญาหันมองปาลิดา ที่กลายเป็นผู้ต้องหาไปเรียบร้อยแล้ว “มีอะไรจะบอกเพื่อนมั้ย”ปาลิดาสะอึก รีบไกวมือปฏิเสธ“จะให้โอกาสอีกครั้ง พูดมาให้หมด”“จะให้พูดอะไรล่ะ มันไม่ได้...” เธอไม่อยากโกหกเพื่อนเลย แต่เธอยังไม่พร้อมจะเล่าให้ใครฟังตอนนี้ เธออยากให้ใจมันแข็งแรงขึ้นก่อน “ข่าวลือก็ข่าวลือ พวกแกก็รู้ว่ามันผ่
เจ็บ บทที่65...ข่าวลืออะไร
เมื่อจัดการกับเพื่อนเรียบร้อยแล้ว ชัชวินก็รีบตามปาลิดาไปที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงพยาบาล เขาฝ่าผู้คนเข้าไปจนถึงตัวเธอ แล้วคว้ามืเล็กไว้แน่น“คุณ”“จะคุยตรงนี้ หรือไปกับผม”“อะไรของคุณอีกเนี่ย ปล่อยฉัน”“โอเค คุยตรงนี้ใช่มั้ย”เธอหน้าเสีย เพราะไม่ใช่แค่คนทั่วไปที่ยืนอยู่เต็มป้ายรถเมล์ แต่ยังมีบุคลากรในโรงพยาบาลอีกหลายคนที่กำลังมองมาที่เธอและเขาอย่างสงสัย“คิดจะทำอะไรของคุณ” เธอกระซิบถาม“ทำในสิ่งที่คุณไม่กล้าคิดเลยล่ะ”ท่าทางจริงจังของเขาทำให้เธอแอบกลัว “เอาไว้ค่อยคุยกัน ที่นี่ไม่เหมาะ คุณกลับไปซะเถอะ”“ผมไม่กลับ” เขากระดกคิ้วกวน ๆ “จนกว่าเราจะได้คุยกัน”“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”“แต่ผมมี”“งั้นก็เชิญพูดไปคนเดียว” เธอแกะมือเขาออกแล้วหันหลังจะเดินหนี“ผมรักคุณ”ปาลิดาชะงักงัน ขณะคนทั้งป้ายรถเมล์พากันหันมองเขากับเธอเป็นตาเดียว ก่อนจะเริ่มซุบซิบเม้าท์มอยด์เหมือนผึ้งแตกรัง ปาลิดาตั้งสติได้ คว้าข้อมือของเขาแล้วลากออกไปด้วยกันจนไกลพอ“เป็นบ้าอะไรของคุณเนี่ย!”“ใช่ ผมเป็นบ้า บ้าก็เพราะคุณไง”“คุณวิน!”“ผมรักคุณได้ยินมั้ย” เขามองเธอด้วยสายตาจริงจัง “ผมรักคุณยูมิ”“พอเถอะ ฉันฟังคุณมาจนเบื่อแล้ว อย่าเ
เจ็บ บทที่64...มันไม่ใช่แค่เซ็กส์...ฉันรักเธอ
“โอเค ๆ” ชัชวินพยายามใจเย็น ควบคุมสติ “เธอลางาน เพราะมีธุระกับแฟน แต่เธอมีแฟนแล้วเหรอ?”“ก็คิดว่าใช่นะคะ” น้ำพราวตอบพลางมองสีหน้าร้อนใจของท่านประธานด้วยความสงสัย“ธุระอะไร? คุณพอจะรู้มั้ย?”“ไม่แน่ใจค่ะ” แต่เขาต้องถามลงลึกรายละเอียดขนาดนั้นเลยเหรอ เขาจำเป็นต้องรู้? “อ้อ นึกออกแล้วค่ะ เห็นว่าจะไปบางแสนหรือพัทยานี่แหละค่ะ”“พัทยา! บ้าไปแล้ว!”“อะไรนะคะท่าน!”เขากัดฟันกรอด รีบเดินออกมาแล้วกดเบอร์โทรศัพท์ของก้องภพทันที“ไอ้ก้อง ไอ้ก้อง รับโทรศัพท์สิวะ!” เขารอด้วยใจลุ้นระทึก พอปลายสายรับโทรศัพท์เท่านั้นแหละ เขาก็ใส่ทันทีแบบไม่มียั้ง “มึงอยู่ไหน มึงคิดจะทำอะไร มึงหยุดคิดเลยนะ ไม่งั้น กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่”ก้องภพถึงกับงง “เออไอ้วิน อะไรของแกวะ มาเป็นชุดเลย”“ตอนนี้มึงอยู่ไหน! มึงอยู่ไหน!”ก้องภพชะงัก ที่โดนตะคอกใส่รัว ๆ เขาไปทำอะไรผิดมารึเปล่า? “อะไรวะ เสียงดังโวยวาย ฉันก็อยู่ที่โรงพยาบาลแกนี่แหละ พอดีฉันนัดกับคุณแก้วเอาไว้น่ะ กำลังจะไปบางแสนด้วยกัน”“ไปบางแสน!”ชัชวินอ้าปากหวอ เขาก้าวเข้าลิฟต์แล้วกดเลขชั้นลานจอดรถทันที เขาไม่มีวันยอมให้ก้องภพพาปาลิดาไปทะเลอย่างแน่นอน ไม่มีวัน!เมื่อถึงลานจอ
เจ็บ บทที่63...แต่หัวใจของเขาไม่เคยโกหก
“นี่ผมต้องสอนคน....อย่างเจ้านายเหรอ?”“ก็ผมไม่เคยจีบใคร ไม่เคยชอบใครก่อนเลย ผมต้องเริ่มยังไง ต้องทำไง”“ไม่เห็นยากเลยครับ โผล่ไปหาเธอบ่อย ๆ สิครับ แล้วก็ชวนเธอไปเดต ผมว่าโปรไฟล์อย่างเจ้านาย ไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธลงหรอก”“แล้วถ้าเธอไม่เชื่อผมล่ะ เธออาจคิดว่าผมไปหลอกเธอก็ได้” ซึ่งมีโอกาสสูงมาก ที่เธอจะระวังตัวเองไม่ให้โดนหลอกซ้ำสอง เขาไม่น่าเลย ไม่น่าคิดทำอะไรโง่เง่าปัญญาอ่อนแบบนั้นเลย “ถ้าเธอเกลียดล่ะ”“เป็นไปไม่ได้หรอกครับ เจ้านายช่วยจัดการพ่อเลี้ยงของเธอ แถมยังช่วยดูแลแม่ของเธอที่กำลังป่วยหนักไว้ด้วย ไม่มีเหตุผลที่เธอจะเกลียดเจ้านายเลย”มีสิ...มีเยอะเลยแหละ“แต่เธอไม่รู้นี่ ผมกลัวเธอจะไม่ให้อภัยผม ผมเคยทำเลวกับเธอไว้มาก เธออาจไม่เชื่อใจผมอีกแล้ว”“งั้นเจ้านายจะยอมเสียเธอไปเหรอ”“ไม่” เขาตอบทันควัน“งั้นไม่ต้องกลัวอะไรเลยครับ ไปหาเธอ ไปแสดงความจริงใจให้เธอเห็น ทำให้เธอมองมาที่เจ้านายคนเดียว ทำให้เธอรู้ว่าเจ้านายรักเธอมากแค่ไหน”ใช่แล้ว...ทำให้เธอเห็นสิว่าเขารักเธอมากแค่ไหน ทำให้เธอรู้สิว่าที่ผ่านมานั้นมันคือเรื่องจริง เขารักเธอมาตลอด เขารักผู้หญิงที่ชื่อปาลิดา แม้ปากจะพูดว่าไม่ แต
บางทีคุณอาจจะชอบ
คุณหมอ❤️ที่รัก NC18++
Me'JinJIn16.3K viewsแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก22.6K viewsชายายอดเสน่หา
อักษรามณี17.1K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ32.6K viewsความรักของคุณคณิณ
แพนด้าแทะไผ่ / นรินทร์ภัค184 viewsลิขิตปรารถนากากีข้ามภพ
นทธี ศศิวิมล368 viewsแค่คนไร้ค่าที่รอวันจากไป
MACARONI/1Millionmilesaway122 viewsดวงใจฮัสซานัล
baiboau-เนื้อนวล59 views
